Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Νομίζουν ότι οι εντυπώσεις που έχει αποθέσει το ναζιστικό ολοκαύτωμα στους πολίτες με δημοκρατική συνείδηση, ή οι εντυπώσεις από τους άδικους ιστορικούς διωγμούς των Εβραίων στην Ισπανία, στη Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα και αλλού, θα παραμένουν για πάντα ενεργές και «αειφορικές». Νομίζουν ότι ο πολιτισμένος κόσμος θα είναι διαρκώς σε απολογητική στάση λόγω της κακομεταχείρισης της εικόνας του Εβραίου από τον Σαίξπηρ στον «Έμπορο της Βενετίας». Nομίζουν ότι θα καλύπτονται για πάντα πίσω από τη διεθνή πολιτιστική συνεισφορά των "Εβραίων της διασποράς" - του Αλβέρτου Αϊνστάίν, του Ερίκου Χάϊνε, του Αρθούρου Ρουμπινστάϊν και τόσων άλλων.. Παραγνωρίζουν όμως το ότι οι ιστορικές πρακτικές είναι συμψηφήσιμες, ότι η εικόνα του ιστορικού θύματος αποδυναμώνεται στο βαθμό που αυτός γίνεται θύτης.

Το κράτος του Ισραήλ υπονομεύει το ίδιο το Ισραήλ, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αμυνόμενο χρησιμοποιεί πλεονάζουσα βία. Όταν δεν αρκείται σε μια απλή διεθνή αδικοπραγία όπως αυτή που έκανε παρεμβαίνοντας στα διεθνή ύδατα, εκτός της σφαίρας της αρμοδιότητάς του, εναντίον του στόλου της Ελευθερίας, αλλά προχωρεί σε δολοφονική επίθεση. Όταν προσβάλλει τη νοημοσύνη της δημοκρατικής κοινής γνώμης, προβάλλοντας γελοίες δικαιολογίες γι αυτή την επίθεση. Όταν το ίδιο επιβάλλει τον παράνομο αποκλεισμό της λωρίδας της Γάζας

Το Ισραήλ δεν σώζεται από τις διεθνείς λυκοφιλίες του, σήμερα με την Ελλάδα όπως εχτές με την Τουρκία. Δεν σώζεται από τις συμμαχίες με τους εχθρούς των εχθρών του. Η θέση του θα είναι στο διηνεκές εντός του λάκκου των λεόντων, σαν μια παρανοϊκή επιβίωση, κατ’ ευφημισμόν ζωή.....