Μια αξιοπρεπής χώρα, με ένα κάποιο επίπεδο δημοκρατίας και πολιτικού πολιτισμού, δεν θα καταδεχόταν να αντιμετωπίζει τις σοβαρές κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον της, απειλώντας τους κατήγορούς της και τους «διεθνείς κριτές» των πεπραγμένων της. Θα μπορούσε να αντικρούσει τις κατηγορίες, θα μπορούσε να αμβλύνει τις κατηγορίες, θα μπορούσε να ζητήσει να ληφθούν υπόψη τα δεδομένα μιας άλλης, «βίαιης» εποχής, θα μπορούσε να επικαλεσθεί έκτακτους κινδύνους του Α Παγκοσμίου Πολέμου και ο,τιδήποτε άλλο. Όμως η Τουρκία δεν κάνει τίποτε από όλα αυτά, αλλά περιορίζεται στο να απειλεί τους κριτές της με κυρώσεις. Στο να προτάσσει τη δύναμή της ως παράμετρο διαμόρφωσης της ιστορίας....
Η Τουρκία απειλεί τις ΗΠΑ με υποβάθμιση των σχέσεών τους, εάν γίνει δεκτή η απόφαση επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων περί της γενοκτονίας των Αρμενίων. Διακόπτει διπλωματικές σχέσεις με τη Σουηδία, απειλεί το Αρμενικό κράτος.
Αυτή η πολιτική ισχύος αντί του αντιλόγου είναι μια ομολογία ενοχής ως προς το παρελθόν. Και ταυτόχρονα είναι και μια ομολογία (ανομολόγητων...) σκοπών για το μέλλον : Η χώρα εμμένει στα αυτοκρατορικά της όνειρα, εμμένει στις επιδιώξεις «φινλανδοποίησης» κάποιων όμορων κρατών – όπως η Βουλγαρία, η Ελλάδα, η Κύπρος. Ενοχλείται φυσικά από την εικόνα του παρελθόντος της – που κάθε άλλο παρά έχει υπερβεί – και αποδέχεται ασμένως κάθε «δορυφοροποιημένο» λόγιο που της παρέχει πρωτοκαθεδρία στη περιοχή...
Η Τουρκία απειλεί τις ΗΠΑ με υποβάθμιση των σχέσεών τους, εάν γίνει δεκτή η απόφαση επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων περί της γενοκτονίας των Αρμενίων. Διακόπτει διπλωματικές σχέσεις με τη Σουηδία, απειλεί το Αρμενικό κράτος.
Αυτή η πολιτική ισχύος αντί του αντιλόγου είναι μια ομολογία ενοχής ως προς το παρελθόν. Και ταυτόχρονα είναι και μια ομολογία (ανομολόγητων...) σκοπών για το μέλλον : Η χώρα εμμένει στα αυτοκρατορικά της όνειρα, εμμένει στις επιδιώξεις «φινλανδοποίησης» κάποιων όμορων κρατών – όπως η Βουλγαρία, η Ελλάδα, η Κύπρος. Ενοχλείται φυσικά από την εικόνα του παρελθόντος της – που κάθε άλλο παρά έχει υπερβεί – και αποδέχεται ασμένως κάθε «δορυφοροποιημένο» λόγιο που της παρέχει πρωτοκαθεδρία στη περιοχή...
Προφανώς , η συμφιλίωση με ένα τέτοιο γείτονα είναι καθαρή απάτη. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα στην όλη κατάσταση απουσιάζουν οι δυνάμεις της άρνησης. Υπάρχουν Τούρκοι πολίτες και διανοούμενοι , που πρόσφατα, όταν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατήγγειλε τη «σταύρωσή» του, θύμισαν στην κοινή γνώμη αυτής της χώρας τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, τα επεισόδια του 1955, τις κατασχέσεις των ελληνικών περιουσιών κλπ. Εκτός από την "επίσημη" Τουρκία υπάρχει και η δημοκρατική Τουρκία που αντιστέκεται, που αναγνωρίζει το παρελθόν και θέλει το ξεπέρασμά του.
Γι αυτό και είναι αξιέπαινες οι συλλογικότητες που οργάνωσαν στις 24.2.2010 στην Κωνσταντινούπολη σειρά εκδηλώσεων, για να τιμήσουν τη μνήμη των Αρμενίων που σφαγιάσθηκαν κατά την περίοδο 1915-1917
Γι αυτό και είναι αξιέπαινες οι συλλογικότητες που οργάνωσαν στις 24.2.2010 στην Κωνσταντινούπολη σειρά εκδηλώσεων, για να τιμήσουν τη μνήμη των Αρμενίων που σφαγιάσθηκαν κατά την περίοδο 1915-1917
ΥΓ
Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο αντλήθηκε από το διαδίκτυο και αναφέρεται σε διαφήμιση οπλικών συστημάτων στη Τουρκία : Με το ελληνικό κοινοβούλιο να πλήττεται από τουρκικό πύραυλο και τα ελληνικά ασφάλιστρα πυρός να ανεβαίνουν !Δεν ξέρω κατά πόσο είναι πραγματική ή στημένη, πάντως σίγουρα εκφράζει τις διαθέσεις κάποιων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου