H Ιστορία πήγε έτσι όπως πήγε, ο
ΣΥΡΙΖΑ και ο αντιμνημονιακός χώρος νίκησαν– νίκη «μικρομεσαία» όμως, αν σκεφθεί κανείς το
ποσοστό της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Γιωργάκη κ.ά, που αθροιζόμενο είναι απολύτως
σεβαστό και που δείχνει πως μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων παρά την κοινωνική
καταστροφή, παρά την οικονομική λεηλασία και αφαίμαξη της χώρας, επιδοκίμασε το καθεστώς της υποτέλειας…
Ο σκληρός
ντετερμινισμός υποστηρίζει πως τα
πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά από αυτά που έγιναν. Όμως η αιτιοκρατία δεν
έχει μία αλλά πολλές διαδρομές : Το «ποτάμι»
ως τις σημερινές εκβολές θα μπορούσε να περάσει από μια ιστορική άρνηση, από ένα μεγάλο ΟΧΙ του
Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας, που θα έριχνε την κυβέρνηση
Παπανδρέου, θα οδηγούσε τη χώρα σε
εκλογές και θα έφερνε έγκαιρα τον λαό και τους πολιτικούς προ των ευθυνών τους. Τότε ένα νέο ΕΑΜ ήταν εφικτό, η ΝΔ δεν είχε
κιοτέψει, οι πολίτες δεν είχαν αποθαρρυνθεί και αποστρατευθεί - όπως
πρόσφατα.
Η νίκη της 25ης Ιανουαρίου ήταν προϊόν
της κινητοποίησης χιλιάδων στελεχών, όπως
λ.χ. ο υποφαινόμενος. Ήταν εκείνα τα στελέχη που είχαν σχεδόν γίνει επαγγελματίες διαδηλωτές, που ψεκάστηκαν, που
έκαναν δεκάδες παρεμβάσεις, άρθρα, ομιλίες σε κανάλια, κι αυτά σε αντιπαράθεση και σκληρή σύγκρουση – όχι σε
σύμπνοια και επιδοκιμασία από τον περίγυρό τους.
Και τώρα
έχουμε δυο πράγματα που πρέπει σαφώς να ξεχωρίσουμε : Τους επίδοξους επικαρπωτές του πολιτικού
υπερπροϊόντος ή της πολιτικής υπεραξίας,
τους γλοιώδεις ψευδοαντιμνημονιακούς της τελευταίας στιγμής, τους ΟΦΑτζήδες πράσινης
ή άλλης απόχρωσης (ΟΦΑ=Όπου Φυσάει ο Άνεμος),
από τους Πατριώτες που πονάνε αυτή τη
χώρα και συμπαρατάσσονται χωρίς
ανταλλάγματα με την κυβέρνηση της ελπίδας….
Ο ΣΥΡΙΖΑ
πρέπει να προκαλέσει πανστρατιά και
ν΄ανοίξει στην κοινωνία, χωρίς να πάψει να εκτρέφει τα πολιτικά αντισώματα του
κριτικού λόγου. Μόνο έτσι θα μπορεί να διευρύνεται αλλά και να ανιχνεύει τον εισοδισμό και χαμαιλεοντισμό στις τάξεις του.