ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΔΙΑΒΟΛΗ

Το ότι ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος αποτελεί σάκο πυγμαχίας για την εκτόνωση των νεοφιλελεύθερων κάθε απόχρωσης, δεν είναι καθόλου νέο. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει επανειλημμένα επιτεθεί εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, επιχειρώντας να στρέψει τους εργαζόμενους και την ολότητα της κοινωνίας εναντίον τους. Υποστηρίζοντας τάχαμου την «ισότητα» μεταξύ των εργαζομένων, αλλά αποδεχόμενος τη χτυπητή ανισότητα της εργασίας συνολικά με τις δυνάμεις του πλούτου. Ζητώντας να εξομοιωθούν προς τα κάτω οι εργαζόμενοι, μοιράζοντας τη φτώχεια τους και αφήνοντας τον πλούτο άθικτο.

Ο Πρωθυπουργός φαίνεται ότι δεν πτοήθηκε από την παταγώδη και τεκμηριωμένη διάψευση της μπουρδολογίας περί του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Γι αυτό και ξαναχτύπησε, κρίνοντας προφανώς ότι η …δοσολογία της διαβολής δεν ήταν αρκετή. Απευθυνόμενος λοιπόν στους εξαγωγείς, κατήγγειλε το δημόσιο ως «μήτρα της διαφθοράς», αποστασιοποιούμενος από τη διαχείριση του κρατικού μηχανισμού τόσο όσο αποστασιοποιήθηκε πρόσφατα υψηλόβαθμο πολιτικό πρόσωπο από αυτή τη χώρα, όταν την κατήγγελλε ως διεφθαρμένη…..

Προφανώς ο κ. Παπανδρέου ξέχασε ότι δεν είναι έξωθεν κριτής, αλλά υπόλογος. Ότι η δική του δουλειά δεν έγκειται στο να υπονομεύει και να εκποιεί με ευκολίες πληρωμής τον δημόσιο τομέα, αλλά να τον διευθύνει κατά το δυνατό πιο αποτελεσματικά. Ξέχασε ότι αυτός είναι ο boss(=το αφεντικό) και ανέλαβε το ρόλο του δευτεροκλασάτου «ιμάντα μεταβίβασης» των επικοινωνιακών βουλήσεων του ΔΝΤ. Και σαν τέτοιος προσπάθησε να διεγείρει τον κοινωνικό φθόνο, σχετικά με την καλύτερη θέση των δημοσίων υπαλλήλων.…

Δικαιώνοντας τα λόγια του Αλέξη Μητρόπουλου, με αφορμή την πρόσφατη απεργία της ΑΔΕΔΥ :

«Στην αρχή καλλιέργησαν το ψεύδος ότι ο μεγάλος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων και η μισθολογική τους δαπάνη είναι η κύρια πηγή των ελλειμμάτων και τους χρέους. Όταν αποδείχθηκε, με αδιάσειστα στοιχεία ότι ο αριθμός τους και οι δαπάνες είναι κάτω του ευρωπαϊκού μέσου όρου, έθεσαν ως στόχο να εξομοιώσουν το εργασιακό σύστημα του ευρύτερου δημόσιου τομέα με τη ζούγκλα του ιδιωτικού. Απορρύθμιση παντού, ώστε να μην υπάρχει ένα σταθερό κα ασφαλές σύστημα εργασίας, που θα τραβά τα άλλα προς τα πάνω».