AΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ

Το  «εναλλακτικό βρισίδι»,  περί του  οποίου έχω αναφερθεί στο παρελθόν στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ και στο περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ, το οποίο συνιστά μεν  δήλωση αποδοκιμασίας και απαξίωσης αλλά δεν θίγει κάποιες κοινωνικές αξίες (έρωτας, εθνικές συλλογικότητες, ζώα κλπ) – είναι μάλλον δυσεύρετο στις παρούσες συνθήκες…. Επόμενο είναι πολλοί να  υβρίζουν   κάνοντας χρήση σεξουαλικών εκφράσεων (π.χ. ρε αυνανιστή διαιτητή…) ή χαρακτηρίζοντας τους ΠΑΟΚτζήδες ως Βούλγαρους (ε ρε πλάκα όταν  μας ακούν οι Βούλγαροι…) ή   τον Φαήλο Κρανιδιώτη ως «Κάφρο» και  τον Κουβέλη ως (κάνοντα το) "κουνέλι" ….

Μερικές φορές πάντως οι κοινωνικές εντάσεις τροφοδοτούν  τέτοιες συμπεριφορές που θα ήταν αδιανόητες υπό  συνθήκες ομαλού  πολιτικού βίου . Όταν λόγου χάρη στην  σημερινή πορτογαλική κοινωνία κυριαρχεί το σύνθημα «να γαμηθ….ΤΟΥΟΥΤ (εδώ βάζω ηχητικό σήμα) η ΤΡΟΪΚΑ»  και  αναπτύσσεται ολόκληρο  «γαμησιοκεντρικό» κίνημα εναντίον των νεοφιλελεύθερων Βανδάλων (και οι Βάνδαλοι συλλογικότητα ήταν, που όμως πέρασαν στην ιστορία…) τότε καταλαβαίνει κανείς τούτο : Ότι  ο  λαός της Πορτογαλίας  που υβρίζεται έργω, απλώς επιστρέφει τα πυρά με μια   λεκτική ύβρι .  Ότι ο  λαός  απλώς αντιδρά με  πετροπόλεμο, τη στιγμή που  βομβαρδίζεται……

Με αυτές και μ’ αυτές τις σκέψεις, χαρακτήρισα κι εγώ «σκυλολόϊ»  τους Τροϊκανούς που ήλθαν πρόσφατα στην Αθήνα :  Βασικά επηρεασμένος από μια συνάντηση που είχαν οι υπάλληλοι της Τρόϊκας με αδέσποτα σκυλιά, έξω από  ένα επίσημο στέκι… Συγγνώμη  καλά μου σκυλιά, που τόσο  σας αγαπώ, φταίει όμως η ρημάδα η ελληνική  σημειολογία του υβρίζειν….  

Ακολουθεί το άρθρο της ΑΥΓΗΣ (5.3.13, Αργύρης Παναγόπουλος)

 «Να γαμηθεί η τρόικα»! Με αυτό το σύνθημα η Λισσαβώνα, το Πόρτο, το Σανταρέμ και οι άλλες μεγάλες πόλεις της Πορτογαλίας γέμισαν το Σάββατο από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που ζήτησαν το τέλος της εξαθλίωσης, της λιτότητας και της ανεργίας.

Για την ανάγκη συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων στην Ευρώπη, που θα λειτουργήσει σαν χιονοστιβάδα αλλαγών, μίλησε στην «Αυγή» ο Ζόρζε Κόστα, μέλος της 15μελούς Πολιτικής Επιτροπής (της αντίστοιχης Πολιτικής Γραμματείας) υπεύθυνος Επικοινωνίας και πρώην βουλευτής του πορτογαλικού Μπλόκο της Αριστεράς. Επισημαίνει παράλληλα πως ο κατακερματισμός της Ευρωζώνης θα οδηγούσε σε δραματική επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης.

* Υπάρχει μεγάλη ευφορία για ενίσχυση της ανυπακοής στην Πορτογαλία;

Το Σάββατο είχαμε τεράστιες διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα. «Να γαμηθεί η τρόικα» και «Να πέσει η κυβέρνηση». Το φωνάξαμε σε τουλάχιστον 25 μεγάλες πόλεις και κάθε γωνιά της Πορτογαλίας που μπορέσαμε. Τη διοργάνωση των διαδηλώσεων τη συγκάλεσε η ίδια ομάδα που είχε συγκαλέσει τη μεγάλη διαδήλωση στις 15 Σεπτεμβρίου και είχε προκαλέσει τη διακοπή της ομιλίας του Πάσος Κοέλιο στη Βουλή με τον ύμνο της Επανάστασης των Γαρυφάλλων.

Στις διαδηλώσεις συμμετείχαν οι διάφορες «παλίρροιες», όπως τα κινήματα διαμαρτυρίας των διαφόρων κατηγοριών που διαμορφώθηκαν και στην Ισπανία, με άξονα την Υγεία, την Παιδεία και τους συνταξιούχους. Η CGTP, το μεγαλύτερο πορτογαλικό συνδικάτο, θα συνεχίσει τις κινητοποιήσεις μέχρι τα τέλη Μαρτίου.

* Πώς διαμορφώνεται η δυναμική των κινημάτων αυτών;

Στο κίνημα «Να γαμηθεί η τρόικα» άρχισε να έρχεται κόσμος και του Κ.Κ. της Πορτογαλίας. Ο Αρμένιο Κάρλος, που είναι γενικός γραμματέας της CGTP και ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ. της Πορτογαλίας, εργάστηκε σκληρά αυτές τις ημέρες για την επιτυχία των διαδηλώσεων του Σαββάτου, όπως και άλλοι συνδικαλιστές του Κ.Κ. της Πορτογαλίας. Το γεγονός αυτό αλλάζει την προοπτική του αγώνα, αλλάζοντας και το κλίμα, και τις φιλοδοξίες μας σε σχέση με τις κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου. Επεκτείνεται η κοινωνική βάση της διαμαρτυρίας και δημιουργείται μια νέα σύγκλιση για την ενότητα της Αριστεράς.

* Το "Μπλόκο" έχει βάλει στόχο τη συγκρότηση μιας αριστερής κυβέρνησης στην Πορτογαλία. Με ποια δυναμική και συμμαχίες θα πραγματοποιηθεί αυτός ο στόχος;

Πρέπει πρώτα απ' όλα να υπάρχει ένα πολιτικό κριτήριο, πριν από μια άθροιση δυνάμεων και οργανώσεων. Σαν αριστερή κυβέρνηση, θα πρέπει να ξεκόψει από τις πολιτικές της λιτότητας, απορρίπτοντας το Μνημόνιο της τρόικας, να προχωρήσει στην επαναπραγμαδιάτευση του χρέους, να περάσει σε δημόσια χέρια τις τράπεζες που έχουν σχέσεις με το κράτος, να προχωρήσει σε μια μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος που θα επιτρέπει τη συγκέντρωση πόρων από τη φορολόγηση του πλούτου και να μπορεί να κινητοποιεί τον κόσμο. Αυτό θα δρομολογήσει μια αλλαγή στην πορεία της χώρας.

Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητη η όσο το δυνατόν πιο ευρεία συμμαχία ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτό πάει να πει ότι δεν είναι μόνο το Κ.Κ. της Πορτογαλίας, το Μπλόκο και ο κόσμος των κινημάτων της Αριστεράς που θα αγωνιστούν εναντίον της ανεργίας και της λιτότητας, αλλά όλος ο κόσμος που θα θέλει να έρθει. Δεν έχει σημασία τι πίστευε πολιτικά πριν. Σημασία έχει εάν θέλει σήμερα να κινητοποιηθεί για μια αλλαγή. Εάν θα είναι σύμφωνος με αυτό το πρόγραμμα.

* Πώς αντιμετωπίζει η πορτογαλική κοινωνία την κρίση; Τι συνέπειες έχει για τον κόσμο;

Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν γενικό κατακερματισμό της κοινωνίας, που θέτει σε κίνδυνο τα πλέον ευπαθή στρώματα, όπως αυτά που έχουν χρέη στις τράπεζες ή κινδυνεύουν από κατασχέσεις και εξώσεις από τα σπίτια τους, τις οικογένειες που μετατράπηκαν σε θύματα του νέου νόμου για τα ενοίκια, που οδηγεί στην κατακόρυφη αύξηση των ενοικίων σε περίοδο κρίσης και προσφέρει άμεσες εξώσεις. Την ίδια στιγμή έχουμε μια γενικευμένη πτώση των αποδοχών των εργαζομένων, μια φθηνότερη εργασία, την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας που μαζί με τους μακροχρόνιους ανέργους φτάνει στο 25%. Το 25% ή 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν ήδη σε κατάσταση φτώχειας. Τα μεγέθη αυτά αυξάνονται ανεξέλεγκτα.

Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι η ίδια που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Προσπαθούν να περικόψουν όσο πιο πολύ και όσο πιο γρήγορα μπορούν, στοχεύοντας να χαρίσουν τη χώρα στους τραπεζίτες.

* Μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

Υπάρχει μια τεράστια ανάγκη για αριστερές κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Θα θέλαμε η πρώτη αριστερή κυβέρνηση να σχηματιστεί στην Ελλάδα ή την Πορτογαλία! Υπάρχει η άμεση ανάγκη να δούμε μια αριστερή κυβέρνηση σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Πρέπει να δείξουμε ότι σπάμε τον κλοιό της μνημονιακής πολιτικής, ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν την καταστροφική λιτότητα έναντι των χρηματοοικονομικών συμφερόντων που κυριαρχούν σήμερα στην Ευρώπη. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει το φαινόμενο της χιονοστιβάδας, όπως είδαμε να συμβαίνει και σε άλλα μέρη του κόσμου. Αυτό μπορεί να μεταδοθεί από τη μία χώρα στην άλλη. Τα ίδια προβλήματα που έχει η Ελλάδα, τα έχει η Πορτογαλία ή η Ισπανία. Άλλοι λαοί, όπως της Γαλλίας, της Ιταλίας ή της Ιρλανδίας έχουν μετατραπεί και αυτοί σε θύματα της λιτότητας. Εάν καταφέρουμε να έχουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, θα δρομολογηθεί πληθώρα εξελίξεων και αλλαγών στην Ευρώπη. Αυτή είναι μια στρατηγική επιλογή, γιατί διαφορετικά μπορεί να οδηγηθούμε στον κατακερματισμό της Ευρωζώνης με την κατακόρυφη υποβάθμιση των παγίων της, την πλήρη υποβάθμιση της οικονομικής και κοινωνικής αξίας της εργασίας. Ακόμη χειρότερα θα είναι εάν αυτό γίνει κάτω από την εξουσία των μεγαλοεπιχειρηματιών και της άρχουσας τάξης. Η έξοδος κάποιων χωρών από την Ευρωζώνη θα οδηγήσει σε μια καταστροφική επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης.