Ο Κούρτοβικ και η "Ιεραποστολή" των Τροϊκανών

  

Ο  κ. Κούρτοβικ  δεν θα με πείσει με τίποτα ότι είναι αφελής . Γιατί όταν ένας διανοούμενος με το δικό του  έργο υποστηρίζει την  βασική «παραμύθα» της  ξένης και εγχώριας  ληστοσυμμορίας  -    δηλαδή την ιδέα της εκσυγχρονιστικής ιεραποστολής των παραγόντων της Τρόϊκας ,  που εισάγουν  στη χώρα μας ήθος, πνεύμα δικαιοσύνης και οργανωτική ικανότητα, που μας παραδίδουν μαθήματα καταπολέμησης της γραφειοκρατίας και της ρουσφετολογίας -    τότε αδικεί κατάφωρα τον εαυτό του . Το μέλλον βεβαίως θα δείξει τις προσδοκίες  του,   αλλά προς το παρόν ουδείς μπορεί να του χαρίζεται  για τις  ασημαντότητες που εκστομίζει από τα «ΝΕΑ»( «Εθνική κυριαρχία επί του λαού», 31.3.2012 ).

Λέει παραδείγματος χάρη σε ένα σημείο  του άρθρου του :

 «Αν ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του αγύρτη, σύμφωνα με τη ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον, η εθνική κυριαρχία είναι το ύστατο επιχείρημα του κάθε τοπικού δυνάστη και της κάθε εγχώριας ολιγαρχίας»

Δηλαδή τι γίνεται,  κύριε Κούρτοβικ, αν ο πατριωτισμός δεν είναι καταφύγιο του αγύρτη, αλλά ψυχικός βιότοπος  κάποιων ανθρώπων που αναγνωρίζουν την ταυτότητα και  ετερότητά τους σε σχέση με άλλους λαούς, που δεν οδηγούνται σε έναν ναρκισσιστικό παροξυσμό (σωβινισμός) αλλά  υποστηρίζουν  τη δυνατότητα των «διαφορετικών» να συμβιώνουν ;

Και ποιους νομίζεις κ. Κούρτοβικ ότι εντυπωσιάζεις με την ευτελή ΤΑΥΤΟΛΟΓΙΑ που εκτοξεύεις – του είδους «Αν είσαι απατεώνας θα κάνεις απατεωνιές»;

Λες : «εθνικά ταπεινωμένος, αλλά πολιτικά ξεμέθυστος, εναποθέτω τις τελευταίες ελπίδες μου στον νέο διεθνή οικονομικό έλεγχο.» 

Θα σου πρότεινα να αφήσεις αυτό το «εθνικά ταπεινωμένος» στην άκρη. Να πεις  χωρίς σάλτσες και καρυκεύματα αυτό που θέλεις να πεις, δηλαδή ότι είσαι υπέρ του καθεστώτος οικονομικής υποταγής της χώρας, γιατί  κατά την εκτίμησή σου «θα μας ωφελήσει μακροπρόθεσμα» - υποθέτω εγώ,  γύρω στο 2180…Μέχρι τότε, για τους καθεστωτικούς διανοούμενους,  «έχει η Τρόϊκα» - κατά πως λένε «έχει ο θεός»…. 

Και κάτι άλλο : Η χούντα δεν έφυγε , όπως γράφεις,  αλλά στην ουσία εξώσθηκε  από το Συμβούλιο της Ευρώπης…Και θα ήταν προτιμότερο να βρεις ένα άλλο αποκούμπι της άποψής σου,  από αυτό της «εθνικά υπερήφανης» χούντας…..  

Όλο το άρθρο του Κούρτοβικ  στο   http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4707275

Υπερρεαλισμός και «υπορεαλισμός» στην Ελλάδα του Μνημονίου…..

 
Ο  Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος  λέει πολύ σωστά πράγματα   στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ (29.3.2012) υπό τον τίτλο «Η δύναμη της κάλπης και ο σουρεαλισμός στην Ελλάδα του Μνημονίου» . Όμως πιστεύω ότι  μάλλον παρερμηνεύει την έννοια του «σουρεαλισμού(υπερ-ρεαλισμού)» : Γιατί ο σουρεαλισμός   δεν δηλώνει τον κομφουζιονισμό,  αλλά  την εμβάθυνση πέρα από την αισθητή και ορατή πραγματικότητα….Εδώ  στην Ελλάδα κάποιοι  όχι απλώς  δεν εμβαθύνουν αλλά υπολείπονται της πραγματικότητας και των αναγκών που αυτή θέτει επιτακτικά, άλλοτε πάσχοντας από πολιτική  πρεσβυωπία και άλλοτε ανήμποροι να αξιοποιήσουν διάφορα ιστορικά παραδείγματα :  Όπως αυτό του Ζαχαριάδη,  που για τις ανάγκες της άμυνας  έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του Μεταξά το 1940,  ή του ΚΚΕ , που στις διαδικασίες συγκρότησης του ΕΑΜ το 1942  έθεσε το ζήτημα της αποδοχής  στις τάξεις του των   πατριωτών βασιλοφρόνων  !

Λέει ο Κωνσταντακόπουλος :

Τι άλλο χρειάζονται οι Τόμσεν, Μέρκελ, Ρότσιλντ, Ροκφέλερ, Σόρος, που η
Ελλάδα είναι τώρα στην πρώτη τους προτεραιότητα, από ένα κατακερματισμένο
πλήθος αντιμνημονιακών κομμάτων, κομματιδίων και κινήσεων, αμφίβολης
αποτελεσματικότητας και αξιοπιστίας, για να κάνουν τη δουλειά τους.

Αν κατέβαιναν όλοι οι αντιμνημονιακοί σε μέτωπο, θα έπαιρναν σήμερα 200
βουλευτές, θα άλλαζε όλος ο πολιτικός συσχετισμός δύναμης στην Ελλάδα και
διεθνώς και θα ετίθετο με διαφορετικούς όρους το πρόβλημα. Δεν θα ήταν
ασφαλώς εύκολο, αλλά δοκίμασε κανείς να το κάνει και δεν το κατάφερε;
Προσέκρουσε σε κάποιες πολιτικές δυσκολίες και ποιες ήταν; 'Ηταν μεγαλύτερες
από τη διαφορά που κάνει η καταστροφή της Ελλάδας από τον αγώνα για τη
σωτηρία της;


Ο πιο άνετος τρόπος να τα πετύχεις αυτά, να παριστάνεις ότι είσαι κατά του
μνημονίου και να μην κάνεις τίποτα εναντίον του, είναι να καμώνεσαι τον
υπερεπαναστάτη που αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία με τους «ρεφορμιστές» του
«συστήματος» ή αδιαφορεί τάχα μου για τις εκλογές και μαζί για τις
επιπτώσεις που θάχει το εκλογικό αποτέλεσμα στη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων,
εργαζόμενων και άνεργων, νέων και απόκληρων, συνταξιούχων και άρρωστων, στο
μέλλον της Ελλάδας και των παιδιών της.

Όλο το άρθρο του Κωνσταντακόπουλου 

Ο χυλός των μνημονίων, το γιαούρτι των αναπλάσεων…

Δεν ξέρω πόσο χρόνο πήρε   το γεφύρι της Άρτας  μέχρι τη κατασκευή του, όμως αποκλείεται να ήταν περισσότερος από το χρόνο που καταναλώθηκε για τις μέχρι τώρα  εκφωνήσεις σχεδίων ανάπλασης του αθηναϊκού  κέντρου  – ιδιαίτερα από το 1985, έτος ψήφισης του Ρυθμιστικού Σχεδίου(ΡΣΑ) και ταυτόχρονα αφιερωμένο στην  Αθήνα  ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης….Το γεφύρι της Άρτας δομήθηκε τελικά πάνω στην όμορφη γυναίκα του πρωτομάστορα, η Αθηναϊκή ανάπλαση     πιθανό να δομηθεί   πάνω στα γηγενή ιδιοκτησιακά συμφέροντα, που μέσα στις τρέχουσες συνθήκες μπαχαλοποίησης και εφαρμογής του μνημονίου έχουν υποστεί  θανάσιμα πλήγματα….

Εδώ και μερικά χρόνια, η ιδέα ενός « Καπιταλισμού της καταστροφής» - όπως τον ανέλυσε η Νάομι Κλάϊν – συνδυάζεται με την ιδέα  ενός πιο ήπιου συστήματος βαθμιαίας ρηγμάτωσης και κατάρρευσης. Όπερ στα πολεοδομικά θέματα  σημαίνει :  Αφήνουμε τα πράγματα να πάνε  κατά διαόλου στον συγκεκριμένο αστικό χώρο, καταβυθίζουμε την «ενεργό ζήτηση» της οικονομίας και ειδικά  την αγορά γης και κατασκευών, δημιουργούμε ένα εκρηκτικό μείγμα εγχώριων και ξένων φτωχοδιάβολων, κι εν τέλει -  τοις κείνων (χ)ρήμασιν πειθόμενοι -   εμφανίζουμε τους όποιους μεγαλοκαρχαρίες  ως ευεργέτες και παράγοντες του πολιτισμού...

Ανοιχτή επιστολή προς τους Έλληνες βουλευτές…..

Το  τουριστικό «κεφάλαιο» του Αιγαιοπελαγίτικου χώρου στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αισθητική του τοπίου, και η αισθητική του τοπίου στηρίζεται  στις μικρές κλίμακες των κατασκευών, στις διακριτικές επεμβάσεις στις χερσαίες επιφάνειες, στην ανοικτότητα του θαλάσσιου μετώπου. Η διαχείριση του αιγαιοπελαγίτικου τοπίου με την  απουσία υψηλής  βλάστησης και   τις περιορισμένες δυνατότητες «καμουφλαρίσματος» των δομημένων όγκων ή άμβλυνσης των οπτικών συνεπειών τους, απαιτεί μικρά μεγέθη ενσωματωμένα στο χώρο, με τη μικρότερη δυνατή έγχυση τσιμέντου και τη μικρότερη δυνατή δημιουργία πρανών, με το μικρότερο δυνατό ύψος  ώστε να μην παραβλάπτονται οι ορίζοντες. 

Όμως αυτός ο δημόσιος πλούτος του τρέχοντος  ελληνικού λαού και των μεταγενεστέρων, αυτό το μοναδικό  καμάρι της χώρας που έθρεψε τα όνειρα, τις τέχνες  και την ήπια αναψυχή γενεών και γενεών,  απειλείται  από ένα νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί εσπευσμένα προς ψήφιση στην  «Ελληνική» Βουλή . Είναι  το νομοσχέδιο  στο οποίο αναφερθήκαμε στις  27.3.12 ( «Η Ελληνική Εταιρεία και οι χωροθετήσεις της συμφοράς"   

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2012/03/blog-post_27.html ) και για το οποίο επανέρχονται δριμύτερες,  αυτή τη φορά 10 περιβαλλοντικές οργανώσεις, απευθύνοντας την παρακάτω επιστολή στους βουλευτές:

Οι «Οικολόγοι Ριζοσπάστες» αυτοσυστήνονται

 

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε  ο Αλέξης Τσίπρας, ο Μανώλης Γλέζος, ο Πάνος Λάμπρου, η Σοφία Σακοράφα, ο Παναγιώτης Κουρουπλής, καθώς και εκπρόσωποι των συνιστωσών του μετωπικού αντιμνημονιακού εγχειρήματος υπό τον τίτλο "ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ" , αυτοσυστήθηκαν και οι Οικολόγοι Ριζοσπάστες με το ακόλουθο κείμενο….

Είμαστε  κίνηση ατόμων με οικολογικές ευαισθησίες , που βιώνουμε  τη   βύθιση των εργασιακών εισοδημάτων,  των προνοιακών παροχών και της ποιότητας ζωής : Τη βύθιση που παραπλανητικά εμφανίζεται ως  «σωτηρία»  με στόχο την δημοσιονομική «εξυγίανση» της ελληνικής  κοινωνίας, αν και συνιστά πρακτική  τοκογλυφικής  επίθεσης  και νεοαποικιακής λεηλασίας.

Συστρατευόμαστε με τις Δημοκρατικές Αντιμνημονιακές  Δυνάμεις και τον ΣΥΡΙΖΑ  όχι αναζητώντας πολιτικό σπόνσορα και προστάτη , αλλά  χώρο κοινής συντροφικής δράσης. Συμπράττουμε για την ανατροπή της  ανθρωποβόρας  μνημονιακής πολιτικής, για μια άμεση κυβερνητική αλλαγή, για μια άμεση ανακούφιση του λαού – χωρίς επαναστατικές ρητορείες και  μαξιμαλισμούς  εκτός τόπου και χρόνου.   

Σήμερα η κατάλυση των εργασιακών και προνοιακών δικαιωμάτων συμβαδίζει  με την υποβάθμιση του δομημένου χώρου,   με την ενεργειακή λεηλασία της χώρας, την κατάργηση της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης,   τις εγκληματικές χωροθετήσεις σε περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ,  τις δασοκτόνες διατάξεις νόμων. Με τους μεγάλους ελεύθερους χώρους ,  εντός και εκτός των πόλεων ,  να προτείνονται ως  βορά  των κερδοσκόπων…

  Το Μνημόνιο δεν  καταστρέφει μόνο μισθούς και συντάξεις:  Επίσης καταστρέφει  τους φυσικούς πόρους  και τα συλλογικά  αγαθά της ελληνικής κοινωνίας.

Οι αγώνες κατά του Μνημονίου δεν είναι απλώς αγώνες εναντίον ορισμένων   συνεπειών του.  Αντίθετα  ολοκληρώνονται   όταν  στοχεύουν  στη συνδυασμένη  στήριξη   του κόσμου της  εργασίας,  της  φύσης, της  ποιότητας ζωής. Όταν  στοχεύουν  στην αποτίναξη της μεταμοντέρνας αποικιοκρατίας,  που με επικεφαλής τη Γερμανία  ασκείται  εναντίον της ευρωπαϊκής  περιφέρειας.

Για τους Οικολόγους Ριζοσπάστες : Άκης Ασπρογέρακας, Νίκος Ζαχείλας, Γιάννης Κοφινάς, Ευθύμης Παπαδημητρίου,Ιωάννα Ρώσση, Γιάννης Σχίζας ,Κώστας Φωτεινάκης 

Γιάννης Μπανιάς, 1939-2012

Για το Γιάννη Μπανιά , που έφυγε χθες από τη ζωή, θα μιλήσουν πολλοί και θα πουν πολλά για την πλούσια δράση του. Εγώ θα μιλήσω γι αυτό που θαύμαζα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στο Μπανιά – και που ήταν ο τρόπος με τον οποίο ασκούσε τον   «ηγετικό» του ρόλο στην κλίμακα μιας μικρής, αλλά καθόλου ευκαταφρόνητης συλλογικότητας  : Στην αρχή του ΚΚΕ εσωτ.Ανανεωτική Αριστερά και στη συνέχεια της ΑΚΟΑ.

Ο «ηγετικός» του ρόλος ,  όπως τον βίωσα «από τα έξω», παρακολουθώντας διάφορες συνδιασκέψεις ή διαβουλεύσεις,  ήταν στην ουσία  ο ρόλος ενός συνετού μαέστρου, αποστασιοποιημένου από οποιαδήποτε έπαρση, καθαρού και ανοιχτού στις απόψεις, ικανού να δημιουργεί μια ήπια επικοινωνιακή ατμόσφαιρα. Χαιρόσουν να τον ακούς να συνοψίζει αντιλήψεις και να δημιουργεί ένα συντροφικό κλίμα, ακόμη και πέραν της στενής πολιτικής «συντροφίας» του…

Εδώ και αρκετά χρόνια όταν τον έβλεπα, αναλογιζόμουν την ατυχία που είχαμε οι πέριξ του περιοδικού ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ, να υποστούμε τη ματαίωση μιας ξενάγησής μας στη Μακρόνησο από τον ίδιο, για λόγους άσχετους με τη δική του και τη δική μας επιθυμία…

Ο Γιάννης Μπανιάς πάσχισε για τη συμπαράταξη και όσμωση Αριστεράς και Οικολογίας.  Πριν λίγα χρόνια, σε μια συνέντευξή του στο ΑΡΔΗΝ(http://red-pep.blogspot.com/2012/03/blog-post_4841.html )     έλεγε :  

«Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές οικοδομούν μια κοινωνία που αποθεώνει τη λογική του κέρδους, μια κοινωνία της πλήρους ασυδοσίας της αγοράς, μια κοινωνία της συναλλαγής και του τζόγου, μια κοινωνία της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού, μια κοινωνία εχθρική προς τον άνθρωπο, αλλά και προς τη φύση, προς το περιβάλλον και την οικολογική ισορροπία, μια κοινωνία που εμείς θέλουμε να  αλλάξουμε. Από την άλλη μεριά το δικομματικό σύστημα εξασφαλίζει την κατά το δυνατόν αδιατάραχτη συνέχεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών…..»

Με καβαφικούς όρους : «Λαμπρά ταιριάζουν όλες» - οι τοτινές απόψεις του Μπανιά με την τωρινή κατάσταση….

Στις εκλογές, με τον κηδεμόνα τους…..

 Αυτό δεν λέγεται «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», δεν λέγεται «ευρωπαϊκός συντονισμός», διαβούλευση και παρουσίαση κοινών αντιλήψεων  για την  αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων :  Αυτό λέγεται μετάγγιση κύρους σε μια πολιτική ομάδα με διφορούμενο λόγο, ασχολούμενη πρωτίστως με το «φαίνεσθαι» και δευτερευόντως έως καθόλου με την κοινή δράση  με τον δοκιμαζόμενο λαό. Της οποίας  η παρουσία στα πολιτικά γεγονότα  περιορίζεται συνήθως στην έκδοση ανακοινώσεων… 

Το κύρος εισφέρουν  οι συμπρόεδροι των Ευρωπαίων Πρασίνων  Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και  Ρεμπέκκα  Χαρμς – ιδιαίτερα μάλιστα ο πρώτος, που  τελεί σε κατάσταση overdose σε κάποιους  ιστότοπους   και ο οποίος σύντομα θα γίνει σαν εκείνα τα αντιβιοτικά που καταλήγουν   να μην πιάνουν…  Το κύρος εισπράττουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, που αδυνατούν να σταθούν στα πόδια τους με το δικό τους, ρωμαλέο και ευφάνταστο λόγο – αλλά προκειμένου να μην μπουσουλάνε  κρατιώνται από   τον έξωθεν «συμπαραστάτη»…. 

Στην ανακοίνωση των ΟΠ  για όσα διαδραματίσθηκαν και ειπώθηκαν στην Αθήνα με τους δυο συμπροέδρους,  αξιοσημείωτη  ήταν  η αναφορά στη θέση του Κον Μπεντίτ  ότι «πέρα από τον επιμερισμό ευθυνών για την ελληνική κρίση, χρειάζεται μια νέα εποχή συνεργασίας και εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ». Παρακάμπτοντας το μείζον θέμα της κατ΄εξακολούθηση  όξυνσης  της υπαρκτής ελληνικής κρίσης του 2009 - με στόχο όχι τη θεραπεία αλλά τη διάλυση και ρευστοποίηση της ελληνικής οικονομίας-  ο κύριος συμπρόεδρος επιδόθηκε  σε μια άνευ ουσίας ευρωμελλοντολογία. Εξ άλλου το πνεύμα του διαποτίζοταν από τον «ιεραποστολικό ζήλο» των μνημονιόφιλων, μαστροχαλαστών και   θεραπευτών πάσης νόσου και πάσης μαλακίας, με το να δηλώνει ότι  «Η Ελλάδα δε χρειάζεται μόνο χρήματα αλλά και μεταρρυθμίσεις όπως στη Διοίκηση και στο φορολογικό σύστημα. Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως ένα δίκαιο κράτος αποτελεί ίσως το σημαντικότερο συλλογικό αγαθό»

Η Ελληνική Εταιρεία για τις χωροθετήσεις της συμφοράς…

Σε ανακοίνωσή της η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού  αναφέρεται στο Νομοσχέδιο – Σκούπα του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων , υπό τον τίτλο : «Ρυθμίσεις Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών, Μεταφορών, Δημόσιων Έργων και άλλες διατάξεις». Η ΕΕ επισημαίνει ότι  στο εν λόγω ΝΣ προστέθηκαν  άρθρα που αφορούν  την χωροθέτηση οργανωμένων τουριστικών υποδοχέων ακόμα και σε νησιά με έκταση 70τ.χλμ., δηλαδή ακόμα πιο μικρή των 90τ.χλμ. που αναφέρεται στο -  κατά πως φαίνεται   εγκαταλειπόμενο  -   «Σχέδιο ΚΥΑ Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό», ενώ συνάμα αυξάνονται τα ποσοστά κάλυψης των νησιωτικών οικοπέδων….

Η ανάγνωση των συγκεκριμένων εμβόλιμων άρθρων  πείθει ότι πρόκειται για μια διπλή επίθεση εναντίον της αισθητικής ποιότητας του αιγαιοπελαγίτικου χώρου : Η οποία ποιότητα σχετίζεται ευθέως με  το μέγεθος των κατασκευών όπως επίσης και με τα ποσοστά κάλυψης των οικοπέδων. Εξ άλλου η «υποβάθμιση» του ορίου απαγόρευσης στα 70 τετραγωνικά χιλιόμετρα, συνιστά μια επί πλέον πονηριά , καθώς εντάσσει στις συγκεκριμένες τοπιοκτονικές ρυθμίσεις και ορισμένα  σημαντικά νησιά που βρίσκονται ελαφρώς κάτω από το όριο των 90 τ.χιλ, όπως φερ’ ειπείν τη Σύρο (78 τ.χιλ) ή τη Μύκονο (85,5 τετρ. χιλ) 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού με την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης και το Δίκτυο Μεσόγειος SOS, κρίνουν απαραίτητη την πλήρη απαγόρευση της χωροθέτησης οργανωμένων τουριστικών υποδοχέων, τουλάχιστον στα νησιά  με έκταση μικρότερη των 90τ.χλμ., η οποία είναι ούτως ή άλλως πολύ μικρή. Κατά τη γνώμη των τριών οργανώσεων,  η περιορισμένη φέρουσα ικανότητα των νησιών (νερό, ενέργεια κτλ) επιβάλλει  την απαγόρευση χωροθέτησης οργανωμένων τουριστικών υποδοχέων σε νησιά μικρότερα σε έκταση και από τη Λήμνο (476 τ.χιλ). Οι αντίθετες πρακτικές οδηγούν στη σταδιακή εξάλειψη της γραφικότητας και του αιγαιοπελαγίτικου ύφους, πάνω στα  οποία βασίστηκαν οι τουριστικές δραστηριότητες μισού αιώνα….

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του Τ.Φατούρου

IΝΤΕΡΝΕΤ ΤΑΞΙ ….

Έχω την απόλυτη βεβαιότητα ότι οι ξεφτίλες, εν όψει των ντοκουμέντων  μιας  ψευτιάς  -   όπως αυτή  που φαίνεται στη φωτογραφία,  που θα έκανε  ακόμη και τον Αλ Καπόνε να κοκκινίσει εάν πιανόταν στα πράσα  -    δεν θα έλεγαν απολύτως τίποτε και  θα δήλωναν ασυστόλως ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου  : Not guilty !

Αυτοί οι ξεφτίλες , παρά το ότι "εγγυήθηκαν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ταξί",   προχώρησαν στην απαλλοτρίωση των  άϋλων «περιουσιακών δικαιωμάτων» των ταξιτζίδων,  που είχαν δημιουργηθεί  στο παρελθόν μέσα από άτυπες, αλλά όχι παράνομες  διαδικασίες. Υπήρξαν άνθρωποι που πούλησαν όλο τους το βιός , που έδωσαν  περιουσίες μέχρι 100.000 ευρώ  για να αγοράσουν μια άδεια ταξί, και που στη συνέχεια υπέστησαν μια «μπολσεβικικού τύπου» απαλλοτρίωση : Όμως χωρίς κάποια ευρύτερη κοινωνική στόχευση όπως οι απαλλοτριώσεις  των μπολσεβίκων,   χωρίς αποζημίωση, χωρίς άλλο λόγο εκτός από τα συμφέροντα των καραδοκούντων εταιριών ταξί του Δ Ράϊχ… Τόσο αυτοί, όσο κι  εκείνοι που έχασαν τις αποταμιεύσεις τους  από την εφαρμογή του PSI, κατάλαβαν στην πράξη τον οπορτουνισμό και την αφερεγγυότητα του αστικού κράτους – που κατά τα άλλα διακηρύσσει και θεσπίζει, συνταγματικά και νομοθετικά, το σεβασμό της ιδιοκτησίας…

Ο Μάκης Βορίδης ως υπουργός επιχείρησε να ακυρώσει τις προηγούμενες πρακτικές του Ραγκούση, ο οποίος αντεπετέθηκε και  πρόσφατα μίλησε ακόμη και περί  «ολιγαρχίας  των ταξιτζήδων»….Ο άνθρωπος έδειξε  αποφασισμένος  να μην αφήσει κανένα ξεκρέμαστο, επικαλούμενος θρασύτατα  τον προηγηθέντα  απαγχονισμό  μισθωτών και συνταξιούχων  !

Παλιά νόμιζα ότι το άκρον άωτο της ηλιθιότητας είναι να κοιτάζει κανείς το δάκτυλο που δείχνει το φεγγάρι , αντί το ίδιο το  φεγγάρι…. Η πεποίθησή μου ανατράπηκε εδώ και  μήνες, όταν  οι στημένοι εξωραϊστές  ενός καναλιού, θέλοντας να διαφημίσουν τις ρυθμίσεις  Ραγκούση , παρουσίασαν μια «έρευνα» ανάμεσα στο επιβατικό κοινό σχετικά με τις θετικές επιπτώσεις της «απελευθέρωσης»  των ταξί…. Εκεί εμφανίστηκε ένας, που διαφήμισε  τα ταξί της νέας εποχής με το «αποστομωτικό επιχείρημα»  ότι  θα διαθέτουν σύνδεση με το ιντερνέτ ! Εάν υπήρχε δυνατότητα να του  στείλω μια σφαλιάρα με SMS, θα του την έστελνα ! 

Η παρέλαση για την παρέλαση

Οι παρελάσεις που γίνονται  για τις παρελάσεις,  χωρίς δεσμό με το Εθνικό πνεύμα και τη λαϊκή ψυχή,  είναι τόσο παράλογες όσο παράλογη είναι  η τέχνη που γίνεται   για την τέχνη…..Οι παρελάσεις που χρησιμοποιούνται είτε ως ευκαιρία  για την αποδοκιμασία ενός  καθεστώτος είτε ως επίδειξη αστυνομικής ισχύος, είναι τόσο παρελάσεις όσο είναι επίδειξη μόδας  μια παρουσίαση μανεκέν σε ομήγυρη  σωματείου τυφλών…..

Αυτή η παρέλαση, εν Αθήναις τη 25^η Μαρτίου 2012, ήταν πολιτικός λόγος  σε  κουφούς ή  κινεζικό διάγγελμα σε γηγενείς  Σουαχίλι !  Η παρέλαση όχι απλώς «πέρασε με τη βάση»  αλλά μηδενίσθηκε  ως γεγονός, χάρις ακριβώς στην αστυνομοκρατία  και στους «εικονικούς πατριώτες» ή το χαφιεδολόϊ, που επιστράτευσε σχεδόν εμφανώς η κυβέρνηση !   Όμως θα ήταν μεγάλο λάθος  το να θεωρήσουμε ότι δεν είχε κανένα απολύτως μήνυμα ….

Η συγκεκριμένη παρέλαση  «μίλησε» για την αγοραφοβία του καθεστώτος, έδειξε την αδυναμία των υπαλληλίσκων της τρόϊκα να σταθούν άφοβα στον δημόσιο χώρο -  στηριγμένοι  όχι στην αστυνομία αλλά  σε μια κάποια  λαϊκή εκτίμηση,  αναγνώριση, σεβασμό , όπως συνέβαινε κάποτε γενικά με τους πολιτικούς υψηλών κατηγοριών…. Η 25^η Μαρτίου έδειξε ότι οι αγώνες, οι διαμαρτυρίες, οι αποδοκιμασίες, το γιαούρτι και τα αυγά των πολιτών, δεν πήγαν χαμένα. Ότι το καθεστώς φοβάται, γιατί κατανοεί τη δύναμη που ορθώνεται  απέναντί του. Κι ακόμη ότι   κατανοεί κάτι που πολλοί από εμάς δεν κατανοούν – δηλαδή ότι έχουμε δύναμη…. 

ΠΕΡΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΩΝ

Διαβάστε την ανακοίνωση της εκπροσώπου των Οικολόγων Πρασίνων για τις παρελάσεις :

 «Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε κατά των παρελάσεων, γιατί παραπέμπουν σε άλλα καθεστώτα, έχουν καταργηθεί σ’ όλη την υπόλοιπη Ευρώπη και είναι δαπανηρές, και αντιπαιδαγωγικές. Επιπλέον, πιστεύουμε πως υπάρχουν πολύ πιο πρόσφοροι τρόποι, για να τιμούμε την συλλογική μας μνήμη……. 

1.     Ποια είναι τα καθεστώτα αυτά και  τι σημαίνει αυτή η αόριστη ρετσινιά;

2.    Και επειδή οι παρελάσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη καταργήθηκαν, πρέπει να τις καταργήσουμε κι εμείς; Είμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι με δική μας κρίση ή πίθηκοι;

3. Είναι όντως δαπανηρές οι παρελάσεις. Δαπανηρές όσο και διάφορα άλλα μέσα διατήρησης της ιστορικής μνήμης – π.χ  αγάλματα ηρώων ή  τελετές.  Να τις κάνουμε λοιπόν φτηνότερες, αν αυτό είναι το πρόβλημα….
4. Οι  παρελάσεις θυμίζουν ότι ο ελληνικός λαός κατέκτησε την ελευθερία του όχι με τη διεκπεραίωση  προγραμμάτων του Οθωμανικού Υπουργείου Παιδείας ή με προσφυγές στα δικαστήρια, αλλά με  τα όπλα. Τι ποιά καλύτερη διαπαιδαγώγηση, από το να  βλέπουμε μια-δυο φορές το χρόνο  τα μέσα που εγγυώνται την ακεραιότητα και ανεξαρτησία μας;
5. Αν βρείτε κανένα προσφορότερο  τρόπο συντήρησης της ιστορικής μνήμης, πέστε τον ευθέως, όποιος και εάν είναι. Ακόμη και βιοδιασπώμενες ή περιβαλλοντικά φιλικές παρελάσεις είναι δεκτές, αρκεί να θυμίζουν ότι οι Έλληνες, τω καιρώ εκείνω, «με βία μέτρησαν τη γη»…

ΚΥΠΡΙΟΙ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ…..

Πρόσφατα η Κυπριακή Βουλή εξέδωσε ψήφισμα δηλώνοντας  την αμετακίνητη θέση της  για τον  τερματισμό της βρετανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο. Στην υπόθεση αυτή  πρωτοστάτησε  ο βουλευτής  του Κινήματος Οικολόγων - Περιβαλλοντιστών Γιώργος Περδίκης, ο οποίος εισήγαγε το θέμα στη Βουλή υπογραμμίζοντας   τη χρήση των βάσεων  για στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον γειτονικών χωρών''…...

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Οικολόγοι-Περιβαλλοντιστές της Κύπρου δείχνουν χαρακτήρα και αποφασιστικότητα  στα εθνικά ζητήματα. Σε αντίθεση με τους δικούς μας «Οικολόγους Πράσινους», που είτε δηλώνουν αιωνίως «ψαχνόμενοι»  είτε κάνουν το «διεθνιστή» εκεί  όπου  τους βολεύει, οι Κύπριοι έχουν δώσει το αγωνιστικό παρόν τους στους αγώνες εναντίον της Νέας Τάξης, με κορυφαίο αυτόν εναντίον του Σχεδίου Ανάν το 2004. Αξιομνημόνευτη είναι  και η στάση τους έναντι του Προέδρου της Κύπρου Χριστόφια, από τον οποίο απέσυραν την εμπιστοσύνη τους τον Φεβρουάριο του 2010. Τότε η ΓΓ των Οικολόγων Περιβαλλοντιστών Ιωάννα Παναγιώτου και ο βοηθός ΓΓ Ντίνος Πασπαλίδης, είχαν καταγγείλει τις «μακρόσυρτες» διαπραγματεύσεις του Χριστόφια, που τελικά προκαλούσαν εθισμό στη διεθνή κοινή γνώμη όσον αφορά την οντότητα και νομιμότητα του τουρκοκυπριακού  «ψευδοκράτους». Αξιοσημείωτο είναι ακόμη ότι  σε μια φάση όξυνσης του προβλήματος των υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου, η Ιωάννα Παναγιώτου ζήτησε  την επαν-ενεργοποίηση του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας Κύπρου….

Το ψήφισμα  της κυπριακής Βουλής  υποστηρίζει ότι   «  οι ενέργειες των Αρχών των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο είναι αυθαίρετες και επικίνδυνες για τη ζωή και επιβλαβείς για την υγεία των πολιτών και το περιβάλλον''  και   ότι

''η λειτουργία των Βρετανικών Βάσεων συνιστά κατάφωρη παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων των Κυπρίων πολιτών και ακρωτηριασμό της εδαφικής ακεραιότητας και  κυριαρχίας του κυπριακού κράτους''…..

«Κομψά» τους τα λέει ο Θεοδωράκης…

Διαψεύδει ο Μίκης Θεοδωράκης  την  είδηση περί εκλογικής  παρέμβασής του στο πλευρό   κομμάτων της ευρύτερης αριστεράς. …Λέει ο Θεοδωράκης :

«Για να ηττηθεί … το συμπαγές αντεθνικό και αντιλαϊκό Μέτωπο της εθνικής μειοδοσίας και της αντιλαϊκής λαίλαπας, θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα επίσης συμπαγές μέτωπο των κοινωνικών δυνάμεων που θίγονται από τις πολιτικές των Μνημονίων, υπεράνω ιδεολογικών και κομματικών συνόρων. Και γι’ αυτό ανέλαβα να δημιουργήσω το Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών (ΚΑΠ), που το θεωρούσα και το θεωρώ ως ένα συνδετικό κρίκο γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό.

Δυστυχώς ομολογώ ότι απέτυχα, δεδομένου ότι αντιμετώπισα γενικώς άρνηση συνεργασίας και μάλιστα αναζωπύρωση του κομματικού πατριωτισμού, που καταδικάζει και πάλι τα κόμματα της Αριστεράς που επιδιώκουν την παρουσία τους στη Βουλή, σε ένα ρόλο παθητικού παρατηρητή, ανίκανα να εμποδίσουν ουσιαστικά, όπως έγινε έως τώρα, τις δραματικές εξελίξεις με θύμα τη χώρα και τον Ελληνικό Λαό»….

 Σωστά, αλλά πολύ «κομψά»  τους τα ψέλνει ο Θεοδωράκης.  Θα μπορούσε λόγου χάρη να τους πει, ότι μια πολύ ελαφριά  «απόξεση»   των επαναστατικών και ταξικών λεονταρισμών, αποκαλύπτει το ΦΟΒΟ  που έχουν κάποιοι στο να  μορφοποιήσουν  μια συγκεκριμένη κυβερνητική πρόταση για την έξοδο από το μνημόνιο... Γιατί τότε , θα έμπαιναν στη μπούκα του κανονιού και θα κινδύνευαν !

Τώρα, με μια μερίδα Λένιν, «ολίγη» Γκράμσι, πολύ αριστερωσύνη  και κάτι παραπάνω πόντους   στα γκάλοπ, τη βγάζουν «καθαρή» -  και τα σκυλιά του μνημονίου δεμένα…. 

YΓ. Εν όψει, "ανάρτηση" έξω από ένα μπαρ στην οδό Ιπποκράτους : Η κρίση που υπάρχει ως αποτέλεσμα της "κρίσης" που λείπει....

Για τα επεισόδια στις Σκουριές της Χαλκιδικής

Πρώτο και αδιαμφισβήτητο :  οι αγώνες των κατοίκων για να διατηρήσουν τα δικαιώματά τους στον γενέθλιό τους  χώρο, στην υπαρκτή ποιότητα ζωής, στην παραγωγική δομή και στην αναπτυξιακή προοπτική που έχουν επιλέξει, είναι απολύτως δίκαιοι. Οι αγώνες τους ενάντια στην οιονεί απαλλοτρίωση των περιουσιών τους και στην ρύπανση του στενού και ευρύτερου περιβάλλοντος της περιοχής , είναι οικολογικοί, κοινωνικοί, δημοκρατικοί: Περί αυτών δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία.

Τα ερωτήματα που εγείρονται αφορούν κυρίως την συμπεριφορά και τα κίνητρα των ανθρώπων που «τραμπούκισαν» εναντίον των κατοίκων.

Όταν υπάρχουν εργαζόμενοι άνθρωποι που για τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ μελλοντική και αβέβαιη απασχόληση εκστρατεύουν ευχαρίστως εναντίον των δικαιωμάτων των συμπολιτών τους , η υπόθεση παραπέμπει  κατά πρώτο λόγο στον εγωϊσμό και στην ιδιοτέλεια  που διαρρηγνύει τη κοινωνική συνοχή. Όμως επίσης παραπέμπει  στην  ελλιπή  «διαπαιδαγώγηση» και συνειδητοποίηση  της εργατικής τάξης : Στο ότι δεν συναντάται εύκολα μια πολιτική συλλογικότητα που εκτός από το δικαίωμα στην  εργασία, θα βάζει και το ζήτημα της ευθύνης των εργαζομένων για  το προϊόν της εργασίας….

Το 1966 οι εργαζόμενοι στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία συγκρούστηκαν με τους φοιτητές. Οι πρώτοι ήθελαν δουλειά, οι δεύτεροι ήθελαν ειρήνη στο Βιετνάμ….

Ο αγώνας των κατοίκων μπορεί και πρέπει να νικήσει, η διχαστική λογική των χρυσοκάνθαρων και των μνημονιακών πατρώνων πρέπει να ηττηθεί. Ο αγώνας προέχει, η ψυχανάλυση των αλλοτριωμένων τραμπούκων έπεται….

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΜΜΕΝΟ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ….

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Το λακωνίζειν είναι κάτι παραπάνω από φιλοσοφείν – είναι όρος επιβίωσης της χώρας και του λαού. Αξίζει να κρατάμε από τα πολλά τα πιο λίγα, ως εργαλεία δράσης. Γι αυτό πριν από κάθε άλλη ανθολόγηση, σημειώνω τη κουβέντα του  Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, από την Εκτελεστική Γραμματεία της ΣΠΙΘΑ, που απεύθυνε  στο (προ εβδομάδας)  συνέδριο της ΚΟΕ :

« καλέσαμε ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου το σύνολο των δυνάμεων που αντιτίθενται στη μνημονιακή πολιτική, να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές τους συγκροτώντας ένα ενιαίο μέτωπο κατά του Μνημονίου, από τον Καμμένο έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως διακηρύξαμε, θέλοντας να δώσουμε και συμβολικά την ευρύτητα των δυνάμεων που θα θέλαμε να συμπαραχθούν,».

Σημειώνω κι εγώ  αυτό το απολύτως ενωτικό πνεύμα, με το οποίο  πρέπει να πορευθούν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις :  Αυτό πρέπει να είναι το άρθρο πρώτο ….Όμως θα αδικούσε τον Κωνσταντακόπουλο το να μην αναφέραμε  κάποια άλλα, επίσης σημαντικά μέρη του λόγου του προς την ΚΟΕ, που συγκλίνουν με αυτή τη κατεύθυνση.

Πρίν απ’ όλα ο χαρακτηρισμός  που κάνει για τη στάση  ορισμένων δυνάμεων  με τον  ευφυή  νεολογισμό   «αλαζονίτιδα» -  του  αξίζει αυτό το   κοπυράϊτ, εκτός αν κάποιος άλλος το διαθέτει…

Κατά δεύτερο λόγο είναι άξια υπογράμμισης η αντίληψή του  για το αντιμνημονιακό μέτωπο, πέρα από τη σχηματική δήλωση περί ενότητας όλων,  από τον Καμμένο  μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ :

"Το εύρος και ο χαρακτήρας αυτού του μετώπου δεν είναι υποκειμενική απόφαση, ούτε στηρίζεται σε κριτήρια ιδεολογικής εγγύτητας, ούτε σε μια σχηματική, εκ των προτέρων άποψη για τον ρόλο των κοινωνικών στρωμάτων, ούτε καν σε εκτιμήσεις για την έκβαση της σύγκρουσης."

Αξιοπρόσεκτος είναι ο  συλλογισμός του Κωνσταντακόπουλου – που «ιστορεί» όχι χάριν της ιστορίας, όπως κάνουν διάφοροι σοφολογιότατοι – αλλά  με χρησιμοθηρική στόχευση, προς γνώση και συμμόρφωση του ενεστώτος κινήματος :  

‘Όπως κάποτε οι Κρουπ έδωσαν την εξουσία στον Χίτλερ, έτσι και οι σημερινοί ηγέτες της Γερμανίας έδωσαν την εξουσία στη Goldman Sachs.

Εν τέλει ο Κωνσταντακόπουλος θυμίζει τη tρίτη θέση του Μαρξ για τον Φόϋερμπαχ 
 (« αλλάζουμε αλλάζοντας τον κόσμο») ίσως για να υποστηρίξει ότι αυτός ο αγώνας δεν γίνεται για την επιστροφή στη προ μνημονίων κατάσταση, αλλά για ένα  κόσμο διαφορετικό, χωρίς μνημόνια…Δεν ξέρω, γι αυτό λέω «ίσως»…

Όλο το κείμενο  στο

http://konstantakopoulos.blogspot.com/2012/03/blog-post_23.html

Προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας

 Αγαπητέ μου Πρόεδρε,

 Όπως σας πληροφόρησα και σε προηγούμενες μου επιστολές έχω σχεδόν

 επαναπατριστεί και κατοικώ στο Μονιάτη, μια υπέροχη περιοχή όπου

 έκτισα ένα σπιτάκι μέσα στα πεύκα και είμαι πραγματικά ευτυχής ύστερα

 από 50 χρόνια στο Λονδίνο να επιστρέφω στην Πατρίδα μου και στα παιδιά

 και εγγονάκια μου.

 Βεβαίως τις παροικίες μας στο εξωτερικό δεν τις ξεχνούμε γιατί ζήσαμε

 πολλά χρόνια μαζί τους και πιστεύω συνεισφέραμε κ'εμείς στην ανάπτυξη

 και επιτυχία των. Σας προσκάλεσα να σας φιλοξενήσω και στο παρελθόν

 και θα έφερνα και μερικούς άλλους φίλους αλλά δυστυχώς λόγω των πολλών

 και μεγάλων ασχολιών σας ούτε καν μου απαντήσατε.

Ο Σπύρος Κουβέλης για το Ελληνικό και τον Ήλιο….

Πρώην «υφυπουργός εξωτερικών σε ζητήματα κλιματικής αλλαγής» – για να θυμηθούμε και λίγο τις μπουρδο-«λογικές» μετονομασίες υπουργείων το 2009  από τον Παπανδρέου  - και γνώστης της οικολογίας ως παλιό στέλεχος του WWF, o (ανεξάρτητος  πλέον) βουλευτής  Σπύρος Κουβέλης μπορεί να δει αντικειμενικά τη κατάσταση στην οποία οδηγεί τα περιβαλλοντικά και ενεργειακά ζητήματα η διαχείριση Παπακωνσταντίνου…..Σε ανακοίνωσή του ο Σ. Κουβέλης δηλώνει την απόλυτη διαφωνία του για  την πολιτική «εκποίησης real estate» , που εφαρμόζει η κυβέρνηση στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού. Και επισημαίνει  ότι η μεγάλη ευκαιρία για ένα  διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης με  μεσογειακή ακτινοβολία,  ευτελίζεται  σε μια ακόμη εργολαβία με όρους αντιπαροχής... 

Για το Σχέδιο Ήλιος ο Σ. Κουβέλης υποστηρίζει ότι μια κατά βαση θετική ιδέα υλοποιείται με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκχωρεί σε τρίτους το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η Ελλαδα σε ΑΠΕ, χωρίς να έχει εξασφαλίσει το παραμικρό έστω και με μια προκαταρκτική συμφωνία . Η συμφωνία έχει τελικά αποικιακά χαρακτηριστικά, καθώς   δημιουργεί δυο παράλληλες αγορές, μια για εξαγωγή (με φοβερές διευκολυνσεις) και μια για την εγχώρια παραγωγή (με χιλιάδες γραφειοκρατικές δυσκολίες), σκοτώνοντας  ουσιαστικά  την εγχώρια παραγωγή και τους εγχώριους παραγωγούς.  

 Ο Κουβέλης εξ άλλου παραπέμπει σε μια επιστολή  http://www.spyroskouvelis.gr/?p=4214 που έστειλε  σε όλα τα μέλη του Ελληνικού κοινοβουλίου, σχετικά με την «προχειρότητα» (κατά την πλέον επιεική εκδοχή λέω εγώ….) με την οποία  το ΥΠΕΚΑ προτείνει μια νέα τροπολογία  και αρκετές  αλλαγές  στην νομοθεσία των ΑΠΕ : 

«Όχι μόνο επειδή η τροπολογία ουσιαστικά είναι πρόταση νόμου (13 παράγραφοι και καμιά 20αρια υποπαράγραφοι...) αλλά επειδή αντί να συνυπολογίσει τις προτάσεις που καταθέσαμε με  Πρόταση Νόμου  23 βουλευτές στις 8 Μαρτίου (δηλαδή περισσότεροι από το 3^ο κόμμα στη Βουλή!), η τις επιφυλάξεις των φορέων ΑΠΕ κατά τη διαβούλευση, το ΥΠΕΚΑ κάνει το δικό του, κατά την προσφιλή του τακτική, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής…» 

Ηθικόν δίδαγμα από τον ανεξάρτητο βουλευτή : Με τέτοιες προχειρότητες, τρέχα –γύρευε για επενδυτές……

Το Ελληνικό, η Μπακογιάννη και ο Ψαριανός

Άκουσα τη Ντόρα  Μπακογιάννη στη σημερινή ομιλία της στη Βουλή για την υπόθεση του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό και εντυπωσιάσθηκα από δυο θέσεις της   :  Η πρώτη   αφορούσε την συνηγορία της με μια  ομάδα   ανθρώπων με ειδικές ανάγκες, που είχαν εγκατασταθεί νομίμως  σε   έκταση περίπου 300 στρεμμάτων στη περίμετρο του χώρου του παλιού αεροδρομίου,  και των οποίων την εσπευσμένη εκδίωξη προώθησαν κάποιοι  -  μισάνθρωποι  γραφειοκράτες με DNA μπασκίνα παλαιάς εποχής, λέω εγώ – χωρίς να υπάρχει άμεσος λόγος για την έξωσή τους… Η δεύτερη θέση της   Μπακογιάννη  αφορούσε την υπογράμμιση του κόστους   διαμόρφωσης και λειτουργίας  ενός μονολειτουργικού «μητροπολιτικού πάρκου» στη περιοχή, που προωθούν διάφοροι «πλειοδότες οικολογίας» σε συνεργασία με τον αειφόρο τοπικισμό των κοντινών Δήμων :  Το οποίο κόστος  είναι αφενός τεράστιο και αφετέρου συνιστά μια  (επίσης)τεράστια μετακίνηση πόρων και υποδομών, εις βάρος των υποβαθμισμένων δυτικών περιοχών του λεκανοπεδίου και υπέρ των σχετικά ευκατάστατων  νοτιοανατολικών περιοχών…

Ανάλογα αλλά πληρέστερα μίλησε από το βήμα της Βουλής και  ο Γρηγόρης Ψαριανός της ΔΗΜΑΡ. Ο Ψαριανός έκανε επανειλημένα αναφορές στη «Χωροταξική Δημοκρατία» που πρέπει να διέπει τις επεμβάσεις στον μείζονα αστικό χώρο, έδωσε κάποια ενδεικτικά μεγέθη για τις διαστάσεις πρασίνου που πρέπει να καλύπτει τη  περιοχή(της τάξεως των 1000 -2000 στρεμμάτων) κι ακόμη τόνισε την ανάγκη μιας τέτοιας αξιοποίησης του Ελληνικού,  που θα αποδίδει  αντισταθμιστικά οφέλη υπέρ των  υποβαθμισμένων αστικών περιοχών. Τελευταίο και σημαντικότερο όλων :  Ο Γρηγόρης Ψαριανός έθεσε το ζήτημα της υπεραξίας που θα εισπράξουν οι όμορες προς το παλιό αεροδρόμιο περιοχές, σε μια ακτίνα 800 μέτρων κατά την εκτίμησή του,  και ζήτησε τη δέουσα φορολόγησή τους ….

ΟΙΚΟΛΟΠΡΑΣΙΝΟΙ…..

Οι απόψεις του Γιάννη Παρασκευόπουλου(ΓΠ) , του φερόμενου ως "συν-επικεφαλής" ( άκουσον όρος !) των Οικολόγων Πρασίνων (ΟΠ)στη προεκλογική τους καμπάνια, όπως τουλάχιστον διατυπώνονται στο , Πράσινη στροφή με κοινωνική και οικονομική διάσταση | ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.

δεν είναι για πέταμα. Το προβληματικό σημείο με αυτές είναι το αφετηριακό ΧΟΝΤΡΟ ψέμα που εκστομεί ο Παρασκευόπουλος, σχετικά με την εξαρχής απόρριψη του Μνημονίου από τους ΟΠ.  Οι ΟΠ ως συλλογικότητα και όχι ως το Χ ή Ψ στέλεχος  που θέλει να καπελώσει την αντίθετη φράξια, μέχρι πρότινος υποστήριζαν (Κοντούλη – Τσιρώνης- Ράπτης κλπ)ότι αίρονται των αντιθέσεων μνημονιακών –αντιμνημονιακών, παίζοντας το ρόλο των κατά  φαντασίαν  πρωτοπόρων ….

Βέβαια κάποιος μπορεί να πει ότι  οι άνθρωποι ίσως  μπήκαν σε σκέψεις όπως μπήκε σε σκέψεις  η ΔΗΜΑΡ, η οποία  πριν λίγο καιρό «εκράζετο» στη Θεσσαλονίκη ως δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και η οποία έκανε σαφή στροφή εναντίον των δολοφονικών μέτρων.  Μακάρι να συνέβαινε κάτι τέτοιο, έστω και την τελευταία ώρα !  Όμως όλες οι ενδείξεις πείθουν ότι οι ΟΠ συνεχίζουν τον παλιό-κακό εαυτό τους, παίρνοντας μουλωχτές θέσεις ασφαλείας  -  όχι μακριά από τις μνημονιακές δυνάμεις αλλά όχι και ιδιαίτερα κοντά στις αντιμνημονιακές….. Κι ακόμη δηλώνοντας τον σαφή ετεροκαθορισμό τους από τους πολιτικούς σπόνσορες της Εσπερίας, προσερχόμενοι στη προεκλογική περίοδο με τον κηδεμόνα τους – τον αποδεδειγμένα αμερικανόφιλο, εκβιαστή του Ιρλανδικού λαού, υποστηρικτή των Νατοϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία και άλλα πολλά , Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. 

Οι ΟΠ θέλουν να δείξουν ότι αξιοποιούν την διεθνιστική ή ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, όμως στη πραγματικότητα χρησιμοποιούν το αλλότριο κύρος για να καλύψουν τα δικά τους,  αγωνιστικά και πολιτικά ελλείμματα.  Προσπαθούν να πείσουν ότι ο πράσινος δρόμος τους είναι κάτι το διαφορετικό, όμως δεν καταλαβαίνουν ότι καμιά δομική αλλαγή και καμιά οικολογικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας δεν μπορεί να προέλθει  άσχετα από τον κόσμο της εργασίας. Θέλουν να είναι «τρίτοι», όχι για να ανοίξουν ιδεολογικά μέτωπα και να ασκήσουν κριτική προς κάθε κατεύθυνση, αλλά για να ασκήσουν  «πτωματοβόρα» πολιτική ως εκ της αποσύνθεσης του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ….

 Από  τις απόψεις του ΓΠ   θα σημείωνα ιδιαίτερα τις  αφορώσες τις αμυντικές δαπάνες, για να υποστηρίξω κι εγώ τη μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, όμως  υπό τον όρο της διατήρησης του επιπέδου ασφαλείας της χώρας !  Γιατί στις σημερινές συνθήκες  το «προϊόν» που λέγεται «ασφάλεια» πρέπει να υπάρχει  ούτως ή άλλως, κι επομένως η μόνη θεμιτή και υπεύθυνη συζήτηση αφορά την φθηνότερη παραγωγή του…Διαφορετικά, αν η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση θεωρούσε τα δικά μας σύνορα και δικά της και η γερμανική βιοπηχανία όπλων αποφάσιζε να μας χάσει από  πελάτες, δεν   θα είχα  αντίρρηση να χρησιμοποιεί  ο στρατός  μας αεροβόλα  αντί όλμους  και πυροσβεστικά αεροπλάνα αντί μιράζ....

Ο ΓΠ  εμμένει στην καταχρηστική  αξιοποίηση ενός  όρου που έχει αναχθεί  σε ιδεολογικό πασπαρτού («Βιωσιμότητα»), με κωμικά ενίοτε αποτελέσματα  : Η λεγόμενη από αυτόν «βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου» με την εμπλοκή παρεμφερών νοημάτων (βίος, ζωή…) μου θυμίζει την περίφημη «καλλιέργεια της κουλτούρας» που έλεγε ο Γιάννης Ιωάννου.  Ή ένα τίτλο («Δια βίου ζωή») που διάλεξα εγώ κάποτε  για ένα μου άρθρο –- πλην όμως με κωμική στόχευση….

Αφήνω στην άκρη τα λεγόμενα  του ΓΠ περί «Δημοσιονομικής εξυγίανσης» - αυτό  τον  ιδεολογικό δυναμίτη του νεοφιλελευθερισμού, που μπαίνει στα θεμέλια των δημόσιων ρυθμίσεων και  αγαθών με πρόσχημα την υπαρκτή υπολειτουργία του Δημόσιου τομέα , για να οδηγήσει στη θεραπεία του κρατικού πονοκεφάλου  δια του αποκεφαλισμού… Το ιδεολόγημα αυτό  θα έπρεπε να τσιτώνει τα αντανακλαστικά κάθε δημοκράτη,  που αρνείται την επιστροφή στην αθλιότητα της  πρώτης  βιομηχανικής  επανάστασης. Με τα αντανακλαστικά των ΟΠ  δεν γνωρίζω τι γίνεται…