Οψόμεθα ...

του Στάθη Σταυρόπουλου

Δεδομένο 1: Όταν ο Τσίπρας δεν λέει ψέματα λέει το αντίθετο από εκείνο που κάνει. Για παράδειγμα η πιο αναξιοπρεπής πράξη των τελευταίων δεκαετιών ήταν η φόρα παρτίδα και απολύτως ξετσίπωτη απόπειρα εξαγοράς συνειδήσεων με τη λεγόμενη 13η σύνταξη. Αυτό ο Τσίπρας το ονόμασε ωδή στην «αξιοπρέπεια των συνταξιούχων»!!
     Συνειδήσεις που εξαγοράζονται υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Ο πέλεκυς όμως είναι πιο βαρύς για τον εκμαυλιστή, για εκείνον που τις εξαγοράζει, για εκείνον που παίζει με τον πόνοτων «πολλών». Που μάλιστα ο ίδιος έχει προκαλέσει.
     Δεδομένο 2. Ο «ψυκτιΚούλης» (κατά το προσφυές του διαδικτύου) κάνει ό,τι μπορεί για να μειώσει τη διαφορά του απ’ τις επιδόσεις της κυρίας Μεγαλοοικονόμου. Αξιοπερίεργο! Ήδη τα καπετανάτα (το σύνολο των οποίων αποτελεί τη Ν.Δ.) αλληλοσφάζονται για αλληλοκατηγορούνται για την επιβράδυνση του κεντροδεξιού βηματισμού.
     Κάθε μέρα αναρωτιόμαστε τι «γκάφα» θα κάνει σήμερα ο Κούλης για να δώσει φιλί ζωής στον Τσίπρα. Περίεργον! Να πρόκειται περί αγνής περίπτωσης βλακείας ή οι Αμερικανοί δεν έχουν εγκαταλείψει ακόμα τον πρωθυπουργό και κάνουν τον Κούλη κράτει; Πάντως τα κουλά του Κούλη είναι ανεκδιήγητα και προοιωνίζονται διακυβέρνηση τύπου Τσίπρα.
     Παρά ταύτα, πολλοί συμπολίτες μας επιμένουν να προβληματίζονται ποιόν καλύτερο χειρότερο να διαλέξουν. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία του δικομματισμού: να σε ξεσκίζει η κυρία Μέρκελ ή η κυρία Μέρκελ;

***

     Μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές ή κάτι σαν νηνεμία πριν από την καταιγίδα. Νηνεμία ή κουφόβραση; Τρικυμιώδες το αποτέλεσμα ή ένα βότσαλο στη λίμνη; Κυριακή, κοντή γιορτή.
     Οι Έλληνες, ως εκλογικό σώμα, τέσσερα χρόνια μετά τις προηγούμενες εκλογές, την ομογενοποίηση του Κοινοβουλίου, την πλήρη καθυπόταξη στα Μνημόνια και τον πολιτειακό εκφυλισμό, καλούνται στις κάλπες.
     Πλην του ποσοστού που προβληματίζεται εκτός δικομματισμού, το ποσοστό που προβληματίζεται εντός του δικομματισμού θα προσπαθήσει να επιλέξει πάτρωνα, δήμιο, δημαγωγό, υπηρέτη ξένων αφεντικών.
     Η αλήθεια είναι ότι η πλειονότητα των Ελλήνων απ’ όταν ξέσπασε η κρίση έκανε ό,τι μπόρεσε. Αγανάκτησε. Ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Ψήφισε ΟΧΙ. Ξαναψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Και προδόθηκε.
     Τέσσερα χρόνια τώρα οι Έλληνες εν σώματι, η κάθε τάξη χωριστά και το κάθε πρόσωπο κατά μόνας παρακολουθούν να εκτυλίσσεται μια αδυσώπητη πορεία παρακμής. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα συμμαζώματα γύρω του κινήθηκε πιο δεξιά απ’ τη Δεξιά με αποτέλεσμα να λέγονται τα ανείπωτα και να ακούγονται τα ανήκουστα. Ένας παροξυσμός εκφυλισμού, καταστροφής και εμφάνισης κινδύνων παντού.
     Δεν θα κάμω αναδρομή – όλοι γνωρίζουμε. Κι όσοι κάνουν τους λωτοφάγους, πρόβλημά τους (αλλά και πρόβλημά μας).
     Θα σταθώ μόνον σε λίγα πρόσφατα σημεία – δείγματα ενός πρωτοφανούς εκφυλισμού, μιας θεοστυγούς αναίδειας, μιας κατάστασης που όσο (κάνουμε ότι) αγνοούμε τις διαστάσεις της, πάμε γυρεύοντας. Για βαρείς κινδύνους. Ο Τσίπρας συνυπογράφει τη νεοφασιστική διακήρυξη εξομοίωσης κομμουνισμού και φασισμού, ενώ ταυτοχρόνως επικαλείται τον Άρη Βελουχιώτη, την ώρα που επιπροσθέτως σκυλεύει την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη του λαού. Η κυρία Δούρου, άκαυστο ζόμπι σε βιντεοκλίπ με φόντο το πυρπολούμενο Μάτι.
     Πριν από τέσσερα χρόνια μόνον δυο τέτοια φαινόμενα θα αρκούσαν για να στείλουν οριστικώς στα Τάρταρα όσους σχετίζονταν μαζί τους. Τέσσερα χρόνια όμως γεμάτα με Υπερταμεία, ψέματα, ξεπουλήματα, καραγκιοζιλίκια, αποστασίες, εξαγορές, πολακίες κι άλλα τέτοια μας έχουν κάνει σχεδόν αδρανείς – τα περιμένουμε πια όλα.
     Όμως, όπως είπαμε, Κυριακή κοντή γιορτή. Οι Έλληνες θα ζυγίσουν, θα μετρήσουν, θα ζυγισθούν και θα μετρηθούν…
*Πηγή: topontiki.gr