ΠΡΟΣΟΧΗ. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΕΙΓΟΝ.

Πριν λίγο καιρό  το διανοητικά καθυστερημένο κορίτσι μιας χριστιανικής οικογένειας του Πακιστάν, έκανε μια ενέργεια που θεωρήθηκε από τον περίγυρό της ως βεβήλωση του Κορανίου…Το κορίτσι (ονόματι Rimsha)  καταρχήν απειλήθηκε να καεί ζωντανό από ένα εξαγριωμένο πλήθος,  ενώ στη συνέχεια η Αστυνομία παρέπεμψε την υπόθεση στο δικαστήριο  με την ίδια, σοβαρή και επιφέρουσα τη θανατική καταδίκη, κατηγορία. Η Rimsha κρατείται αυτή τη στιγμή σε φυλακή υψίστης  ασφαλείας και σε μερικές ώρες πρόκειται να προσαχθεί στο Πακιστανικό δικαστήριο για παραβίαση του Νόμου κατά της βλασφημίας…

Οι γονείς της Rimsha έχουν ήδη βιώσει την μανία του πλήθους, ενώ επίσης καταμαρτυρούν την άσκηση πιέσεων και εκφοβισμών σε άλλες μειονοτικές οικογένειες,  πράγμα που κάνει τη ζωή τους δύσκολη και τις υποχρεώνει να φεύγουν από τη χώρα…Μέσω του Avaaz, ενός οργανισμού με γνωστή και διακεκριμένη δράση στη προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, οι γονείς   ζητούν από τη διεθνή κοινή γνώμη την υπογραφή μιας αίτησης προς τον πακιστανό πρόεδρο Zardari για τη σωτηρία της  Rimsha και των άλλων απειλουμένων μειονοτικών οικογενειών.

Για υπογραφή κάντε κλικ

http://www.avaaz.org/en/pakistan_save_my_daughter/?bubDaab&v=17480 

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ !

Πες μου τον Πρόεδρο, να σου πω (ποια είναι)τα μέλη…. Η είδηση αναφέρει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς , στη σύνοδο του οργανισμού στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής, δι’  ανατάσεως των χειρών και μάλιστα χωρίς αρνητική ψήφο….. Η Σοσιαλιστική Διεθνής αποτελείται από 159 μέλη, εκ των οποίων 102  κόμματα έχουν πλήρη δικαιώματα, 30 έχουν συμβουλευτική παρουσία και  14 έχουν ρόλο παρατηρητή.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η συναινετική επιλογή του Γιώργου από τη «Διεθνή» δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιπαρέλθει κανείς με αδιαφορία.  Δεν είναι δυνατόν να μην βλέπει  κανείς  ότι  στο πρόσωπο  του Παπανδρέου τα «Σοσιαλιστικά» κόμματα και οι συναρτημένες γραφειοκρατίες,  επιβεβαιώνουν την πρόσδεσή τους στις πρακτικές  της Παγκοσμιοποίησης, του ΔΝΤ και των υπόλοιπων σωμάτων ασφαλείας της  Νέας Τάξης .Ότι επιβεβαιώνουν την «άλωση» του επιθέτου «Σοσιαλιστικός-η-ον» από τις κρυπτο-νέο-φιλελεύθερες δυνάμεις,  και την μετατροπή του σε ένα ιδεολογικό «πουκάμισο αδειανό»….

Η παραπάνω διαπίστωση  ερμηνεύει ως ένα βαθμό τα πράγματα, δεν τα ερμηνεύει όμως απόλυτα. Για το σκοπό αυτό υπενθυμίζω την ανάρτηση αυτού του ιστότοπου στις 16.6.2011 υπό τον τίτλο : «ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ»… http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/06/blog-post_2893.html

Εκεί  αναφερόμουν στη φημολογία του 2010 περί ανάληψης της θέσης του ΓΓ του ΟΗΕ από τον Παπανδρέου, καθώς επίσης και στην τύχη διαφόρων «ευδοκίμως τερματισάντων» τα εγχώρια καθήκοντά τους πολιτικών, όπως ο Τόνυ Μπλαιρ, ο Γκέραρντ Σρέντερ, ο Φερχόϊγκεν κλπ) : Οι οποίοι  αφού υπηρέτησαν την Νέα Τάξη, αμείφθηκαν με διάφορα «αυτοκρατορικά πόστα» στη διεθνή σκηνή…. 

Συνεπώς  ο Γ.Παπανδρέου  μπορεί να μην είναι τόσο χαζός, ώστε να ΜΗΝ αναζητάει τη διεθνή προστασία κάτω από μια θεσμική ομπρέλα..Γιατί και η Νέα Τάξη δεν είναι τόσο χαζή  ώστε να αναθέτει σε εγχώριους πολιτικούς dirty business (βρωμοδουλιές) χωρίς να τους κλείνει το μάτι και να τους υπόσχεται : Τσακίστε τώρα τους ιθαγενείς και μετά την αναπόφευκτη αποδοκιμασία σας,  έχετε λαμβάνειν μια διεθνή θεσάρα….. 

ΟΙ Δασολόγοι της ΠΕΔΔΥ για την πυρκαγιά στη Χίο….

 

Γενικά οι πυρκαγιές ενεργοποιούν μιαν απεγνωσμένη αναζήτηση υπευθύνων και ενόχων, όμως υπάρχουν άνθρωποι της Δημόσιας Διοίκησης (Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων-ΠΕΔΔΥ) που δεν είναι διατεθειμένοι να παίξουν – με δηλώσεις ή παραλείψεις δηλώσεων – αυτό το ρόλο…. Που δεν προσφέρονται  να παίξουν το ρόλο του «διεφθαρμένου» , «ανίκανου» και «απρόθυμου» κράτους, που υπάρχει από κεκτημένη ταχύτητα μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο διαφθοράς…

Του λόγου το αληθές αποδεικνύει η ανακοίνωση της ΠΕΔΔΥ, που εκδόθηκε με αφορμή τις βολές των ΜΜΕ της Χίου εναντίον υπηρεσιακών παραγόντων της τοπικής Διεύθυνσης Δασών . Η ΠΕΔΔΥ αναφέρεται στον πλειοψηφικά ιδιωτικό χαρακτήρα των καμένων δασών ή δασικών εκτάσεων (εμβάλλοντας τους διαθέτοντες στοιχειώδες IQ σε σκέψεις…) ενώ σημειώνει εν κατακλείδι :

«το υπάρχον νομικό πλαίσιο όχι μόνο δε θωρακίζει τα δάση και τη δημόσια περιουσία, αλλά αντίθετα οδηγεί στη μείωσή της ασκούμενης δασοπολιτικής επιτήρησης, με βέβαιο αποτέλεσμα  την αύξηση των λαθροϋλοτομιών,  τις καταπατήσεις των δασών και βέβαια τις καταστροφικές Δασικές Πυρκαγιές».

Σχετικά με τη Χίο δες

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/08/blog-post_24.html

Εν όψει, φωτογραφία από τον Εθνικό Δρυμό Σουνίου (θέση "Χάος") 

Όλο το κείμενο της ανακοίνωσης της ΠΕΔΔΥ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΑ

Σε μια σειρά  θεωρητικών αναλύσεων, ο Αντρέ Γκορζ  είχε φαντασιώσει μια «Επανάσταση του επιλεγμένου χρόνου»  υπό συνθήκες καπιταλισμού, όπου ο συνολικός εργάσιμος χρόνος στη διάρκεια μιας επαγγελματικής  καριέρας (π.χ. 20.000 ώρες εργασίας) θα ήταν δυνατό να «αυτοδιαχειριστεί» από τον ίδιο τον εργαζόμενο και επομένως να συνεπιφέρει την ταχύτερη ή αργότερη συνταξιοδότησή του…

Οι φαντασιώσεις του Γκορζ  είχαν έναν έντονο «ρεφορμιστικό» χαρακτήρα, αγνοούσαν την    βουλημική  τάση του συστήματος να  παρατείνει τον εργάσιμο χρόνο στη κλίμακα της ημέρας, της εβδομάδας, του έτους (με τη μείωση της ετήσιας άδειας) και της συνολικής καριέρας εργασίας (με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης…). Παρ’ όλα αυτά όμως, οι  τέτοιες φαντασιώσεις  ήταν ιδιαίτερα γαργαλιστικές για την σκιαγράφηση μιας «υγιούς κοινωνίας» (για να χρησιμοποιήσω έναν όρο του Έριχ Φρομ) :  όπου η συνολικά  οφειλόμενη εργασία από κάθε άτομο  θα αναγνωριζόταν ως θητεία  και  θα μπορούσε να κατανεμηθεί στον χρόνο ζωής του ατόμου συναρτήσει των αναγκών του. Όπου ενδεχομένως η συνταξιοδότηση – μετά μια ορισμένη ηλικία – θα μπορούσε να είναι επιλογή και όχι  υποχρέωση. Και όπου ο ελεύθερος χρόνος ( = ο χρόνος μετά την εργασία…) θα μπορούσε να είναι παραγωγικός, δημιουργικός, ωφέλιμος για την κοινωνία και τον ίδιο τον χρήστη….

 

Η πολιτική των Μνημονίων και γενικά η μπαναλιτέ του Νεοφιλελευθερισμού, έκανε μια συστηματική έξωση των πιο ριζοσπαστικών και καινοτόμων προσεγγίσεων του  ανθρώπινου χρόνου. Ο δημόσιος  χώρος  κατακλύσθηκε από  μυωπικούς εμπειριστές, από  ψιλικαντζήδες και   οικονομιστές-νεκροθάφτες κάθε από-γειωτικής ιδέας  από το έδαφος  του εφαρμοσμένου καπιταλισμού. Η τελευταία φάση αυτής της εξέλιξης σχετίστηκε με το «ηθικοπλαστικό»  κυνηγητό των παρανομούντων κάθε είδους, με την εξονυχιστική λογιστική εποπτεία διαφόρων μεγεθών, με την παραγνώριση όλων των ανθρώπινων αναγκών : Π.χ. το ελληνικό δημόσιο ανέλαβε να στείλει στην εφεδρεία ακόμη και πολύτιμα στελέχη του, ενώ από την άλλη πλευρά προγραμματίζει  την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης… Και επειδή όλα αυτά δεν ήταν αρκετά ή δεν μπορούσαν να στηρίξουν τον μνημονιακό μύθο περί έξωθεν υπαγορευόμενου εκσυγχρονισμού, άρχισε η επινόηση   -    των συνταξιούχων που ήταν πεθαμένοι ή των τυφλών που οδηγούσαν στη φόρμουλα ένα ή των κουλών που συμμετείχαν σε αγώνες τένις…

Το σύστημα πέρασε στην έσχατη, λουμπενοειδή του φάση  - όπου η απολογητική των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων μέτρων επέβαλε τη κατασκευή  «ενόχων» .Και ο σικέ συνταξιούχος ήταν ένας από αυτούς….

Αντιγράφω από το  http://ergasiakodeltio.wordpress.comτα  τα σχετικά με αυτή τη τελευταία κατηγορία  :

«τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης παρουσιάζουν το 0,62% του συνόλου των συνταξιούχων σαν απατεώνες, ενώ μόλις το 0,004% είναι  κατηγορούμενοι  που παραπέμπονται».

Όλο το κείμενο

Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης

 Η υπόθεση της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης  ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια, όταν επικεφαλής της δημοτικής παράταξης που επρόσκειτο  στον Συνασπισμό ήταν ο Φώτης  Κουβέλης. Τότε κοινοποιήθηκαν  κάποιοι σχεδιασμοί,  που σκόπευαν στην κατασκευή υπόγειου γκαράζ  σε πρώτη φάση και στη συνέχεια  στην επαν-οικοδόμηση της δημοτικής αγοράς στον «επίγειο» όροφο. Το σχέδιο είχε ανάλογα στοιχεία με αυτά της δημιουργίας υπόγειου γκαράζ  στη γωνία Κύπρου και Πατησίων, εξοικονομούσε επιφανειακό χώρο που καταλαμβανόταν από σταθμεύοντα οχήματα σε μια πυκνοδομημένη περιοχή, είχε τη σύμφωνη γνώμη του Κουβέλη  -  αλλά όχι και διαφόρων κινηματικών παραγόντων :  Οι οποίοι είτε από δυσπιστία προς το κράτος είτε από μια «αρχειακή»  αντίρρηση στην «τρισδιάστατη πολεοδομία»  και στην υπογειοποίηση διαφόρων αστικών λειτουργιών, πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση και ματαίωσαν αμφότερα τα σχέδια – Δημοτικής Αγοράς και οικοπέδου Κύπρου και Πατησίων….

Έκτοτε η Δημοτική Αγορά λειτούργησε σαν κατειλημμένος και αυτοδιευθυνόμενος χώρος, με σημαντική παραγωγή εκδηλώσεων, ομιλιών, προβολών, συζητήσεων, καλλιτεχνικών εκθέσεων. Ο χώρος καλλωπίσθηκε σε σημαντικό βαθμό, έγινε για ορισμένους  «στέκι» και   συγκέντρωσε εκατοντάδες πολίτες σε διάφορα «δρώμενα», χωρίς να προσλάβει τελικά  ένα χαρακτήρα  γενικής , κοινωνικής και πολιτικής αντιπροσωπευτικότητας :  Πράγμα που εκφράστηκε ΚΑΙ με τη στάση των άλλων(πλην ΣΥΝασπισμικών) αθηναϊκών δημοτικών παρατάξεων έναντι της κατάληψης , ΚΑΙ με τη σύνθεση του κοινού  που προσερχόταν στα διάφορα γεγονότα αλλά  ΚΑΙ  με τις επιλογές  της ομάδας που διαχειριζόταν την κατάληψη…..

Στην περίοδο της κρίσης,  όταν προοδευτικά άρχισε να  αμβλύνεται  η ανάγκη  παραγωγής χώρου στάθμευσης στη συγκεκριμένη περιοχή(!), η Δημοτική Αγορά Κυψέλης έπαιζε  σημαντικό ρόλο στις αντιμνημονιακές δράσεις και στις δραστηριότητες κοινωνικής αλληλεγγύης, ενώ η αγορά βιολογικών προϊόντων τα Σάββατα  έφερνε πολίτες από πολλές περιοχές  .

Η πρόσφατη χρήση των ΜΑΤ για την έξωση των δραστηριοτήτων  της Δημοτικής Αγοράς  , για το σφράγισμα του χώρου και το «ξανααράχνιασμά» του, υπονοεί κάτι περισσότερο από μια απλή δημαρχιακή μικρόνοια : Κυρίως και προπάντων υπονοεί τη χρήση της δημαρχιακής εξουσίας για τη διεκπεραίωση άνωθεν εντολών και  για την προώθηση «πωλητικών» στόχων ,  που έχουν τεθεί από τη τρόϊκα εξωτερικού.

Αντιγράφω από άρθρο στην ΑΥΓΗ της 26.8.12 :

« Ο δήμαρχος Αθηναίων δεν βρήκε ούτε μια ώρα από τον χρόνο του για να πάρει μέρος στη δραματική συνεδρίαση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Αττικής (22.8), όπου ο ένας μετά τα τον άλλο οι αιρετοί εκπρόσωποι δήλωναν την αντικειμενική παύση λειτουργίας των δήμων, λόγω της μνημονιακής πολιτικής και αποφάσιζαν κινητοποιήσεις. Βρήκε όμως χρόνο να οργανώσει μια επίδειξη δύναμης, αποδεικνύοντας ότι είναι, όπως εύστοχα σημειώνει η δημοσιογράφος Λώρη Κέζα σε σχετικό άρθρο της στο "Βήμα" (23.8), «δήμαρχος από άλλο πλανήτη».

Οι πολίτες της Κυψέλης και της ευρύτερης περιοχής, διαδήλωσαν στη συγκέντρωση της  27.8 την αντίρρησή τους στο δημαρχιακό αυταρχισμό και στην τυπολατρική τήρηση της «νομιμότητας»… Ο αγώνας των πολιτών και των κατοίκων θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση… 

Ο Νηλ Άρμστρονγκ , ένας Αμερικανός ήρωας….

 

Η υπόθεση της εξερεύνησης του διαστήματος, που είχε σαν ένα από τους πιο βασικούς σταθμούς  την «προσελήνωση»  του Άρμστρονγκ  τον Ιούλιο του 1969, υπέστη κριτική από διανοούμενους αλλά και απλούς ανθρώπους.  Πολλοί και διάφοροι μίλησαν  για τη σπατάλη που εκπροσωπούν τα διαστημικά προγράμματα,  μέσα σε συνθήκες  διεθνούς φτώχειας ,  στερήσεων  και ανεκπλήρωτων αναγκών. Όμως η κριτική αυτή ήταν προϊόν  μιας  ισοπεδωτικής  αντίληψης :  Γιατί η ολική αντίρρηση  στη διαστημική έρευνα, παραγνώριζε   το γεγονός ότι η έρευνα αυτή   μόνο εν μέρει  διαπλέκεται με   στρατιωτικές χρήσεις -  και συγκεκριμένα  με τον ξεχασμένο αλλά όχι ανύπαρκτο πόλεμο των άστρων,  γνωστό από την εποχή  Ρήγκαν….

Το διάστημα είναι  πεδίο βασικής επιστημονικής έρευνας  και σαν τέτοιο παρουσιάζει ενδιαφέρον, όπως  και  η εξέλιξη του πειράματος  για το μποζόνιο του Χιγκς  στο CERN ή οι  αναζητήσεις  για την πυρηνική σύντηξη. Προφανώς τα «προϊόντα» αυτής της βασικής έρευνας μπορούν να καταναλωθούν και από στρατιωτικούς «χρήστες», όμως αυτό είναι ζήτημα πολιτικής  και αφορά τους λαούς  - που μπορεί να αποδέχονται ή να απορρίπτουν τις Χ ή Ψ πολιτικές αποφάσεις.

Ο Πλάτων στον «Θεαίτητο» μας άφησε τη «πληροφορία» ότι  ο Θαλής ο Μιλήσιος, προσωκρατικός φιλόσοφος και αστρονόμος, έπεσε κάποτε  σε ένα πηγάδι, γιατί είχε τη προσοχή του στραμμένη στην παρατήρηση των άστρων…Σήμερα πάντως  η ανθρωπότητα αποκλείεται  να πέσει  στο «πηγάδι» της ένδειας και της εξαθλίωσης,  λόγω των ερευνητικών της στοχεύσεων !  Αντίθετα  η βασική έρευνα σε διάφορους τομείς  εμπνέει   νέες τεχνολογικές ιδέες και εφαρμογές, που συχνά βελτιώνουν  τις οικονομικές συνθήκες και την παραγωγικότητα.

Ο  θάνατος του Νηλ Άρμστρονγκ  μας βρήκε στο πηγάδι της ύφεσης,  σχεδόν απροετοίμαστους   να σκεφτούμε  την απόφανση του  Μπαράκ Ομπάμα,  «για έναν από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς ήρωες,   του οποίου το επίτευγμα δεν θα ξεχαστεί ποτέ»…Χωρίς αμφιβολία,  ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε δίκηο, όμως  αυτό δεν ακύρωνε το γεγονός   ότι πολλοί «Αμερικανοί ήρωες» που έβγαλαν γλώσσα στο σύστημα και δεν περιορίστηκαν σε μια απλή  διακοσμητική λειτουργία , μπήκαν  στο περιθώριο.

Πρόσφατο  παράδειγμα ο ηρωϊκός πιλότος Τσέσλυ Σούλενμπέργκερ

Δεν μπορείς να βγάλεις τίποτε από το τίποτε….

 

Σε αυτή την επικοινωνία   του Σαμαρά με τους  Μέρκελ- Σόϊμπλε – Ολάντ κλπ.,  η  τηλεματική θα μπορούσε να μας γλυτώσει από τη πλήξη των φιλοφρονήσεων, των θεωρητικών και πατριωτικών «δεκάρικων»  άνευ αξίας, των διακηρυκτικών προτάσεων  που δεν αλλάζουν απολύτως τίποτε, των απαιτήσεων που επαναδιατυπώνονται σαν να απευθύνονται σε μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Θα μπορούσαν οι κύριοι ηγέτες να τα πουν από απόσταση, θα μπορούσαν να τα πουν φτηνότερα και χωρίς ταρατατζούμ.  Όμως  ΚΑΙ  στον μεν ΚΑΙ  στους δε, δεν  αρκούσε μια τηλε-συνάντηση και τηλε-ανταλλαγή απόψεων και θέσεων, γιατί  ήθελαν να επιστρατεύσουν   την αίγλη της ζωντανής  επαφής, έτσι ώστε να πουν Live  και επίσημα  ότι κάτι τρέχει …

Για το τίποτα λοιπόν, ξόδεψαν  ουκ ολίγα από ενεργειακή, οικονομική και περιβαλλοντική άποψη,  για μετακινήσεις, για  μέτρα ασφαλείας, για μεταφορά αυλικών δημοσιογράφων και  ενεργοποίηση των ημετέρων παπαρολόγιων (= λόγιων που λένε παπάρες….). Από όλα αυτά ή από όσα εγώ συγκράτησα, άξιζαν δυο ως είδηση :

Πρώτον, η διακηρυχθείσα θέληση των Μέρκελ και Ολάντ -   εν είδει παραχώρησης και χορηγίας προς την ελληνική πλευρά, ή εν είδει πώλησης αέρα κοπανιστού προς την ελληνική κοινή γνώμη -  υπέρ της παραμονής μας  στην ευρωζώνη,  τη στιγμή που και οι δυο έχουν επίγνωση ότι η συνειδητή απομάκρυνση της Ελλάδας από την ευρωζώνη σημαίνει  μια σειρά κεντρόφυγων τάσεων από την κεντροευρωπαϊκή ηγεμονία επί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μας είπαν «σας θέλουμε στην ευρωζώνη» γιατί αυτό τους βολεύει , αλλά μας το πούλησαν ως βολικό δι ημάς….

Δεύτερον, το ότι ο κ.  Σαμαράς απετάξατο  με συγκεκριμένη δήλωση τον αντιμνημονιακό εαυτό του, που μας παρουσίαζε ακόμη και πέρυσι, τέτοιο καιρό….Η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να γίνει πιο κομψά και διακριτικά, αν και στη πραγματικότητα είχε συντελεσθεί  με σωρεία επανα-τοποθετήσεων  και ανα-θεωρήσεων του Σαμαρά. Όμως εδώ, για να καταλάβει κανείς τη καθ’ υπαγόρευση συμπεριφορά  του δηλωσία πρωθυπουργού, θα πρέπει να εντρυφήσει στη λογική της Νέας Τάξης :  που χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη γενναιοδωρίας προς τον αντίπαλο, από απαίτηση ολικής και συντριπτικής υποταγής (όρα περίπτωση των επιστολών που απαιτούσαν να πάρουν οι τροϊκανοί από τους έλληνες πολιτικούς αρχηγούς), από εγγενή ανασφάλεια αλλά και από σκληρότητα άνευ ορίων : Θυμίζω εδώ τη περίπτωση Σαντάμ Χουσεϊν, που οι Αμερικανοί υπέβαλαν σε εξευτελιστική κουρά σα να επρόκειτο για πρόβατο ή νεοσύλλεκτο…

Η Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη Πραγμάτων χρειάζεται τιποτένιους πρωθυπουργίσκους στις περιφερειακές χώρες. Το ζήτημα όμως είναι πώς ένα μεγάλο κομμάτι του λαού  θα καταλάβει, αυτό που έλεγε ο Σαίξπηρ στον Βασιλιά  Ληρ : «Δεν μπορείς να βγάλεις τίποτε από το τίποτε»

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στη Χίο και κάτι απλές σκέψεις….

 

Στη Χίο βρέθηκε πρόσφατα  αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ με τις βουλευτίνες, Χαρά Καφαντάρη (Β΄ Αθήνας) και Αγνή Καλογερή (Σάμος), τον βουλευτή Λέσβου Γιάννη Ζερδελή, τον Περιφερειακό Σύμβουλο Βορείου Αιγαίου Βασίλη Τεντόμα και τον υπεύθυνο οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ Αιγαίου, Άγγελο Μανταδάκη.

Η αντιπροσωπεία  διαπίστωσε το βαθμό της καταστροφής από τη πρόσφατη πυρκαγιά , τη μεγάλη καταστροφή των δασών, της μαστιχοκαλλιέργειας   και της μελισσοκομίας. Και όπως ήταν επόμενο, έκανε πικρές διαπιστώσεις για τον αποσυντονισμό των φορέων κατάσβεσης – συλλέγοντας  πολλές και συγκλίνουσες μαρτυρίες :  Οι δεξαμενές νερού για αντιπυρική χρήση ήταν άδειες, οι πυροσβεστικοί κρουνοί δεν λειτουργούσαν , ενώ επίσης δεν είχαν συντηρηθεί οι αντιπυρικές ζώνες – για τις οποίες έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε : Ότι η κύρια  υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν αφορά την πρόσβαση πυροσβεστικών οχημάτων, ότι δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσουν  παρά ελάχιστες μικροπυρκαγιές,  ότι η στοιχειώδης πείρα και του τελευταίου ηλιθίου αυτής της χώρας δείχνει ότι συχνότατα  η δασική φωτιά μεταδίδεται (θερμική ακτινοβολία γαρ !) σε αποστάσεις μεγάλες -  και επομένως   είναι περιττή  η βλακώδης και «ομοιοπαθητική»  θυσία του δάσους για τη σωτηρία του δάσους……

Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ  έθεσε το ζήτημα της λήψης σειράς μέτρων,από τα οποία ξεχώριζαν δυο : Το πρώτο σχετικά με την επανεξέταση   της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στο νησί διότι τα περιβαλλοντικά δεδομένα έχουν πλέον

αλλάξει  - καταθέτοντας μάλιστα  και  ερώτηση με αίτημα  την αναστολή αδειοδότησης έργου “Αιγαία Ζεύξη” στην Χίο.

Το δεύτερο ενδιαφέρον μέτρο αφορούσε την επ’ αόριστον απαγόρευση του κυνηγιού, πράγμα που ερχόταν σε σύγκρουση με την μικρονοϊκή και «τσιφούτικη» απαγόρευσή του από τις αρχές μόνο για μια εβδομάδα !

Τελευταίο και σημαντικότερο όλων : Στην Ελλάδα επί και προ μνημονίου, απουσιάζει μια εφαρμοσμένη πολιτική διαβάθμισης της  αντιπυρικής προστασίας….Μια πολιτική που θα προτάσσει και θα πρωτο-υπερασπίζεται  χώρους και περιοχές ιδιαίτερης αξίας, όπως ήταν παλιά η Ολυμπία, το περιαστικό δάσος της Πάρνηθας,  ο αρχαιολογικός χώρος του Σουνίου κλπ. Και τέτοια περιοχή, στη περίπτωση της πυρκαγιάς της Χίου, ήταν οι μαστιχοκαλλιέργειες, που έπρεπε να προστατευθούν κατά προτεραιότητα, ως φυσικός, περιβαλλοντικός και παραγωγικός πόρος της χώρας μας…. 

ΥΓ.  Η φωτογραφία είναι από τη Μακρόνησο, όπου οι κατσίκες επελαύνουν εναντίον παντός χορταρικού χωρίς οποιονδήποτε έλεγχο...Εάν γίνει  στη Χίο αυτό που έγινε  στην Ικαρία που θρήνησε 13 νεκρούς τον Ιούλιο του 1993, τότε η καταστροφή θα ολοκληρωθεί.... 

ΠΟΝΥ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

 

 

Δε συνηθίζω να εγκωμιάζω την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, ως χρόνιος υποστηρικτής της συλλογικής, κοινωνικής ή  δημόσιας επιχειρηματικότητας. Όμως αυτή τη φορά η περίπτωση των ελληνικών αυτοκινήτων «Πόνυ» αξίζει μια εξαίρεση. Τα συγκεκριμένα  αυτοκίνητα  προβλέπεται να αρχίσουν να παράγονται από το 2014, να είναι δυο τύπων και  να είναι τόσο φτηνά, ώστε να προσφέρονται για  «κατανάλωση» σε  χώρες καθόλου  διάσημες για το υψηλό ΑΕΠ τους….Κρατώντας τη διαρκή «οικολογική»  επιφύλαξη έναντι των ακριβών ή φτηνών ΙΧ – το ότι δηλαδή  δεν πρέπει να υπερέχουν  των μαζικών μεταφορών και των ήπιων  μορφών «αυτό-κίνησης» (ποδηλασία, πεζοπορία,μοτοσυκλέτα) στις περιοχές υψηλής πληθυσμιακής πυκνότητας -  μπορούμε να πούμε :  η επανεμφάνιση των πόνυ δηλώνει ως ένα βαθμό την ικανότητα των περιφερειακών χωρών να αναπτύξουν τις γηγενείς παραγωγικές δυνάμεις, παρά την εκσυγχρονιστική «βαβουρολογία» (της πάει πολύ να την προβιβάσουμε  σε «θεωρητικολογία»…) περί του  ότι οι  χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας   είναι ικανές μόνο για την προσφορά  τουριστικών υπηρεσιών και ορισμένων πρώτων υλών, στα πλαίσια ενός παγιωμένου   διεθνούς καταμερισμού έργων….

 

Αντιγράφω λοιπον από το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ τη δήλωση του κ.Πέτρου  Τζανέτου  Κοντογούρη ,  προέδρου  του Δ.Σ της εταιρείας NAMCO, που έχει βάλει μπροστά την υπόθεση των αυτοκινήτων  «πόνυ»:

 

«Η Ελλάδα, ισχυρίζονται ορισμένοι καθηγητάδες και πάρα πολλοί μανδαρίνοι, δεν είναι σε θέση να παράγει αυτοκίνητα αλλά ούτε ποδήλατα. Όμως η General Motors, πού ήταν σε θέση να παράγει χιλιάδες οχήματα, πτώχευσε και εισέπραξε 70 δις δολάρια από τους φορολογούμενους των ΗΠΑ. Το ίδιο συνέβη με σχεδόν όλες τις «μεγάλες» αυτοκινητοβιομηχανίες, που πλέον ξεπουλούν όσο - όσο τα μεγαλόπνοα εργοστάσια που είχαν κατασκευάσει. Άποψή μου είναι πως η χώρα μας, δεν μπορεί να επιβιώνει μόνο από τη ναυτιλία και τον τουρισμό. Η Ελλάδα μπορεί να ζήσει αιώνια από τα δημιουργικά μυαλά και τη δραστηριότητα όλων των κλάδων όλων των Ελλήνων και ιδιαίτερα των ταλαντούχων νέων της. Αυτό προσπαθούμε και εμείς στη NAMCO, στηρίζοντας κάθε νέα καινοτομία και τεχνολογία, κάνοντας πράξη και τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» με τα χαμηλής ρύπανσης οχήματα «PONY» αλλά και με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα πόλης».

 

Από όλα αυτά  του κ. Κοντογούρη, κρατάω  την έμμεση αμφισβήτηση των «οικονομιών κλίμακας», που υποτίθεται ότι πετύχαιναν οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες . Το μικρό μέγεθος δεν είναι γενικά  ανταγωνιστικό, όμως και το μεγάλο μέγεθος  συχνά δεν αντιστοιχεί στο  οικονομικό optimum,  που μπορεί να έχει   επιτυχία….  

Η ζωή υπερέχει και αυτού του Φώσκολου

Διάβαζοντας   προ ετών στην «Ελευθεροτυπία» την «κριτική»  που έκανε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τζιαντζής στο ιστορικό σήριαλ   του Ηλιουπολίτη  Νίκου Φώσκολου («η Λάμψη»),  είχα εντυπωσιασθεί από τις  διαδρομές ορισμένων ηρώων στα 2000(!) περίπου επεισόδια της  συγκεκριμένης  τηλεοπτικής σειράς   :  Οι ήρωες της «Λάμψης» ανέβαιναν από τα χαμηλά της φτώχειας  στα ψηλά του πλούτου, άλλαζαν   επαγγελματικά οριζοντίως και καθέτως, μια γυναίκα του δρόμου έφτανε αρχηγός της αστυνομίας(!), γενικά  η κινητικότητα ανθρώπων και καταστάσεων μέσα στον  πεπερασμένο χώρο και χρόνο του σήριαλ   ήταν απερίγραπτη….Ως Ηλιουπολίτης ομογενής – κάτοικος πλέον της Κυψέλης – αισθανόμουν ότι με τα αφηγηματικά του ρεκόρ, ο Φώσκολος τιμούσε με το παραπάνω την ιδιαιτέρα μας πατρίδα….

Η ζωή όμως απεχθάνεται τα συγκεκριμένα   ρεκόρ , ακόμη και όταν αυτά επιτυγχάνονται στα μυθιστορήματα…. Έτσι λόγου χάρη η διαδρομή της κυρίας Καραβασίλη από επικεφαλής των επιθεωρητών περιβάλλοντος, με την έξωσή της εν συνεχεία από τον Υπουργό Σουφλιά και την αντικατάστασή της από τον αμέσως υφιστάμενό της  Γιάννη Δερμιτζάκη, με την καταμήνυσή της από τον τελευταίο αναφορικά με  την υπόθεση Ασωπού, με την υποστήριξή της από όλους εμάς τους οικολογούντες συμπεριλαμβανομένου του εν ζωή συντρόφου της Σάκη Κουρουζίδη, με τις δυο απανωτές δίκες της σε πρώτο και δεύτερο βαθμό  , την αθώωσή της, την επανατοποθέτησή της     στο ΥΠΕΚΑ ως ειδικής γραμματέως, ενώ παράλληλα, σε όλα αυτά, διαδραματιζόταν κατά σειρά : η αποστασιοποίησή της από τον ΣΥΝ, οι βολές ενίων  αριστερών εναντίον της για τη συμπεριφορά της σε  διάφορα ζητήματα(στις οποίες απαντούσαμε κάποιοι, άντε, ονόματα μη λέμε…), η διέλευσή της από τους Οικολόγους Πράσινους – δεν ξέρω αν άνοιξε κι όλας τη πόρτα και μπήκε μέσα -  στη συνέχεια το στρογγυλοκάθισμά  της παρά τω ΠΑΣΟΚ  επί εποχής Μνημονίου, η πληθωρική της παρουσία σε διάφορα  περιβαλλοντικά ζητήματα ή  «μέτωπα» επί το ακτιβιστικότερον  αλλά όχι και εκεί που έκανε ιδιαίτερα τζιζ (χρυσορυχεία) – ακόμη και η  εναντίωσή της στο «αυθαίρετο νεκροταφείο» που έστησε η τοπική αυτοδιοίκηση στη Γλυφάδα [κάθε σοβαρός υπερήλιξ ενδιαφέρεται να ταφεί νομίμως και με καταβολή του σχετικού ΦΠΑ] -  και παράλληλα με όλα αυτά η διακοπή των σχέσεών της με τον  Κουρουζίδη, ο οποίος, αδιαφορώντας για την έξωθεν κουτσομπολίστικη μαρτυρία, διάλεξε (;) ως  ΔΗΜΑΡίτης να αναλάβει   τη θέση της πρώην του, έ λοιπόν-   βαθιά ανάσα εδώ :

Όλα αυτά και πολλά  άλλα που δεν χωράνε , ξεπερνάνε  το ρεκόρ της «Λάμψης» και του  Φώσκολου γενικότερα….

ΥΓ.

Επιφυλάσσομαι να απαντήσω σύντομα στο ξερολικό δημοσίευμα ένός περιβαλλοντικού ιστότοπου, που άρπαξε την ευκαιρία για να κάνει τον καμπόσο….Όσον αφορά τον νέο Ειδικό Γραμματέα, ισχύουν τα γενικώς ισχύοντα : Σιγά μη κάνει  τίποτα με τα μερεμέτια του στη πολυκατοικία,  που έχει καταδικάσει η τρόϊκα εσωτερικού σε κατάρρευση…..

Στέφανος Ληναίος

Αυτή την «ιστορία», που «αφηγείται»  ο Στέφανος Ληναίος, Γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής του «Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», πρέπει να την ξέρει ο καθένας   Το 1936, η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο  που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας! Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε: "Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο". (Yearbook of the International Law ommission,1980,v.l.,σελ.25). Σε  υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, υποστήριξε : «Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους». Με αυτά τα επιχειρήματα  το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ...

Δ. Καζάκης : Το μεταναστευτικό και η σπέκουλα σε βάρος του λαού

 

Το εν όψει άγαλμα , τοποθετημένο στη  κεντρική πλατεία του Μετσόβου,  ανήκει στον Ευάγγελο Αβέρωφ (1910-1990), που διετέλεσε Υπουργός και παρά λίγο να γίνει Πρόεδρος  της Νέας Δημοκρατίας. Στη δεκαετία του 1950, μέσα σε συνθήκες μαζικής μετανάστευσης από τη Βόρεια Ελλάδα προς την κεντρική Ευρώπη και ιδιαίτερα τη Γερμανία -  με αποτέλεσμα την είσπραξη σημαντικών εμβασμάτων  από τη χώρα μας -    ο Αβέρωφ είχε  εκστομίσει τη φράση :  «η ευλογία της μετανάστευσης…» Η φράση αυτή  γυρόφερνε για πολλά χρόνια στα στόματα των δημοκρατικών δυνάμεων ως δηλωτική αναλγησίας και κυνισμού, για μια κατάσταση που εθεωρείτο  υπεύθυνη για  άπειρους ξεριζωμούς και πικρές νοσταλγίες, για την  ερήμωση  της ελληνικής υπαίθρου, για  την παραγωγική υπανάπτυξη της χώρας….

Σήμερα οι επιπτώσεις της μετανάστευσης τόσο στις χώρες αποστολής (θέμα που ελάχιστα έχει θιγεί μέχρι σήμερα !)  όσο και στις χώρες υποδοχής των μεταναστών,  προσεγγίζονται συχνά  με ηθικολογικές γενικότητες και  «πλειοδοσίες ανθρωπισμού» , χωρίς να αναλύεται η επίδραση  της κατά κανόνα ανασφάλιστης και φτηνής μεταναστευτικής εργασίας  στους διεθνείς συσχετισμούς εργασίας και κεφαλαίου. Στο αρκετά εκτεταμένο και ενημερωτικό δοκίμιο που ακολουθεί, ο Δημήτρης Καζάκης  ασχολείται με διάφορες πτυχές της μεταναστευτικής διαδικασίας, με τον οργανωμένο «εισοδισμό»  δια μέσου των συνόρων και με τις διαπλοκές πολιτικών και οικονομικών παραγόντων.   

Σχετικά με το επίκαιρο θέμα  που προέκυψε από την εφαρμογή του σχεδίου «Ξένιος Δίας», ο  Καζάκης σημειώνει :

 «Το πρόβλημα της μετανάστευσης δεν λύνεται με αστυνομικά πογκρόμ και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι πολιτικές αυτές υπηρετούν τον αποπροσανατολισμό του κόσμου και τον εκμαυλισμό του. Όσο περισσότερο στρέφεται ο κόσμος ενάντια στους λαθρομετανάστες, τόσο ξεχνά τους αληθινούς κατακτητές της χώρας του»…

Ακόμη υποστηρίζει :

«Ο μετανάστης στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας είχε μόνο μια χρησιμότητα: να αποτελέσει ένα πρόσφορο μέσο κατάλυσης κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων στις χώρες όπου καταφεύγει για εργασία»

Σημαντικό επίσης είναι ότι ο ίδιος συγγραφέας, ισχυρίζεται ότι υπάρχει  μια υπόγεια διαπλοκή  μεταξύ «διακινητών»  και  «συμπαραστατών» προς τους μετανάστες :

Το 2011 διέρρευσε στον ελληνικό τύπο μια μυστική έκθεση από την ελληνική υπηρεσία πληροφοριών με βάση την οποία εντοπίστηκε  δίκτυο ανθρώπων που συνδέονται με την παράνομη βιομηχανία μετανάστευσης,  να χρηματοδοτούν ακόμη και φιλομεταναστευτικές ΜΚΟ, προκειμένου να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη για να αποδεχθεί την εισαγωγή παράνομων μεταναστών στη χώρα στο όνομα του «ανθρωπισμού» και του «διεθνισμού».

Όλο το κείμενο του Καζάκη

ΤΣΙΠΡΑΣ – ΠΕΡΕΣ - ΚΟΥΡΑΚΗΣ

Διαμαρτύρεται ο Τάσος Κουράκης, κατά δήλωσίν του βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (βλέπεις, το ΕΚΜ το ξέχασε….) για τη συνάντηση του Προέδρου Αλέξη Τσίπρα με τον Πρόεδρο του Ισραήλ…Και αραδιάζει μια σειρά από επιχειρήματα κατά βάση σωστά,   καταγγέλλοντας  τη συνάντηση ως ουσιαστική και όχι απλώς  εθιμοτυπική  :  Πλην όμως   παρακάμπτοντας   το  ευρύτερο πολιτικό «περιβάλλον» στη περιοχή, ιδιαίτερα όπως αυτό  διαμορφώνεται από τη  νόμιμη διεκδίκηση της Κύπρου για την ΑΟΖ, τη  στρατιωτική αποδυνάμωση της Ελλάδας, τον  προβιβασμό της Τουρκίας σε περιφερειακή υπερδύναμη…

Θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσα η άποψη του Κουράκη και κάθε άλλου,  για  το ποια θα ήταν η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο, σε Ελλάδα και Κύπρο, αν δεν υπήρχε  η αντιπαλότητα Τουρκίας και Ισραήλ. Για το αν τα υπαρξιακά προβλήματα της χώρας μας υπό συνθήκες μνημονίου,  θα ήταν υπαρξιακά προβλήματα στο τετράγωνο, λόγω των γνωστών διεκδικήσεων της Άγκυρας στο Αιγαίο και αλλού…

Να μην απεμπολήσουμε την Παλαιστινιακή υπόθεση και το διεθνές δίκαιο, σύμφωνοι :  Αλλά στη παρούσα φάση το Ισραήλ, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι παράγων ευστάθειας στη περιοχή. Και ένας τέτοιος παράγων δεν πρέπει να παραγνωρίζεται από κανένα πολιτικό ακτιβιστή. Πολύ δε περισσότερο από έναν ηγέτη πολιτικού σχηματισμού, που στοχεύει στην    ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών….

Όλο το κείμενο του Κουράκη

Στα ημιτελικά της καταστροφής

Βρισκόμαστε τώρα στα ημιτελικά της καταστροφής . Η πρώτη φάση βαίνει προς ολοκλήρωση – και είναι η φτηνή εξαγορά δημόσιων περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού λαού. Η δεύτερη φάση που εν μέρει βαίνει παράλληλα με την πρώτη, είναι η φάση των ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες  ανοίγουν το δρόμο για την εξαγορά δημοσίων επιχειρήσεων από ιδιώτες και στη συνέχεια την εξαγορά των εξαγορασθέντων από άλλα, μεγαλύτερα ψάρια….Η τρίτη φάση έγκειται στην επίθεση  εναντίον των ιδιωτικών περιουσιών, αρχής γενομένης από αυτές που κατέχονται από δανειολήπτες.   

Σύμφωνα με δημοσίευμα των ΝΕΩΝ στις 12.8.2012, η Τρόϊκα ασκεί  πιέσεις με στόχο  να επιτραπούν εκ νέου οι πλειστηριασμοί ακινήτων, ακόμα και για μικρά ποσά οφειλών από δάνεια. Τα ακίνητα αυτά, 100.000 τον αριθμό, προστατεύονται μέχρι το τέλος του 2012 για ποσά οφειλών προς τις τράπεζες μέχρι και 200.000 ευρώ, όμως η άρση ή μη παράταση της προστασίας τους θα οδηγήσει σε μαζικούς πλειστηριασμούς και καθίζηση των τιμών …

Τελικό αποτέλεσμα :  Το φαινόμενο του ευϋπόληπτου και υγιούς επιχειρηματία βορειοευρωπαϊκής προελεύσεως, που θα αγοράζει μαζεμένα και «μπιρ παρά» καμιά 100αριά διαμερίσματα, εξοχικά και αγροτεμάχια  επί ελληνικού εδάφους, είναι ANTE PORTAS….

Αυτά, έστω ως κατάθεση μαρτυρίας για το ότι κάποιοι άνθρωποι ξέρουμε  προς τα που πηγαίνουμε .Όχι ως δήλωση ενός απαισιόδοξου ντετερμινισμού – σε αντιπαράθεση με τον χαζοχαρούμενο  επαναστατικό ντετερμινισμό του αριστερισμού -  αλλά ως έκφραση μιας σοβαρότατης πιθανότητας…

Οι επιθετικοί πόλεμοι γίνονται για το πλιάτσικο, και η Γερμανία διοργάνωσε δυο τέτοιους πολέμους τον αιώνα που πέρασε. Ο νέος, μεταμοντέρνος πόλεμος που διεξάγει σήμερα,  δεν έχει πάντσερ, στούκας, μέσερσμιτ, κανόνια τύπου «Βέρθα» κλπ, αλλά στοχεύει απευθείας στο πλιάτσικο μέσω οικονομικών διαδικασιών... Αν δεν παλέψουμε, έρχεται  μια κανονική σφαγή με το βαμβάκι…  

Συναυλία στη "Παχειά Άμμο"

ΠΕΡΙ «ΟΡΘΗΣ ΓΡΑΦΗΣ»

Μια από τις λίγες γλωσσολογικές παρατηρήσεις του Καρόλου Μαρξ στο «Κεφάλαιο», ήταν  αυτή  της επίκλησης ενός γνωμικού,  που λεγόταν από τους μορφωμένους κύκλους της εποχής του.  Το γνωμικό ήταν  «Γράφεται  Παρίσι και προφέρεται Λονδίνο», και αποτελούσε ένα δηκτικό σχολιασμό της Αγγλικής γλώσσας, της οποία η γραφή απέκλινε συστηματικά από τον φωνούμενο λόγο…

Η «ορθή γραφή» - Ορθογραφία κοινώς – θα έπρεπε να  στοχεύει  στην διαρκή αναζήτηση της  αντιστοιχίας  των συμβόλων  με τον  συμβολιζόμενο, ζωντανό λόγο, που είναι διαχρονικά ρευστός και μεταβλητός. Ταυτόχρονα  όμως η «ορθή γραφή»  είναι επιφορτισμένη και με  άλλα καθήκοντα  : Και τέτοια είναι  η διάσωση της  ιστορικής πληροφορίας και η  διακριτότητα ομόηχων - αλλά νοηματικά διαφορετικών -  λέξεων.    Όπως και να το κάνουμε, χρειαζόμαστε ένα τρόπο για να δηλώνουμε τη διαφορετικότητα της «φωνο-λογίας»  από τη «φονο-λογία», κι αυτός έγκειται στην ύπαρξη των ομόηχων «ω»(ωμέγα) και «ο»(όμικρον). Αυτή  η   διαφορετικότητα των συμβόλων μας επιτρέπει , εκτός από το  χιούμορ,  το να χρησιμοποιούμε  τα  γλωσσικά υλικά του παρελθόντος για τη παραγωγή νεολογισμών…

Σε μια παλιότερη συζήτηση  σε ένα Forum – όταν η λέξη «Κομμουνισμός» εμφανίστηκε με ένα «μ» (Κομουνισμός) - απείλησα ( χάριν παιδιάς….)  να γράφω  εφεξής τη λέξη με  τρία  «μ» («Κομμμουνισμός») για να ισοφαρίσω τη κατάσταση (!)..… Τώρα, με αφορμή τη συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη, μπορώ να υποστηρίξω  ότι η  «σωτηρία»  της ελληνικής γλώσσας και της ορθής γραφής  δεν είναι δυνατό να γίνει με  λάθη  αντιθέτου φοράς -  κοντολογίς με την επιστροφή  και εμμονή  σε παρελθούσες και γλωσσο-λογικά έκπτωτες μορφές (π.χ. πολυτονικό σύστημα). Αντίθετα αυτή η «σωτηρία» εξαρτάται – πέρα φυσικά από την αυτεξουσιότητα και πολιτιστική αυτορρύθμιση του Ελληνισμού -  από τη  «σωστή» σχέση με το πολυεθνικό γλωσσικό περιβάλλον (Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά κλπ), με το οποίο αναγκαστικά γίνονται ανταλλαγές ή οσμώσεις.

Στους αναγνώστες αυτού του ιστότοπου και με καθαρά εισαγωγική διάθεση σε ένα ζήτημα αχανών διαστάσεων,  προτείνω την ανάγνωση δυο κειμένων  με αντίθετους προσανατολισμούς.

http://ardin-rixi.gr/archives/6831

http://seisaxthia.wordpress.com/2012/07/25/%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%ac-%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%ae%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b1-%ce%bf-%cf%83%ce%b1%ce%b2%ce%b2%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82/

Ακόμη προτείνω  στους ενοχλούμενους από τη διείσδυση ξένων γλωσσικών εκφράσεων ή λέξεων στον ελληνικό λόγο, να μπουν σε σκέψεις  για την εκτόπιση ελληνικών λέξεων (π.χ. «ευχαριστώ»  ή «πήγαινε») από τις  πλέον ευπρόφερτες αγγλοσαξωνικές λέξεις  “thanks”  και “go” :  Πώς να το κάνουμε, διάφοροι αγγλοσαξωνικοί όροι συχνά παράγονται με τη καταβολή μικρότερης «στοματικής ενέργειας» , συνεπώς διαθέτουν από αυτή την άποψη ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα !

Φυσικά, η πρόσθετη ενέργεια που απαιτείται στο εκπαιδευτικό μας σύστημα  για την εκμάθηση των ο,ω, η,υ, ει,οι, κλπ.  από τους μαθητές ,  είναι ασήμαντη σε σχέση με το αποτέλεσμα – που είναι  η πρόσληψη ενός γλωσσικού οργάνου  υψηλής ακριβείας… Όμως το να επιχειρείς να αντικαταστήσεις τη λέξη Fax  με την ελληνική λέξη  «τηλεομοιοτυπία» , είναι  καθαρή ουτοπία.  

Η ελληνική γλώσσα είναι δεμένη με την ελληνικότητα, και η ελληνικότητα δεν είναι μια ταριχευμένη κατάσταση , αλλά αντίθετα   είναι δεμένη «με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών» . Πέρα από τον αυτιστικό ελληνοκεντρισμό αλλά και από τον εκπιθηκισμό της παιδείας μας, υπάρχει ο δρόμος του μέτρου και της ισορροπίας. Ο διμέτωπος αγώνας είναι αναπόφευκτος…….