Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΥΠΟΚΑΤΩ ΟΛΩΝ

Υπάρχουν Γερμανοί που έχουν σώας τας φρένας, που αρκούνται στην πρωτοκαθεδρία της χώρας τους στον ευρωπαϊκό χώρο χωρίς να θέλουν να συνθλίψουν τις «δευτεροκλασάτες» χώρες, που αναδιφούν στην ιστορία και κατανοούν τη σημερινή δύναμη της Γερμανίας  ως αποτέλεσμα παρελθουσών  ρυθμίσεων - που το σημερινό ηγετικό συγκρότημα  υπό την κ. Μέρκελ αρνείται να κάνει ή έστω να σκεφθεί. Υπάρχουν ακόμη Γερμανοί φιλέλληνες, όχι από αυτούς που επιδίδονται σε αρχαιοελληνικές και φιλολογικές φαντασιώσεις αλλά που είναι γειωμένοι και  ασχολούνται με την ζώσα Ελλάδα.

Υπενθυμίζω ένα «ρεπορτάζ από τη Γερμανία» της Νάντιας Βαλαβάνη, που αναρτήθηκε στον παρόντα ιστότοπο και αφορούσε πρόσφατη επίσκεψη και συμμετοχή της ΝΒ σε πολιτική συγκέντρωση

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2012/01/blog-post_5517.html

«Μετά τη συγκέντρωση με πλησίασε μια ομάδα ανθρώπων από οργανώσεις της γερμανικής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ανάμεσα τους και εκλεγμένοι συνδικαλιστές του Συνδικάτου Μετάλου και του Συνδικάτου της Μερτσέντες-Μπεντς στη Βρέμη, και μου χάρισαν μια πραγματικά εντυπωσιακή έκδοση με τίτλο: «Ζήτω η Ελλάδα – Απαλλοτριώστε τη Deutsche Bank και ΣΙΑ». Σε αυτή κατέγραφαν με φωτογραφίες την ταυτόχρονη δράση με αυτό το σύνθημα στις 7 Ιουλίου 2011 μέσα κι έξω από υποκαταστήματα της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας σε δεκάδες μεγαλύτερες και μικρότερες γερμανικές πόλεις»

 

Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι  μέσα στη Γερμανία, που μιλάνε τη γλώσσα της σύνεσης και υπηρετούν αυτή τη χώρα με τον καλύτερο τρόπο, έστω και χωρίς να επικαλούνται αρχές «διεθνιστικής αλληλεγγύης». Ένας από αυτούς είναι ο Γερμανός Ευρωβουλευτής των «Ελευθέρων Δημοκρατών», ομογενής, κ. Γ. Χατζημαρκάκης . Ο οποίος και δηλώνει (ΒΗΜΑ 29.1.12  ):

 

 «Μετά από τόσα λάθη και ιδεολογήματα της Τρόικας όπως η κατάργηση του βασικού μισθού που δεν σχετίζεται με την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, τώρα προστίθεται μια ακόμα αστοχία που εξοργίζει ένα λαό που δοκιμάζεται. Η προτεραιότητα στην κάλυψη του χρέους οδηγεί στην εξαθλίωση ενός λαού αντί στην ανάπτυξη της οικονομίας……Το οικονομικό μοντέλο της πολιτικής που έχει επιβάλλει η Τρόικα στην Ελλάδα, ιστορικά προϋπήρξε στη Γερμανία υπό τον Καγκελάριο της Δημοκρατίας της Βαιμάρης Χάινριχ Μπρούνινγκ, όταν μέσα στη μεγάλη ύφεση που ακολούθησε το κραχ του 1929, επέμενε σε μέτρα λιτότητας και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.Η πολιτική του να συνδυάσει την διαχείριση της βαριάς οικονομικής κρίσης με μια σκληρή λιτότητα, οδήγησε σε έξι εκατομμύρια άνεργους και άνοιξε το δρόμο στα ακροδεξιά στοιχεία οδηγώντας στο τέλος της Δημοκρατίας και στην τρομοκρατία του Χίτλερ.Αυτή την καταστροφική ιστορική συνέπεια….την πλήρωσε βαριά η Ευρώπη. Η Γερμανία ισοπεδώθηκε. Η απάντηση όμως της παγκόσμιας κοινότητας, δεν ήταν η τιμωρία των Γερμανών. Αντιθέτως, με το σχέδιο Μάρσαλ δόθηκε μια κρίσιμη βοήθεια για ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας, η οποία και πέτυχε»

Και καταλήγει ο  κ Xατζημαρκάκης :

 «Είναι απίστευτο που οι Γερμανοί δεν έμαθαν από τη δική τους ιστορία. Τέτοιες εξελίξεις δεν θα υπήρχαν στη Γερμανία του Σμιτ, του Κόλ, του Μπράντ και του Αντενάουερ. Επιτέλους, ας καταλάβουν πως η ανάπτυξη δεν είναι συνώνυμο της λιτότητας»

Η λογική  του γερμανικού συγκροτήματος εξουσίας είναι υποκάτω όλων των λογικών ανατροφοδότησης και ανάκαμψης της  ευρωπαϊκής  οικονομίας, είναι μια «λογική» εντός εισαγωγικών, που το μόνο που κάνει είναι να πριμοδοτεί  τους ευρωκαρχαρίες  της αγοράς και μια παλιά ρήση του Θ.Πάγκαλου , από εκείνες  που λόγω πολιτικής δειλίας έσπευδε το ταχύτερο να αποσύρει : «Η Γερμανία είναι ένας γίγαντας με κεφάλι  παιδιού».

Το ηγεμονικό γερμανικό συγκρότημα της Μέρκελ δεν θέλει  «Ευρωπαίους εταίρους» αλλά οικονομικά και πολιτικά τσιράκια, διαχειρίσιμα και απορρίψιμα  ανά πάσα στιγμή. Το θέμα είναι ότι αυτή η στάση συνδυάζεται με μια στήριξη της «γερμανικότητας» μέσω κινήσεων που δεν κάνει το ίδιο το  ηγετικό σώμα , αλλά οι όμοροι χώροι και οι ιδιοτελείς που περιμένουν την έκβαση της κρίσης σε απόσταση ασφαλείας. Τέτοιοι λόγου χάρη είναι οι Γερμανοί Πράσινοι, που  προ μηνών έφεραν τον Παπανδρέου στο συνέδριό τους και τον καταχειροκρότησαν, ή που  πάλι,  σε ανάλογο συνέδριο,  οργάνωσαν ένα «αντάμωμα» των πιο υποτακτικών  προς τη Νέα Τάξη δυνάμεων με την ελληνική μαρίδα– Κον Μπεντίτ, Σημίτης, Τσουκαλάς, Χρυσόγελος κλπ.   

Δεν ανοίγω αυτή τη στιγμή το ζήτημα των πράσινων ντελιβεράδων με τις  ψιλοκριτικούλες που κάνουν  για να μην κακοκαρδιστούν οι  παρόντες και μέλλοντες  πολιτικοί χορηγοί τους . Το θέμα είναι μεγάλο και απαιτεί μεγαλύτερο χώρο.

ΥΓ. Αδυνατώ να πιστέψω ότι η παραπάνω (ασυνάρτητη και κακόγουστη, κατά την άποψή μου) φωτοσύνθεση, γελοιογραφικών οπωσδήποτε προθέσεων και θεμιτή από τη σκοπιά της ελευθερίας του πολιτικού λόγου, ενόχλησε τόσο πολύ κάποιους διαδικτυακούς παράγοντες ώστε να παρέμβουν και να αναστείλουν την επικοινωνία του ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝ με το facebook.