Ήταν αφοσιωμένος στην ιδέα του "εκσυγχρονισμού", γιατί πίσω από αυτήν διέβλεπε μια δυνατότητα κατακτήσεων για τη δημοκρατία και την ποιότητα ζωής στη χώρα μας.. Παρά τις όποιες αντιρρήσεις σε αυτή τη νοηματοδότηση του όρου, πολλοί και διάφοροι τρέφαμε μεγάλη εκτίμηση στην επιχειρηματολογία του. Θαυμάζαμε το εύρος των γνώσεών του, το ήθος του, την απλότητα και την απουσία στόμφου που τον χαρακτήριζε , που του επέτρεπε να συνδιαλέγεται με τον καθένα. Αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, παρήγαγε έργο εξαιρετικής ποιότητας στην προστασία του περιβάλλοντος ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, πολύ πριν πάρουν χαμπάρι διάφοροι για την οικολογία . Ήταν σταθερά αλληλέγγυος και συμμέτοχος σε όλους τους περιβαλλοντικούς αγώνες, αντιστάθηκε στην ανάληψη της Ολυμπιάδας από την Αθήνα, κλώτσησε τις ευκαιρίες για "πολιτική προώθηση" μέσω φιλικών παραγόντων του ΠΑΣΟΚ.
Έτυχε να ζήσω κοντά του, στη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας του 2000, τη σύνδεση που έκανε μεταξύ γεωργικής παραγωγής και προστασίας του περιβάλλοντος, σε ακροατήρια γεωργών. Έτυχε να βιώσω άμεσα το σθένος που έδειξε μετά την απώλεια του αγαπημένου του παιδιού - με το να τηρήσει τις πολιτικές του υποχρεώσεις στο ακέραιο.
Περάσαμε μια ζωή έχοντας σαν καταφυγή των αιτημάτων και δημοσίων υποθέσεών μας τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Αναρωτιέμαι, πως θα περάσουμε από δω και πέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου