Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΝΤ …..

Στις αρχές του 1981, όταν οι μνήμες από τις παλιές γειτονιές της Αθήνας ήταν ακόμη δυνατές , όταν η κοινωνία δεν είχε ολωσδιόλου καταπιεί το πικρό ποτήρι της αποξενωμένης «συγκατοίκησης» στις πολυκατοικίες, οι άνθρωποι υποχρεώνονταν να βγουν στους δρόμους από έναν ισχυρό σεισμό, περίπου 6,5 ρίχτερ... . Και στη συνέχεια, για μερικές ακόμη εβδομάδες, λόγω της επικινδυνότητας των κτιρίων, λόγω της πιθανότητας ενός άλλου σεισμού ή λόγω της υποκειμενικής ανασφάλειας, πολλοί υποχρεώνονταν να διανυκτερεύουν πρόχειρα σε πλατείες, ενώ άλλοι έφταναν στο σημείο να στήνουν σκηνές. Οι πλατείες για αρκετό χρόνο γίνονταν πολυθόρυβα στέκια, οι «πολυκατοικιάνθρωποι» γνωρίζονταν καλύτερα και ανέπτυσσαν σχέσεις, η γειτονιά βίωνε μιαν απροσδόκητη άνθηση, οι τηλεοράσεις παραμερίζονταν από τις άμεσες επαφές . Τότε, αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο «ανάκτησης της κοινωνικότητας» σημειώνονταν όχι μόνο από τους απλούς χρήστες της πόλης, αλλά και από τους συστηματικούς αναλυτές των κοινωνικών πραγμάτων. …

Ο «σεισμός» του ΔΝΤ δεν έφερε τις ίδιες καταστάσεις με αυτές του 1981, δεν οδήγησε κάποιους σε σκηνές και μέχρι στιγμής δεν «ξεσπίτωσε» ανθρώπους - χωρίς να αποκλείεται να δημιουργήσει σύντομα και ένα ρεύμα από «νέο-άστεγους», σύμφωνα με σχετικό νεολογισμό. Ο νέος «σεισμός» σκόρπισε κατήφεια, προκάλεσε άπειρες ματαιώσεις ονείρων, έριξε ένα καταστροφικό τσουνάμι ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, όμως από την άλλη πλευρά έδειξε τη «διαπλοκή» της μοίρας όλων των εργαζομένων- του παρελθόντος, του παρόντος , του μέλλοντος. Έδειξε ακόμη τη σημασία της αλληλεγγύης, των σχέσεων ανταλλαγής και υποστήριξης των εγχώριων προϊόντων, της κατανάλωσης με πολιτικό σκεπτικό. Και από αυτή την άποψη σφυρηλάτησε ένα νέο και μαζικό πολιτικό βίωμα , μια νέου τύπου «κοινωνικότητα» …..

Η αξιοποίηση αυτού του βιώματος και η μετατροπή του σε εναλλακτική πολιτική κατεύθυνση είναι προφανώς κάτι που βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Ταυτόχρονα είναι και κάτι που δεν θα περιμένει στον αιώνα τον άπαντα, για να τύχει κατανόησης από τους σοφολογιότατους της ευρείας Αριστεράς και του δημοκρατικού κινήματος. Είναι κάτι που πρέπει σύντομα να μετουσιωθεί σε ένα συντονισμένο, ανιδιοτελές, απροκατάληπτο, ψυχικό και ιδεολογικό μέτωπο: Μακριά από μικρομεγαλισμούς , από τακτικές γκρουπούσκουλων , από κομματικούς πατριωτισμούς και λογικές «διεύρυνσης του μεριδίου της πολιτικής αγοράς». Αλλιώτικα το άμεσο μέλλον θα ανήκει στην κοινωνική αποτελμάτωση, στην καθήλωση σε ψυχωσικές καταστάσεις και σε ελπίδες μακριά από κάθε πραγματικότητα. Αλλιώτικα θα γίνουμε σαν ορισμένους άνεργους, οι οποίοι πρόσφατα, σύμφωνα με τηλεοπτικό σταθμό, μη αντέχοντας την σκληρή πραγματικότητα της ανεργίας συνέχισαν να φεύγουν το πρωϊ από το σπίτι τους και να πηγαίνουν κάπου, θέλοντας να δείξουν στους οικείους τους ότι δουλεύουν…..

Θέλει αρετήν και τόλμην η ΔουΝουΤοκρατία, θέλει υπέρβαση των άκαιρων διαχωριστικών γραμμών , ακόμη και των όποιων ψεμάτων εκφέρονται προς εαυτούς και αλλήλους. Είπαμε, παραμυθιαστήκαμε πριν από τον Οκτώβριο του 2009 για την επερχόμενη «Δανία του Νότου», για να ξυπνήσουμε μια ημέρα και να αντιληφθούμε εαυτούς ως «Ζιμπάμπουε του Βορρά»…Ακροαστήκαμε το Πασοκικό πρόγραμμα των «100 πρώτων ημερών», για να διαπιστώσουμε στη συνέχεια ότι οι 100 ημέρες προσομοίωναν μάλλον την χρονική διάρκεια της εξουσίας του Ναπολέοντα μέχρι τη μάχη του Βατερλώ , παρά μια εναρκτήρια περίοδο απογείωσης…Τώρα πλέον μπορούμε να ξεφοβηθούμε, να αντλήσουμε από παραδείγματα άλλων λαών που δεν αφέθηκαν σαν κότες στην τύχη τους . Παραδείγματος χάρη ο Ισλανδικός λαός, 320.000 «νομάτοι» παρακαλώ , που απέρριψε σε πρόσφατο δημοψήφισμα την πληρωμή του (τοκογλυφικού ) χρέους με τεράστια πλειοψηφία και εξακολουθεί να ζει με αξιοπρέπεια και χιούμορ. Και του οποίου μάλιστα η Πρωθυπουργός είχε τα κότσια να δηλώσει «στα ίσια» ομοφυλόφιλη , συνάπτοντας σχετικό «γάμο»….