Είπες, θα πάω σ΄άλλη γη ....

Μετά την εξέγερση του 1953 ο Μπρεχτ ειρωνευόταν το γραφειοκρατικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας προτείνοντας ως εναλλακτική λύση, αντί επανεκλογής της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, την εκλογή ενός άλλου λαού ! Το 2009 και με αφορμή την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας περί αναστολής των έργων κατασκευής πολυκαταστήματος στον Ελαιώνα, ο κ.Βαρδινογιάννης κατάφερε να ξεπεράσει το ρεκόρ του Μπρεχτ ! Συνδέοντας άρρηκτα την κατασκευή του πολυκαταστήματος με την δημιουργία του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού, ο μεγαλοεπιχειρηματίας μπήκε σε βαθιές σκέψεις όσον αφορά την συνεγκατάσταση αθλητικών , εμπορικών και άλλων χρήσεων.

«Το μόνο εναλλακτικό σχέδιο είναι να αλλάξουμε χώρα, όπου εκεί τα πράγματα δουλεύουν με κάθε σχήμα και μπορείς να προγραμματίσεις, να επενδύσεις χρήματα και να στηριχθείς σε κάποιους νόμους ενός λειτουργικού και εύρυθμου κράτους» , δήλωσε στις 15.1.2009 ως επικεφαλής του ιστορικού σωματείου : Του σωματείου που ξεκίνησε πριν έναν αιώνα επιλέγοντας ένα κτηνοτροφικό έμβλημα όπως το τριφύλλι , σε μια περιοχή που ήταν ταυτόσημη με το όνομά της (Αμπέλια + κήποι= Αμπελόκηποι....), για να φθάσει σήμερα να υπόσχεται περισσότερο τσιμέντο...

Η εκλογή μιας άλλης χώρας για την διαμόρφωση κατάλληλης «έδρας» για τον Παναθηναίκό ακούγεται αρκετά συμπαθητικά, δεδομένου ότι προϋποθέτει και την μετακίνηση/μετεγκατάσταση των παναθηναϊκών ορδών («θυρών») , που εδώ και καιρό επιδίδονται στο βανδαλισμό των πινακίδων στους δρόμους. Θέλω να πω δηλαδή, ότι ουδεν κακόν αμιγές καλού: Για το κοντινό μέλλον ενδέχεται να ξέρουμε προς τα που θα πηγαίνουμε...

Να αλλάξουμε λαό, να αλλάξουμε χώρα, ή να αλλάξουμε φιλάθλους, ή ενδεχομένως να αλλάξουμε Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο; Ή μήπως πρέπει να αλλάξουμε και κάτι πολιτικούς που υποδύονται τον μέσο «γάβρο» ή τον «αεκτζή» με όλα τα φρασεολογικά και γηπεδολογικά συμπαρομαρτούντα, που περιφέρουν από ΜΜΕ σε ΜΜΕ ένα υποτιθέμενο πάθος ενώ απλούστατα – δίκην Σκρουτζ Μακ Ντακ που βούταγε σε πισίνες γεμάτες λίρες– βουτάνε κι αυτοί σε πολιτικές πισίνες έμπλεες φιλάθλων; Προτείνω σε ένα οποιοδήποτε δικτυακό τόπο να παρουσιάσει σχετικό ερωτηματολόγιο, να συλλέξει και να κοινοποιήσει τις απαντήσεις. Επί του παρόντος και για να ολοκληρώσω αυτό το συνειρμό περί «αλλαγών» φρεσκάροντας τη μνήμη όλων μας, θα ήθελα να υπενθυμίσω τις προσπάθειες για την «αλλαγή» του Συμβουλίου Επικρατείας – με στόχο δηλαδή την υποβάθμισή του. Και φυσικά τις προσπάθειες για μια ακόμη βαθύτερη αλλαγή όπως αυτή που επιχειρήθηκε με τη δημιουργία «Συνταγματικού Δικαστηρίου» και την αφαίρεση του ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων από τα κοινά δικαστήρια : Μέσω της οποίας η προστασία του απλού πολίτη από την αυθαιρεσία των διοικητικών οργάνων του κράτους γινόταν τόσο δύσκολη , όσο η προσπέλαση του ήρωα του Κάφκα στον αυθέντη του «Πύργου»....

Αξιοσημείωτο πάντως είναι το ότι σε αντίθεση με την κομψότητα της «βολής» του κ. Βαρδινογιάννη, οι αντιδράσεις του Δημάρχου Αθηναίων είναι δυσανάλογα οργίλες και ως εκ τούτου αντιαισθητικές. Το βεβαιώνει ο Ριχάρδος Σωμερίτης στο ΒΗΜΑ τις 23.12.2008, σε ένα κείμενό του υπό τον εκφραστικό τίτλο «‘’Ελαιόντειες’’ Εταιρείες». Όπου και θυμίζει την διηνεκή επέλαση του μπετόν εναντίον του αστικού πρασίνου, κάνοντας μάλιστα αναφορά στην τελευταία υπόθεση του Άλσους Παγκρατίου:

« ο καλός κ. δήμαρχος οργίζεται με τις όποιες αντιδράσεις. Και βρίζει. Δεν ανέχεται τον αντίλογο.Τελικά έχουμε μια παράδοξη συμμαχία: Κακλαμάνη- Βωβού- Παναθηναϊκού με ολίγον Σουφλιά. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για προσωρινή αναστολή των εργασιών ώστε να μελετηθεί σοβαρά το θέμα εξόργισε τους μεγαλοπαράγοντες που... θυμήθηκαν τους εργαζομένους!»

Το διαπιστώνει λοιπόν και ο κ.Σωμερίτης, αυτό που κι εμείς οι οικολογίζοντες έχουμε διαπιστώσει από την όλη περιπτωσιολογία της «υποστήριξης» διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων από παράγοντες της εργοδοσίας : Στα ορυχεία βωξίτη, στην εξόρυξη χρυσού, στο λιθάνθρακα, στην οικοδόμηση πολυτελών εξοχικών, στη δημιουργία προβληματικών γηπέδων γκολφ και χιονοδρομικών κέντρων. Εν ολίγοις, κάποιοι πάνε να πουλήσουν «κοινωνική αλληλεγγύη», ενώ απλώς προσφέρουν στο μενού τους και μισή μερίδα εργατική τάξη !

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ και στο www.ppol.gr