ΕCOFILMS, ΡΟΔΟΣ 2010

Καταξιωμένος θεσμός πλέον το ECOFILMS , επιμένει για 10η συνεχή χρονιά στη Ρόδο να προκαλεί οσμώσεις ανάμεσα στην περιβαλλοντική, κοινωνική, καλλιτεχνική και κάθε άλλη ευαισθησία. Η τοπική κοινωνία αλλά και όλοι όσοι έχουν διατελέσει «τρόφιμοι» του συγκεκριμένου φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια, μπορούν να βεβαιώσουν την εξαιρετική ποιότητά του, τις συναρπαστικές ταινίες που παίζονται και που υπερβαίνουν μια χλιαρή «περιβαλλοντική εκπαίδευση», τους διαλόγους που στήνονται με αφορμή αυτές τις ταινίες : Οι οποίες συνήθως δεν περιορίζονται στην ενημέρωση αλλά και εξωθούν στη δράση – μικρούς και μεγάλους...
Εφέτος , μετά την υλοποίηση για άλλη μια φορά του θεσμού των ECOKIDS – που αποτελεί ένα είδος οικολογικής κινηματογραφίας για παιδιά κάθε Άνοιξη – το ECOFILMS θα λειτουργήσει μεταξύ 22 και 27 Ιουνίου και θα «απογειώσει» τους φίλους του στον κόσμο των προβλημάτων ποιότητας ζωής , ασχέτως ΔΝΤ , ασχέτως μελλοντικών εξελίξεων και απειλών εναντίον του πολιτισμού υπό συνθήκες λιτότητας...

Το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει μερικές δεκάδες ταινίες μεγάλου, μεσαίου και μικρού μήκους.

Ζώντας μια σχέση «υπέρβασης της φέρουσας κινηματογραφικής μου ικανότητας» τα τελευταία χρόνια, λόγω της πληθώρας ποιοτικών φιλμ, αποφάσισα εφέτος να περιοριστώ σε ορισμένα από αυτά , με κριτήριο το περιεχόμενό τους, όπως τουλάχιστον δηλώνεται στον τίτλο τους....Προς τούτο λοιπόν σημείωσα τον « ΧΡΥΣΟ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ- ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ, διάρκειας 76 λεπτών , του ¨δικού μας" Γιώργου Ζέρβα, το «ΜΑΤΙΑ ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΑ – ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ», 110 λεπτών, του Gonzalo Arijon, τους « ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡΩΝ (ΠΟΥ)ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΙΝΑ», 86’ , του Mirjam von Arx, το «ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ», 98΄, του Christian Frei ,
«Το κάλεσμα του βουνού», 52΄, του Στέλιου Αποστολόπουλου και το «Μεγαλειώδες Παρίσι- ο πρόεδρος και ο αρχιτέκτονας», 50΄, της Bregtje van der Haak....Αυτό το τελευταίο φιλμ είναι ένα ντοκιμαντέρ με τον Νικολά Σαρκοζί σε πρωταγωνιστικό ρόλο- κατά πως λέει το πρόγραμμα του φεστιβάλ. Σαν τον Ναπολέοντα Γ που μαζί με τον Οσμάν σχεδίασαν την ανάπλαση του παριζιάνικου κέντρου στην δεκαετία του 1860, έτσι και ο Σαρκοζί φιλοδοξεί να κληροδοτήσει στη χώρα του το «Grand Paris» του 21ου αιώνα: Που αποτελεί ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο για τη πρωτεύουσα της Γαλλίας μαζί με τα προάστιά της , 30 χρόνια μετά - «Ένα Παρίσι αληθινό, όμορφο, μεγάλο και δίκαιο», κατά δήλωσίν του. Ο πρόεδρος αναθέτει σε 10 γνωστούς αρχιτέκτονες τον σχεδιασμό που θα ενώσει το πλούσιο κέντρο με τα φτωχά προάστια, δημιουργώντας μία ενιαία ισχυρή πόλη, χωρίς κοινωνικές διακρίσεις και ανισότητες, με άψογες συγκοινωνίες, με αρμονική κατανομή πληθυσμού και υψηλή αισθητική. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, η ταινία ακολουθεί ορισμένα μέλη της αρχιτεκτονικής ομάδας, όπως τον Ολλανδό Winy Maas της εταιρείας MVRDV και τους διάσημους Γάλλους Christian de Portzamparc, Roland Castro, Jean Nouvel και Djamel Klouche στη διαδικασία του συλλογισμού, της διαπραγμάτευσης, της σκέψης, της αναμονής, της ακρόασης. Εκείνοι, με κάθε ειλικρίνεια σχολιάζουν την πολιτική πρακτική του Σαρκοζί και απαντούν στην ερώτηση «αν τελικά ο πρόεδρος τα έκανε σαλάτα». Ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα που τίθεται στην ταινία είναι κατά πόσο οι ίδιοι θεωρούν ότι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από τους κυβερνώντες....

Στο φεστιβάλ επίσης θα προβληθεί το ντοκυμαντέρ " Κυψέλη", διάρκειας 29’, σκηνοθετημένο από την Ομάδα Ντοκιμαντέρ του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων 2009 .

Ιδού τι λέει μια αυτόχθων της Κυψέλης :
«Δεν μπορώ να βλέπω άλλες μονοκατοικίες να κατεδαφίζονται, σινεμά να κλείνουν… Η Κυψέλη κάποτε ήταν γραφική, ήρεμη… Το πρωί περνούσε ο γαλατάς, αυτός που γάνωνε τα μπρίκια, οι μικροπωλητές, έβγαινε η γειτόνισσα απέναντι… βγαίναν οι πάντες. Είτε με γαϊδουράκια, είτε με τα καρότσια τους. Περνούσε ένα αυτοκίνητο στη χάση και στη φέξη. Τότε δε βιαζόσουν για τίποτε» ..

Είναι η κυρία Αριστέα που ζει στην κάτι δεκαετίες στην Κυψέλη .... Σήμερα, η συγκεκριμένη συνοικία αποτελεί μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες γειτονιές της γης.

.....Η ομάδα ντοκιμαντέρ του Πολιτισμικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων «τρύπωσε» στις κατοικίες της Κυψέλης για να γνωρίσει τη Βασιλική, ποιήτρια, συγγραφέα και μποέμικη φιγούρα της οδού Τήνου, τον κύριο Μίμη που ζει μόνος του σε φορτηγό, τον Lopez, τροβαδούρο ενός ρεφρέν Ιθάκης και Δροσοπούλου γωνία. Για έναν περίπατο στους δρόμους και τις ψυχές των κατοίκων μιας συνοικίας, που ενώ σφύζει από ζωή, μοιάζει να ασφυκτιά. Μία προσπάθεια από ερασιτέχνες ντοκιμαντερίστες που μάλλον θα «βάλουν τα γυαλιά» στους επαγγελματίες.

Υ.Γ .

Δεν ξέρω τι θα κερδίσω ή τι θα χάσω βλέποντας μόνο αυτά ή ενδεχομένως και κάτι περισσότερο, αλλά δε μπορώ να βλέπω πράγματα που δε θα μπορώ να σκέπτομαι...