Ο ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ κ. Φιλιππίδης, πολεοδόμος , συγγραφέας, σχολιαστής της «αστικής λογοτεχνίας», έχει διακριθεί και στο παρελθόν για την επιλογή «μοναχικών διαδρομών» (εις την καθομιλουμένην : «Σνομπάρισμα»...) όσον αφορά την προσέγγιση των αθηναϊκών προβλημάτων. Έχει χλευάσει ουσιαστικά τους κριτικούς της «αισθητικής» , της μιζέριας και της υπολειτουργικότητας της ελληνικής πρωτεύουσας. Έχει "πυροβολήσει" εναντίον αυτών που επιδίδονταν «στη μονότονη επανάληψη των ιερεμιάδων ενάντια στην αβίωτη τσιμεντούπολη» ( Eισαγωγή στο «Αθήνα, διαδρομές και στάσεις», εκδ.Πατάκη). Και έχει εκφράσει χαρακτηριστικά την μεταμοντέρνα και κομφουζιονιστική αντίληψη περί του ότι «η αταξία και η προβληματική ποιότητα ζωής στην πραγματικότητα δεν συνιστούν παρά έναν άλλο τρόπο ζωής» (Αθήνα 2002 : «Απόλυτος ρεαλισμός», έκδοση ΥΠΠΟ).
Τώρα ο κ.Φιλιππίδης έρχεται να σχολιάσει τη θεώρηση του «πρασίνου ως πανάκεια» (ΒΗΜΑ21.2.2010) , σουτάροντας ουσιαστικά προ ανυπεράσπιστης εστίας, με δεδομένο ότι ουδείς υπερασπίζεται μια τέτοια υπερβολή. Η άποψή του έχει μακρινή ομοιότητα με κάποια παλιά συνηγορία του Τσαρούχη υπέρ των αττικών (κατσα)βράχων σε κείμενο υπό τον τίτλο «Η νεύρωσις του πρασίνου» . Όμως σε αντίθεση με την τσαρουχική άποψη, η άποψη του κ. Φιλιππίδη εκφέρεται σε έναν άλλο χώρο και χρόνο, που χαρακτηρίζεται από τη δόμηση υψηλής πυκνότητας , από τη ριζική ανατροπή των αναλογιών του ανθρωπογενούς με το φυσικό στοιχείο. Ορθώς ο κ.Φιλιππίδης βλέπει κάποια ατοπήματα στην αστική μικροκλίμακα (συντριβάνια, πισίνες), όμως ορθότατα θα έκανε εάν εγκαθίστατο και αυτός στον «κοινό τόπο» χιλιάδων επιστημόνων, μελετητών και αγωνιστών για μια πόλη πιο πράσινη - επομένως πιο λειτουργική. Για μια καλύτερη τωρινή πόλη , που ποσώς μας ενδιαφέρει αν προσομοιώνει αυτήν της εποχής του Τσαρούχη, του Μπαϊρακτάρη ή του Όθωνα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου