Η διαλεκτική της φύσης, τα μεταλλαγμένα είδη και η MONSANTO

Η φύση δεν είναι δεδομένη, η φύση βρίσκεται σε εξέλιξη. Θα μπορούσα να παραπέμψω τους αναγνώστες του παρόντος ιστότοπου στον γερο-Ένγκελς, που μίλαγε για τη διαλεκτική συνεξέλιξη θώρακα και τηλεβόλου, αλλά επειδή δεν θέλω να ερεθίσω τον γνωστό λόγιο της Ανανεωτικής Αριστεράς κ. Θεόδωρο Μαργαρίτη (και αποφανθεί ότι πέραν του Λένιν, και ο Ένγκελς λέει τρίχες…), θα περιοριστώ στο παράδειγμα των αντιβιοτικών : Τα αντιβιοτικά ως γνωστόν προκαλούν την «ανάδραση» των παθογόνων μικροοργανισμών, που αφού υποστούν τεράστιες απώλειες από τη χρήση των αντιβιοτικών σε πρώτη φάση, επανέρχονται δριμύτεροι, διαφοροποιημένοι και βελτιωμένοι, έτσι ώστε να απαιτούν την δράση ισχυρότερων αντιβιοτικών για την αντιμετώπισή τους…

Τώρα , το πώς η ΜΟΝΣΑΝΤΟ «πίστεψε» ότι ήταν δυνατό να αντιμετωπίσει τους φυτοπαθογόνους παράγοντες, που επιτίθονταν στα μεταλλαγμένα φυτά της, με τη χρήση ενός «εφάπαξ» ζιζανιοκτόνου, του ράουνταπ, είναι απορίας άξιο…Έλλειψη Χεγκελιανής παιδείας, ή απλή «Υπεροψία και μέθη», συνηθισμένη στο κόσμο των (πρωτάρηδων και των) επιχειρήσεων; Ειλικρινά δεν ξέρω.

Για το ζήτημα – που έχει απασχολήσει για πολλά χρόνια τον οικολογικό χώρο χωρίς να τεθεί ποτέ από μια ευρύτερη, «ολιστική» και φιλοσοφική οπτική διαλεκτικής της φύσης - γράφει ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗΣ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 28.8.2011 :

"Περισσότερα από 20 είδη ζιζανίων σε συνολική έκταση 60 εκατομμυρίων στρεμμάτων σε ΗΠΑ και Λ. Αμερική, μετά από είκοσι χρόνια συνεχούς ραντίσματος με το ίδιο φάρμακο, έχουν αναπτύξει δικούς τους μηχανισμούς άμυνας, και είναι άτρωτα. Το χειρότερο, η γύρη τους μεταφέρει το γονίδιο αντίστασης, μεταδίδοντάς το και στα φυτά που δεν έχουν ψεκαστεί. Επίσης, τα νέα μεταλλαγμένα ζιζάνια είναι ισχυρότερα από τα προηγούμενα, μεγαλύτερα και καταστροφικότερα"

Ολόκληρο το άρθρο του Φακατσέλη στο

http://www.enet.gr/?i=news.el.ecoenet&id=304869

Ιδανική ιατρική

Πρόσφατα, ένας φίλος γιατρός που έτυχε να παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο ιατρικού περιεχομένου, μου μετέφερε την πληροφορία ότι στην παλιά Κίνα οι επιδόσεις των επί μέρους ιατρών-θεραπευτών αξιολογούντο όχι με βάση τον αριθμό των ασθενών που «κουράριζαν», αλλά με βάση το ποσοστό των υγιών ατόμων της περιοχής των ! Οι γιατροί είχαν σαν στόχο το να αποτρέπουν την εμφάνιση της αρρώστειας και όχι απλώς να την θεραπεύουν όταν εμφανιζόταν …Η θέση αυτή είναι πολύ αξιοπρόσεκτη μέσα στις συνθήκες ενός αναπτυσσόμενου ιδιωτικού «ιατρικού συστήματος», που αποβλέπει στην παραγωγή κερδών για τους «θεράποντες» : Όπου η ασθένεια, σε αντίθεση με την υγεία, είναι γενικώς μια κερδοφόρα υπόθεση, της οποίας η αντιμετώπιση εγγράφεται στους λογαριασμούς του ΑΕΠ και αυξάνει το κατά κεφαλήν εθνικό εισόδημα……

Φυσικά οι οπαδοί του ιδιωτικοποιημένου συστήματος υγείας μπορούν να επικαλούνται ηθικούς κώδικες, ιατρικούς όρκους και άλλα ηχηρά παρόμοια, για να υποστηρίξουν την ποιότητα και την ανιδιοτέλεια των ιδιωτικά παρεχομένων ιατρικών υπηρεσιών. Όμως υπάρχει ένα τουλάχιστον βέβαιο στην όλη κατάσταση : ότι σε ένα δημόσιο σύστημα ο γιατρός θέλει να διώξει τους «πελάτες», ενώ αντίθετα σε ένα ιδιωτικό σύστημα ο γιατρός θέλει να τους κρατήσει και επαυξήσει….Ότι ο δημόσιος γιατρός βολεύεται από την υγεία, ενώ ο ιδιωτικός από την ασθένεια….

Οι αναλύσεις του Ιβάν Ίλιτς και οι αναφορές του Αντρέ Γκορζ στην παροχή των ιατρικών υπηρεσιών στη δεκαετία του 70 και στην αδυναμία τους να βελτιώσουν ουσιαστικά την υγεία, απηχούσαν γενικώς ένα κριτικό πνεύμα και μια διάθεση εξόδου από τα «προοδευτικά στερεότυπα» της εποχής τους : σύμφωνα με τα οποία η διάθεση περισσοτέρων πόρων στον τομέα της υγείας ταυτιζόταν με τη βελτίωση της ευημερίας και υγείας των πολιτών. Η ταυτότητα «περισσότερο =καλύτερο» δεν ίσχυε και εξακολουθεί να μην ισχύει, όμως το ζήτημα του κόστους θεραπείας και της επιλογής φθηνών ή ακριβών διαγνωστικών και θεραπευτικών μεθόδων, παραμένει σημαντικό. Για το ζήτημα αυτό επιχειρηματολογεί ο ιατρός Θανάσης Δρίτσας στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 28.8.2011.

Γράφει ο Δρίτσας

«Η κοινή λογική υποδεικνύει (σε όσους την διαθέτουν) ότι η ακριβότερη ιατρική δεν είναι αναγκαία και η ιδανική για τον ασθενή, ενώ η  βρετανική λαϊκή σοφία μάς λέει ότι «η κοινή λογική δεν είναι κάτι κοινό» (common sense is something not so common). Η ιατρική εκπαίδευση και οι ιατρικές σχολές έπρεπε αυτονόητα να έχουν ευαισθητοποιήσει τους μελλοντικούς γιατρούς και τα στελέχη της υγείας πάνω στη σχέση κόστους-ωφέλειας όσον αφορά τις ιατρικές πράξεις….»

Η άποψη αυτή του Δρίτσα με παραπέμπει ελαφρώς στις συνθήκες ενός παλιού κωμικού φιλμ, του MASH, που διαδραματιζόταν σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο του πολέμου της Κορέας : Εκεί οι γιατροί είχαν τόσο πολύ αφομοιώσει τη σχέση «κόστους- ωφέλειας», ώστε όταν υπήρχε μεγάλη ζήτηση των υπηρεσιών τους λόγω πολλών μαχών και τραυματισμών, επένδυαν τις ενέργειές τους σε άτομα με υψηλή πιθανότητα επιβίωσης, αφήνοντας τους άλλους να πεθάνουν…

Φυσικά ένα φιλμ μπορεί να σπρώχνει τα πράγματα μέχρι τα άκρα τους, αλλά το ίδιο δεν συμβαίνει με ένα σοβαρό άρθρο όπως αυτό του Δρίτσα

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_28/08/2011_454109  

ΥΓ. Η εικόνα της οροφής ενός καπνιστηρίου, για να καταλαβαίνουν  οι καπνιστές πως είναι ο κόσμος ανάποδα....

H ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΑΡΔΗΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

Επί τέλους, το κράτος πρέπει να αποκτήσει το θάρρος της γνώμης του. Πρέπει να είναι σε θέση να δηλώνει ότι θεωρεί μια συγκεκριμένη εξωτερίκευση άποψης ως υβριστική για τον Πρωθυπουργό, και συνεπώς υποκείμενη σε δικαστική κύρωση.

Πρέπει να μην έχει σχέση με οποιοδήποτε  μηχανισμό αντιποίνων :

«Επιθετική κριτική εσύ; Έ, τότε κι εγώ αποφασίζω και διατάσσω να ταλαιπωρηθείς, με μια παραπομπή σε δίκη για αφισοκόλληση».

Αλλά το κράτος, και συγκεκριμένα το «βαθύ» Πασοκικό κράτος, αποδεικνύεται τόσο αβαθές ώστε δεν αποτολμά να εκθέσει σε ένα δικαστήριο την συλλογιστική περί εξύβρισης του Πρωθυπουργού. Πρώτον, γιατί η προσομοίωση του ΓΑΠ και της κυβέρνησής του με ληστή και συμμορία αντίστοιχα, είναι μια θεώρηση που γίνεται «πολιτική αδεία», δηλαδή είναι μια προφανής «ακυριολεξία» , καθόλου άσχετη με τα πολιτικά ήθη της τρέχουσας περιόδου. Δεύτερον, γιατί οι απόψεις περί διεκπεραίωσης των εντολών της Τρόϊκας, περί εκποίησης των οφθαλμών της Παναγίας και περί απαξίωσης του ελληνικού λαού, έχουν διακινηθεί κατά κόρον στα δημόσια Fora και έχουν σοβαρότατο αποδεικτικό έρεισμα. Τρίτον, γιατί μια τέτοια δίκη θα μετεξελισσόταν σε πρόκληση και πρόσκληση στην δικαστική εξουσία, να πάρει το μέρος και να δικαιώσει τον ελληνικό λαό.

Ο ΜΟΔΙΝΟΣ, Η ΓΕΩΡΓΙΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Ο Μιχάλης Μοδινός (εκδότης της «Νέας Οικολογίας», συγγραφέας οικογεωγραφικών βιβλίων, μυθιστοριογράφος) αδικεί οπωσδήποτε κάποιους σταθερά ενδιαφερόμενους για την γεωργία και την ελληνική ύπαιθρο, αλλά δεν παύει να εκφράζει την πλειοψηφική  αλήθεια : Ότι  ο θεωρητικός λόγος έχει  απαξιώσει την  προβληματική για την  ύπαιθρο, για το δυναμισμό που μπορεί να εμφυσήσει στη συνολική οικονομία η γεωργική ανάπτυξη, για τα ποιοτικά προϊόντα  που μπορεί να δώσει και τις ποιοτικές σχέσεις  ζωής που μπορεί να εμπνεύσει στην ολότητα της κοινωνίας…

Σήμερα τα μεγάλα επισιτιστικά προβλήματα του κόσμου, η υποβάθμιση σημαντικών φυσικών πόρων όπως το έδαφος και οι νέες συνθήκες  των κλιματικών αλλαγών, υπαγορεύουν την επανεμφάνιση ενός νέου «Αγροτισμού» - προφανώς  ασύμβατου  με τις πολιτικές στοχεύσεις των παραδοσιακών «Φωστήρων» του, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν – μια φορά κι έναν καιρό – οι δικτάτορες Μεταξάς και  Παπαδόπουλος , καθώς και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος…

Γράφει ο Μοδινός(ΝΕΑ 25.8.2011) :  

«η συμβολή του τομέα στον εθνικό πλούτο υποτιμάται συστηματικά καθώς μεγάλο μέρος της γεωργικής παραγωγής αυτοκαταναλώνεται ή ανταλλάσσεται ακόμη και στις μέρες μας παράγοντας υψηλότατες αξίες χρήσης αλλά όχι αγοραία αξία.

Σκεφθείτε πόσες ελληνικές οικογένειες καταναλώνουν το ίδιο τους το λάδι ή το κρασί, πόσες διαθέτουν λαχανόκηπο και οπωρώνα στο εξοχικό ή προμηθεύονται παντοειδή γεωργικά προϊόντα απευθείας από τον παραγωγό χωρίς αυτά να καταγράφονται στους εθνικούς λογαριασμούς. Με άλλα λόγια, η γεωργία είναι πολύ σημαντικότερη για την πραγματική οικονομία από ό,τι εμφανίζεται στους εθνικούς λογαριασμούς…..»

Όλο το άρθρο του Μοδινού στο

 

Τι απέγινε η γεωργία; Η επιβίωση του έθνους πρέπει να αναζητηθεί στην ύπαιθρο

 

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι  του Ν. Κανελλόπουλου, από την Γκιώνα.

Πανελλήνιο Συνέδριο Νέων Αγροτών

Η ΠΕΝΑ (Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών) συνέδρια κατεργάζεται. Των οποίων τα συμπεράσματα θα  τεθούν σε γενικότερο κριτικό έλεγχο στον «τελικό» της 9-11 Σεπτεμβρίου, στη Νήσο Χίο, στο καστροχώρι των Μεστών – περιοχή των Μαστιχοχωρίων.  Θα είναι το 18^ο κατά σειράν συνέδριο του χώρου,  που  αυτή τη φορά θα εστιαστεί στο μεγάλο ζήτημα της πολυαπασχόλησης και στα υπο-ζητήματα που προκύπτουν .

Όταν μιλάμε για πολυαπασχόληση δεν εννοούμε απλά και μόνο τη σύζευξη αγροτικής παραγωγής και τουριστικής δραστηριότητας, αλλά κάτι ευρύτερο.  Η συμβατική οικονομολογική σκέψη κηρύσσει την πολυαποασχόληση «σκάνδαλο» και υπηρετεί ανεπιφύλακτα την ειδίκευση, μέχρι τις πλέον ακραίες της μορφές. Από τον Άνταμ Σμιθ μέχρι τον Χένρυ Φορντ και τους μεταγενέστερους, η αποτελεσματικότητα θεωρείται ως  συνυφασμένη με την κατά το δυνατό στενότερη και αποκλειστικότερη  σχέση εργαζόμενου και παραγωγικού πόστου. Ελάχιστοι είδαν μέσα στην πολυαπασχολούμενη ανθρώπινη  «μηχανή» την ψυχολογική ελάφρυνση που επιτελούν οι εναλλαγές  του παραγωγικού ρόλου, την άρση της μονοτονίας, την ανάταση της φαντασίας και ευρηματικότητας και την  δια μέσου αυτών βελτίωση του παραγωγικού αποτελέσματος.

Ιδιαίτερα στον αγροτικό χώρο, η δημιουργική αντιμετώπιση των «νεκρών περιόδων» πριν και μετά τις εργασιακές αιχμές (τρύγος, θερισμός κλπ) μπορεί να προσφέρει πρόσθετα εισοδήματα, νέες εμπειρίες και κινητικότητα  φαντασίας  και ιδεών. Ο αγρότης που μπορεί να είναι λίγο ξενοδόχος, εστιάτορας ή  βιοτέχνης, έχει τη δυνατότητα να είναι συνολικά πιο αποδοτικός για την κοινωνία και τον εαυτό του. 

Διαβάζω την ανακοίνωση των Νέων Αγροτών και ενθουσιάζομαι για μερικά από αυτά  που γράφει . Όπως λόγου χάρη για το ότι «Οι Νέοι Αγρότες & Αγρότισσες πιστεύουν στον δυναμισμό τους και αγαπούν πραγματικά τα προϊόντα που παράγουν. Μιλούν με ενθουσιασμό για την ελληνική αγροτική παραγωγή (και όχι για τις επιδοτήσεις) και κοιτούν με αισιοδοξία το μέλλον…….»

Στο 18^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Νέων Αγροτών  δήλωσαν εκπροσώπηση οι Ενώσεις Νέων Αγροτών από τις περιοχές: Αργολίδας, Αχαΐας, Βοιωτίας, Θεσσαλονίκης, Κοζάνης, Λάρισας, Λακωνίας, Μυτιλήνης, Πέλλας, Πιερίας, Πρέβεζας, Σερρών και Χίου, ενώ συνεχίζονται  οι υποβολές αιτήσεων συμμετοχής στο info@neoiagrotes.gr και στο 6943834921 (κ. Ακης Γιάτσογλου).

Για να αντιμετωπισθούν προβλήματα με την «νησιωτικότητα» (πλοία και αεροπλάνα σε ορισμένες ημέρες και ώρες) βοηθά η Νέα Αγρότισσα από την Χίο κα Ρούλα (2271076084, info@masticulture.com, 6976 113 007).

Η ΠΕΝΑ υποστηρίζει την έρευνα που γίνεται από το ΤΕΙ Καρδίτσας, στα πλαίσια της «Επιστημονικής Υποστήριξης Νέων Αγροτών» με αντικείμενο την επίδραση της οικονομικής κρίσης στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις [ υπεύθυνος  Δρ Ιωάννης Παπαδόπουλος (24410 79206) ]

ΟΙΝΟ-ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΝΕΜΕΑ

Έχω κρατήσει στην «οσφραντική» μου μνήμη τις οσμές από την απόπλυση των ξύλινων κρασοβάρελων, το Φθινόπωρο, στις γειτονιές και στα περίχωρα της Αθήνας. Εξαίσια αίσθηση, ανεπανάληπτη, συγκρίσιμη ίσως με την οσμή των φούρνων όταν έψηναν ψωμί με καυσόξυλα….Όμως τα πράγματα άλλαξαν. Το κόμμα των Βαρελοφρόνων παραχώρησε τη θέση του σε νέα «νούμερα», ο γελοιογράφος Αρχέλαος που είχε σαν μόνιμο θέμα (στο περιοδικό ΘΗΣΑΥΡΟΣ)το κυνηγητό του μπεκρούλιακα - με το μπλάστρι από τη ζόρικη γυναίκα του - έγινε μακαρίτης. Οι παλιοί φίλοι του κρασιού δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε ο χρόνος. Όμως αυτό δεν εμπόδισε «νέα κόλπα», πιο σύνθετα και πιο ευρηματικά, να βγουν στο προσκήνιο.. Η οινο-ποίηση πέρασε σε νέες φάσεις, με γιορτές και πολύ-γεγονότα σε διαφορετικούς χρόνους, ανεξάρτητα από τον πραγματικό χρόνο κοχλασμού του μούστου στα μεταμοντέρνα βαρέλια της εποχής. Απόδειξη το πρόγραμμα που προσφέρει η διοίκηση και οι εργαζόμενοι του ΑΟΣΝ (Οινοποιητικός Συνεταιρισμός Νεμέας- το Α δεν ξέρω τι σημαίνει…) με επίκεντρο τα διάσημα κρασιά της περιοχής : ξεναγήσεις στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Νεμέας, επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο των Αηδονίων, γνωριμία με το οινοποιείο του ΑΟΣΝ και το παραδοσιακό πατητήρι, έκθεση έργων του Σπύρου Βασιλείου , μαθήματα γευσιγνωσίας, συναυλίες.

Το ελληνικό κρασί δεν έχει βέβαια την ποιότητα του κρασιού σ’ εκείνο το αξέχαστο έργο του Πήτερ Σέλλερς («Το ποντίκι βρυχάται»), δηλαδή δεν μπορεί να αποτελέσει καύσιμη ύλη για πυραύλους (!!!!), όμως είναι πάντα ένα σημαντικό προϊόν της χώρας μας και ένα αξεπέραστο «συγκριτικό πλεονέκτημα». Και η υποστήριξή του, δεν είναι μόνο μια απάντηση στο σουσουδισμό που σνομπάρεται από το Χ ή Ψ προϊόν των κατεστημένων οινοπαραγωγών της Ευρώπης, είναι ταυτόχρονα και μια πρόκριση της ποιότητας. Και φυσικά συνιστά στήριξη της εγχώριας παραγωγής και της ελληνικής υπαίθρου.

Ιδού το πρόγραμμα των εκδηλώσεων του Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Νεμέας



Παρασκευή 02/09/2011

- 09:00 – 17:00

Ξενάγηση στο Οινοποιείο του Συνεταιρισμού

Ξενάγηση στο οινοποιείο, εμφιαλωτήριο, κάβα και γευστική δοκιμή των κρασιών μας.



- Έκθεση πολλαπλών Σπύρου Βασιλείου.

Συλλογή Βαφειάδη

- 22:00

Συναυλία στον προαύλιο χώρο του ΑΟΣΝ με την Μελίνα Κανά



Σάββατο 03/09/2011


- 10:00 - 14:30

Ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχ. Νεμέας (Μουσείο και στάδιο)

Επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο των Αηδονίων (Μυκηναϊκοί τάφοι)



- 11:00 – 13:00

Παραδοσιακό πατητήρι

Οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν παραδοσιακό πάτημα σταφυλιού και εάν θέλουν να συμμετέχουν


- 12:30-13:30       14:00-15:00

Γνωριμία με την τέχνη της γευσιγνωσίας

Δύο ωριαία μαθήματα γευσιγνωσίας στον χώρο της κάβας του ΑΟΣΝ



- 09:00 – 17:00

Ξενάγηση στο Οινοποιείο του Συνεταιρισμού

Ξενάγηση στο οινοποιείο, εμφιαλωτήριο, κάβα και γευστική δοκιμή των κρασιών μας.



- Έκθεση πολλαπλών Σπύρου Βασιλείου.

Συλλογή Βαφειάδη

Κυριακή 04/09/2011


- 09:00 – 17:00

Ξενάγηση στο Οινοποιείο του Συνεταιρισμού

Ξενάγηση στο οινοποιείο, εμφιαλωτήριο, κάβα και γευστική δοκιμή των κρασιών μας.


- Έκθεση πολλαπλών Σπύρου Βασιλείου.

Συλλογή Βαφειάδη

Στο τριήμερο στις αγορές προϊόντων του ΑΟΣΝ θα υπάρχει έκπτωση 15%.

Οι επισκέπτες των εκδηλώσεων θα συμμετάσχουν σε κλήρωση με δώρο κρασιά από τη συλλογή μας. • Οι επισκέπτες μεταφέρονται από και προς τους αρχαιολογικούς χώρους με λεωφορεία του ΑΟΣΝ

• Τα δρομολόγια θα πραγματοποιούνται ανά μιάμιση ώρα από 10:00 έως 14:30

• Για την καλύτερη εξυπηρέτηση τους οι ενδιαφερόμενοι για τις επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους παρακαλούνται να δηλώσουν την συμμετοχή τους μέχρι την Τετάρτη 31/8/2011 με τους ακόλουθους τρόπους :

- Στο τηλέφωνο 2746022210

- Με mail στο winenemea@otenet.gr

Ο ΥΜΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Οι άνθρωποι που σχετίζονται με αυτή τη χώρα, που δεν την χρησιμοποιούν σαν επενδυτές ή σαν κυνηγοί ευκαιριών και δεν την προσπερνούν σαν ένα συμβατικό τόπο διακοπών, είναι πλέον σπάνιοι και δυσεύρετοι. Ένας από αυτούς ήταν ο Πάτρικ Λη Φέρμορ,

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/06/blog-post_12.html)  

λάτρης της φύσης και του ελληνικού τοπίου, που πέθανε πρόσφατα πλήρης ημερών, «επώνυμος» λόγω του συγγραφικού του έργου αλλά και λόγω της συμβολής του στον αντιφασιστικό αγώνα .

Όμως κοντά στους «επώνυμους» υπάρχουν και «ανώνυμοι», ή για την ακρίβεια «αφανείς» φίλοι της Ελλάδας, με όχι λιγότερο πάθος γι αυτήν και με τόση αγάπη ώστε να της συγχωρούν τα ατοπήματα και τις πληγές, όπου κι αν ταξίδεψαν …Πριν μερικά χρόνια είχα την ευκαιρία να «γνωρίσω» έναν τέτοιο αφανή φίλο της χώρας και να γράψω με αφορμή αυτή τη «συνάντηση» ένα κείμενο(«Ύψωμα 356»), που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ και στο περιοδικό ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ του Ιανουαρίου 2002. Ο άνθρωπός μας ήταν Γάλλος, αγαπούσε την Ανατολική Αττική και ιδιαίτερα το ύψωμα 356, πάνω από τα Λεγραινά, με το μοναδικό οπτικό πεδίο των 360 μοιρών, με την αύρα που ενδημούσε ακόμη και τις πιο καυτές ημέρες του χρόνου, με τα μετεωρολογικά φαινόμενα που άλλοτε απωθούσαν κι άλλοτε στένευαν τον ορίζοντα. Δεν ήξερα ότι είχαμε την ίδια προτίμηση με τον Γάλλο, μέχρι που σε μια από τις ανόδους μου στο ύψωμα (απέχει 1,5 ώρα πεζοπορίας από την παραλία της Φώκαιας) συνάντησα ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ανθρώπων και έναν νεαρό, που καθάριζαν τον χώρο γύρω από το εκκλησάκι(φυσικά, του Προφήτη Ηλία !) που δέσποζε στην κορυφή …Τότε έμαθα την ιστορία του ανθρώπου μας : Ήταν 50 χρονών, αρρώστησε από καρκίνο και πέθανε μετά από σύντομη πάλη…..Όμως προηγουμένως άφησε ως τελευταία επιθυμία να αποτεφρωθεί το σώμα του και οι στάχτες του να σκορπιστούν στην κορυφή του υψώματος 356….Οι Έλληνες φίλοι του μαζί με το νεαρό γιό του τήρησαν την επιθυμία του- αυτή την έσχατη διακήρυξη αγάπης ! - και τίμησαν τη μνήμη του, αφήνοντας κάποια αναθήματα στο εκκλησάκι (a notre Copain…) και καθαρίζοντας το χώρο από τις «συνήθεις» απορρίψεις στερεών σκουπιδιών….

Με αυτό το προηγούμενο κατά νουν διάβασα τα περί «Ποιητικής βραδιάς» αφιερωμένης στον Pierre Goldin , στο Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου, στην Άνω Γατζέα, στις 26 Αυγούστου, ώρα 8.30. Ο άνθρωπός μας εδώ είναι ζωντανός, με σάρκα και οστά, είναι υμνητής της Μαγνησίας, περνάει επί 30 χρόνια από τα μέρη της…

Ο Pierre Goldin έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές στη Γαλλία, μια από τις οποίες ( με τίτλο «Le chemins qui vont a la mer» έκδοση L’ Harmattan Παρίσι 2007) αποτελεί ύμνο για την περιοχή. Στην εκδήλωση της 26.8.2011, της οποίας την επιμέλεια έχει ο Γιώργος Ταβέλης, θα παραστεί ο ίδιος ο ποιητής, ενώ για το έργο του θα μιλήσει ο φιλόλογος, τραγουδοποιός και συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης. Την όλη κατάσταση θα συνδράμει και ο τραγουδοποιός Θανάσης Κατεργάρης, ενώ οι διοργανωτές υπόσχονται και μια δοσολογία εκπλήξεων….

ΥΓ. Μια εικόνα από τα όμορφα ερείπια της Ανατολικής Αττικής, που υποθέτω αγαπήθηκαν από τον Γάλλο....

Το πετρέλαιο, ο Χριστόφιας και κάτι διλήμματα…..

Για το καθεστώς Χριστόφια στην Κύπρο, έχουμε πει πολλά και διάφορα : Για τις αντιδημοκρατικές του δράσεις εναντίον της αντιπολίτευσης, για την ανυποληψία στην οποία έχει περιέλθει, για την ενδοτικότητά του απέναντι στον τουρκικό παράγοντα, για την ανοχή έως και «νομιμοποίηση» του Αττίλα μέσω των διαπραγματεύσεων και συνευρέσεων με τους εκπροσώπους του κατοχικού καθεστώτος. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι στις 11 Σεπτεμβρίου στην Κύπρο, προετοιμάζεται μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, παγκυπριακού αλλά (πιθανόν)και πανελλαδικού χαρακτήρα, με αίτημα την απομάκρυνση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. .. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση των ενεργειακών πεπραγμένων του καθεστώτος Χριστόφια, γραμμένη από τον Μενέλαο Τασιόπουλο στο Newscode.gr , που αξιολογεί μάλλον θετικά την στάση της κυπριακής κυβέρνησης στο μεγάλο πρόβλημα των υδρογονανθράκων και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ο συγγραφέας του άρθρου θεωρεί πως



« Η Λευκωσία … σε αντίθεση με την Αθήνα τη τελευταία διετία, έχει αναπτύξει μια αποφασιστική οικονομική και πολιτική διπλωματία, που της επιτρέπει σήμερα να προχωρήσει το εθνικό της πλάνο για την ενέργεια, που θα αντιμετωπίσει και τα όποια οικονομικά προβλήματα της έχει δημιουργήσει η ένταξή της στην ευρωζώνη».

Υπογραμμίζοντας την σαφή εναντίωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Αμερικής στα τουρκικά σχέδια παρεμπόδισης των κυπριακών ερευνών για υδρογονάνθρακες, ο Μ. Τασιόπουλος απαριθμεί κάποιες «θετικές δράσεις» που προφανώς πιστώνονται στην κυπριακή κυβέρνηση :

«Πρώτον προχώρησε στη θέσπιση και τον ορισμό της ΑΟΖ της. Δεύτερον συγκρότησε άξονα – στρατηγική συμμαχία , με το Ισραήλ, που και αυτό έχει συμφέροντα από την έρευνα και την εξόρυξη των ορυκτών και του αερίου στην περιοχή . Τρίτον η Λευκωσία επέδειξε αποφασιστικότητα ως προς το χρονοδιάγραμμα που προέκρινε και είναι αμέσου δράσης. Τέταρτον προεξόφλησε την οργίλη αντίδραση της Άγκυρας και υπολόγισε δημιουργικά τα περιορισμένα περιθώρια που έχει ο Ερντογάν να προχωρήσει σε στρατιωτικού χαρακτήρα αντίποινα, σε βάρος της Κύπρου».

Ολόκληρο το άρθρο περιέχεται στο

 http://www.newscode.gr/scholia/story/47898/to-baterlo-ths-toyrkias-sth-kypro-kai-oi-ellhnes-ypoteleis-sth-nea-ypshlh-p   .

Απομένουν βεβαίως διάφορα ερωτήματα, που αξίζει να συμπεριλαμβάνονται και να συνεκτιμώνται σε μια γενικότερη συζήτηση :

Σε αυτή τη συγκυρία, είμαστε υποχρεωμένοι σε συμμαχίες μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας με το Ισραήλ, ανεξάρτητα από την επιθετική πολιτική του έναντι των Παλαιστινίων και με γνώμονα την αντιπαλότητά του με την Τουρκία;

Πρέπει σήμερα, να προωθήσουμε για οικονομικούς λόγους την εξάρτησή μας από το πετρέλαιο, ανεξάρτητα από το τεράστιο δυναμικό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που προσφέρει η συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή;

ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Διαβάζω το άρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη υπό τον τίτλο «Η χώρα καταρρέει» στο

http://anemogastri.blogspot.com/2011/08/blog-post_6838.html#more  και οσμίζομαι, για μια ακόμη φορά, ότι η Αριστερά πάσχει από χρόνια υπερ-αυτοπεποίθηση. Και τούτο γιατί ο συγγραφέας του άρθρου υπονοεί πως είναι επαρκείς οι ενοποιημένες αριστερές δυνάμεις, για να βγάλουν την χώρα από τον κοινωνικοπολιτικό τυφώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη….

Υπερβολική αυτοπεποίθηση ή υποβάθμιση του προβλήματος; Το πρόβλημα πάντως είναι μεγάλο, η λύση του απαιτεί αντίστοιχα μεγέθη συσπειρώσεων και συμμαχιών. Σε εθνικό επίπεδο, απαιτούνται μετωπικές συμπαρατάξεις ανάμεσα σε συλλογικότητες και κινήσεις της ευρείας αριστεράς, με τις όποιες πατριωτικές δυνάμεις, οπουδήποτε βρίσκονται. Απαιτείται η αναβίωση εκείνου του πνεύματος, που ώθησε τον φυλακισμένο Νίκο Ζαχαριάδη του 1940 να θέσει τον εαυτό του και το κόμμα του στη διάθεση της εθνικής άμυνας. Απαιτείται η υπέρβαση- όχι η λήθη - των αντιδικομματικών αντανακλαστικών, της αρνητικής διάθεσης, των «κατάστιχων» που έχουν κρατηθεί για πολιτικές πράξεις και παραλείψεις μιας τουλάχιστον 30ετίας. Κοντολογίς, να πάει ο Λαφαζάνης να συναντήσει τον Σαμαρά, τον Καμένο, τον Μητρόπουλο, τον Κουρουπλή, τη Σακοράφα, όποιον εν πάσει περιπτώσει χρειάζεται, για τις ανάγκες μιας κοινής δράσης μεγάλης κλίμακας. Γιατί η σωτηρία του λαού και της χώρας είναι υπέρτατος νόμος. Γιατί όλα τα άλλα είναι φτωχομπινέδικα, είναι φοβίες μήπως μας πουν Δεξιούς και συμβιβασμένους, ή μήπως μας ξυνίσει τα μούτρα ή θεία Αλέκα…

Αλλά η δράση εθνικής κλίμακας, όσο και αν είναι θετική και απαραίτητη, δεν είναι επαρκής. Εδώ χρειάζονται άμεσες πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση πανευρωπαϊκού μετώπου ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας και της κατεδάφισης του κράτους πρόνοιας : Με την Ουγγαρία, με την Ιρλανδία, με την Πορτογαλία, με παλιότερα και υποψήφια θύματα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής συμμορίας, με κόμματα και συνδικάτα.. Μακριά από τους διάφορους επιδειξίες «τραπεζογνωσίας», χρειάζεται να ανοίξει ένα διεθνές ιδεολογικό μέτωπο ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, ενάντια στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων. Χρειάζεται να αναδειχθούν έως να γίνουν βούκινο οι πρόσφατες αναλύσεις παραγόντων του ΟΗΕ, που επεσήμαναν ότι οι πολιτικές λιτότητας υπονομεύουν και αποτρέπουν την ανάκαμψη της οικονομίας.

Εμένα θέμα μου δεν είναι αυτό που λέει ο Λαφαζάνης – δηλαδή το να μπορέσει

«… ξανά η Αριστερά, όπως την περίοδο 1941-44, όπως, επίσης, και στη δικτατορία, να μπει μπροστά στις σημερινές διαφορετικές αλλά πολύ κρίσιμες στιγμές και με τις επιλογές της να ξαναναδειχθεί σε ηγεμονική εθνική και λαϊκή δύναμη, η οποία θα ανακόψει τον κατήφορο και θα ανοίξει ελπιδοφόρους δρόμους για τον τόπο….»

Θέμα δεν είναι η «χρήση» ή «αξιοποίηση» μιας ιστορικής συγκυρίας για την ανάδειξη της Χ ή Ψ συλλογικότητας ως ηγεμονικής δύναμης. Θέμα – δικό μου και πολλών ακόμη - είναι η αποτροπή της βαρβαρότητας και της καταβύθισης της ποιότητας ζωής, η εναντίωση στην αναγόρευση του νόμου της ζούγκλας ως Διεθνούς Δικαίου, η αποτροπή του μεγαλύτερου πισωγυρίσματος από όσα ζήσαμε στην ιστορία των τελευταίων 60 χρόνων. Αν η Αριστερά πρωτοστατήσει σε αυτούς τους αγώνες, τότε προφανώς θα δικαιούται κάτι περισσότερο από το σημερινό μίζερο ποσοστό κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης….

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΘΥΜΑΡΑΚΙΑ

Η επανάληψη είναι η μητέρα της πλήξης, αλλά και της μάθησης…. Αυτή τη χρονιά σε δυο αναρτήσεις, στις 28.4 και στις 22.3 αντίστοιχα  (http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/04/blog-post_28.html «Ο χρυσός, τελευταίο καταφύγιο…» και  http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/03/blog-post_22.html «Χρυσή αμφισβήτηση») αναφέρθηκα στην σημασία της διείσδυσης του χρυσού σε χρηματικές λειτουργίες. Στόχος των κειμένων ήταν, μεταξύ άλλων, και η κατάδειξη των δυο βασικών πηγών τροφοδοσίας της ζήτησης χρυσού – αφενός από τις δυνάμεις εκείνες που θίγονται από τις λαθροχειρίες της Νέας Τάξης στο διεθνές τραπεζικό σύστημα και αφετέρου από τις χώρες που εκφέρουν αντιρρήσεις στη κυριαρχία των ΗΠΑ - δηλαδή στο «εκδοτικό προνόμιο» της παραγωγής και διακίνησης δολαρίων… Η πρόσφατη άνοδος της τιμής του χρυσού και η υπέρβαση του ορίου των 1900 δολαρίων ανά ουγγιά, μέσα στο περιβάλλον της διεθνούς κρίσης, αποτέλεσε ένα ακόμη στοιχείο ενίσχυσης των αγοραίων διαδικασιών και αποδυνάμωσης των ρυθμιστικών δυνατοτήτων του κρατικού τομέα – υπό οποιαδήποτε σημαία και αν αυτός εμφανίζεται…Με δεδομένο ότι η έννοια της «τιμής» εκφράζει τη σχέση ανταλλαγής μεταξύ διαφόρων εμπορευμάτων, τότε αντί της «ανόδου» του χρυσού θα μπορούσαμε πιο χαρακτηριστικά να μιλάμε για «πτώση» των τιμών των νομισμάτων (δολάριο, ευρώ, στερλίνα, ελβετικό φράγκο κλπ) έναντι του πολύτιμου μετάλλου…

Στη συγκεκριμένη περίπτωση του χρυσού, η διείσδυσή του στο χώρο των αποθησαυριστικών λειτουργιών και η αντίστοιχη έξωση των «εθνικών» νομισμάτων από αυτόν, απειλεί με πληθωρισμό - και επομένως απορρύθμιση - τις διεθνείς συναλλαγές και το διεθνές εμπόριο. Η επιστροφή βέβαια στον «κανόνα χρυσού», κοντολογίς στην στήριξη ή και μετατρεψιμότητα των «εθνικών» νομισμάτων σε χρυσό, όπως αυτή που ίσχυε υπό το κράτος των συμφωνιών του Μπρέτον Γουντς(1944) και δέσμευε το δολάριο μέχρι τις 15.8.1970, είναι πολύ μακριά. Όμως το χειρότερο θα μπορούσε να διαδεχθεί το κακό και τα πράγματα να πάρουν μια τέτοια κατεύθυνση, εκτινάσσοντας την τιμή του πολύτιμου μετάλλου μέχρι και τις 20.000 δολάρια την ουγγιά και προκαλώντας φρενίτιδα στο χώρο των παραγωγών χρυσού….

Είναι πλέον φανερό ότι οι δυνάμεις που επιχειρούν να τιθασεύσουν τη διεθνή ύφεση παρέχοντας, μεταξύ άλλων, ένα αξιόπιστο διεθνές μέσο πληρωμών, έχουν εμπλακεί σε μια σχιζοφρενική κατάσταση , λόγω της μικρονοϊκής εμμονής τους στο ρόλο των αγορών…Έτσι ενώ γίνεται όλο και πιο σαφές ότι το σύστημα των διεθνών συναλλαγών και η διεθνής οικονομική ανάκαμψη απαιτούν δραστικές διακρατικές συμφωνίες και αυστηρό έλεγχο των αγορών, η πολιτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού εξακολουθεί να κανοναρχεί τις πολιτικές αποφάσεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Ο χρυσός ως χρήμα έχει μεγαλύτερο κόστος παραγωγής και διαφύλαξης , σε σχέση με το χρηματικό ή λογιστικό χρήμα , που στηρίζεται στο κρατικό imperium. Ταυτόχρονα έχει και κόστος περιβαλλοντικό, λόγω της χρήσης κυανίου για το διαχωρισμό του χρήσιμου μετάλλου από το άχρηστο υλικό…Στον υπαρκτό ορίζοντα, με δεδομένη την ανυπαρξία πολιτικών μεγάλης κλίμακας που θα διεκδικούσαν την ισορροπία κράτους και αγοράς, όλες οι ενδείξεις πείθουν ότι θα υποστούμε αρκετές περιβαλλοντικές ζημιές, κοντά στις υπόλοιπες….

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του Δ. Γερόνικου

 

ΔΙΑΤΡΟΦΟ-ΛΟΓΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ…..

Μετά από 5 ημέρες συζητήσεων στο Κρεμς  της Αυστρίας,    το Ευρωπαϊκό Φόρουμ για τη Διατροφική Κυριαρχία «Νyeleni, Ευρώπη 2011», ολοκληρώθηκε στις 21.8.2011. Το Φόρουμ εξέδωσε  την πρώτη Ευρωπαϊκή Διακήρυξη για θέματα Διατροφικής Κυριαρχίας. 

Περισσότεροι από 400 εκπρόσωποι από Ευρωπαϊκές χώρες δεσμεύθηκαν να ενδυναμώσουν την συλλογική ανάκτηση του κοινωνικού ελέγχου επί του συστήματος διατροφής, να αντισταθούν στο αγρο-βιομηχανικό σύστημα, να διαδώσουν και να ενισχύσουν ένα ισχυρό Ευρωπαϊκό κίνημα .

Περισσότερες από 120 οργανώσεις και άτομα που εκπροσωπούν την κοινωνία των πολιτών και τα κοινωνικά κινήματα, συζήτησαν τις επιπτώσεις της Ευρωπαϊκής και παγκόσμιας διατροφικής πολιτικής και ανέπτυξαν μια συνοπτική πλατφόρμα και ένα σύνολο αρχών προκειμένου να κατα(ανά;)κτηθεί η διατροφική κυριαρχία στην Ευρώπη.  Στο φόρουμ,  δόθηκε έμφαση στη συνεισφορά της νεολαίας , των γυναικών και των παραγωγών τροφής, καθώς οι ανησυχίες τους συχνά παραβλέπονται. Η ποικιλία και ο πλούτος των εμπειριών έδωσαν τη δυνατότητα στο Φόρουμ  να  ορίσει ένα κοινό πλαίσιο και ένα σχέδιο δράσης, βασισμένα σε συμμετοχικές διαδικασίες.     

«Είμαστε πεισμένοι ότι η αλλαγή στο διατροφικό σύστημα είναι το πρώτο βήμα για μια ευρύτερη αλλαγή στις κοινωνίες μας», αναφέρει η διακήρυξη του Φόρουμ.  Του οποίου οι εκπρόσωποι  δεσμεύθηκαν για τον έλεγχο του διατροφικού συστήματος με τους ακόλουθους τρόπους:

-         Με την προώθηση  ενός οικολογικά βιώσιμου και κοινωνικά δίκαιου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης τροφής, βασισμένο στη μη-βιομηχανική μικρομεσαία γεωργία, επεξεργασία και εναλλακτική διανομή

-         Με την αποκέντρωση του συστήματος διανομής τροφής και  τη συντόμευση της αλυσίδας μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών

-         Με τη βελτίωση των κοινωνικών και εργασιακών συνθηκών, ειδικότερα στον τομέα διατροφής και γεωργίας

-         Με τον εκδημοκρατισμό λήψης αποφάσεων σχετικών με τη χρήση των Κοινών Αγαθών που έχουμε κληρονομήσει (γη, νερό, αέρας, παραδοσιακές γνώσεις, σπόροι και ζωικό κεφάλαιο)

-         Με την επιδίωξη, οι δημόσιες πολιτικές σε όλα τα επίπεδα, να εγγυώνται την ζωτικότητα των αγροτικών περιοχών, με δίκαιες τιμές για τους παραγωγούς τροφής και διατροφή ελεύθερη από μεταλλαγμένα για όλους.

Το πλήρες κείμενο της Διακήρυξης βρίσκεται στον ιστότοπο του Φόρουμ  Νyeleni, Ευρώπη 2011:  www.nyelenieurope.net . Από την Ελλάδα συμμετείχαν 10 εκπρόσωποι - μεταξύ των οποίων αγρότες και μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων.

ΥΓ.    H φωτογραφία από το www.epikairo.gr (που είναι ό,τι δηλώνει, δηλαδή έξυπνο…)

HOMO PASOKUS

Ως σεσημασμένος Τζιμυστής-Πανουσιστής , δεν ήταν δυνατό παρά να ακροαστώ μετά μεγίστου ενδιαφέροντος τα υπό του Νταλάρα  λεχθέντα  σε συνέντευξή του σε τουρκική εφημερίδα. Είπε λοιπόν ο γνωστός τραγουδιστής : 

 

"χιλιάδες χρόνια ζούμε μαζί, Αν πετάξουμε λίγο πιο υψηλά δεν θα δούμε τις γραμμές στο χάρτη. Οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως “ανήκει στους Τούρκους” άλλοι “στους Έλληνες”, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια!Στην Κύπρο υπάρχουν προβλήματα και αυτά προέρχονται από 3 πηγές. Την Τουρκία, την Αγγλία και την Ελλάδα. Αυτές οι χώρες υφαίνουν τέτοιο κόμπο που το θέμα οδηγείται σε αδιέξοδο. Όμως στο νησί ζουν άνθρωποι που θέλουν να φύγουν οι στρατιώτες και να ζήσουν όλοι ειρηνικά."

Εν πρώτοις και για την ιστορία, θα πω κάτι άσχετο : Το ότι η δήλωση  Νταλάρα  μου θυμίζει τη δράση μιας «Αντιαλιευτικής Πρωτοβουλίας» που εμφανίστηκε  στον οικολογικό χώρο την περίοδο της πρώτης άνθησής του – τέλη της δεκαετίας του 80 – όταν πολλοί και διάφοροι ήθελαν να πλειοδοτήσουν σε ζωο-φιλικά και φυσιο-λατρικά αισθήματα, με κορυφαία περίπτωση γνωστό αντικυνηγό που υποστήριζε την  συμμετοχή όλων των ειδών(!!!) στο ελληνικό κοινοβούλιο ! Τω καιρώ εκείνω λοιπόν, αν οι αναρχικοί αποτελούσαν την υπέρβαση της  μεταπολιτευτικής πολιτικής με το σύνθημα «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», το σύνθημα «τα ψάρια του Αιγαίου ανήκουν στον εαυτό τους» θα μπορούσε να αποτελέσει μια διπλή υπέρβαση. Ομολογώ πάντως, ότι δεν ξέρω αν εκφωνήθηκε ποτέ….

Σχετικά με την δήλωση Νταλάρα, εννοείται φυσικά ότι θεωρώ  αυτά τα ειρηνιστικά του κόλου ως καθαρά δημοσιοσχεσίτικες  συμπεριφορές, προσαρμοσμένες στους τρέχοντες συσχετισμούς δύναμης και υπονομευτικές των μεγάλων πολιτικών και βάλε αγώνων, που καταβάλαμε ως χώρα για να βρούμε το δίκιο μας απέναντι στην επιθετική πρακτική της Τουρκίας. Το ζήτημα πάντως που τίθεται εδώ, περί του οποίου αναφέρθηκα κάτι λίγο στην προηγούμενη ανάρτηση για το London School of Economics, είναι η φύση και οι τεχνικές της καθεστωτικής διανόησης. Και πιο συγκεκριμένα,  είναι ο λόγος του «καλλιτεχνοπολιτικού συμπλέγματος» - για να μεταφέρω μια επισήμανση του Ντουάϊτ Αϊζενχάουερ («στρατιωτικοβιομηχανικό σύπλεγμα») στο δικό μας χωροχρόνο  -  και το πως αυτός  ο λόγος κλείνει τους ορίζοντες και αποτρέπει την αναπόληση μιας άλλης κοινωνίας …

Από αυτή την άποψη,   είναι ιδιαίτερα χρήσιμη έως διασκεδαστική  η ανάγνωση ενός κειμένου που δημοσιεύθηκε στο 

ελευθεριακό ιστολόγιο   eagainst.com Autonomy Against Barbarism   και ήλθε σε μένα με την ευγενική διαμεσολάβηση/χορηγία  του  http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/

Τίτλος του κειμένου είναι το

Λευτεριά στον Αναρχικό Γιώργο Νταλάρα!, όμως φρονώ ότι θα του ταίριαζε πιο πολύ κάτι που να έχει στον τίτλο του και το   HOMO  PASOKUS…..