"Φθηνή" πολιτική – ακριβό πετρέλαιο….

.
Η πολιτική της τροϊκανής χούντας  είναι «φθηνή», μικρονοϊκή, βραχείας πνοής  : Είναι η ενεργειακή  πολιτική του «ακριβού πετρελαίου» με τον «Ειδικό φόρο κατανάλωσης», που κάνει τους ανθρώπους να καίνε ό,τι βολεύει περισσότερο. Σαν αποτέλεσμα φτάσαμε  εκεί που φτάσαμε σήμερα  -    δηλαδή από τη παλιά γκλαμουριάρικη χρήση των τζακιών από το ευκατάστατα κοινωνικά στρώματα και από τις σικάτες ξυλόσομπες για τους  αναχωρητές του ολικού εξηλεκτρισμού,  στη μαζική χρήση  των μεν και των δε, τζακιών και σομπών, με αποτέλεσμα τη  ρύπανση της ατμόσφαιρας και τη καταστροφή των δασών….Γιατί  «Η δόση κάνει το δηλητήριο» - κατά πως έλεγε ένα παλιό μεσαιωνικό γνωμικό… 

Σε ανακοίνωσή τους (31.12.2012) οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Θανάσης Πετράκος και Ευγενία  Ουζουνίδου «τα ψέλνουν κανονικά»  στους  ανεγκέφαλους  κυβερνητικούς παράγοντες, που παραγνωρίζουν την βύθιση της ποιότητας ζωής και την καταστροφή της φύσης λόγω της φορομπηχτικής  πολιτικής …….

    «Οι όψιμα ανησηχουντες κυβερνητικοί  παράγοντες για το περιβάλλον, λόγω της αύξησης των ρύπων κ αιθαλομίχλης από τα τζάκια και τις ξυλόσομπες που αναγκάζονται οι πολίτες των μεγάλων πόλεων να χρησιμοποιούν για να μη πεθάνουν από το κρύο, έχουν έναν και μοναδικό δρόμο για να  αποδείξουν ότι δεν είναι υποκριτές για μια ακόμη φορά. Έστω και τώρα, «στο και δέκα», οφείλουν να ανακαλέσουν την εγκληματική τους απόφαση με την οποία αύξησαν σε εξωπραγματικά επίπεδα τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης και να τον επαναφέρουν στις τιμές, τουλάχιστο, του 2010. Διαφορετικά οι ρύποι θα χτυπάνε κόκκινο, η ανεξέλεγκτη και παράνομη υλοτομία θα αυξάνεται και οι άνθρωποι θα ξεπαγιάζουν καθημερινά, θέτοντας παράλληλα σε κίνδυνο τη ζωή  τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ καλεί –και πάλι- τους κυβερνώντες να εγκαταλείψουν τις αδιέξοδες και εγκληματικές τους επιλογές και να δώσουν τη δυνατότητα στους δοκιμαζόμενους πολίτες από τη σκληρή, αντιλαϊκή και οκονομική κυρίαρχη πολιτική, να ζεσταθούν με φθηνό πετρέλαιο.

Επίσης, οι κυβερνώντες είναι ώρα να σταματήσουν το «παραμύθι» ότι τάχα η απόφαση της αύξησης του ΕΦΚ πάρθηκε για να καταπολεμηθεί το λαθρεμπόριο του  πετρελαίου. Οι τρόποι να καταπολεμηθεί το λαθρεμπόριο καυσίμων υπάρχουν και είναι γνωστοί, η πολιτική βούληση λείπει……».

Θανάσιμος κίνδυνος για την Ελλάδα (και την Αριστερά)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μερικές φορές ένα άρθρο μπορεί κάποιος να το διαβάσει καλύτερα, αν ξεκινήσει ανάποδα ! Από το άρθρο του ΔΚ με τον παραπάνω τίτλο και υπότιτλο «Επί τρία χρόνια διεξάγεται επικοινωνιακή-πολιτική επίθεση μεγάλων παγκόσμιων μέσων κατά της ευρωπαϊκής περιφέρειας και ιδίως της Ελλάδας», ανθολογώ δυο υποσημειώσεις , που αναφέρονται σε γνωστά άτομα της  παρ’ ημίν «πνευματικής ζωής»… ΓΣχ

«………. Μεταξύ των δύο εκλογών (6^ης Μαϊου και 17^ης Ιουνίου), όταν ο ελληνικός λαός δεχόταν ολομέτωπη επίθεση του γερμανικού κατεστημένου και ανοιχτό εκβιασμό ότι θα τον πετάξουν έξω από την Ευρώπη, αν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη στιγμή διάλεξε η λογοτέχνις Σώτη Τριανταφύλλου να διαβεβαιώσει το γερμανικό κοινό ότι «ασφαλώς και είμαστε υπεύθυνοι» (οι‘Ελληνες για την κρίση) προτού χαρακτηρίσει τη χώρα της «μεγάλο κήπο ανώριμων παιδιών» (Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ 4.6.2012). Για τον ‘Ελληνα μικρο-μεσοαστό, συνήθως ανωριμότητα σημαίνει να είσαι ‘Ελληνας, δηλαδή «ελαττωματικός» Ευρωπαίος/Δυτικός. Προφανώς,η δυνατότητα να «αναγνωριστεί», μιλώντας σε ξένη εφημερίδα, σε συνδυασμό με επιεικώς μπερδεμένες ιδεοληψίες, συγκινεί την κυρία, συγγραφέα μεταξύ άλλων μιας όχι σοβαρής εργασίας με τον πομπώδη τίτλο «Για τη σημαία και το έθνος», πολύ περισσότερο από το να υπερασπίσει την ελληνική δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία ή τους συμπατριώτες της που πέφτουν από τις ταράτσες…..»

«……..Την ίδια μέρα, ο απερίγραπτος Νίκος Δήμου, με τον οποίο ασφαλώς συνιστά δυστυχία να είναι κανείς συμπατριώτης, λέει στο Σπήγκελ ότι «θέλουμε (οι ‘Ελληνες) να τάχουμε όλα, να τα απολαμβάνουμε όλα». Προφανώς κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια των ανέργων,συνταξιούχων χωρίς φάρμακα, νέων που ξενιτεύονται, ηλικιωμένων που ψάχνουν για φαί σε σκουπιδοντενεκέδες, που «τα θέλουν όλα»  …..»

Εν όψει, φωτογραφία του Δημήτρη Γερόνικου (Προσφυγικά Λεωφόρου Αλεξάνδρας)

Όλο το κείμενο του Κωνσταντακόπουλου

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα των ΟΠ

Δεν σ’ αφήνουν ν’ αγιάσεις….Δεν σε αφήνουν να τους ξεχάσεις -  χρονιάρες μέρες…. Με τις  ρηχές αναφορές τους στην  κατάσταση , με  τις αοριστολογίες και τις ηθικολογικές γενικότητες (+ λίγες πρασινάδες περί αειφορίας, βιωσιμότητας κλπ),  σαφώς επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους.  Διαβάστε το Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα των Οικολόγων Πρασίνων και θα καταλάβετε :

"Το 2013 θα είναι μια δύσκολη χρονιά, ας μη γελιόμαστε. Η τραυματισμένη κοινωνική συνοχή, η διογκωμένη ανεργία, τα διευρυμένα νεόπτωχα κοινωνικά στρώματα είναι παρόντα ως αποτέλεσμα των αδιέξοδων πολιτικών που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις χρόνια και χρόνια.
Η οικονομία χρειάζεται αλλαγή προσανατολισμού. Θεσμικές αλλαγές και τομές, τομές για μια δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία του πολίτη είναι πλέον επιτακτικές. Χρειάζεται να δώσουμε βάρος στην προοπτική. Μια προοπτική που δεν μπορεί παρά να είναι αειφορική, να εξασφαλίζει διαγενεακή δικαιοσύνη, να δίνει έμφαση στην ποιότητα ζωής και τη δημόσια υγεία. Να γίνει η χώρα βιώσιμη για όλους μας. Για τα παιδιά μας, την τρίτη ηλικία, τα ΑΜΕΑ
Το χρεοκοπημένο πολιτικό σκηνικό –το απέδειξε ήδη-  δε μπορεί να οδηγήσει στη διέξοδο, δε μπορεί να φέρει το χαμόγελο στα χείλη μας, να δώσει ελπίδα και υπόσταση στα όνειρά μας.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε αναγκαίες τις αλλαγές και στην πολιτική και στην καθημερινότητα μας. Να αλλάξουμε συνήθειες, να γίνουμε πιο συλλογικοί, να συμβάλουμε σε μια αλλαγή από τα κάτω. Αυτό είναι το μήνυμα για το 2013. Η κοινωνία, οι νέοι, ο τόπος δε μπορούν να υποστούν άλλη μια χρονιά με τα ίδια αδιέξοδα"

Όπως κάποιοι που ισοπεδώνουν τις ευθύνες όλων των πολιτικών προσώπων, http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3787.html

 με αποτέλεσμα να μην πλήττουν κανένα, έτσι   κι αυτοί ισοπεδώνουν  τις ευθύνες των κυβερνήσεων «χρόνια και χρόνια» .  Λες  και η περίοδος Σημίτη, φερειπείν, σημαίνει το ίδιο με τη περίοδο Παπανδρέου-Τσολάκογλου, Παπαδήμιου και Σαμαρά….

Όταν οι απόστρατοι διαμαρτύρονται….

Αντιγράφω επιστολή του απόστρατου αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού  κ. Γιώργου Δεσποτόπουλου, προς τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας….

«Κύριοι,

Με την παρούσα μου επιστολή θέλω να εκφράσω και εγώ την αγανάκτηση μου για την απαράδεκτη και εκτός κάθε λογικής αντιμετώπιση των οικονομικών αποδοχών των εν ενεργεία και αποστράτων Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων!

Ασφαλώς και παραδέχομαι ότι το σφάλμα ανήκει σε πολύ μεγάλο βαθμό σε όλους εμάς τους Έλληνες που δυστυχώς ψηφίσαμε όλους εσάς που με τόση άνεση και ευκολία καταβαραθρώσατε την χώρα και τώρα με περισσό θράσος έρχεστε να μας σώσετε διασφαλίζοντας μόνο τα δικά σας συμφέροντα και των λίγων φίλων και συγγενών σας.

Άθλιοι καιροσκόποι, λαϊκιστές και πολιτικάντηδες μας εξαθλιώνετε χωρίς τσίπα και ντροπή!!!!

Σας εύχομαι σε όλους και τους 300 (γιατί όλοι σας είστε υπεύθυνοι ) για αυτήν την κατάντια, μα ιδιαίτερα σε εσάς να βιώσετε τα χειρότερα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ της ζωής σας και να υποφέρετε εξ’ ίσου με τον κάθε ταλαιπωρημένο άνεργο, συνταξιούχο, υπάλληλο που εσείς και τα συνδικαλιστικά αθρωπάρια σας μας καταντήσατε έτσι.

Με απόλυτη ηθική απαξίωση στην άθλια ύπαρξη σας

Γεώργιος Δεσποτόπουλος
Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.

http://www.onalert.gr/stories/emai-nauarxoi-panagiotopoulos-samaras-despotopoulos

Θα μπορούσα να έλεγα  ότι ο κ. Δεσποτόπουλος «τους τα χώνει ωραία», αν έλειπε εκείνη η ατάκα περί 300 συνυπευθύνων, που κάνει αβλαβές το κείμενό του…Με την τέτοια ισοπέδωση ευθυνών, ο λόγος του  απόστρατου αξιωματικού χάνει τη στόχευσή του – δηλαδή για την ακρίβεια σημαδεύει τους πάντες και κανένα. Δηλαδή λειτουργεί εκτονωτικά, δηλαδή παίζει το ρόλο ενός σάκου πυγμαχίας -  ενώ στο ριγκ της πραγματικής ζωής το ξύλο πέφτει σύννεφο…

ΑΟΖ: Σε τουρκικό μήκος κύματος η Λιβύη, σε τυχοδιωκτικό η Αθήνα…

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 

Την εξωφρενική θέση ότι η Τουρκία έχει λόγο στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης υιοθέτησε, σύμφωνα με απολύτως αξιόπιστες και εξακριβωμένες πληροφορίες, η λιβυκή πλευρά στις πρόσφατες συνομιλίες με την ελληνική κυβέρνηση. Η Τρίπολη θεωρεί ότι το θέμα των θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο πρέπει να λυθεί σε «περιφερειακό επίπεδο» και όχι διμερώς, με τις διαδικασίες που προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Ταυτόχρονα, μοιάζει να οδεύει προς επιτυχία η αμερικανική προσπάθεια επαναπροσέγγισης Ισραήλ και Τουρκίας, διαψεύδοντας οικτρά διάφορους εγχώριους, αυτοσχέδιους «Μέτερνιχ» και «Κλαούζεβιτς», που θεώρησαν ότι η σύγκρουση Τελ Αβίβ και ‘Αγκυρας είναι ένα σίγουρο στήριγμα για να δείξουν ότι αντιμετωπίζουν, με τη  βοήθεια του εβραϊκού κράτους, προβλήματα που δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν στηριγμένοι στις εθνικές δυνάμεις. Επιδιώκοντας έτσι να πετύχουν με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια: να εμφανίζονται «εθνικά ρωμαλέοι» και να τάχουν καλά με τους «πλούσιους και ισχυρούς» toυ κόσμου. 

Ο «λιβυκός αιφνιδιασμός» της Αθήνας θα μπορούσε, θεωρητικά, να λειτουργήσει και ως «ουδέν  κακόν αμιγές καλού», δηλαδή να χρησιμεύσει στην κυβέρνηση για να συνειδητοποιήσει το εθνικά επικίνδυνο, αν όχι τυχοδιωκτικό της όλης «ΑΟΖολογίας» και «πετραιολολογίας», στις οποίες ενεπλάκη, άνευ του παραμικρού πιθανού εθνικού οφέλους.  

Ο «λιβυκός αιφνιδιασμός» υποδεικνύει ότι, πέραν του κινδύνου μιας τελείως ανεπιθύμητης, ειδικά τώρα, ελληνο-τουρκικής έντασης, υφίσταται και ένας ακόμα: ο πρακτικός «διαμελισμός» της χώρας, του ορυκτού πλούτου και της γεωπολιτικής της «υπεραξίας» σε μια ζώνη ισραηλινών και μία τουρκικών συμφερόντων. Ιδίως αν υιοθετηθεί η, τουλάχιστο παράδοξη, ιδέα της μερικής επέκτασης των χωρικών υδάτων και της μερικής ανακήρυξης ΑΟΖ. Η διαδικασία έκπτωσης του ελληνικού έθνους-κράτους κινδυνεύει να οδηγήσει σε συμφωνίες διαφόρων «νταβατζήδων» επί του σώματος της χώρας. 

Ανώφελοι τυχοδιωκτισμοί 

Υπενθυμίζουμε ότι, όπως υποστηρίξαμε - και μαζί όλοι ανεξαιρέτως οι ‘Ελληνες ειδικοί στο διεθνές και το δίκαιο της θάλασσας - η ανακήρυξη ΑΟΖ ουδόλως είναι απαραίτητη στη διεκδίκηση της κυριότητας και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων (επαρκεί η υφαλοκρηπίδα, φυσικό δικαίωμα των κρατών, άρθρα 74 και παραπέρα της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ). Επιπλέον, ο διεθνής θόρυβος που ξεσηκώσαμε για τους υδρογονάνθρακες μπορεί να στοιχίσει στον ελληνικό λαό έως εκατό δις, αν χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για να μη κουρευτεί το χρέος.  

Σήμερα, ο ελληνικός ορυκτός και λοιπός εθνικός πλούτος δεν κινδυνεύει τόσο από την Τουρκία ή άλλες χώρες. Κινδυνεύει κυρίως από εξωτερικό καταναγκασμό αποπληρωμής μη βιώσιμου χρέους, σε συνδυασμό με τις πρωτοφανείς στην ιστορία της ανθρωπότητας (Κασιμάτης) αποικιακές δανειακές συμβάσεις. Σε αυτό το ζήτημα οφείλουν να στρέψουν την προσοχή τους οι πατριώτες.  

Ποτέ την Κυριακή!

 O Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής

(sylyp_vivliou@yahoo.gr,http://bookworker.wordpress.com)

Καλεί σε απεργία τους βιβλιουπάλληλους/εμποροϋπάλληλους σε απεργία, για να μην υποδεχτούμε –κατά πως λέει – το 1909(!), που ήταν η τελευταία χρονιά με μαγαζιά ανοιχτά την Κυριακή….Τότε ήταν που το ανθρωποφαγικό εμπορικό κεφάλαιο ούρλιαζε στη διαπασών και ο  πατέρας μου, μόλις 13 χρονών  εμποροϋπάλληλος στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, κράτησε στη μνήμη του τον  άθλιο τίτλο   μιας  εφημερίδας που διαμαρτυρόταν για τη συγκεκριμένη ρύθμιση  : ΑΠΕΡΑΝΤΟΝ ΤΕΜΠΕΛΧΑΝΕΙΟΝ !

Λέει ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου :

Το επιχείρημα της «αναζωογόνησης της αγοράς» και η ανάπτυξη που επικαλούνται οι ξενοδόχοι, το εμπορικό κεφάλαιο, οι εργοδότες και η κυβέρνηση είναι αστείο και προκλητικό. Στους 1,5 εκατομμύριο άνεργους, στους 500.000 (επισήμως) απλήρωτους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, στους δημόσιους υπάλληλους με τους καρατομημένους μισθούς, στους δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχους με τις πετσοκομμένες συντάξεις, το μόνο που δεν λείπει είναι οι ώρες να ψωνίσουν! …….Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε συνδυασμό με την «απελευθέρωση» του ωραρίου εργασίας και τον «απεγκλωβισμό» του από το ωράριο λειτουργίας των επιχειρήσεων, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για κατάργηση του 8-ωρου, του 5-ήμερου, των ρεπό και του ωραρίου εργασίας γενικά, συμπαρασύροντας και άλλους κλάδους (ταχυμεταφορές, αποθήκες, λογιστήρια, τράπεζες κλπ). Στοχεύουν στην ανάπτυξη της κερδοφορίας του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου μέσω του ξεζουμίσματος και της εξαθλίωσης των εργαζομένων και του ξαναμοιράσματος της αγοράς με το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων και τη συγκέντρωση του τζίρου σε λιγότερα χέρια. ….Όσο για τις υποτιθέμενες νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, ακριβώς τα ίδια υπόσχονταν σε κάθε «απελευθέρωση» του ωραρίου. Το μόνο βέβαια που απέμενε δεν ήταν νέες θέσεις εργασίας, αλλά ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (4ωρα, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ). Σε αυτό το παραμύθι άλλωστε την απάντηση έδωσε ο ίδιος ο πρόεδρος των εμπόρων (ΕΣΕΕ) λέγοντας ότι «τη στιγμή που έχουμε απλήρωτους τους εργαζομένους μας για μήνες, σιγά μην κάνουμε νέες προσλήψεις». 

Την Κυριακή 30/12, θα γίνει απεργιακή διαδήλωση  στις 10.30 π.μ., στην αρχή της Ερμού (Σύνταγμα) και  θα ακολουθήσει απεργιακό γλέντι και ανταλλακτικό παζάρι βιβλίου… 

Η λίστα Λαγκάρντ, ο Συμεών Σικιαρίδης , το Σικιαρίδειο Ίδρυμα

Ο κ.  Γ.Παπακωνσταντίνου της λίστας Λαγκάρντ  -  τον οποίο οι οικολογούντες θα πρέπει να θυμούνται εσαεί για την  περίφημη  ρήση  του «ας αποφασίσουμε επιτέλους τι είναι δάσος» -  έχει  εξ αγχιστείας   συγγενή τον κύριο Συμεών Σικιαρίδη, που έγινε  γνωστός στο πανελλήνιο  ως εκ της πατριωτικής εξαγωγής μεγάλου χρηματικού ποσού σε τράπεζα του εξωτερικού…  Με τον κ. Σικιαρίδη , ως Πρόεδρο  του  ομώνυμου  Ιδρύματος ΑΜΕΑ ,   συναντήθηκε  τον Ιούνιο αυτής της χρονιάς το  ΔΣ  του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων των  παιδιών του Ιδρύματος, στο  οποίο  ΔΣ είμαι μέλος κι εγώ. Τότε ο κύριος Σικιαρίδης  εκδήλωνε τον πεσιμισμό του για το μέλλον του Σικιαριδείου, το οποίο είχε ήδη υποστεί δραστική περικοπή δαπανών, με την κατάργηση του παραρτήματος του Ελληνικού. Μας μιλούσε για τα χρήματα που αρνιόταν το δημόσιο να καταβάλλει,  αθετώντας τους όρους της δωρεάς που είχε θεσπισθεί το 1939. Μας μιλούσε για την πιθανότητα επιβολής κομίστρων στους μαθητές  για την αντιμετώπιση των εξόδων μεταφοράς με πούλμαν, μας μιλούσε για  μερική καταβολή διδάκτρων και  για την περικοπή των  εξόδων μαγειρευμένης τροφής  των παιδιών μέσω της αντικατάστασής τηςμε ένα σάντουϊτς – το οποίο εμείς θέλαμε να ελπίζουμε ότι θα είναι μεγάλων διαστάσεων…

Τότε μας κακοκάρδισε ο κύριος Σικιαρίδης, προοιωνίζοντας το χειρότερο στη θέση του κακού και προϊδεάζοντάς μας για τη διακοπή της λειτουργίας ακόμη και εκείνου του ζωτικού μέρους του  Ιδρύματος, που αφορά τις σχολές μαθητείας. «Συμμεριζόταν» – κατά πως έλεγε – το πρόβλημα γονέων και παιδιών,  αλλά κάμποσοι σκεφθήκαμε   ότι λειτουργεί ως ιμάντας μεταβίβασης άλλων   επιλογών…….

Τελικά ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο κύριος Σικιαρίδης , νυν παραιτημένος αλλά τότε  Πρόεδρος ενός ιδρύματος που λόγω γνωριμιών  είχε τα «μέσα» να αποσπάσει κάτι  για τα παιδιά,  απλώς «αποσπάσθηκε»  από την αρχική λίστα Λαγκάρντ, με τρόπους που θα διερευνήσουν οι δικαστικές αρχές. Κι εμείς, οι γονείς, κηδεμόνες, φίλοι, συμπαραστάτες , συνεχίζουμε τον αγώνα για την ομαλή και ολική επαναλειτουργία του Ιδρύματος  - που ακόμη εκκρεμεί… 

ΥΓ : Σχετικές αναφορές  για τη δράση Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ , του Δημάρχου και των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου του Αμαρουσίου κλπ 

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/10/blog-post_24.html 

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/09/blog-post_27.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/09/blog-post_25.html    (Χαρά Καφαντάρη)

Παναγιώτης Κουρουμπλής (ΔΕΞΙΑ ΣΤΗΛΗ): Δηλώσεις με αφορμή την Ημέρα των Ανθρώπων με Αναπηρίες (3.12.2012)

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/09/blog-post_18.html   (Νίκος Χουντής)

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/09/blog-post_11.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/05/blog-post_4077.html

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗ ΑΜΝΗΣ(Τ)ΙΑ….

Όπως είναι γνωστό, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει στην εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων και του Πάσχα, το δικαίωμα (από πού κι ως πού;) να δίνει χάρη και να επιστρέφει πινακίδες σε παραβάτες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας…

Η στάση  αυτή ελαφρύνει τα βάρη κάποιων, όμως αυξάνει τα «βάρη» των ατυχημάτων, των οδικών δυσλειτουργιών, της οδικής ανασφάλειας -  χώρια που   κάνει τους νομοταγείς πολίτες να αισθάνονται μακάκες…. Εξ ου και τρεις εκλεκτές οργανώσεις, ασχολούνται με το προβοκάρισμα αυτής της ασυναρτησίας, παράγοντας ταυτόχρονα χιούμορ υψηλής ποιότητας…..

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  3 ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

 Ακούσατε, Ακούσατε

Όσοι οδηγοί μηχανοκίνητων τροχοφόρων περάσατε διπλή διαχωριστική, κυκλοφορούσατε σε πεζόδρομο, μπήκατε ανάποδα σε μονόδρομο, προσπερνούσατε σε σημεία που απαγορεύεται, παρκάρατε πάνω σε ράμπες, πεζοδρόμια, διαβάσεις πεζών, οδηγούσατε χωρίς ζώνη ή χωρίς κράνος παραβιάσατε οποιοδήποτε άρθρο του Κ.Ο.Κ. και είχατε την σπάνια τύχη να συναντηθείτε με τροχονόμο και να ασχοληθεί κι αυτός μαζί σας,

Κατά διαταγήν του πολυχρονεμένου μας υπουργού Προστασίας του Πωλητή

Καλείσθε επειγόντως να παραλάβετε άδεια οδήγησης και πινακίδες.

Όπως κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα και εκλογές, η πατροπαράδοτη αμνήστευση των τροχαίων παραβάσεων θα συμβάλει και φέτος στη σύσφιξη των δεσμών αίματος και στην εμπέδωση του πνεύματος ασυδοσίας που διακρίνει την φυλή των εποχουμένων όλας τας εποχάς.

-Ας είναι μακρές οι ημέρες του κυρίου/συντρόχου Δένδια.

Η πίστη εις την παράδοσιν της Έλληνικής Ορθοδόξου Οδηγήσεως ας είναι αυτές τις Αγιες Ημέρες που έρχονται παρήγορος φάρος πως δεν θα περάσουν τά σκοτεινά ανθελληνικά σχέδια των εντολέων της Παγκοσμιοποίησης για Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια. 21/12/2012

Επιτροπή για την κατάργηση του Κ.Ο.Κ.

Πρωτοβουλία για την κατάργηση της άδειας οδήγησης.

Μέτωπο για την αποποινικοποίηση της χρήσης του Ι.Χ.

ΠΗΓΗ : http://www.xpolis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_22.html

Για τη μετάβαση από τον «ομολογιακό αντικαπιταλισμό - διεθνισμό» στην πολιτική

Των :

1. Κώστα Θεριανού, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Οργανωτικός γραμματέας του ΔΣ της Α ΕΛΜΕ Αθήνας.

2 .Παύλου Τουμανίδη, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.

3. Γιώργου Χερουβή, μέλος της Γραμματείας Εξωτερικών και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

4. Βαγγέλη Καραγρηγορίου, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.Όταν τ΄ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.

Ανδρέας Εμπειρικός, Πουλιά του Προύθου

 

Οι δηλώσεις της Ιωάννας Γαϊτάνη βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το όνομα της FYROM ,που βρίσκονται σε διάσταση με την επίσημη θέση του κόμματος, δημιουργούν την ανάγκη για διατύπωση διαπιστώσεων και προβληματισμών.

Η πρώτη διαπίστωση αφορά τον χαρακτήρα όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αλλά κάθε οργανωμένου κόμματος. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις για πολλά ζητήματα, όπως υπάρχει επίσης και η πάλη των γραμμών. Όμως τα κόμματα, στην προς τα έξω κοινωνική απεύθυνση οφείλουν να έχουν ενιαία γραμμή. Διαφορετικά παύουν να είναι κόμματα και μετατρέπονται σε συναθροίσεις σχολιαστών.

Τα εθνικά θέματα, ειδικότερα, πρέπει να αποτελούν αντικείμενο προσεκτικής προσέγγισης  με βασικό και αταλάντευτο κριτήριο την διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδας μας και την κυριαρχία του λαού μας.

Το ζήτημα της FYROM δεν είναι μόνο θέμα ονόματος. Προφανώς και είναι ένα σύνθετο ζήτημα πάνω στο οποίο θα προσπαθήσουμε συνοπτικά να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις: 

·        Καπιταλισμό δεν έχει μόνο η Ελλάδα, έχει και η FYROM. Η δεύτερη μάλιστα προσπαθεί να τον νομιμοποιήσει με τη διαρκή επίδειξη αλυτρωτικών - εθνικιστικών βλέψεων. Υπάρχει όμως και σοβαρή εσωτερική αντιπολίτευση, που αντιλαμβανόμενη το αδιέξοδο της εθνικιστικής γραμμής που έχει επιβάλλει το καθεστώς Γκρουέφσκι, επικρίνει το σχέδιο «Μακεδονοποίησης» . Όπως υπάρχουν επίσης και  πολίτες της FYROM που υπεραμυνόμενοι της σλαβικής τους ταυτότητας υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει «Μακεδονικό έθνος».

·        Το «Μακεδονικό έθνος» ως ιδεολογική σύλληψη – κατασκευή, αυτής ακριβώς της εθνικιστικής γραμμής, δεν μπορεί να αποτελεί άκριτο πεδίο άσκησης «Διεθνισμού» από την Ελληνική Αριστερά .

·        Διεθνιστής δεν είναι κάποιος όταν παλεύει κατά του εθνικισμού στη χώρα του, κλείνοντας τα μάτια απέναντι στους άλλους εθνικισμούς. Διεθνιστής είναι όταν παλεύει ενάντια σε όλους τους εθνικισμούς.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ

του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

 

Στην νεοελληνική πραγματικότητα, η λέξη μηδενιστής, χρησιμοποιήθηκε συνήθως από την κατεστημένη "κομματοκρατίλα", ενάντια σε όσους τολμούσαν να ασκούν κριτική στο μεταπολιτευτικό καθεστώς, “δίχως να έχουν πρόταση”. Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, οι κυρίαρχες ελίτ “χτυπούσαν” ως λαϊκιστή, όποιον τολμούσε να έχει μεν πρόταση, αλλά μπολιασμένη με ανθρωπιά και ευαισθησία. Με αυτές τις ταμπέλες νομιμοποιήθηκε στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα, η ιδεολογική ηγεμονία του “εκσυγχρονισμού” που καταδίκασε στη σιωπή, τις τελευταίες δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, αναδεικνύοντας τον νεοελληνικό μεταπρατικό παρασιτικό καπιταλισμό σε κυρίαρχη αφήγηση της κοινωνίας.

Όμως, τόσο το σημιτικό όσο και το καραμανλικό γκουβέρνο, γνώριζαν πολύ καλά ότι αυτοί τους οποίους κατήγγειλαν ως “μηδενιστές” είχαν “αξίες”. Ενδεχόμενα αταξικές, ενδεχόμενα βίαια επαναστατικές, αλλά πάντως είχαν αξίες. Και το πιστοποίησαν έντρομοι το Δεκέμβρη του 2008 όταν η δολοφονία ενός 15χρονου, ανέδειξε εν τοις πράγμασι την αξία της ανθρώπινης ζωής ως υπέρτερη της καταναλωτικής βουλιμίας του Κολωνακίου.

Στην διακυβέρνηση ΓΑΠ, ο θίασος που το έπαιζε κυβέρνηση, είχε την πεποίθηση οτι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν αξίες που να υπερβαίνουν το άτομο και οτι όλα τα “σχετικά” είναι μόνο συγκαλυμμένες αξιώσεις κυριαρχίας και κατά συνθήκην ψεύδη μιας κοινωνίας που αρνιόταν να εξευρωπαιστεί. Αυτή ήταν άλλωστε η βιωματική εμπειρία τους από τα ταξίδια τους στο εξωτερικό, αλλά και από την συναναστροφή με την πασοκική πλέμπα της κοινωνίας. Γι' αυτούς όλους η ανομολόγητη αλλά υπέρτατη αξία ήταν η απαξίωση των αξιών. Γι' αυτό και αντιμετώπισαν σαν γραφικά απολιθώματα όσους τόλμησαν να εκφράσουν την πίστη τους σε υπερατομικές αξίες. Οι “ονειροπόλοι” που δεν ενσωματώνονταν στο σύστημα, χάλαγαν την πιάτσα. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι, ότι αν ο “μηδενισμός” του 19ου και του 20ου αιώνα τον οποίο υπερασπίζονταν οι ρώσοι αναρχικοί ή οι αντιαστοί “τρομοκράτες”, ανακήρυσσε ας πούμε το θάνατο του Θεού, ετούτοι εδώ ανακήρυσσαν τώρα -μ' έναν τρόπο- ακόμη και το θάνατο του αθεϊσμού. Θυμηθείτε τον ΓΑΠ να ανάβει κερί στο καντηλέρι με το πλαστικό ποτηράκι και θα καταλάβετε τι εννοώ.

ΕΟΡΤΟ-ΛΟΓΙΚΑ

Ο πολεοδόμος Δημήτρης Φατούρος αναφερόταν κάποτε σε δυο  αντιφατικές  λειτουργίες  που έπρεπε να συνυπηρετεί  ο αστικός χώρος – η μια  της «συνέχειας» και η άλλη  της «υπέρβασης» : Η πρώτη  λειτουργία επέβαλε  να υπάρχουν στις πόλεις σημεία μνημειακά, ιστορικά, πατροπαράδοτα και παραδοτέα στις επόμενες γενιές, η δεύτερη επέβαλε  κινήσεις  νεωτεριστικές, καινοτόμες, ανατρεπτικές της υπάρχουσας κατάστασης.

Όπως ο χώρος  έτσι και ο χρόνος  των πόλεων  εμπεριέχει αντιφάσεις  :  Μέσα στα πλαίσιά του υπάρχουν σταθερά και επαναλαμβανόμενα στοιχεία  – όπερ στην ετήσια κλίμακα μεθερμηνεύεται  σε Χριστουγενιάτικες γιορτές, σε  καρναβάλια, τσικνοπέμπτες, κούλουμα,  λειτουργίες Επιταφίου  κλπ -  που γενικά  υπηρετούν την οικειότητα των πολιτών με την πόλη. Ακόμη όμως  υπάρχουν στοιχεία «φυγής»  και  μετασχηματισμού της πραγματικότητας, στοιχεία  ελπιδοφόρα ,που  πείθουν ότι η ζωή εξελίσσεται και  μπορεί να εκμαιεύει κάτι καλύτερο……

Αυτή  την εορταστική περίοδο , στο μέσο της μεγάλης  νεοφιλελεύθερης  εφόδου εναντίον της χώρας , καλούμαστε να κάνουμε περίπου τα ίδια με όσα κάναμε παλιότερα  :  Να είμαστε   σπλαχνικοί απέναντι στη φτώχεια αλλά και   χαρούμενοι, να είμαστε συμφιλιωτικοί ,  αισιόδοξοι,  συνειδητοί μέτοχοι μιας κοινής μοίρας. Καλούμαστε μάλιστα     από κάποιους  μιντιακούς  «καλοθελητές», που σύμφωνα με πολλές ενδείξεις είναι  ιδιοτελείς χρήστες του εορταστικού πνεύματος -  αν και το «παίζουν» αρνητές της μιζέριας και  χαρούμενοι από ιδιοσυγκρασία.

 Όμως  η  όποια διατεταγμένη και χαζοχαρούμενη κατάσταση,  είναι αταίριαστη με τη ψυχική διάθεση πολλών. Ο  ψυχαναγκαστικός εναγκαλισμός «της παρθένας με το σατανά και του φονιά με το θύμα» - κατά πως έλεγε ο  Σαββόπουλος  – για ένα υποτιθέμενο μορατόριουμ παθών  και εντάσεων ,  δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά  : Σήμερα το παρόν είναι αδέξια απομίμηση της  εορταστικής ανεμελιάς παρελθόντων ετών,  ενώ το μέλλον φαίνεται  αδύναμο να εκμαιεύσει  οράματα .

Αυτές οι γιορτές έχουν πολύ Ντίκενς σε συσκευασία 21^ου αιώνα : Δεν έχουν όμως εκείνο το γονίδιο της μεταμέλειας και της συγγνώμης, που έκανε  τον  τσιγγούνη  Εμπενέζερ Σκρουτζ    της «Χριστουγεννιάτικης ιστορίας»  να αλλάζει σε φιλάνθρωπο.  

Υπάρχουν κάποιοι που  παραδίνονται  στις επιχρυσωμένες τελετές των μίντια και  στον γκλαμουροειδή σχολιασμό των  ανθρώπων της σοουμπιζ. Και  άλλοι που δεν βλέπουν τον πλούτο αλλά τον φτωχότερο που   υπολείπεται του φτωχού,  που γίνονται ευκαιριακά  φιλάνθρωποι και εχθροί του υπερκαταναλωτισμού…. 

Ο καθένας έχει δικαίωμα στη ζωή του. Όμως όσοι απεχθάνονται τη χαζοχαρούμενη διάθεση και τις όποιες  συμβατικότητες ή  παπάρες την ακολουθούν – ενώ ταυτόχρονα δεν θέλουν να ενδώσουν  στη μελαγχολία -    μπορούν  να «φτιαχτούν» άνευ προδιαγραφών, έστω και μέσα στο «βαρομετρικό χαμηλό» της   μνημονιακής  αθλιότητας :  Χωρίς να συγκλίνουν  με τη ψευτιά ή να  ψευτίσουν τον εαυτό τους.. …...

Το "δώρο" του George Monbiot

Η παράλογη κατανάλωση παράλογων πραγμάτων καταλήγει σε ένα παραλογισμό….Ο George Monbiot γράφει στο «Δώρο του θανάτου» για τη «φρενίτιδα της χριστουγενιάτικης κατανάλωσης» σε ένα κόσμο άκρως αντιφατικό , όπου  κάποιοι προσπαθούν να πουλήσουν ό,τι να’ ναι  για να σωθούν, ενώ άλλοι προσπαθούν να αγοράσουν ό,τι να’ ναι, για να πείσουν ότι διαθέτουν αισθήματα. Ο κόσμος της στέρησης από τη μια πλευρά, ο κόσμος της υπερκατανάλωσης από την άλλη. Και από κοντά  ο κόσμος της επιδεικτικής, ηγεμονικής  και βιτσιόζικης κατανάλωσης, που αυτοικανοποιείται με την σπανιότητα των πραγμάτων ή υπηρεσιών που εξουσιάζει και μπορεί να προσλαμβάνει…

Στην Ελλάδα βέβαια το ακροατήριο του  Monbiot θα αποτελείται κυρίως από ανθρώπους με οικολογική ευαισθησία – που πριν «ανακαλυφθεί» η λιτότητα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου υποστήριζαν την οικολογική λιτότητα….

Ο  Monbiot καταλήγει και σε μια εναλλακτική  πρόταση δώρου :

« Φτιάξτε τους μια τούρτα, γράψτε τους ένα ποίημα, δώστε τους ένα φιλί, πείτε τους ένα ανέκδοτο, αλλά σταματήστε να καταστρέφετε τον πλανήτη για να πείτε σε κάποιον πως νοιάζεστε…». Άραγε, θα μπορούσε να περάσει από την οδό Ερμού και να  υποβάλλει αυτή τη πρόταση στους καταστηματάρχες;

 Όλο το κείμενό του

Βράβευση Σαμαρά…

Πες μου ποιος σε βραβεύει, να σου πω ποιος είσαι :  

Βραβεύων είναι ένας όμιλος κατεξοχήν υπηρετικός των γερμανικών συμφερόντων -  εκπροσωπούμενος από τη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt  .   Βραβευόμενος είναι ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς .

 Η είδηση διατρέχει τα μίντια στα πλαίσια  μιας καμπάνιας εξορκισμού της σταθερής πρωτοκαθεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στις δημοσκοπήσεις : Βάλε λίγο εορταστικό πνεύμα κοινωνικής συνοχής («ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά», που έλεγε κάποτε ο Σαββόπουλος…) λίγη αναφορά σε κάτι κυβερνητικές ανθυποπαροχές, λίγη ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής πρόνοιας από κάποιους φιλάνθρωπους, λίγη ειδησεογραφία για τα προβλήματα της Αργεντινής,  λίγο νταβαντούρι και χαλάρωση από το άγχος – και στο τέλος βάλε και  μια μικροπολιτική μικροαντεπίθεση με το επιχείρημα : Έξω ξέρουν καλύτερα….

Μα βεβαίως και ξέρουν ! Γι αυτό και αναγόρευσαν   τον Παπανδρέου-Τσολάκογλου Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Γι αυτό και μοίρασαν θεσούλες και θεσάρες σε όλους τους ευδοκίμως τερματίσαντες παράγοντες της κατεστημένης πολιτικής.

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/08/blog-post_31.html 

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων κατασκευάζει εικονικούς ήρωες, που όσο κι αν ταλαντώθηκαν στη διάρκεια του πολιτικού τους βίου έγιναν κάποτε  «αταλάντευτοι» - κατά πως χαρακτήρισε τον Σαμαρά   σε άρθρο του στη Handelsblatt  ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών Χανς Ντήντριχ Γκένσερ. Τον Σαμαρά «που μπορεί   να αναγνωρίσει  τον σωστό δρόμο σε μια απέλπιδα κατάσταση και να διανύσει αυτό  τον δρόμο ενάντια σε όλες τις αντιστάσεις» - με τα λόγια πάλι του Γκένσερ…

Η  Διεθνής  δράση του  Διεθνούς  Νεοφιλελευθερισμού και του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού  Κεφαλαίου  είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, άσχετα αν ορισμένοι χαζοβιόληδες  αντί  για το φεγγάρι,  βλέπουν το δάκτυλο που δείχνει το φεγγάρι -  κοντολογής τον κύριο Σαμαρά- ερμηνεύοντας  τη βράβευσή του από  το "επιβλητικό παρουσιαστικό" του σε διάφορα βήματα…Η Διεθνής του Νεοφιλελευθερισμού προστατεύει  και κάνει promotion στους ανθρώπους της – γι αυτό είναι τόσο σημαντική η επίσκεψη Τσίπρα  στη Λατινική Αμερική : Γιατί οι λαοί έχουν κι αυτοί ανάγκη από μια δική τους Διεθνή …..
Εν όψει, φωτογραφία του Δημήτρη Γερόνικου 

Ορεινός τουρισμός,απειλούμενο με εξαφάνιση είδος…

Τέλη Φθινοπώρου επισκέπτομαι  με παρέα την Ευρυτανία, τον ορεινότερο ίσως νομό όλης της χώρας, με τα εκπάγλου καλλονής «ανισόπεδα» τοπία, με τις βανγκογκικές  αποχρώσεις των δασών : Για να διαπιστώσω ότι είμαστε μόνοι στο ξενοδοχείο , όπως επίσης  το ίδιο μόνοι και σε μια ταβέρνα της περιοχής, που  πριν δυο χρόνια έσφυζε από ζωή……..

 Ανοίγω γνωστό ορειβατικό ιστότοπο με αναφορές σε όλες τις εκδρομές όλων των συλλόγων – Αττικής και περιφέρειας – και βλέπω ότι οι εκδρομές  έχουν μειωθεί και οι προτεινόμενες εξορμήσεις έχουν χιλιομετρικά συρρικνωθεί, περιοριζόμενες σε κοντινές περιοχές…Και πάνω σε όλα  αυτά έρχεται η πρόσφατη  ειδησεογραφία για την «καταβύθιση» του  ορεινού τουρισμού, για την δραματική μείωση  της πελατείας των καταλυμάτων που εξυπηρετούν ανθρώπους των χειμερινών σπορ, για την αδυναμία πολλών ξενοδοχείων να αντιμετωπίσουν έστω και τα τρέχοντα λειτουργικά έξοδα θέρμανσης ….

Και όμως, πριν μερικά χρόνια, η «χρήση»  των ορεινών όγκων για ψυχαγωγικούς σκοπούς είχε τέτοιες διαστάσεις,  ώστε να περισσεύει διανοητική ενέργεια ακόμη και εναντίον των «κατά-χρήσεών»  τους… Θυμάμαι λόγου χάρη το 2009, όταν η «Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας» κατήγγελλε  τα άκρως γκλαμουροειδή σχέδια  για την εισαγωγή του ελικοπτέρου στα υψίπεδα του Ολύμπου, με στόχο την εξυπηρέτηση διαφόρων  σκιέρ υψηλής εισοδηματικής στάθμης…..Και πριν ακόμη από αυτό το «ακραίο» επεισόδιο, υπήρχε τέτοια ζήτηση για τη χρήση των ορεινών σκηνικών ,  ώστε μια ομάδα παραγόντων  του  Κερκυραϊκού τουρισμού  διεκδικούσε  την πραγματοποίηση πτήσεων πάλι με  ελικόπτερο,  πάνω από τον Εθνικό Δρυμό Αώου. Τελικά το σχέδιο ματαιώθηκε ύστερα από  ενέργειες του αείμνηστου Γιώργου Ντούρου προς την Πολιτική Αεροπορία…..

Τους τελευταίους μήνες, τόσο η Νάντια Βαλαβάνη όσο και η Ηρώ Διώτη ασχολήθηκαν  σε κοινοβουλευτικές ερωτήσεις τους με την κακοδιαχείριση  του δασικού και υπαίθριου «κεφαλαίου»  της χώρας, άλλοτε με τα λεγόμενα «δασικά χωριά» και άλλοτε με τη δουλική εξυπηρέτηση των «ευκατάστατων τουριστών».  Η χώρα είχε μπροστά της το τεράστιο έργο της αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών δυσλειτουργιών, των φρανκεσταϊνικών παραμορφώσεων του ορεινού τοπίου από τις ανεμογεννήτριες, της άσχετης και απλώς «προγραμματοφαγικής» οδοποιίας , της  εξάλειψης  της τοπικής παραγωγής και της  μετατροπής πολλών χωριών σε φωτογραφήσιμα, άνευ ζωής σκηνικά… Και όμως : Η   τροϊκανή κυβέρνηση   δημιουργεί  τους όρους για μια ενεστώσα   χρεοκοπία  των παραγωγικών μονάδων της ελληνικής υπαίθρου,  ενώ -  άλλοτε ανέμελα και άλλοτε αδιάντροπα -  κλείνει  το μάτι στους «υγιείς» επενδυτές ..Και ταυτόχρονα, μέσα από την έπαρση και αμορφωσιά των υποτακτικών της, θεμελιώνει δομές καταστρεπτικές για τη φύση, για την ποιότητα ζωής, για την ελληνική παράδοση.

 Πρόκειται για ένα πραγματικό κατατρεγμό της γραφικότητας, για να χρησιμοποιήσω τα  λόγια του Χριστιανόπουλου : Κατατρεγμό που θα γίνει πρόξενος  τεράστιας νοσταλγίας από τους ανθρώπους του μέλλοντος….….

*Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ της 21.12.12

Εν όψει : Το φράγμα Συκιας στον Αχελώο ποταμό 

ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΟΖ)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 

"Χριστουγεννιάτικες μέρες που πλησιάζουν, πολύ θάθελα να υποσχεθώ στον εαυτό μου και σε σας έναν Αη-Βασίλη, να ξέρω ότι θα πεθάνω τουλάχιστον με σύνταξη και περίθαλψη, στη χώρα μου που αγαπάω. Αλλά δεν θα ήμουν πολύ χρήσιμος στους αναγνώστες αν τόκανα. Η αλήθεια είναι ότι αντιμετωπίζουμε ένα από τα τραγικότερα διλήμματα της ιστορίας μας. ‘Η θα εξακολουθήσουμε την παρούσα πορεία σταδιακής αυτοκαταστροφής, προσπαθώντας να αποδείξουμε στις αγορές ότι μπορούμε να πληρώσουμε ένα χρέος που δεν μπορούμε να πληρώσουμε, και ελπίζονtας ότι κάποια στιγμή θα μας λυπηθούν μόνοι τους οι Ευρωπαίοι, ή θα πάμε να πούμε στα ίσια ότι το πρόγραμμα είναι λάθος, δεν βγαίνει, χρειαζόμαστε έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη γιατί καταστρεφόμαστε κι ότι εμείς πάντως, αν δεν μας τα δώσουν, θα το διακόψουμε μονομερώς. Αφού προηγουμένως χαλάσουμε τον κόσμο στην Ευρώπη και διεθνώς και αφού αναζητήσουμε συμμάχους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Και γνωρίζοντας ότι, κι αυτός ο δρόμος, θα είναι γεμάτος δυσκολίες και  κινδύνους".

 Όλο το άρθρο του Κωνσταντακόπουλου

 

"Ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται"...."Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται" (Λαϊκές Παροιμίες)

"Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό το αληθές(Σολωμός)

«Νομίζουμε ότι είμαστε έξυπνοι και έτσι καταστρεφόμαστε» (Μπρεχτ, «‘Οπερα της Πεντάρας»)                                

 Πιστεύετε στον Αη-Βασίλη; Αν σας ρωτήσω, θα πείτε όχι. Δεν βλέπετε όμως τον λόγο να διαψεύσετε την ωραία ιστορία που διηγείστε στα παιδιά σας, ούτε να χαλάσετε την ατμόσφαιρα γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αυταπάτη, ψέμα, ακίνδυνα όμως και χαριτωμένα. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι. 

Προ ετών, ένας φίλος που έχανε τη γυναίκα του πήγε στη Λάρισα να αγοράσει δυο μπουκαλάκια νερό έναντι 10.000 ευρώ. Είναι πανέξυπνος και «κωλοπετσωμένος», δεν τον πιάνεις εύκολα κορόιδο. Ήθελε όμως να αγκιστρωθεί από την ελπίδα, αβάσιμη έστω. Ο φίλος μου δεν έπαθε τίποτα από  την αυταπάτη. Το 1976 όμως, όταν ο Καματερός άρχισε να διαφημίζει, με την υποστήριξη ισχυρών ΜΜΕ, ένα δήθεν θαυματουργό νερό κατά του καρκίνου, ένα παιδάκι πέθανε στο «Αγλαϊα Κυριακού», γιατί σταμάτησε την κανονική θεραπεία. 

‘Όταν βρίσκεσαι σε απελπισία και αδιέξοδο, η κρίση θολώνει, η λογική υποχωρεί. Δεν συμβαίνει μόνο σε απλούς ανθρώπους, συμβαίνει και σε πολιτικούς, κοινωνίες, έθνη - και χρησιμοποιείται από τους εχθρούς τους για να τα καταστρέψει. Το 1963, ενώπιον του αδιεξόδου ενός μη λειτουργούντος κράτους, ο Μακάριος κάλεσε τον Άγγλο πρέσβη, που τον ενθάρρυνε να θέσει τα «13 σημεία». Τετραπέρατος, πανέξυπνος, παμπόνηρος ο Μακάριος, την «πάτησε» όμως από την ανάγκη: η Αγγλία, αφού τούδωσε τη συγκατάθεση, χρησιμοποίησε την υπόθεση για να χαράξει την πρώτη «πράσινη γραμμή» της διχοτόμησης. Το 1973, ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, επικεφαλής μιας χούντας σε πλήρη απομόνωση και αδιέξοδο, πείστηκε από τους Αμερικανούς και Ισραηλίτες φίλους του ότι θα ενώσει, με το πραξικόπημα, την Κύπρο με την Ελλάδα. Και πράγματι, ένωσε τη Λευκωσία  - αλλά με την Άγκυρα! - και πέθανε στη φυλακή σιωπηλός («αν μιλήσω, θα γίνουν όλοι οι ‘Ελληνες κομμουνιστές»). Ο Σαακασβίλι και ο Σαντάμ Χουσείν έπεσαν θύματα της αυτής μεθόδου. Καταστράφηκαν, αφού κατέστρεψαν τις χώρες τους.

 

Επειδή ζούμε στιγμές πρωτοφανούς εθνικής τραγωδίας και αδιεξόδου, οφείλουμε να εντείνουμε τις ουσιώδεις (εν εθνική ανεπαρκεία) ιδιότητες της λογικής και του ελέγχου, ιδίως όταν εμφανίζονται από μηχανής Θεοί και εύκολες, σχετικά ανώδυνες λύσεις στα τραγικά προβλήματα της χώρας, είτε πρόκειται για «Θείους από την Αμερική» (Ομπάμα, ΔΝΤ), είτε για πολλά υποσχόμενα «πετρελαϊκά Ελντοράντο».

ΕΝ ΟΨΕΙ, ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ