Τα πολλά
λόγια είναι φτώχεια. Το λακωνίζειν είναι κάτι παραπάνω από φιλοσοφείν – είναι όρος
επιβίωσης της χώρας και του λαού. Αξίζει να κρατάμε από τα πολλά τα πιο λίγα,
ως εργαλεία δράσης. Γι αυτό πριν από κάθε άλλη ανθολόγηση, σημειώνω τη κουβέντα
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, από την
Εκτελεστική Γραμματεία της ΣΠΙΘΑ, που απεύθυνε στο (προ εβδομάδας) συνέδριο της ΚΟΕ :
« καλέσαμε ήδη από τις αρχές
Δεκεμβρίου το σύνολο των δυνάμεων που αντιτίθενται στη μνημονιακή πολιτική, να
παραμερίσουν τις όποιες διαφορές τους συγκροτώντας ένα ενιαίο μέτωπο κατά του
Μνημονίου, από τον Καμμένο έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως διακηρύξαμε, θέλοντας να
δώσουμε και συμβολικά την ευρύτητα των δυνάμεων που θα θέλαμε να συμπαραχθούν,».
Σημειώνω κι εγώ αυτό το απολύτως ενωτικό πνεύμα, με το οποίο πρέπει να πορευθούν οι αντιμνημονιακές
δυνάμεις : Αυτό πρέπει να είναι το άρθρο πρώτο ….Όμως θα αδικούσε τον
Κωνσταντακόπουλο το να μην αναφέραμε κάποια άλλα, επίσης σημαντικά μέρη του λόγου
του προς την ΚΟΕ, που συγκλίνουν με αυτή τη κατεύθυνση.
Πρίν απ’ όλα ο χαρακτηρισμός που κάνει για τη στάση ορισμένων δυνάμεων με τον
ευφυή νεολογισμό «αλαζονίτιδα»
- του αξίζει αυτό το κοπυράϊτ, εκτός αν κάποιος
άλλος το διαθέτει…
Κατά δεύτερο λόγο είναι άξια υπογράμμισης η αντίληψή
του για το αντιμνημονιακό μέτωπο, πέρα
από τη σχηματική δήλωση περί ενότητας όλων, από τον Καμμένο μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ :
"Το εύρος και ο
χαρακτήρας αυτού του μετώπου δεν είναι υποκειμενική απόφαση, ούτε στηρίζεται σε
κριτήρια ιδεολογικής εγγύτητας, ούτε σε μια σχηματική, εκ των προτέρων άποψη
για τον ρόλο των κοινωνικών στρωμάτων, ούτε καν σε εκτιμήσεις για την έκβαση
της σύγκρουσης."
Αξιοπρόσεκτος
είναι ο συλλογισμός του Κωνσταντακόπουλου – που «ιστορεί» όχι χάριν της
ιστορίας, όπως κάνουν διάφοροι σοφολογιότατοι – αλλά με χρησιμοθηρική στόχευση,
προς γνώση και συμμόρφωση του ενεστώτος κινήματος :
‘Όπως κάποτε οι
Κρουπ έδωσαν την εξουσία στον Χίτλερ, έτσι και οι σημερινοί ηγέτες της
Γερμανίας έδωσαν την εξουσία στη Goldman Sachs.
Εν τέλει ο Κωνσταντακόπουλος θυμίζει τη tρίτη θέση του
Μαρξ για τον Φόϋερμπαχ
(« αλλάζουμε αλλάζοντας τον κόσμο») ίσως για να υποστηρίξει ότι αυτός ο αγώνας δεν γίνεται για την επιστροφή στη προ μνημονίων κατάσταση, αλλά για ένα κόσμο διαφορετικό, χωρίς μνημόνια…Δεν ξέρω, γι αυτό λέω «ίσως»…
(« αλλάζουμε αλλάζοντας τον κόσμο») ίσως για να υποστηρίξει ότι αυτός ο αγώνας δεν γίνεται για την επιστροφή στη προ μνημονίων κατάσταση, αλλά για ένα κόσμο διαφορετικό, χωρίς μνημόνια…Δεν ξέρω, γι αυτό λέω «ίσως»…
Όλο το κείμενο
στο