.JPG)
Διαβάζω δυο άρθρα στην ΑΥΓΗ σχετικά με τη Σαμοθράκη, με κύριο αλλά όχι και μοναδικό θέμα το πως πάνε στο μακρινό αυτό νησί. Το διάβασμά μου είναι «κατόπιν τουριστικής σαιζόν» - κατόπιν εορτής που λέμε- αλλά δεν πειράζει: Εξ άλλου δεν υπάρχει νηφαλιότερος χρόνος για σκέψεις επί του τουρισμού από τον Χειμώνα….
Το ένα λοιπόν άρθρο είναι γραμμένο (5.9.2010) από την Λίλα Λεοντίδου, καθηγήτρια Γεωγραφίας και Ευρωπαϊκού πολιτισμού στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, έχει δε σαν τίτλο:
«Θάσος-Σαμοθράκη : 7 ώρες και 150 ευρώ….» Ο τίτλος υπονοεί πολλά, αφήνοντας ακάλυπτο μόνο εκείνο το κομμάτι του άρθρου που αναφέρεται στα κάλλη του νησιού :
«
Η αγκαλιά της Σαμοθράκης μαγνητίζει και παρηγορεί : βάθρες, ιερά των μεγάλων θεών, δάση, μυστήρια, παραλίες με πλατάνια, βυθοί με ερείπια αρχαίων πολιτισμών, η αύρα της Νίκης του …Λούβρου των Παρισίων!»
Σύμφωνα με την ανάλυση της ΛΛ, το κόστος της προσέγγισης στη Σαμοθράκη είναι μεγάλο, όμως μεγάλο είναι και το όφελος από την απόλαυσή της. Έχοντας επισκεφθεί την Σαμοθράκη τρεις φορές και μάλιστα για αρκετές ημέρες, ο υποφαινόμενος θα έλεγε : Αν αυτή την απόλαυση την δει κανείς «ολιστικά», με ένα γενναίο «ξεκοκάλισμα» όλων των στοιχείων ενδιαφέροντος, τότε το κλάσμα «όφελος δια του κόστους» θα ήταν πολύ- μα πολύ μικρό…
Το άλλο άρθρο είναι της βουλευτίνας ***** του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσας Αμανατίδου Πασχαλίδου και δημοσιεύθηκε στις 27.8.2010 . Το άρθρο αναφέρεται επίσης στα προβλήματα της συγκοινωνίας του νησιού, στην μονοπωλιακή διαχείριση της θαλάσσιας συγκοινωνίας από έναν επιχειρηματία, στην κάμψη της τουριστικής ζήτησης τα δυο τελευταία χρόνια. Η αναφορά της βουλευτίνας εμπεριέχει στοιχεία γνώριμα και από άλλες προσεγγίσεις τουριστικών χώρων : Όπως είναι η ανάγκη της χρονικής διεύρυνσης της τουριστικής σαιζόν, η ανάδειξη όλων των στοιχείων ενδιαφέροντος του νησιού, η ανάπτυξη της παραγωγικής του δομής και ιδιαίτερα της κτηνοτροφίας.
Και ενώ όλα αυτά ηχούν φιλικά με τις ανάγκες εγχώριων και ξένων
«χρηστών» της Σαμοθράκης, απουσιάζει η έκθεση κάποιων προβλημάτων που η επίλυσή τους θα μπορούσε να κάνει το χώρο πιο ελκυστικό . Που θα μπορούσε να ενισχύσει το κριτικό πνεύμα της τοπικής κοινωνίας και να αυξήσει τις πιέσεις ενάντια στη συγκοινωνιακή κερδοσκοπία και δυσλειτουργία : Λόγου χάρη η κόπια της περίφημης «Νίκης της Σαμοθράκης», του αγάλματος που αγοράστηκε το 1863 από τον Γάλλο Πρόξενο Σαμπουαζώ από τους Τούρκους για να μεταφερθεί στο Λούβρο. Η κόπια είναι εκτεθειμένη στον αρχαιολογικό χώρο των Καβείριων Μυστηρίων και είναι ένα άθλιο κατασκεύασμα, που προξενεί θλιβερή εντύπωση σε όσους έχουν δει το πρωτότυπο στο Λούβρο…
Ακόμη πιο σημαντικό πρόβλημα είναι η κατάντια του όρους Σάος(Φεγγάρι) – με το επιβλητικό υψόμετρο των 1664 μέτρων και τη μοναδική θέα προς την Ίμβρο και το Βόσπορο. Εδώ η ανεξέλεγκτη βόσκηση έχει εξαλείψει όλα τα νεαρά άτομα της βελανιδιάς, που είναι κυρίαρχο δένδρο στο συγκεκριμένο ορεινό συγκρότημα. Στην πορεία προς την κορυφή του
«Φεγγαριού» ανακαλύπτει κανείς ότι το δάσος είναι ένα δασικό γηροκομείο, ότι οι κατσίκες είναι πανταχού παρούσες, ότι η επιλογή της βοσκήσιμης ύλης από αυτές έχει σαν συνέπεια την ανάπτυξη των λιβαδιών της φτέρης(που είναι μη φαγώσιμη….)και την υποβάθμιση της φυτικής ποικιλότητας του χώρου…
Έχοντας κατά νου την μεγάλη απώλεια του Δάσους της Πρέβελη, και παρακολουθώντας τις απόψεις που αναπτύσσονται για την επιτάχυνση της αναγέννησής του στον δικτυακό τόπο PEEGEP, σκέπτομαι ότι θα ήταν πραγματικά ανατριχιαστική η πιθανότητα της απώλειας του αρχέγονου δάσους βελανιδιάς στο όρος Σάος, από την συνεργηστική δράση της υπερβόσκησης και μιας τυχαίας πυρκαγιάς…
Στο δια ταύτα λοιπόν : Ο καιρός γαρ του επόμενου καλοκαιριού εγγύς…Καλό θα ήταν να πουν κάποιοι «στα ίσια» στην τοπική κοινωνία, ότι σε σχέση με το χειρότερο που βιώνουν τώρα, μπορεί να υπάρξει και το χειροτερότερο, αν δεν αποδεχτούν κάποιους περιορισμούς. Ότι υπάρχει ένας συλλογικός πλούτος, που χρειάζεται συλλογική προστασία….
Σημειώσεις
H φωτογραφία είναι του Γιάννη Κοφινά από τα υψίπεδα του Ολύμπου....
*****
Ο λαός μας μίλαγε παλιά για βουλευτίνες, σωφερίνες, εισπρακτορίνες κλπ., μέχρι που οι σοφολογιότατοι απεφάνθησαν υπέρ μιας άλλης «ορθότητας»…Συνέβη και εδώ κάτι αντίστοιχο με την γραφή των ξενικών ονομάτων, που κάποια στιγμή κάποιοι απεφάσισαν να μας κοινοποιήσουν την «ορθή γραφή»(ορθογραφία), αντικαθιστώντας το Σαίξπηρ με το «Σέξπιρ», το πάρτυ με το «πάρτι» και το τραίνο με το «τρένο» , παραγνωρίζοντας την εγγύτητα της παραδοσιακής γραφής με την ξενόγλωσση ορθογραφία :Shakespeare, party, train.
