του Γιάννη Σχίζα
Γνώρισα τον
Θέμο Στοφορόπουλο πριν πολλά χρόνια,
όταν είχε αποστεί μιας λαμπρής διπλωματικής σταδιοδρομίας, μετά τη συμφωνία
Οζάλ – Παπανδρέου. Ήταν τότε, το 1988, ένα χρόνο μετά τη λαμπρή επιτυχία της
«ένοπλης» ελληνικής διπλωματίας (με την υποστήριξη Συρίας και Βουλγαρίας)
ενάντια στην τουρκική απειλή, που εκφράστηκε με το «Σεισμίκ» και την απόπειρα να
κάνει γεωτρήσεις στο Αιγαίο για
υδρογονάνθρακες.
Έτρεφα μεγάλη εκτίμηση για το πρόσωπό του και
δεν εξεπλάγην καθόλου, όταν το 2004 ήταν
από τους ανθρώπους που πολέμησε το ρατσιστικό
σχέδιο Ανάν : Τα κοινά επιχειρήματά μας
τότε κατευθύνονταν σε αυτή την αχρεία σύνθεση
των 35.000 λέξεων, που κατέληγε από
πρώτη όψη στην ακυβερνησία του νησιού
και στην υποχρέωση των Ελλήνων να αποζημιώσουν τους Τούρκους εισβολείς !
Όμως πιο πολύ απ’ όλα δεν πρόκειται να ξεχάσω
μια επίσκεψη που έκανα στο σπίτι του, στην Εκάλη, που βρισκόταν στην «ίδια
γειτονιά» με τη βίλα Λάτση. Εκεί μου
έκανε μεγάλη εντύπωση ότι σε αντίθεση με τη βίλα, που βασίζονταν στο γκαζόν και
τα άλλα συμπαρομαρτούντα του αστισμού, αυτός είχε αφήσει στην αυλή να ανθίσουν
όλα τα θυμάρια και τα αγριόχορτα, μέχρι και να υπάρχουν όλες οι βραχώσεις. Το
τοπίο της αυλής του ήταν Αττικό…
Μια άλλη
φορά συναντηθήκαμε, για ένα λόγο που ακόμη δεν τον γνώριζα, οπότε μου είπε I have an interest… Τι εννοούσε με αυτό; Όπως μου εξήγησε, η προέλευση της φράσης έρχεται από την Αγγλική Βουλή των
Κοινοτήτων, όπου κάθε πρόσωπο που εμπλέκονταν στη συζήτηση μιας υπόθεσης και
είχε προσωπικό συμφέρον από την έκβασή της, ήταν υποχρεωμένο να το δηλώσει.
Αυτός με τη φράση του δήλωνε, ότι είχε ένα εξοχικό στη Πάρο, και επίκειτο να
γίνει μεταφορά του αεροδρόμιου σε χώρο
κοντινό με το σπίτι του, πράγμα που δεν του άρεσε…
Ως Ελεγκτής
Εναέριας Κυκλοφορίας έψαξα την υπόθεση,
και βρήκα ότι το αεροδρόμιο της Πάρου είχε γίνει επί Γερμανικής κατοχής, με
ελάχιστη παρακολούθηση των στοιχείων ανέμου. Προφανώς έπρεπε να μεταφερθεί σε
άλλη θέση, με πιο ευνοϊκό άνεμο και μάλιστα κατά μήκος του διαδρόμου
προσγείωσης, αλλά προς τι; Αφού συμφωνούσα μαζί του ότι οι αεροπορικές
συνδέσεις των νησιών έπρεπε να είναι περιορισμένες, από τη στιγμή που μπορούσαν
να εξυπηρετηθούν με αξιόπιστα ταχύπλοα ή – σε περίπτωση ασθένειας – με
ελικόπτερα…
Ο Θέμος Στοφορόπουλος ακόμη και στα πιο απλά πράγματα, ήταν αυτός
που δεν απαιτούσε να έχει μια ολόκληρη βουλή κοινοτήτων για να πει «I have an interest» : Έλεγε αυτό και στην ταπεινότητά
μου…
Καταθέτω
αυτό το ελάχιστο από τη συμβολή του, για να τον θυμόμαστε όπως του αξίζει…
Όσοι έχουμε παρουσία στην Ευρ. Ένωση, οφείλουμε να ενημερώνουμε υπεύθυνα τους πολίτες. Η νεο-οθωμανική επεκτατική Τουρκία δεν αντιμετωπίζεται με … «χαριεντισμούς» και ψηφίσματα. Δυστυχώς όμως, μαζί με τις τουρκικές αξιώσεις, που τελειωμό δεν έχουν, επανέρχονται κι οι εγχώριες «μυθοπλασίες», που προσδοκούν το έλεος του νεο-Σουλτάνου. Παραθέτουμε τρεις «μύθους» που επαναλαμβάνονται, αποφεύγοντας ονόματα, με σκοπό οι νοήμονες πολίτες να προβληματιστούν, χωρίς κομματικά βαρίδια:
