Ανοίγω γνωστό ορειβατικό ιστότοπο με αναφορές
σε όλες τις εκδρομές όλων των συλλόγων – Αττικής και περιφέρειας – και βλέπω ότι
οι εκδρομές έχουν μειωθεί και οι
προτεινόμενες εξορμήσεις έχουν χιλιομετρικά συρρικνωθεί, περιοριζόμενες σε
κοντινές περιοχές…Και πάνω σε όλα αυτά έρχεται
η πρόσφατη ειδησεογραφία για την
«καταβύθιση» του ορεινού τουρισμού, για
την δραματική μείωση της πελατείας των
καταλυμάτων που εξυπηρετούν ανθρώπους των χειμερινών σπορ, για την αδυναμία
πολλών ξενοδοχείων να αντιμετωπίσουν έστω και τα τρέχοντα λειτουργικά έξοδα
θέρμανσης ….
Και όμως,
πριν μερικά χρόνια, η «χρήση» των
ορεινών όγκων για ψυχαγωγικούς σκοπούς είχε τέτοιες διαστάσεις, ώστε να περισσεύει διανοητική ενέργεια ακόμη
και εναντίον των «κατά-χρήσεών» τους… Θυμάμαι
λόγου χάρη το 2009, όταν η «Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας»
κατήγγελλε τα άκρως γκλαμουροειδή σχέδια
για την εισαγωγή του ελικοπτέρου στα
υψίπεδα του Ολύμπου, με στόχο την εξυπηρέτηση διαφόρων σκιέρ υψηλής εισοδηματικής στάθμης…..Και πριν
ακόμη από αυτό το «ακραίο» επεισόδιο, υπήρχε τέτοια ζήτηση για τη χρήση των
ορεινών σκηνικών , ώστε μια ομάδα παραγόντων
του
Κερκυραϊκού τουρισμού διεκδικούσε
την πραγματοποίηση πτήσεων πάλι με ελικόπτερο, πάνω από τον Εθνικό Δρυμό Αώου. Τελικά το
σχέδιο ματαιώθηκε ύστερα από ενέργειες
του αείμνηστου Γιώργου Ντούρου προς την Πολιτική Αεροπορία…..
Τους
τελευταίους μήνες, τόσο η Νάντια Βαλαβάνη όσο και η Ηρώ Διώτη ασχολήθηκαν σε κοινοβουλευτικές ερωτήσεις τους με την
κακοδιαχείριση του δασικού και υπαίθριου
«κεφαλαίου» της χώρας, άλλοτε με τα
λεγόμενα «δασικά χωριά» και άλλοτε με τη δουλική εξυπηρέτηση των «ευκατάστατων
τουριστών». Η χώρα είχε μπροστά της το
τεράστιο έργο της αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών δυσλειτουργιών, των
φρανκεσταϊνικών παραμορφώσεων του ορεινού τοπίου από τις ανεμογεννήτριες, της
άσχετης και απλώς «προγραμματοφαγικής» οδοποιίας , της εξάλειψης της τοπικής παραγωγής και της μετατροπής πολλών χωριών σε φωτογραφήσιμα,
άνευ ζωής σκηνικά… Και όμως : Η τροϊκανή κυβέρνηση δημιουργεί
τους όρους για μια ενεστώσα
χρεοκοπία των παραγωγικών μονάδων
της ελληνικής υπαίθρου, ενώ - άλλοτε ανέμελα και άλλοτε αδιάντροπα - κλείνει το μάτι στους «υγιείς» επενδυτές ..Και ταυτόχρονα,
μέσα από την έπαρση και αμορφωσιά των υποτακτικών της, θεμελιώνει δομές
καταστρεπτικές για τη φύση, για την ποιότητα ζωής, για την ελληνική παράδοση.
Πρόκειται για ένα πραγματικό κατατρεγμό της
γραφικότητας, για να χρησιμοποιήσω τα
λόγια του Χριστιανόπουλου : Κατατρεγμό που θα γίνει πρόξενος τεράστιας νοσταλγίας από τους ανθρώπους του
μέλλοντος….….
*Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ της 21.12.12
Εν όψει : Το φράγμα Συκιας στον Αχελώο ποταμό