ΔΕΛΦΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΚΑΙ "ΩΧ-Α-ΔΕΛΦΙ-ΣΜΟΣ"

 Και όμως, πέρασαν 25 χρόνια  από την απόπειρα  εγκατάστασης εργοστασίου αλουμίνας μέσα στα όρια του Δελφικού τοπίου, που  αποκρούστηκε μετά από κινητοποίηση της ελληνικής και ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. «Χρόνια σαν τα φτερά», που λέει κι ο Σεφέρης :  Θυμάμαι ακόμη  το διαξιφισμό μεταξύ Μελίνας Μερκούρη και Χριστόφορου Ορφανίδη από τις στήλες της «Ελευθεροτυπίας», όταν η πρώτη (αν και) Υπουργός Πολιτισμού υποστήριζε την επένδυση (= Σοβιετικής προέλευσης, άρα «προοδευτική»), ενώ ο δεύτερος , ως δημοσιογράφος και μέτοχος των οικολογικών αξιών, απηχούσε την κοινή αντίληψη ημών των  οικολογούντων και των υπερασπιστών του πολιτισμού εκείνης της περιόδου, που απαιτούσαν ένα Δελφικό Τοπίο αδιατάρακτο και άρτιο…

Η υπόθεση προτείνεται ως case study και για διάφορα «στραβάδια» (νεοσύλλεκτους….) της «πολιτικής οικολογίας», που  με περισσή έπαρση και βεβαιότητα παραγνωρίζουν τις επιπτώσεις  διαφόρων έργων στο τοπίο, όπως επίσης και στις  λειτουργίες του χώρου.

Με αφετηρία μια ανάρτηση στο http://ksipnistere.blogspot.com/2012/01/unesco.html , ύστερα από πρωτοβουλία τεσσάρων συλλογικοτήτων («ΚΑΡΤΕΡΙΑ»,«ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ» ,«ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΓΚΙΩΝΑΣ»και «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΩΜΗΣ»), έγινε γνωστή η  επιστολή που έστειλαν οι παραπάνω φορείς στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο(ΚΑΣ). Θέμα τους ήταν ο  κίνδυνος απώλειας των ποιοτήτων του σημερινού Δελφικού τοπίου και κατά συνέπεια η έκπτωσή του από τον κατάλογο των «πολιτιστικών αγαθών εξέχουσας σημασίας» της UNESCO.    

Γράφουν λοιπόν ο τέσσερις οργανώσεις στο ΚΑΣ  με θέμα την  «Έγκριση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για το έργο Εγκαταστάσεις επεξεργασίας, εμπλουτισμού, αποθήκευσης και αποβάθρες φόρτωσης βωξίτη στην περιοχή Ιτέας από την εταιρεία ΄΄ S & B Bιομηχανικά Ορυκτά ΑΕ ΄΄, καθώς και των συνοδών αυτού έργων που βρίσκονται στο Δ.Δ. Ιτέας Δήμου Δελφών Ν Φωκίδας»

«Αναφορικά με το εν θέματι έργο και με επικείμενη την συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), θα θέλαμε να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα, δεδομένου ότι οι εγκαταστάσεις της εταιρείας S & B στην Ιτέα, ευρίσκονται εντός της Ζώνης Β΄(ισχύουσας ή προτεινόμενης) του Δελφικού Τοπίου :

Ως γνωστόν, το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών (ICOMOS), στην εισηγησή του για την ένταξη των Δελφών στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της U.N.E.S.C.O., διατυπώνει την άποψη ότι «ο χώρος των Δελφών είναι ένας από αυτούς τους οποίους οι συντάκτες της Σύμβασης για την Παγκόσμια Κληρονoμιά, στη Γενική Διάσκεψη της U.N.E.S.C.O. τις 16 Νοεμβρίου 1972, θα έπρεπε κατά προτεραιότητα να είχαν κατά νούν προκειμένου να καταρτίζουν τον κατάλογο  των πολιτιστικών αγαθών εξέχουσας αξίας , των οποίων η μετάδοση στις μελλοντικές γενιές συνιστά χρέος για ολόκληρη την ανθρωπότητα»
Στην σύσταση για ένταξη των Δελφών στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (αρ. πρωτοκόλλου 393/Οκτώβριος 1987), το ICOMOS θεωρεί ότι πληροί τα κριτήρια I,II, II, IV & VI
Στην τελική αξιολόγηση, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη σημασία του φυσικού περιβάλλοντος για την ανάδειξη του Μνημείου.
Στην εισήγηση αυτή του ICOMOS για το Δελφικό Τοπίο αναφέρονται ενδεικτικά τα ακόλουθα :

- η μοναδική ποιότητα {του Μνημείου} «γεννάται από την οικεία αρμονία ανάμεσα από τα ερείπια του ιερού και το ανέπαφο περιβάλλον»
- «πρέπει να έχει αφήσει (κανείς) το βλέμμα του να περιπλανηθεί από την γκρίζα θάλασσα των ελαιοδένδρων , στη κοιλάδα του Πλείστου και κάτω, στη σπινθηρίζουσα θάλασσα του κόλπου της Ιτέας, για να συνειδητοποιήσει ότι το λειτούργημα των Δελφών ήταν να ενώσουν στεριανούς και νησιώτες σε κοινές ιερουργίες/γιορτές»
- «το ιερό των Δελφών αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του φυσικού πλαισίου…το τοπίο, το οποίο προσδίδει όλο το νόημα στις ανθρώπινες εγκαταστάσεις , που έχουν μπολιαστεί σ΄αυτό, πρέπει προφανώς, να ενσωματωθεί στη ζώνη προστασίας. Διαφορετικά ένας από τους πιο σημαντικούς τόπους του κόσμου θα χάσει όλη του τη σημασία»
- «Η Ελληνική Κυβέρνηση αισθάνθηκε την ανάγκη αυτής της ολικής προστασίας και με θάρρος πλήρωσε το τίμημα των επιπτώσεων, αναιρώντας το έργο εγκατάστασης ενός εργοστασίου αλουμίνας στην Αγία Ευθυμία, 11,5 χιλιόμετρα από τους Δελφούς. Αυτή η μονάδα βιομηχανικής παραγωγής μεταφέρθηκε σε 55 χλμ. απόσταση……
…Το ICOMOS, αφού έλαβε γνώση με ανακούφιση αυτής της απόφασης, ανακοίνωσε στο Γραφείο της Επιτροπής της παγκόσμιας Κληρονομιάς, ότι εκτιμά πως οι Δελφοί πληρούν σε πέντε κριτήρια την εγγραφή τους στον Κατάλογο της παγκόσμιας Κληρονομιάς. …»

«Κριτήριο (i) : H χωροθέτηση των Δελφών{…} αποτελεί μια μοναδική καλλιτεχνική υλοποίηση : το βουνό (Παρνασσός) είναι το ουσιαστικό στοιχείο και ο χώρος μιας μνημειακής δημιουργίας του οποίου τα μορφοποιητικά στοιχεία (αναβαθμίδες, ναοί, θησαυροί κ.λ.π.) ανάγουν σε μια έκφραση πιο ισχυρή από τις ηθικές και φυσικές αξίες μιας τοποθεσίας, τοιουτοτρόπως αποκαλούμενη μαγική».
Κριτήριο (ii) : ..σταυροδρόμι όλων των επιδράσεων σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, το ιερό μαντείο ήταν αντίστροφα, ένα μοντέλο που μιμήθηκε όλος ο αρχαίος κόσμος.
Κριτήριο (iii) : Οι Δελφοί φέρουν μια μοναδική μαρτυρία για τον πολιτισμό και τη θρησκεία στην αρχαία Ελλάδα.
Κριτήριο (iv) : οι Δελφοί, σε ένα άθικτο και υπέροχο φυσικό πλαίσιο, είναι ένα έξοχο παράδειγμα ενός μεγάλου πανελληνικού ιερού.
Κριτήριο (vi) : το Ιερό του Απόλλωνα στέγαζε για τους Αρχαίους τον Ομφαλό της Γής (Σύμπαντος). Οι Δελφοί είναι τοιουτοτρόπως, άμεσα και φυσικά συνδεδεμένοι με μια πίστη της οποίας η οικουμενική σημασία είναι δεδομένη»

Υπο το φως των ανωτέρω, τα οποία μιλούν αφ’εαυτών για την σημασία που έδωσε η Ελληνική Πολιτεία και η U.N.E.S.C.O στην ανάδειξη και προστασία των Δελφών ως ενός εκ των πλέον σημαντικών Μνημείων του κόσμου, εκτιμούμε πως τίθεται πλέον επιτακτικά το θέμα της πλήρους προστασίας του Δελφικού Τοπίου εντός των ορίων της Ζώνης Β΄ και της λήψης μέριμνας για προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα και η ανάδειξη των τοπίων που συνορεύουν με τη Ζώνη Β΄ φυσικά και οπτικά.

Συνεπώς, θεωρούμε δεδομένη την εκ νέου απόρριψη από το ΚΑΣ του αιτήματος για «Έγκριση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για το έργο Εγκαταστάσεις επεξεργασίας, εμπλουτισμού, αποθήκευσης και αποβάθρες φόρτωσης βωξίτη στην περιοχή Ιτέας από την εταιρεία ΄΄ S & B Bιομηχανικά Ορυκτά ΑΕ ΄΄, καθώς και των συνοδών αυτού έργων που βρίσκονται στο Δ.Δ. Ιτέας Δήμου Δελφών Ν Φωκίδας».

ΥΓ. Εν όψει , ηλεκτρικά καλώδια στον "ορίζοντα" των βράχων των Μετεώρων. Ερώτηση κρίσεως : Ενοχλούν ή δεν ενοχλούν τον "καταναλωτή" του τοπίου;

H Ελλάδα των δημιουργών και το "ΟΙΝΟΡΑΜΑ"

Ο οίνος ως όραμα  δεν είναι ό,τι το πλέον σεβάσμιο  για διάφορους παλαιομοδίτες «καθώς πρέπει»  :  Όμως η θέση αυτού του υγρού  στη νέα ελληνική κοινωνία έχει διαφοροποιηθεί, οι παλιοί  μπεκρήδες του «Κόμματος των βαρελοφρόνων» με ή χωρίς τη φόρμα του γελοιογράφου  Χριστόδουλου  έχουν εκλείψει , οι νέας γενιάς αλκοολικοί προτιμούν άλλα ποτά και οι οινόφιλοι διακρίνονται πλέον  από τις ανταλλαγές ή τους διαξιφισμούς περί γευσιγνωσίας…Το κρασί έχει ανακάμψει στις ελληνικές προτιμήσεις αφού διαμεσολάβησε μια μεγάλη περίοδος  βλακώδους σνομπισμού και επαρχιώτικης αυτοταπείνωσης, όταν και η τελευταία μάρκα ουίσκυ της  Εσπερίας εθεωρείτο  πιο «in» από  τα κρασιά μας – που διέθεταν  μάλιστα το προσόν να μην επιδεινώνουν το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας… Πάντως αυτή η μετατόπιση προτιμήσεων είχε οπωσδήποτε σχέση με τη νέα ελληνική οινοποίηση και εμφιάλωση, που έδωσε λαμπρά αποτελέσματα και έφερε τα ελληνικά προϊόντα ακόμη και στη μακρινή Κίνα…

Και τώρα;  Τώρα με αφορμή την έκθεση του αμπελοοινικού κλάδου που οργανώνεται   φέτος στις 16-19 Μαρτίου 2012, στο εκθεσιακό κέντρο ΕΚΕΠ ( στο 12ο χλμ. της οδού  Αθηνών- Λαμίας, στη  Μεταμόρφωση) εντυπωσιάζει η «ιδεολογική δήλωση»  των διοργανωτών, «για τα στοιχεία της νέας Ελλάδας που ανατέλλει μέσα από την κρίση», στα οποία στοιχεία συμπεριλαμβάνουν την αυθεντικότητα και τη δημιουργία… 

Λέει ο Ντίνος Στεργίδης, διευθυντής της έκθεσης:

 «Υπάρχει σήμερα μια τάση στον κόσμο: να επιβραβεύει όσους δημιουργούν, όσους παράγουν ελληνικά προϊόντα, τους επιχειρηματίες εκείνους που φέρνουν πλούτο στην πατρίδα.

Είναι μια από τις επιπτώσεις της κρίσης και της πλήρους αποδόμησης του “δήθεν”. Επιστρέφουμε σε μια πιο αληθινή Ελλάδα, όπου το ελληνικό κρασί και το ελληνικό απόσταγμα θα κληθούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο»….

                                                       

Το Οινόραμα διοργανώνεται κάθε δύο χρόνια, στην Αθήνα, από το 1994. Το φετινό, 11^ο κατά σειρά, θα διαρκέσει 3½ ημέρες. Καταξιωμένοι και νεότεροι οινοπαραγωγοί, εισαγωγείς, διακινητές κρασιών και αποσταγματοποιοί όλης της Ελλάδας θα παρουσιάσουν χιλιάδες προϊόντα, ενώ εισαγωγείς και κατασκευαστές αμπελοοινικού εξοπλισμού και εφοδίων θα εκθέσουν νέα και καθιερωμένα προϊόντα  σε ειδικό τμήμα της έκθεσης. Επίσης σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, την «Πλατεία Γευσιγνωσίας», θα εκτεθούν με πλήρη στοιχεία εκατοντάδες επιλεγμένα κρασιά της έκθεσης, για δοκιμή μόνο από επαγγελματίες….

Το Οινόραμα απευθύνεται σε όσους εμπλέκονται επαγγελματικά με το αμπέλι και το κρασί, αλλά και στους  οινόφιλους καταναλωτές. Η είσοδος θα είναι δωρεάν για τους σχετικούς επαγγελματίες και τους δημοσιογράφους ή όσους διαθέτουν πρόσκληση.

ΥΓ1. Για το θέμα θα επανέλθουμε με νεώτερη ανάρτηση σε καταλληλότερο  χρόνο

ΥΓ2 . Σκοπεύω να μεταμφιεσθώ σε επαγγελματία γευσιγνώστη (!), αφού οι ερασιτέχνες αποκλείονται....

ΥΓ3 Το «Οινόραμα»  διοργανώνει η εταιρεία οινικής επικοινωνίας Vinetum. Πληροφορίες: 210 766 0560, www.oenorama.com  και info@vinetum.gr

Καταστρέφονται : Η Πάχη Μεγάρων και οι ψαράδες

Το ότι ο Παπαδήμος είναι η συνέχιση της πολιτικής (Παπανδρέου) με άλλα μέσα,είναι γεγονός. Το ότι η τρικομματική κυβέρνηση τα έχει κάνει θάλασσα είναι επίσης γεγονός, πράγμα που εξηγεί τη δουλικότητα απέναντι στους μεγαλοεπιχειρηματίες , εις βάρος φτωχών επαγγελματιών και της ποιότητας ζωής. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει η περίπτωση του αγκυροβολίου στην Πάχη των Μεγάρων, που «χωροθετήθηκε» σε εξαιρετικά κοντινή απόσταση από τις ακτές.

Για το θέμα αυτό ερωτά(και σιγά μην πάρει απάντηση….)ο  ανεξάρτητος βουλευτής Αττικής και νυν «εξαρτημένος» από τη ΔΗΜΑΡ, κ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, απευθυνόμενος στους (κατ’ ευφημισμόν)  Υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Περιβάλλοντος :  

 «ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ενέκρινε τον καθορισμό του συγκεκριμένου αγκυροβολίου παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων, των συλλόγων, των φορέων και τα ομόφωνα αρνητικά ψηφίσματα του Δήμου Μεγαρέων. Ως φαίνεται για μια ακόμη φορά επιλέξατε να προβείτε σε ρυθμίσεις χωρίς την απαιτούμενη κατά τη γνώμη μας κοινωνική συναίνεση. Η δέσμευσή σας στην προηγηθείσα   ερώτησή μας στην Βουλή για πρόβλεψη διατάξεων προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος και πρόβλεψη μέτρων για την ασφαλή αγκυροβολία στον συγκεκριμένο θαλάσσιο χώρο μάλλον ξεχάστηκε,  αφού όσα προβλέπονται στην σχετική απόφαση δεν στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, πιθανώς δε δεν έχει γίνει καν μελέτη για τις επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον, αφού όπως μας είχε απαντήσει ο Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος, κ Σηφουνάκης, στις καθ’ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ δεν είχε υποβληθεί αίτημα σχετικό με την εγκατάσταση αγκυροβολίου στην Πάχη Μεγάρων. Έχετε εγκρίνει τον καθορισμό αγκυροβολίου μπροστά από τον οικισμό Πάχη το οποίο δεν πληροί επ’ ουδενί τους κανονισμούς και τους όρους ασφαλείας αφού  έχει μόλις ένα περίπου μίλι από την ακτή και όχι την ασφαλή απόσταση των τριών τουλάχιστον μιλίων. Το αγκυροβόλιο καθορίστηκε για την εξυπηρέτηση της προβλήτας εκφόρτωσης αργού πετρελαίου και το σταθμό αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου στη νήσο Ρεβυθούσα, δύο δράσεις που σαφώς υποβαθμίζουν την περιοχή, στερούν από τους κατοίκους της Αττικής μια από τις λίγες δυνατότητες απόδρασης από το ασφυκτικό αστικό περιβάλλον και βέβαια καταστρέφει τα αναπτυξιακά σχέδια των κατοίκων και των φορέων της περιοχής που επιθυμούσαν και εργάζονταν για μια διαφορετικού τύπου ανάπτυξη που θα στηριζόταν στο μοναδικό φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Είναι δεδομένο ότι οι κάτοικοι, οι αρχές  και οι φορείς των Μεγάρων θα αντιδράσουν δυναμικά σε αυτή την καταστροφική εξέλιξη που πέραν των περιβαλλοντικών συνεπειών θα έχει και τραγικές συνέπειες για την ευρύτερη οικονομική λειτουργία της περιοχής - με δεδομένο ότι απαγορεύεται πλέον και η αλιεία στην συγκεκριμένα θαλάσσια περιοχή.

Και καταλήγει ο Βασίλης Οικονόμου θέτοντας το  πρόβλημα της εναλλακτικής απασχόλησης των κατοίκων της περιοχής που θίγονται,  το οποίο ουδόλως περνάει από  το μυαλουδάκι (τους πάει πολύ να το  πεις μυαλό…) των ντελιβεράδων της Τρόϊκας :

«Για ποιους λόγους στερείτε από την πολυπληθή επαγγελματική ομάδα των αλιέων της περιοχής τον βιοπορισμό τους και τους οδηγείτε στην ανεργία στερώντας την δυνατότητα να ψαρεύουν στον συγκεκριμένο θαλάσσιο χώρο όπως γινόταν εδώ και δεκαετίες; Έχετε εναλλακτικό σχέδιο για αυτή την επαγγελματική τάξη;»    

Σα δε ντρέπονται !

Ντροπή τους!  Ο Κανονισμός  του Εθνικού Οργανισμού Παροχής  Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ)οδηγεί στον καιάδα της ανέχειας άτομα  με σοβαρές αναπηρίες, όπως Εγκεφαλική Παράλυση, Νοητική Αναπηρία, Αυτισμό, Σύνδρομο Down, Βαριές και Πολλαπλές Αναπηρίες.

Το άρθρο 17 του «Κανονισμού Παροχών Υγείας», χωρίς ιατρική  αλλά και κοινωνική τεκμηρίωση, στερεί από την Ειδική Αγωγή όλα τα άτομα με Αναπηρία μετά τα 18 τους χρόνια, με οδυνηρά αποτελέσματα γι αυτά και για τις οικογένειές τους…..

Η ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων  Ατόμων με Αναπηρία) ερωτά :

«Αναζητούμε τους συγγραφείς του άρθρου, για να τους ρωτήσουμε αν διαθέτουν ΜΝΗΜΗ, διότι αν διέθεταν θα γνώριζαν ότι αυτή η Πολιτεία, αναγνωρίζοντας την αδυναμία της να στηρίξει αυτά τα παιδιά, επέτρεψε στους γονείς τους να δημιουργήσουν Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας, ως Ειδικώς Αναγνωρισμένα Φιλανθρωπικά Σωματεία, με τον Α.Ν. 1111/73 και στη συνέχεια με το Ν. 2072/92, που καθορίζει προδιαγραφές, πράξεις και νοσήλεια και ακόμη με το ΦΕΚ 332/2002 και 231/2005 που βελτιώνουν τις παροχές της Πολιτείας, ενώ, ακόμη και σήμερα το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης εντάσσει στο Επιχειρησιακό του Πρόγραμμα Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού όλα τα Φυσικά και Νομικά Πρόσωπα που πληρούν τις προδιαγραφές του Π.Δ. 395/93, δηλαδή όσα έχουν νόμιμη αδειοδότηση με ωφελούμενα Άτομα με Αναπηρία, για να δείξει ότι έχει πρόθεση να προστατεύσει την πλέον ευάλωτη κοινωνικά πληθυσμιακή ομάδα.

-       Ποιοι στόχοι εξυπηρετούνται με τις περικοπές του άρθρου 17;

-       Ποιοι επιδιώκουν το κλείσιμο των Κέντρων;

-       Αναρωτηθήκατε πού θα καταλήξουν χιλιάδες παιδιά σε όλη τη χώρα, εκ των οποίων 2.500 στην Περιφέρεια Αττικής;

-       50 και πλέον Κέντρα αγωνιούν για το Αύριο και μαζί τους πάνω από 4.500 οικογένειες στα πρόθυρα της κατάρρευσης!!!»

 Με ομόφωνη απόφαση του Γενικού της Συμβουλίου, η ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ  αποφάσισε να πραγματοποιήσει διαμαρτυρία στα γραφεία του ΕΟΠΥΥ (Λεωφ.  Κηφισίας  39, Μαρούσι) την Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012 στις 10.00), με τη στήριξη της ΕΣΑμεΑ(Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία), με αίτημα την άμεση συνάντηση με τον Πρόεδρο και το Δ.Σ. του ΕΟΠΥΥ για τα εξής βασικά θέματα:

1.   Την άμεση αναθεώρηση του άρθρου 17 με την προσθήκη θεραπειών και μετά το 18^ο έτος ηλικίας.

2.   Τη σύσταση Επιτροπής από τον ΕΟΠΥΥ ή την ανάθεση στο ΣΥΣΠΥ ενός ενιαίου Σχεδίου Σύμβασης για όλα τα ΝΠΙΔ που έχουν συσταθεί ως μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Σωματεία, με εξειδικευμένες ανά αναπηρία και πράξεις προσθήκες, με τη συμμετοχή εκπροσώπου της ΠΟΣΓΚΑμεΑ.

3.   Την απόφαση για παράταση των Συμβάσεων των Κέντρων με τα Ασφαλιστικά Ταμεία, μέχρι την υπογραφή Συμβάσεων με τον ΕΟΠΥΥ.

4.   Το θεσμικό Πλαίσιο για νοσήλειο στις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης.

Οι γονείς και κηδεμόνες των αναπήρων απευθύνουν θερμή έκκληση  σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στο σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας, σε όλους τους γονείς και τις οικογένειες των ατόμων με αναπηρία, σε όλους τους φορείς ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που παρέχουν υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρία, σε όλους τους επαγγελματίες που ασχολούνται με άτομα με αναπηρία (φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς, ψυχολόγους, ιδιοκτήτες κέντρων αποκατάστασης και κέντρων ειδικής αγωγής κ.ο.κ.), σε κάθε ενεργό Έλληνα Πολίτη , ζητώντας  τη συμπαράσταση και  συμμετοχή τους στην κινητοποίηση  …

Περισσότερες πληροφορίες από  τον Πρόεδρο κ. Ι. Λυμβαίο στο 210-5236501 ή στο 6936-577899 και από  το Γ. Γραμματέα κ. Χ. Νάστα στο 6936-577898.

ΥΓ. Εν όψει , η "Κραυγή", του Έντβαρτ Μουνκ (Νορβηγία) 

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΥΠΟΚΑΤΩ ΟΛΩΝ

Υπάρχουν Γερμανοί που έχουν σώας τας φρένας, που αρκούνται στην πρωτοκαθεδρία της χώρας τους στον ευρωπαϊκό χώρο χωρίς να θέλουν να συνθλίψουν τις «δευτεροκλασάτες» χώρες, που αναδιφούν στην ιστορία και κατανοούν τη σημερινή δύναμη της Γερμανίας  ως αποτέλεσμα παρελθουσών  ρυθμίσεων - που το σημερινό ηγετικό συγκρότημα  υπό την κ. Μέρκελ αρνείται να κάνει ή έστω να σκεφθεί. Υπάρχουν ακόμη Γερμανοί φιλέλληνες, όχι από αυτούς που επιδίδονται σε αρχαιοελληνικές και φιλολογικές φαντασιώσεις αλλά που είναι γειωμένοι και  ασχολούνται με την ζώσα Ελλάδα.

Υπενθυμίζω ένα «ρεπορτάζ από τη Γερμανία» της Νάντιας Βαλαβάνη, που αναρτήθηκε στον παρόντα ιστότοπο και αφορούσε πρόσφατη επίσκεψη και συμμετοχή της ΝΒ σε πολιτική συγκέντρωση

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2012/01/blog-post_5517.html

«Μετά τη συγκέντρωση με πλησίασε μια ομάδα ανθρώπων από οργανώσεις της γερμανικής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ανάμεσα τους και εκλεγμένοι συνδικαλιστές του Συνδικάτου Μετάλου και του Συνδικάτου της Μερτσέντες-Μπεντς στη Βρέμη, και μου χάρισαν μια πραγματικά εντυπωσιακή έκδοση με τίτλο: «Ζήτω η Ελλάδα – Απαλλοτριώστε τη Deutsche Bank και ΣΙΑ». Σε αυτή κατέγραφαν με φωτογραφίες την ταυτόχρονη δράση με αυτό το σύνθημα στις 7 Ιουλίου 2011 μέσα κι έξω από υποκαταστήματα της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας σε δεκάδες μεγαλύτερες και μικρότερες γερμανικές πόλεις»

 

Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι  μέσα στη Γερμανία, που μιλάνε τη γλώσσα της σύνεσης και υπηρετούν αυτή τη χώρα με τον καλύτερο τρόπο, έστω και χωρίς να επικαλούνται αρχές «διεθνιστικής αλληλεγγύης». Ένας από αυτούς είναι ο Γερμανός Ευρωβουλευτής των «Ελευθέρων Δημοκρατών», ομογενής, κ. Γ. Χατζημαρκάκης . Ο οποίος και δηλώνει (ΒΗΜΑ 29.1.12  ):

 

 «Μετά από τόσα λάθη και ιδεολογήματα της Τρόικας όπως η κατάργηση του βασικού μισθού που δεν σχετίζεται με την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, τώρα προστίθεται μια ακόμα αστοχία που εξοργίζει ένα λαό που δοκιμάζεται. Η προτεραιότητα στην κάλυψη του χρέους οδηγεί στην εξαθλίωση ενός λαού αντί στην ανάπτυξη της οικονομίας……Το οικονομικό μοντέλο της πολιτικής που έχει επιβάλλει η Τρόικα στην Ελλάδα, ιστορικά προϋπήρξε στη Γερμανία υπό τον Καγκελάριο της Δημοκρατίας της Βαιμάρης Χάινριχ Μπρούνινγκ, όταν μέσα στη μεγάλη ύφεση που ακολούθησε το κραχ του 1929, επέμενε σε μέτρα λιτότητας και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.Η πολιτική του να συνδυάσει την διαχείριση της βαριάς οικονομικής κρίσης με μια σκληρή λιτότητα, οδήγησε σε έξι εκατομμύρια άνεργους και άνοιξε το δρόμο στα ακροδεξιά στοιχεία οδηγώντας στο τέλος της Δημοκρατίας και στην τρομοκρατία του Χίτλερ.Αυτή την καταστροφική ιστορική συνέπεια….την πλήρωσε βαριά η Ευρώπη. Η Γερμανία ισοπεδώθηκε. Η απάντηση όμως της παγκόσμιας κοινότητας, δεν ήταν η τιμωρία των Γερμανών. Αντιθέτως, με το σχέδιο Μάρσαλ δόθηκε μια κρίσιμη βοήθεια για ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας, η οποία και πέτυχε»

Και καταλήγει ο  κ Xατζημαρκάκης :

 «Είναι απίστευτο που οι Γερμανοί δεν έμαθαν από τη δική τους ιστορία. Τέτοιες εξελίξεις δεν θα υπήρχαν στη Γερμανία του Σμιτ, του Κόλ, του Μπράντ και του Αντενάουερ. Επιτέλους, ας καταλάβουν πως η ανάπτυξη δεν είναι συνώνυμο της λιτότητας»

Η λογική  του γερμανικού συγκροτήματος εξουσίας είναι υποκάτω όλων των λογικών ανατροφοδότησης και ανάκαμψης της  ευρωπαϊκής  οικονομίας, είναι μια «λογική» εντός εισαγωγικών, που το μόνο που κάνει είναι να πριμοδοτεί  τους ευρωκαρχαρίες  της αγοράς και μια παλιά ρήση του Θ.Πάγκαλου , από εκείνες  που λόγω πολιτικής δειλίας έσπευδε το ταχύτερο να αποσύρει : «Η Γερμανία είναι ένας γίγαντας με κεφάλι  παιδιού».

Το ηγεμονικό γερμανικό συγκρότημα της Μέρκελ δεν θέλει  «Ευρωπαίους εταίρους» αλλά οικονομικά και πολιτικά τσιράκια, διαχειρίσιμα και απορρίψιμα  ανά πάσα στιγμή. Το θέμα είναι ότι αυτή η στάση συνδυάζεται με μια στήριξη της «γερμανικότητας» μέσω κινήσεων που δεν κάνει το ίδιο το  ηγετικό σώμα , αλλά οι όμοροι χώροι και οι ιδιοτελείς που περιμένουν την έκβαση της κρίσης σε απόσταση ασφαλείας. Τέτοιοι λόγου χάρη είναι οι Γερμανοί Πράσινοι, που  προ μηνών έφεραν τον Παπανδρέου στο συνέδριό τους και τον καταχειροκρότησαν, ή που  πάλι,  σε ανάλογο συνέδριο,  οργάνωσαν ένα «αντάμωμα» των πιο υποτακτικών  προς τη Νέα Τάξη δυνάμεων με την ελληνική μαρίδα– Κον Μπεντίτ, Σημίτης, Τσουκαλάς, Χρυσόγελος κλπ.   

Δεν ανοίγω αυτή τη στιγμή το ζήτημα των πράσινων ντελιβεράδων με τις  ψιλοκριτικούλες που κάνουν  για να μην κακοκαρδιστούν οι  παρόντες και μέλλοντες  πολιτικοί χορηγοί τους . Το θέμα είναι μεγάλο και απαιτεί μεγαλύτερο χώρο.

ΥΓ. Αδυνατώ να πιστέψω ότι η παραπάνω (ασυνάρτητη και κακόγουστη, κατά την άποψή μου) φωτοσύνθεση, γελοιογραφικών οπωσδήποτε προθέσεων και θεμιτή από τη σκοπιά της ελευθερίας του πολιτικού λόγου, ενόχλησε τόσο πολύ κάποιους διαδικτυακούς παράγοντες ώστε να παρέμβουν και να αναστείλουν την επικοινωνία του ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝ με το facebook.

ΠΑΣΟΚ DELENDA EST

Ο Κάτων ο Πρεσβύτερος ή Τιμητής (censor)  για πολύ καιρό ξεκινούσε τους λόγους του στη Ρωμαϊκή  Σύγκλητο με το γνωμικό ή σύνθημα ή -όπως – αλλιώς- θέλετε- πέστε- το -   “Carthago delenda est” :Ήγουν, «Η Καρχηδόνα  πρέπει να καταστραφεί»…Σήμερα δεν υπάρχει ο Έλληνας Κάτων που θα έθετε «στα ίσα» και πρωταρχικά  ,  το ζήτημα της διάλυσης  της εγκληματικής πολιτικής οργάνωσης, που με πράξεις  και παραλείψεις  προκάλεσε  καταστροφή στην οικονομία , στην κοινωνία και στη διεθνή πολιτική θέση της χώρας: Και μάλιστα τη μεγαλύτερη από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους…..

Και ναι μεν  υπάρχουν τα γκάλοπ, που κατεβάζουν το ΠΑΣΟΚ στην πέμπτη θέση, όμως υπάρχει και το ιστορικό προηγούμενο του 1989, όταν ο τόπος βοούσε από την κατακραυγή εναντίον   του και το περιοδικό Time κυκλοφορούσε με εξώφυλλο   “The looting of Greece”  («Η λεηλασία της Ελλάδας»)  . Τότε το ΠΑΣΟΚ άκουσε μύρια όσα, καταγγέλθηκε ως υπαίτιο του φαινομένου Κοσκωτά, υπέστη δριμεία κριτική, πλην  όμως άντεξε,  μάζεψε ένα εξωφρενικό  40% στις εκλογές του Φθινοπώρου του  ίδιου χρόνου και συμμετείχε στην κυβέρνηση Ζολώτα.

 Για πολύ καιρό ο «δυσφημισμός»  «βρώμικο 1989»(το αντίθετο του «ευφημισμός»….) λειτουργούσε  ως εμβολιασμός της συγκεκριμένης παράταξης απέναντι στα όποια «αντισώματα» επιχειρούσαν  την αποδόμησή  της. Το ΠΑΣΟΚ τότε απεδείχθη «εφτάψυχο» σαν γάτα, γιατί ήταν ένα συγκρότημα συμφερόντων και προσδοκιών. Όμως σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά : Σήμερα το κόμμα αυτό πρωτοστατεί στην επιβολή της  δικτατορίας του ΔΝΤ και στην καταστρατήγηση του Συντάγματος.  Γι αυτό πλέον  δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα «σκάνδαλο», υψηλού κόστους αλλά εν πάση περιπτώσει «σκάνδαλο» :    Εδώ μιλάμε για  εσχάτη προδοσία, που καλεί  οποιαδήποτε Αρχή  ή οποιοδήποτε πολίτη να βγει στο κλαρί και να ασκήσει τα δικαιώματα που του παρέχει  το άρθρο 120 του Συντάγματος…

Έχω τη γνώμη ότι ο κ. Γιανναράς κάτι πήγε να υπαινιχθεί  από τις στήλες της «Καθημερινής» (22.1.2012) για την υποχρέωση κάποιων εντεταλμένων αρχών απέναντι στη χώρα. Είπε στο άρθρο του :

«Kαμία αντίδραση ούτε από τις ηγεσίες των Eνόπλων Δυνάμεων, των κυρίως

 εντεταλμένων να προασπίζουν, με ετοιμότητα αυτοθυσίας, την εθνική κυριαρχία.

 Kαμία αντίδραση από τους ηγήτορες της Δικαιοσύνης, εντεταλμένους να

 αγρυπνούν για την μη παραβίαση του Συντάγματος και των νόμων. Kαμία,

 ούτε υποψία αντίδρασης από τους θεσμικά κορυφαίους του «πνευματικού

 κόσμου»: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρόεδρο της Aκαδημίας

 Aθηνών, κάποιους πρυτάνεις πανεπιστημίων, κάποιους εξέχοντες

 διπλωμάτες. Kανένα δημόσιο ψέλλισμα διαμαρτυρίας από επιστημονικό

 σωματείο, τουλάχιστον των νομικών ή των δασκάλων».                               

Πιστεύω ότι ο Γιανναράς αδίκησε πολλούς από αυτούς  που αντέδρασαν ως τώρα: Γιατί αντιδράσεις υπήρξαν, έστω και αν  δεν είχαν την «κρίσιμη μάζα» για να αλλάξουν την κατάσταση. Έστω και εάν  δεν ενορχηστρώνονταν με την πάλη των πατριωτικών και αριστερών δυνάμεων, για να μεγιστοποιήσουν την ισχύ και το αποτέλεσμά τους. Γι αυτό κινδυνεύουμε αύριο να βρεθούμε σε μια χώρα πλήρως κατεστραμμένη και πουλημένη, χωρίς η ικανοποίηση της διάλυσης  του ΠΑΣΟΚ να μπορεί να αποσβέσει  τη θλίψη μας…

Xαλίλ Γκιμπράν, "Λυπηθείτε το Έθνος"

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης , ουδεμία συνηγορία υπέρ της απόλυτης αυτάρκειας έχει νόημα, καθώς είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε και να παίρνουμε…Με αυτή την επιφύλαξη, κρατώντας μια έννοια «αυτάρκειας» ως κατάστασης διακριτής από τη νωχέλεια, από τη λογική της τράκας και της παρασίτευσης, από την αυτάρεσκη αναβάθμιση παρελθουσών συνεισφορών, από τον πολιτικοκοινωνικό και πολιτιστικό ετεροκαθορισμό,  μπορούμε να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τους στίχους του Χαλήλ Γκιμπράν από τον «κήπο του Προφήτη»:
“Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους
                                                                                    

ΥΓ. Αυτό το πολιτικό  «διαμάντι», εύρημα του Σταμάτη Σεκλιζιώτη,  αναρτήθηκε στον δικτυακό τόπο του PEEGEP

ΒΕΣΕΛ ΤΣΑΝΚΟΦ : "Τα πράγματα βελτιώνονται"

OΠΩΣ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ στὸν δρό­μο, ξαφ­νι­κὰ μοῦ κόλ­λη­σε ἕ­νας τύ­πος.

«Χαί­ρε­ται! Ἐ­γὼ εἶ­μαι τὸ προ­σω­πι­κό σας κι­νη­τὸ τη­λέ­φω­νο, συγ­χα­ρη­τή­ρια!»

«Ρέ, εἶ­σαι τρε­λός;­!­», τοῦ ἔ­κο­ψα τὴ φό­ρα.

«Ὄ­χι, ἄ­νερ­γος. Δη­λα­δή, ἤ­μουν ἄ­νερ­γος, ἀλ­λὰ ὄ­χι πιά – ἀ­πὸ τὸ Ὑ­πουρ­γεῖ­ο Ἐρ­γα­σί­ας ἀ­πο­φά­σι­σαν νὰ ἐ­ξον­τώ­σουν τὴν ἀ­νερ­γί­α μὲ τὸν ἑ­ξῆς τρό­πο: δί­πλα σὲ κά­θε ἐρ­γα­ζό­με­νο πο­λί­τη το­πο­θε­τοῦν ἕ­ναν ἄ­νερ­γο, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἄ­νερ­γος θὰ ἐρ­γα­στεῖ ὡς κι­νη­τὸ τη­λέ­φω­νο.»

«Καὶ πῶς θὰ ἐρ­γα­στεῖ­τε ὡς κι­νη­τὸ τη­λέ­φω­νο;­!»

«Δὲν ἔ­χε­τε κὰν δο­κι­μά­σει, ἀλ­λὰ ἤ­δη εἶ­στε ἀρ­νη­τι­κὸς στὴν πρω­το­βου­λί­α αὐ­τή!»

«Ὡ­ραῖ­α, ρέ, γιὰ συν­δέ­στε με μὲ τὸ μπα­τζα­νά­κη μου!»

«Ἔ­γι­νε!» —ὁ ἄλ­λος βυ­θί­στη­κε μέ­σα στὸν ἑ­αυ­τό του, ὕ­στε­ρα ἔ­σκου­ξε με­ρι­κὲς φο­ρὲς καὶ εἶ­πε: — «Ἐμ­πρός;»

«Ἐμ­πρός, μπα­τζα­νά­κη, ἐ­σὺ εἶ­σαι;­!» – δὲν πί­στευ­α στ’ ἀ­φτιά μου.

«Ἐ­γὼ εἶ­μαι, ἐ­γώ. Πῶς εἶ­σαι, μπα­τζα­νά­κη;»

«Κα­λά, ἐ­σύ;»

«Μπόμ­πα! Ἄιν­τε τώ­ρα, τσά­ο, ἔ­χω δου­λειά!»

«Τσά­ο, μπα­τζα­νά­κη… Μὰ ἐ­σεῖς στ’ ἀ­λή­θεια λει­τουρ­γεῖ­τε!» – πα­ρα­δέ­χτη­κα ἐ­γώ.

«Ἐ­νῶ ἐ­σεῖς δὲ μὲ πι­στεύ­α­τε! Λει­τουρ­γῶ, καὶ γι’ αὐ­τὸ θὰ μὲ πλη­ρώ­νε­τε».

«Ἄ, ἤρ­θα­τε στὰ λό­για μου!»

«Μὴν ἀ­νη­συ­χεῖ­τε, τὸ πά­γιο εἶ­ναι δε­κα­πέν­τε λέ­βα σὺν τὴν ἀ­ξί­α τῶν συ­νο­μι­λι­ῶν. Ἐ­ὰν μὲ χρη­σι­μο­ποι­ή­σε­τε λο­γι­κά, θὰ σᾶς κο­στί­ζω γύ­ρω στὰ ἑ­κα­τὸ λέ­βα τὸ μή­να. Τζάμ­πα πράγ­μα, ἀλ­λὰ τί ἄ­νε­ση, ἔ! Ἐ­κτὸς ἀ­πὸ συ­νο­μι­λί­ες, μέ­σῳ ἐ­μοῦ μπο­ρεῖ­τε νὰ στέλ­νε­τε καὶ γρα­πτὰ μη­νύ­μα­τα, νά – μ’ αὐ­τὴν ἐ­δῶ τὴν κι­μω­λία τὰ γρά­φε­τε στὴν ἄ­σφαλ­το καὶ ἐ­γὼ τὰ με­τα­δί­δω. Λει­τουρ­γῶ καὶ σὰν ξυ­πνη­τή­ρι. Παί­ζω εἴ­κο­σι παι­χνί­δια, ἀ­νά­με­σα σ’ αὐ­τὰ τὸ σκά­κι, τὸ τά­βλι καὶ τὴ “μα­κριὰ γα­ϊ­δού­ρα”. Ἄ, μιὰ στιγ­μή…» —ἐ­κεῖ­νος ἔ­βη­ξε καὶ ἄρ­χι­σε νὰ τρα­γου­δᾶ:— «Σ’ αὐ­τὸ τὸ πα­λιὸ τρα­πέ­ζι­ι­ι…»

«Τί γί­νε­ται;­!»

«Ἔ­χε­τε ἕ­να μή­νυ­μα ἀ­πὸ τὸν Ἰ­βάν, “πε­ρί­με­νε σταθ­μὸ τὴν Τρί­τη”, σᾶς ἔ­χει στεί­λει καὶ φω­το­γρα­φί­α, νά ‘την – εἶ­ναι ὁ Ἅ­γιος Παν­τε­λε­ή­μο­νας…» —καὶ ὁ ἄλ­λος ξα­νάρ­χι­σε νὰ τρα­γου­δᾶ: — «Σ’ αὐ­τὸ τὸ πα­λιὸ τρα­πέ­ζι­ι­ι…»

«Για­τί τρα­γου­δᾶ­τε;­!»

«Αὐ­τὸς εἶ­ναι ὁ ἦ­χος, ὅ­ταν ἔ­χε­τε S­MS. Ὅ­ταν λαμ­βά­νε­τε κλή­ση, τρα­γου­δά­ω “Τὰ λευ­κὰ μο­να­στή­ρια“. Βε­βαί­ως, μπο­ρεῖ­τε ν’ ἀλ­λά­ξε­τε τὶς με­λω­δί­ες, ἔ­χω καὶ σι­ω­πη­λὴ λει­τουρ­γί­α».

«Τό­τε, ἐ­νερ­γο­ποι­ῆ­στε τὴ σι­ω­πη­λὴ καὶ ἀ­φῆ­στε με στὴν ἡ­συ­χί­α μου» – εἶ­πα καὶ συ­νε­χί­σα­με τὸν δρό­μο μας σι­ω­πη­λά.

Ἄ­ξαφ­να, ὁ ἄλ­λος μὲ ἅρ­πα­ξε ἀ­πὸ τοὺς ὤ­μους καὶ ἄρ­χι­σε νὰ μὲ τα­ρα­κου­νᾶ.

«Βο­ή­θεια!» – ἔ­κρα­ξα.

«Ἤ­ρε­μα, αὐ­τὴ εἶ­ναι ἡ λει­τουρ­γί­α δό­νη­σης, σᾶς ζη­τᾶ­νε.»

«Ποι­ὸς μὲ ζη­τᾶ;»

«Χαί­ρε­τε, σᾶς τη­λε­φω­νοῦ­με ἀ­πὸ τὸ Ὑ­πουρ­γεῖ­ο Ἐρ­γα­σί­ας.»

«Καὶ τί θέ­λε­τε;»

«Ὤ, τί­πο­τα τὸ ἰ­δι­αί­τε­ρο, ἁ­πλὰ θέ­λου­με νὰ σᾶς συγ­χα­ροῦ­με γιὰ τὸ και­νούρ­γιο σας ἀ­πό­κτη­μα. Ἐν τῷ με­τα­ξύ, ποι­ά εἶ­ναι ἡ στά­ση σας ἀ­πέ­ναν­τι στὸ πρό­βλη­μα μὲ τὰ ἄ­στε­γα σκυ­λιὰ καὶ πό­τε μπο­ρεῖ­τε νὰ πα­ρα­λά­βε­τε τὴ δι­κή σας προ­σω­πι­κὴ ἀ­γέ­λη;»

Ἄ­κου­σα ἕ­να γαύ­γι­σμα. Γύ­ρι­σα. Ξω­πί­σω μου βρί­σκον­ταν κα­μιὰ δε­κα­ριὰ κο­πρό­σκυ­λα. Τὸ «κι­νη­τό» μου πῆ­γε δί­πλα στὸ σκυ­λὶ ποὺ γαύ­γι­σε καὶ ἄρ­χι­σε νὰ τοῦ ξύ­νει τὰ ἀ­φτιά. Ἐ­κεῖ­νο σώ­πα­σε, ἐ­νῶ τὰ ὑ­πό­λοι­πα ἔ­κα­τσαν στὰ πί­σω τους πό­δια καὶ μὲ κοί­τα­ζαν στὰ μά­τια. Ἔ­κα­τσα ὀ­κλα­δὸν κι ἐ­γώ, γύ­ρι­σα τὸ κε­φά­λι πρὸς τὸν οὐ­ρα­νὸ καὶ ἀ­πὸ τὸ λαι­μό μου βγῆ­κε ἕ­να οὐρ­λια­χτό, σὰν ἐ­κεῖ­να ποὺ τὰ πε­ρι­γρά­φουν στὰ βι­βλί­α…

ΠΗΓΗ : ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

Πη­γή(της πηγής….): Ἱ­στό­το­πος: С­т­р­а­н­и­ц­а­та на х­у­м­о­р­и­с­та В­е­с­ел Ц­а­н­к­ов. (Ἡ ἱ­στο­σε­λί­δα τοῦ χι­ου­μο­ρί­στα Βέ­σελ Τσαν­κόφ).Με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὰ βουλ­γα­ρι­κά: Μά­ϊ­α Γκρά­χοβ­σκα-Γκι­ό­λα

ΥΓ Οικονικής : Η πρώτη φωτο με τον κύριο που διαθέτει κουτάλι και κινητό αλλά όχι φαγητό είναι μάλλον από την ιστοσελίδα του συγγραφέα. Η άλλη φωτογραφία είναι του ηθικού αυτουργού της παρούσας δημοσίευσης, αξιοτίμου Γιάννη Πατίλη, εκδότη του ΠΛΑΝΟΔΙΟΥ 

"Eρώτηση" του Β.Οικονόμου για την Ψυττάλεια

Όταν το 1995 οι μετρήσεις του θαλάσσιου οικοσυστήματος  στο Σαρωνικό έδειχναν μια εντυπωσιακή ανάκαμψη και ένας βασικός δείκτης υγείας του περιβάλλοντος όπως οι αχινοί  είχαν αρχίσει να επιστρέφουν στις παλιές τους θέσεις,  οι «παλιοί» δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι  «ο καιρός γαρ εγγύς», κατά την Λιακοπούλειον γλώσσα : Δηλαδή ότι ο Σαρωνικός θα αποδιδόταν στις παλιές – καλές κολυμβητικές  χρήσεις, που είχε χάσει στη διάρκεια της προηγούμενης τριακονταετίας…Σήμερα το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ) Ψυττάλειας επιτελεί περίφημα το ρόλο του, αν εξαιρέσει κανείς τη λάσπη που παράγει και που (παρά τις προ καιρού διατυπωθείσες απόψεις) δεν «ανακτάται» υπό τη μορφή εδαφοβελτιωτικού υλικού,  και φυσικά αν λάβει υπόψη του τα νερά που αφήνονται στον Σαρωνικό ( ακόμη και της τάξεως των 750.000 κυβικών μέτρων ανά ημέρα, σύμφωνα με υπολογισμούς που θεωρώ μάλλον υπερβολικούς…):  Τα οποία νερά δεν ανακυκλώνονται για αρδευτικές χρήσεις, σύμφωνα με τις  προτάσεις ή προδιαθέσεις της  προηγούμενης ΥΠΕΚΑ κ. Μπιρμπίλη….

Σε ερώτηση του ανεξάρτητου βουλευτή Βασίλη Οικονόμου σχετικά με τα λύματα της Ανατολικής Αττικής, τίθεται το θέμα της συγκεντροποίησης των λυμάτων στο χώρο της Ψυττάλειας, αντί της δημιουργίας ξεχωριστού ΚΕΛ στην Παλαιά Φώκαια..Το αίτημα ακούγεται «φιλικό» για τις τοπικές κοινωνίες της Ανατολικής Αττικής, όμως η μεταφορά των λυμάτων τόσο μακριά  έχει μια χροιά από τα προβλήματα διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, που «τυχαίνει» να μεταφέρονται σε περιοχές ήδη υποβαθμισμένες για να τις υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο……

Η «χωροταξική δημοκρατία» δεν υπηρετείται με το να υπηρετεί ο κάθε βουλευτής τα όποια τοπικά αιτήματα, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Β. Οικονόμου προβάλλει ισχυρά επιχειρήματα. Ιδού η ερώτησή του, προς τον  Υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, σχετικά με την  Σύνδεση των Δήμων της Ανατολικής Αττικής με τον βιολογικό καθαρισμό της Ψυτάλλειας:

                                                                              

«Όπως γνωρίζετε ένα από τα καίρια προβλήματα των Δήμων της Ανατολικής Αττικής είναι αυτό της αποχέτευσης και της επεξεργασίας των λυμάτων, θέμα που πολλές φορές έχουμε φέρει στην Βουλή διά του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (Αρ. Πρωτ. 778/17-05-04, 4931/24-11-05, 5244/06-12-05, 7683/14-02-06, 9374/30-03-06, 4626/22-02-07 και 11295/09.06.2010). Όπως πληροφορούμαστε το ΚΕΛ Ψυτάλλειας όπως υποστηρίζει η ΕΥΔΑΠ μπορεί να απορροφήσει το σύνολο των λυμάτων των Δήμων της Ανατολικής Αττικής με πολύ μικρό κόστος για το ελληνικό δημόσιο σε σχέση με την δημιουργία νέου ΚΕΛ στην περιοχή της Παλαιάς Φωκαίας ειδικά μετά την εμπειρία της κατασκευής του νέου ΚΕΛ Θριασίου. Είναι επίσης φανερό ότι η αξιοποίηση της Ψυτάλλειας θα δώσει πολύ πιο γρήγορα λύση στο αποχετευτικό πρόβλημα της Ανατολικής Αττικής από ότι η δημιουργία εξ’ αρχής νέου ΚΕΛ.

Κατόπιν όλων αυτών και με δεδομένο το οικονομικό συμφέρον και την ταχύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος με την αξιοποίηση του ΚΕΛ της Ψυτάλλειας, ερωτάστε:

  Προτίθεστε να ανταποκριθείτε άμεσα στο αίτημα των κατοίκων και των φορέων των Δήμων Σαρωνικού, Ραφήνας – Πικερμίου και  Σπατών – Αρτέμιδας και να δρομολογήσετε την υπαγωγή και την ένταξή τους στο ΚΕΛ Ψυτάλλειας, μετά μάλιστα και από την ιδιαίτερα ικανοποιητική εξέλιξη της ένταξης της Παλλήνης, του Γέρακα και της Ανθούσας στο εν λόγω ΚΕΛ; κλπ κλπ

ΥΓ. Στη φωτογραφία η λίμνη Οχρίδα, που "ακουμπάει" στη ΠΓΔΜ και στην Αλβανία και διαθέτει εντυπωσιακή καθαρότητα - ίσως καλύτερη κι από το Παλαιό  Φάληρο για κολύμβηση... 

O Αγγελόπουλος σουτάρει και ο Σαββόπουλος αποκρούει σε κόρνερ

Μετά από  αγώνα ανάμεσα σε πολλά χαρτιά  κατάφερα να ανασύρω ένα παλιό κείμενο που δημοσίευσα στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ στις 16 Φεβρουαρίου 1992 υπό τον τίτλο  «Ο Αγγελόπουλος σουτάρει και ο Σαββόπουλος αποκρούει σε κόρνερ».  Τω καιρώ εκείνω ο Αγγελόπουλος γύριζε το «Μετέωρο βήμα  του πελαργού»,  o Μητροπολίτης  Φλώρινας έκανε το παν για να τον εμποδίσει, ο Σαββόπουλος οργάνωνε συναυλίες για στρατευμένους  ενώ το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ήταν σε έξαρση. Για το σκεπτικό και τη στάση των δυο καλλιτεχνών έκανα πέρυσι στις 20.5.2011 αναφορά στον παρόντα ιστότοπο υπό τον τίτλο : «Σαββόπουλος και Αγγελόπουλος, βίοι παράλληλοι» http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/05/blog-post_3982.html

Αναδημοσιεύω αυτούσιο το κείμενό μου της «Εποχής» του 1992 όχι σαν ένα είδος «αντιεπικήδειου» του Αγγελόπουλου αλλά  για να καταλαβαινόμαστε -  εμείς και η «συμπαθής τάξις» των καλλιτεχνών. Και για να καταλαβαίνουμε ότι ουδείς – οσοδήποτε μεγάλος -  δικαιούται κριτικής ασυλίας …

«Άλλος ένας βλάκας και ο Σαββόπουλος. Δεν δέχομαι συστάσεις από αγράμματους και κρετίνους . Ο άνθρωπος φοράει μια σημαία και περιφέρεται στα σύνορα σαν μπαλαρίνα…» - είπε ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος.  Και  ο  Διονύσης Σαββόπουλος πλονζάροντας απέκρουσε :

«Ο κ. Αγγελόπουλος είναι τόσο ανύπαρκτος όσο και η «Μακεδονία των Σκοπίων».

Από μια σκοπιά αντικειμενικής ….. αθλητικογραφίας, η απόκρουση του Σαββόπουλου δεν ήταν και πολύ επιτυχής. Ο άνθρωπος εξέλαβε τον αντίπαλο επιθετικό «φορ» ως ανύπαρκτο, ενώ ήταν και παραήταν υπαρκτός.

Και σύντομα θα υποστεί το κτύπημα κόρνερ του Αγγελόπουλου, ο οποίος ενισχυόμενος «από τους όλο και περισσότερους θεατές των έργων του» (όπως καυχιέται σε συνέντευξη στην ΕΠΟΧΗ της 9.2.92) δεν αποκλείεται να παραβιάσει την αντίπαλη εστία.

Ως εδώ τα κατάφερε ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος.  Όμως,  για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, τον βοήθησαν και κάποιοι «αντίπαλοί» του. Λόγου χάρη ο Μητροπολίτης της Φλώρινας, που με τις θλιβερές και αντιδημοκρατικές ενέργειές του για την παρεμπόδιση του γυρίσματος του «Μετέωρου βήματος» παρέσχε άφθονα πιστοποιητικά «προοδευτικότητας» στο έργο του Αγγελόπουλου.

Αλλά βεβαίως και  οι συντελεστές του έργου έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Όπως ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι και η Ζαν Μορώ, που «προφανώς» επιστρατεύθηκαν για να δώσουν στοιχεία αυθεντικής  Ελληνικότητας στο φιλμ.  Ο μεν πρώτος έμοιαζε με Ιταλικό ξυλάγγουρο που είχε συναρμολογηθεί με την ελληνική ομιλία. Η δε  Ζαν Μορώ, παρά τις αντίθετες προσδοκίες του σενάριου, απέπνεε τόσο ερωτισμό όσο η αείμνηστη γιαγιά μου κατά τη διάρκεια της λειτουργίας των Χριστουγέννων.

Θα πείτε όμως : Δηλαδή κακό είναι το να χρησιμοποιεί κανείς κανα δυο φίρμες για να προβληθεί στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα; Όχι βέβαια, δεν εννοούσα αυτό. Απλούστατα, το ζήτημα είναι ότι δυο –τρεις ή και χίλιες δεκατρείς φίρμες, δεν επαρκούν για να σώσουν την κατάσταση, όταν θέλεις να πεις κάτι που άλλοι το έχουν πει άπειρες φορές καλύτερα. Όταν φορτώνεις με 100 κιλά συμβολισμούς και νοήματα κάθε λεπτό του φιλμ, με συνέπεια οι σκηνές και τα πλάνα του να βουλιάζουν μέσα στο πέλαγος της ασάφειας. Όταν τα συγκινησιακά στοιχεία εξουδετερώνονται από το στρες της αποκρυπτογράφησης. Όταν η «υπόθεση» του έργου είναι καταναλώσιμη μόνο από χαζούς. Όταν στέκεσαι στην επιδερμίδα της «συνοριοθέτησης» ανθρώπων με ανθρώπους, δίχως να ανατέμνεις κινηματογραφικά τη ζωή. Τη ζωή που παράγει σύνορα αλλά και εθνικές ταυτότητες, διαφορετικότητες που μπορούν να συνυπάρξουν και διαφορετικότητες που εκμαιεύουν τη βία και τον πόλεμο.

Ο Αγγελόπουλος τα κατάφερε – δε χωράει αμφιβολία. Όλο και περισσότεροι βλέπουν τα έργα του – παρά το  ότι «η κινηματογραφική παιδεία στη χώρα μας είναι ανύπαρκτη» - όπως λέει κι ο ίδιος στην ΕΠΟΧΗ της 9.2.92. Και από ό,τι φαίνεται, η ανυπαρξία παιδείας δεν θα τον εμποδίσει και στο μέλλον να μας παιδεύει με τους γρίφους του. Υποθέτω ότι όσο εμείς θα του ζητάμε απλότητα, άλλο τόσο αυτός θα μας λέει απλοϊκούς.

Τηρουμένων των αναλογιών, έχω τη γνώμη ότι δημιουργοί όπως ο Δαμιανός, ο Περάκης ή ο Βούλγαρης, θα έπρεπε να εισπράξουν ως κατά κεφαλήν επιδότηση τον προϋπολογισμό της Ελλάδας πολλαπλασιασμένο επί δέκα – αφού είναι γνωστό ότι ο Θ. Αγγελόπουλος εισέπραξε την μερίδα του λέοντος από τις τρέχουσες επιδοτήσεις προς τον κινηματογράφο. Συνεχίζοντας τον ίδιο μπανάλ συλλογισμό, θα έλεγα ότι καλό θα ήταν  ο ίδιος να προσεγγίσει το ένα χιλιοστό της αξίας μερικών παλιών-καλών έργων του Σαββόπουλου -  όπως λ.χ. το «Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο». Όχι για τίποτε άλλο, αλλά να, έτσι, για να καταλαβαίνει ποιους λέει βλάκες.

Γιάννης Σχίζας

ΥΓ. Η φωτογραφία (Alefanto furiozo..) από άγνωστη πηγή του διαδικτύου