"ΟΡΕΟΠΟΙΗΣΗ" ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ .....

Η ιδέα της "Κυβέρνησης των Βουνών" ήταν κάποτε πολύ της μόδας, υλοποιήθηκε δε με σχετική επιτυχία στην οροσειρά Σιέρα Μαέστρε από τον Φιντέλ Κάστρο, στις Άνδεις από τον Μπολιβάρ, στη Στερεά Ελλάδα από τους δικούς μας αντιστασιακούς εναντίον των Γερμανών κλπ.κλπ. Όμως η ιδέα ενός "Πανεπιστημίου των ορέων" σε μια εποχή όπως η σημερινή, χωρίς ορατούς κατατρεγμούς από την εξουσία, φαίνεται ελαφρώς παράδοξη. Η νέα εποχή προωθεί το ρόλο της " ψυχαγωγικής ψευτοϋπαίθρου"(Καταστασιακή Διεθνής), ακυρώνοντας βαθμιαία τις παραγωγικές λειτουργίες της περιφέρειας και τείνοντας να τη μετατρέψει σε καταναλώσιμη τουριστική "ατραξιόν", όμως οι δυνάμεις που αντιστέκονται δεν είναι αμελητέες : Σε αντίθεση με την αστικοποίηση του πλανήτη (50% και βάλε...) και σε αντιπαράθεση με το αναγενησιακό γνωμικό "Ο αέρας των πόλεων απελευθερώνει", κάποιοι αναζητούν νέα εκπαιδευτικά μικροπεριβάλλοντα, για το σχηματισμό μιας νέας συνείδησης.

Η όλη υπόθεση "μυρίζει" κάπως κρυφό σχολειό, αλλά δεν είναι : Στις συνθήκες της πληροφορικής και τηλεματικής επανάστασης, η Live Παιδεία (Παιδεία δια ζώσης...)μπορεί να συνδυάζεται με την υποστήριξη ενός μεγάλου γνωστικού υλικού, μπορεί να συγκατοικεί με την τηλεπαιδεία, έστω και στα υψίπεδα του Καϊμακτσαλάν....

Πάντως η συγκεκριμένη προσπάθεια "ορεοποίησης"(!!) της Πανεπιστημιακής Παιδείας βάζει σε πρώτο πλάνο την "βιωματική γνώση" και βασίζεται σε γνωστούς πανεπιστημιακούς, που μάλιστα μίλησαν πρόσφατα(17.7.2010) σε εκπομπή του CNN.

Αντιγράφουμε τμήμα από το διακηρυκτικό κείμενο της πρωτοβουλίας, που δημοσεύεται στο www.panoreon.gr

　

".........Η βιωματική γνώση ήδη εξαφανίζεται κάτω από τα στατιστικά δεδομένα της Επιστήμης, όπου η πληροφοριακή ανακύκλωση μας έχει καταστήσει άναρθρους, ενώ η βιομηχανία πτυχίων στα πανεπιστήμιά μας κινδυνεύει να μας οδηγήσει σε πνευματική οκνηρία, απειλώντας την «οξυγόνωση» των νουνεχών εγκεφάλων.

Οι κίνδυνοι για την Κρήτη είναι ορατοί. Το νησί οδηγείται στη βάναυση αλλοίωση της περιβαλλοντολογικής, οικιστικής και πολιτιστικής του ταυτότητας εν ονόματι του εύκολου πλουτισμού που βασίζεται στη μαζική τουριστικοποίηση και εκποίηση της κρητικής γης. Ο κοινωνικός ιστός αποδομείται, η παραβατική συμπεριφορά αυξάνεται και το νησί οδηγείται στον ευτελισμό των παραδοσιακών αξιών και του πολιτισμού του, εγχωρίως και διεθνώς.

Ως αντίρροπο στη δράση αυτών των παραγόντων, το Πανεπιστήμιο των Ορέων προβάλλει ως ένα αναπτυξιακό όραμα που δίνει έμφαση σε αξίες όπως ο σεβασμός στις ιδιαιτερότητες της τοπικότητας, στη μακραίωνη πολιτισμική παράδοση της ορεινής περιφέρειας και στα ειδικά χαρακτηριστικά της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας.

Το όραμα αυτό υλοποιείται ως πολυδιάστατη δράση-εγχείρημα, η οποία ξεκινά «από την ανθρώπινη πληθυσμιακή βάση», επενδύει στις τοπικές κοινωνίες οι οποίες εγκαταβιώνουν στους ορεινούς όγκους της Κρήτης, εκφράζεται ως εγχείρημα ολοκληρωμένης παρέμβασης στην Περιφέρεια και είναι προϊόν αυθεντικού, συστηματικού και πρωτότυπου προβληματισμού.

Μέσα στους στόχους του Πανεπιστημίου των Ορέων είναι η προστασία του ανθρώπινου και φυσικού περιβάλλοντος, η ενίσχυση της παραδοσιακής οικονομίας με μοντέρνα εργαλεία διαχείρισης για την αναστολή της υπερεκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου, η απάλειψη της παραβατικότητας και η απεξάρτηση από την οικονομία του δανεισμού και των επιδοτήσεων. Αποτέλεσμα αυτών θα είναι η ανάκτηση των χαμένων ανθρωπίνων σχέσεων και της πολιτισμικής ταυτότητος των μικρών κοινωνιών, καθώς και ο επαναπροσδιορισμός της ανθρώπινης ευτυχίας με ανθρώπινους δείκτες και όχι με εισοδηματικά δεδομένα.

Ως εργαλεία για την επίτευξη των στόχων του το Πανεπιστήμιο των Ορέων θα χρησιμοποιήσει το διάλογο και το συγκερασμό της βιωματικής με την επιστημονική γνώση από τους ανθρώπους που τις υπηρετούν, εντός και εκτός των Πανεπιστημίων, στο χώρο της πρωτογενούς παραγωγής της. Επιστημονική υποστήριξη θα δοθεί σε κάθε επίπεδο ενεργειών σε κύριους τομείς παρέμβασης: παιδεία, πολιτισμός, οικονομία, υγεία.

Το Πανεπιστήμιο των Ορέων ως Πανεπιστήμιο έξω από πανεπιστημιακά κτήρια θα δραστηριοποιείται στις παρυφές των ορεινών και αποκλεισμένων οικισμών, μέσα στην καρδιά της κάθε τοπικής κοινωνίας, προσπαθώντας να υλοποιήσει το ευρωπαϊκό όνειρο μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας, όπου η διατήρηση της «περιφερειακής ταυτότητας» θα αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη σύνθεσης του κοινωνικού μωσαϊκού της παγκοσμιοποιημένης ευρωπαϊκής εικόνας"

ΥΓ Η φωτογραφία είναι του Γιάννη Κοφινά, στον Ταϋγετο....