Παλιά ο
συνδυασμός «πτωχός, γέρων και ομοφυλόφιλος» ήταν ο απωθητικότερος όλων -
ο «φορέας» έχανε 1000%...Στη συνέχεια τα πράγματα εξελίχθηκαν λιγότερο
ομοφοβικά , η ομοφυλόφιλη ιδιότητα έπαψε να είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική, όμως μια
νέα ιδιότητα ήλθε στο προσκήνιο και δη αυτό της πολιτικής : Η ιδιότητα της φωτογένειας,
κοντολογής η αισθητική ποιότητα του ατόμου. Στην επιφάνεια ήλθε ένας νέος εστετισμός,
που επέτρεπε σε μια κορμάρα όπως αυτή της Άντζελας Γκερέκου να γνωμοδοτεί για τη συνθήκη του Μάαστριχτ ή σε ένα ομορφόπαιδο όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης
να ασκεί κριτική στην τρέχουσα παραγωγικότητα των δημοσίων υπηρεσιών…
Εν τάξει,
πολλοί και πολλές επηρεάστηκαν, αλλά κράτησαν τα προσχήματα – δηλώνοντας ότι
ψηφίζουν με άλλα κριτήρια πέραν της μορφής. Αλλά όμως που-και-που διέρρεε αυτή η υποχθόνια αξία. Παράδειγμα το καρφί που εξαπέλυσε (προ ή
μετ’)εκλογικά το ΧΩΝΙ εναντίον του Σ.
Θεοδωράκη