Λέγαμε λοιπόν, στην ανάρτηση της 13.6.2010, ότι το φαγητό δεν είναι απλώς φαγώσιμο....Ότι τα κινήματα SLOW FOOD διαδραμάτιζαν ή και εξακολουθούν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για «Ένα φαγητό με ανθρώπινο πρόσωπο». Ότι το φαγητό δεν είναι απλώς «συστατικά», θρεπτικές ουσίες, πρωτεϊνες, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Λέγαμε - και ιδιαίτερα έλεγε ο Σωτήρης Θεοδωρόπουλος – ότι αυτό που αναζητούμε στα καταπότια και στα παρασκευάσματα κάθε μορφής, ενυπάρχει στα live τρόφιμα. Λέγαμε για την εποικοδομητικη νοσταλγία της προ - αγροβιομηχανικής περιόδου, όταν τα φρούτα (και όχι μόνο) είχαν γεύση, οσμή, συμβατότητα με τις εποχές.Για την αμερικανική αντίδραση στην πρακτική της γαστριμαργικής ισοπέδωσης, δοσμένη από το ντοκυμαντέρ « Η Μάχη των τροφίμων».....
Κι όταν βρεθήκαμε στην Καλαμάτα, στις 18.6.2010, σε μια εκδήλωση πολυτασική και πολυκερασματική, οργανωμένη από το εργαστήριο χειροποίητης παραδοσιακής πίτας ΛΙΟΠΙΤΑ υπό τον πολυμήχανο Πέτρο Τσώνη,συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε απλώς ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για να φυσήξουν μύριοι όσοι προβληματισμοί. Για ένα θέμα τόσο οικείο αλλά και τόσο «Κωσταλεξι-κοποιημένο»- θα έλεγα για τους παλιούς που θυμούνται το επεισόδιο φυλάκισης μιας γυναίκας στο σπίτι της επί σειρά ετών...Δηλαδή για ένα θέμα αποδιωγμένο από το προσκήνιο του δημόσιου προβληματισμού και «σεφοποιημένο» - τουτέστιν της αρμοδιότητας κάποιων ειδικών - εκτός από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις διατροφικών σκανδάλων, όπως τα σπορέλαια, η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια των βοοειδών,οι διοξίνες των κοτόπουλων κλπ.
Η μάζωξη στη ΛΙΟΠΙΤΑ ήταν πραγματικά «ολικής αλέσεως», με τον Μητροπολίτη , τον Νομάρχη, τον Δήμαρχο, αλλά και παράγοντες του κοινωνικοπολιτικού χαβαλέ Καλαμάτας και πάσης Μεσσηνίας...Θυμηθήκαμε λίγο τον Ιπποκράτη, με την κλασική γνωμοδότησή του υπέρ της σύγκλισης διατροφής και θεραπείας, συγκρουσθήκαμε λίγο με την συμπαθή κυρία Άρτεμη Τζίτζη περί των τροφοσυνθέσεων, του μεν υποφαινομένου να υποστηρίζει την ασυμβατότητα σκορδαλιάς και ανανά με κρέμα σαντιγύ, της δε κυρίας να εισηγείται μια ελευθεριότητα στη διαχείριση των διαφόρων τροφικών συστατικών και πιάτων εκάστης εθνικής κουζίνας. Κάνοντας τον υποφαινόμενο να αναρωτιέται, για τους λόγους που μας κάνουν να υπερβαίνουμε τον «ορίζοντα των γεύσεων» αναζητώντας τον συνδυασμό τους με την υγεία και την ευ-ημερία ......
Είπαμε κι ακούσαμε πολλά σε αυτή τη θαυμάσια περαντζάδα γνωστών και άγνωστων, που δύσκολα μπορούσε να απεικονισθεί σε μια φωτογραφία.... Οι περισότεροι βάλαμε το ελαιόλαδο UMBER ALLES, κι ακόμη μιλήσαμε για ένα διατροφικό μοντέλο που θα μπορούσε - με το αζημίωτο για τη χώρα μας – να εξαχθεί εις τας Ευρώπας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου