«Ηope» στα Αγγλικά σημαίνει «ελπίδα» και «HOPENHAGEN» είναι ένα λογοπαίγνιο, μια σύζευξη του ονόματος της Κοπεγχάγης με την ελπίδα για ένα καλύτερο διεθνές κλίμα : για τη φύση, για τις διακρατικές σχέσεις, ιδιαίτερα για τις σχέσεις πρώτου και τρίτου κόσμου...Το λογοπαίγνιο αυτό αναδύθηκε στην άτυπη «σύνοδο βάσης» , που διαδραματίζεται παράλληλα με τη «Σύνοδο Κορυφής» στην πρωτεύουσα της Δανίας, μέχρι την 18.12.2009 .
Τη στιγμή που πληκτρολογούνται αυτές οι γραμμές πολλοί και διάφοροι μιλάνε για επικείμενο ναυάγιο, όμως τα ίδια ακριβώς συνέβαιναν και πριν 12 χρόνια στο Κυότο της Ιαπωνίας. Εκεί και τότε, η συμφωνία επήλθε ως εκ θαύματος την τελευταία στιγμή και μετά από ένα μαραθώνιο διαβουλεύσεων - με την προσυπογραφή μάλιστα και του Αλ Γκορ, αντιπροέδρου των ΗΠΑ.
Η Κοπεγχάγη του 2009 αναμένεται μάλλον να διευρύνει την ανησυχία για τη κλιματική αλλαγή παρά να δημιουργήσει ένα αποτελεσματικό νομικό πλαίσιο, με άμεση και αδιαμφισβήτητη εφαρμογή. Ιδιαίτερα μάλιστα τη στιγμή που οι αντίπαλοι της πλειοψηφικής θεωρίας περί του «ανθρωπογενούς θερμοκηπίου», αποφάσισαν να «βγουν στο κλαρί» και να αναδιαμορφώσουν την ατζέντα του δημόσιου λόγου.
Φυσικά ο πλειοψηφικός χαρακτήρας μιας θεώρησης δεν αποτελεί απόλυτο πειστήριο για την ορθότητά της, και επομένως δεν μπορεί να εξακοντίζεται εναντίον όσων αναφέρονται στην «ευθύνη» φυσικών και ηλιακών διαδικασιών για την αλλαγή του κλίματος. Στην ιστορία των επιστημονικών θεωριών υπήρξαν περίοδοι «μονοπωλιακής κυριαρχίας» κάποιων ιδεών – όπως π.χ. η Νευτώνεια αντίληψη για το χώρο και το χρόνο - που όμως από ένα σημείο και πέρα ανατράπηκαν και παραχώρησαν τη θέση τους σε άλλα συστήματα ερμηνείας του κόσμου. Η αρχή της πλειοψηφίας δεν μπορεί να ισχύει σαν κριτήριο ορθότητας στην επιστήμη, όμως από την άλλη πλευρά είναι ερευνητέο το κατά πόσο ο «σκεπτικισμός» και η αμφισβήτηση συγκεκριμένων μετεωρολογικών δεδομένων σχετίζεται με κάποια απειλούμενα συμφέροντα, όπως επίσης είναι ερευνητέο το κατά πόσο υπάρχουν αντίπαλα συμφέροντα που επιδιώκουν μια ριζική ανατροπή τεχνολογιών και παραγωγικών μεθόδων όχι «για το καλό του κόσμου» αλλά για να κάνουν νέους χαλίφηδες στη θέση των παλιών ....Οι παλαιοπετρελαιάδες από τη μια μεριά, και οι νεοτεχνοκράτες των ΑΠΕ από την άλλη, συγκροτούν δύο αντίπαλα στρατόπεδα, όμως η υπόθεση της απόλυτης χειραγώγησης των επιστημόνων υπέρ του ενός ή του άλλου, προσβάλει την επιστημονική κοινότητα αλλά και γενικότερα το γνωσιολογικό ήθος της εποχής μας.
Η επιστήμη μπορεί κάποτε να είναι πουλημένη, όμως αυτό δεν ισχύει για την ολότητά της.Η επιστήμη έχει κριτήρια, κι ακόμη έχει «γκρίζες περιοχές» και αντιγνωμίες τρικούβερτες, με διάρκεια δεκαετιών. Σήμερα όμως η αύξηση του CO2 στην ατμόσφαιρα από τις απαρχές της βιομηχανικής εποχής, κι ακόμη η αποδάσωση ως διαδικασία μεταφοράς του άνθρακα από την στερεά στην αέρια κατάσταση, δεν εντάσσονται σε οποιεσδήποτε αμφισβητούμενες «γκρίζες ζώνες» ή σε περιοχές «προχωρημένης επιστήμης» με αυξημένες αβεβαιότητες. Αντίθετα είναι κοινοί τόποι, επιδεκτικοί χρησιμοποίησης ακόμη και από τους πλέον άσχετους πολιτικούς.
Τελευταίο σημείο αυτής της μικρής προσέγγισης, αλλά καθόλου αμελητέο : Τα μέτρα εναντίον του θερμοκηπίου δεν συνιστούν απλά και μόνο μια μακροπρόθεση επένδυση υπέρ του «πλανητικού συμφέροντος», αλλά είναι και μια επένδυση άμεσης απόδοσης. Μια κοινωνία ενεργειακής εξοικονόμησης, με ποιοτική δόμηση και ορθολογική («πράσινη»)κυκλοφορία προϊόντων και ανθρώπων, εισπράττεται άμεσα από την τρέχουσα ποιότητα ζωής. Να μην το ξεχνάμε λοιπόν : Δεν θυσιαζόμαστε αποκλειστικά υπέρ των επόμενων γενεών, αλλά βελτιώνουμε και την ενεστώσα ζωή μας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου