Οι τελευταίες εξελίξεις στην Λιβύη και επιπτώσεις του (παράνομου) Τουρκο-Λιβυκού Μνημονίου

του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

  Ο στρατάρχης Χάφταρ εξαπέλυσε πριν ένα χρόνο μεγάλη επίθεση για να πάρει τον έλεγχο της πρωτεύουσας της Λιβύης Τρίπολη, καθώς και άλλων τοποθεσιών της βορειοδυτικής Λιβύης. Από το 2014, η Λιβύη έχει χωριστεί μεταξύ περιοχών που ελέγχονται από τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) με έδρα την Τρίπολη, στα βορειοδυτικά, και της περιοχής που κατέχουν οι δυνάμεις του Χάφταρ στα ανατολικά, με έδρα τη Βεγγάζη. Ο Χάφταρ υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο και τη Ρωσία, ενώ η ΚΕΕ υποστηρίζεται από την Τουρκία. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του OHE επέβαλε εμπάργκο όπλων στη Λιβύη το 2011.Στην αρχή της εβδομάδας, οι  δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, αποσύρθηκαν από περιοχές της Τρίπολης όπως ανακοίνωσαν, αφού έχασαν ένα από τα βασικά τους προπύργια στη δυτική Λιβύη, ένα ισχυρό πλήγμα στην εκστρατεία για την κατάκτηση της πρωτεύουσας που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο..

 Ο εκπρόσωπος του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (ΛΕΣ) Άχμεντ αλ Μισμάρι δήλωσε ότι οι δυνάμεις προχώρησαν «σε αναδιανομή και ανατοποθέτηση στα πεδία του μετώπου, αποσυρόμενες από κάποιες πυκνοκατοικημένες περιοχές». Τη Δευτέρα, ο στρατός που στηρίζει την κυβέρνηση εθνικής ενότητας (της Τρίπολης) κατέλαβε την αεροπορική βάση Ουατίγια, δυτικά της πρωτεύουσας έπειτα από εβδομάδες συγκρούσεων, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη νίκη του εδώ και ένα χρόνο και στερώντας από τον ΛΕΣ το μοναδικό του αεροδρόμιο κοντά στην Τρίπολη.

Όχι θετική εξέλιξη για την Αθήνα, που έχει επενδύσει πολλά στην επικράτηση του Χάφταρ, προκειμένου να ακυρώσει το Μνημόνιο για τις θάλασσες που υπεγράφει μεταξύ Άγκυρας και Τρίπολης.

 Από την πλευρά τους, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης τηρούν μια στάση αναμονής (αν και παρασκηνιακά πιέζουν για μία κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές.) Σε αυτή την λογική κινούμενοι, ο Τραμπ και ο Μακρόν εξέφρασαν την ανησυχία τους για την «επιδείνωση της ξένης ανάμιξης» στη Λιβύη, και στην ανάγκη επείγουσας αποκλιμάκωσης.

  Όσον αφορά το (παράνομο) Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο, είχαμε μια παρέμβαση από την πλευρά της Συρίας: Η Δαμασκός ζητά από τον ΓΓ του ΟΗΕ να μην αποδεχθεί να καταχωρηθεί το κείμενο του Τουρκολιβυκού Μνημονίου στην αρμόδια Διεύθυνση του ΟΗΕ. Η ρητή αντίθεση μιας ακόμη χώρας της Ανατολικής Μεσογείου  έχει την σημασία της.Η Συρία θεωρεί ότι αυτό  αποτελεί απειλή για την ασφάλεια και την σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο.. Στην επιστολή προς τον ΟΗΕ, η Δαμασκός (29 Απριλίου, Α/74/831) δηλώνει ότι θεωρεί το Μνημόνιο άκυρο, που δεν παράγει κανένα νομικό αποτέλεσμα, κατηγορεί την Τουρκία ότι με το Μνημόνιο αυτό παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου, επιχειρώντας με τέτοιες πρακτικές να «εδραιώσει την παράνομη κατοχή στα εδάφη άλλων χωρών», ενώ προειδοποιεί ότι αυτή η πρακτική θα δημιουργήσει προβλήματα όταν επιχειρηθεί η οριοθέτηση μεταξύ Συρίας και Τουρκίας. (με την ευκαιρία: μήπως ήλθε η στιγμή το Ελληνικό κράτος να ΞΑΝΑΝΟΙΞΕΙ την Ελληνική Πρεσβεία στην Δαμασκό; Τι περιμένει; )

Ο πόλεμος διεξάγεται σε πολλά επίπεδα. Στο Διπλωματικό, στο Γεωπολιτικό, στην ενίσχυση της Εθνικής Άμυνας. Όλοι οφείλουμε να έχουμε τα μάτια ανοιχτά, για την προάσπιση της Εθνικής Κυριαρχίας.

e-mail: g.papagian3@yahoo.gr