ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΑΝΚΑΚΟΣ



Ο κύριος Πάγκαλος μας διασκεδάζει από καιρό σε καιρό με τις μπηχτές που εξαπολύει προς διάφορες κατευθύνσεις, μόνο που συνηθέστατα "τα μαζεύει" για να περιφρουρήσει την υψηλή του θέση στο σύστημα της εξουσίας. Μέσα στην πρόσφατη απόφανσή του ("όλοι τα φάγαμε") εγώ τουλάχιστον διείδα μια μαγκιά παλαιάς κοπής, όπως επίσης το γαστριμαργικό σύνδρομο μιας παραδοσιακής κοινωνίας που συνδέει τη "μάσα" με την επιτυχία ...

Ο Θ. Πάγκαλος είχε το στόμα του ανοιχτό σαν τον Μπόμπο των ανεκδότων, όμως δεν ήταν "αθυρόστομος" με τη τυπική έννοια του ανθρώπου, που λέει τις ατάκες του και μετά ζητάει το λογαριασμό....Όπως λόγου χάρη ο Γιάννης ο Λάτσης, πρώην λεμβούχος και στα στερνά του κροίσος, που έκανε τύπους σαν το Ζαμπέτα να κοκκινίζουν : Πολλοί από αυτούς που τον έζησαν είχαν να πουν για τα "γλυκόλογα" που εξαπέλυε, αφού πριν ή μετά χαρτζηλίκωνε αγρίως τον περίγυρό του για να εξασφαλίσει την ανοχή του....
Θυμάμαι τον κύριο Πάγκαλο που είχε πάει στη Κύπρο σε μια από τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου Ανάν, όπου και ειρωνεύθηκε τον προβλεπόμενο τρόπο εναλλαγής Ελλήνων και Τούρκων στη Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, σαν κάτι αντίστοιχο με την αλλαγή "αξιωματικού υπηρεσίας" σε στρατιωτική μονάδα ! Η σπόντα που είχε ρίξει ήταν χοντρή, ευφυέστατη και δηκτική όσο καμιά άλλη, μόνο που στη συνέχεια την απέσυρε με τη στάση του....Πριν από αυτήν είχε κάνει αίσθηση η δήλωσή του για τον αντίπαλό του στη Δημαρχία της Αθήνας : Ονομάτισε λοιπόν τον Δ. Αβραμόπουλο "κύριο Τίποτα", εδώ όμως την πάτησε τόσο χοντρά, ώστε δεν χρειάστηκε καν να αποσύρει την απρέπειά του...

..Σε άλλη περίσταση ονόμασε τη Γερμανία γίγαντα με κεφάλι παιδιού, αλλά εδώ χρειάστηκε ρητή απόσυρση ...Όταν δε ο Ε. Βενιζέλος επιχείρησε να αλώσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, ο Θεόδωρος Πάγκαλος έριξε ένα γερό τρίποντο χαρακτηρίζοντας την πρακτική του Βενιζέλου ως blitz crig - κεραυνοβόλο πόλεμο ! - κατά τις ναζιστικές πολεμικές συνταγές...

Ο Πάγκαλος προώθησε τη " πρόγκα" και το κωμικό στοιχείο κάνοντας τη πολιτική λιγότερο γκρίζα, όμως συχνά "έπαιζε" εκεί όπου δεν έπρεπε να παίζει - όρα περίπτωση Οτσαλάν. Παρέμεινε λοιπόν τζάμπα ευφυολόγος, με σταθερή αδυναμία στα παϊδάκια και στις επιθέσεις στην Αριστερά ......