Γενικά
οι πυρκαγιές ενεργοποιούν μιαν απεγνωσμένη αναζήτηση υπευθύνων και ενόχων, όμως
υπάρχουν άνθρωποι της Δημόσιας Διοίκησης (Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων
Υπαλλήλων-ΠΕΔΔΥ) που δεν είναι διατεθειμένοι να παίξουν – με δηλώσεις ή
παραλείψεις δηλώσεων – αυτό το ρόλο…. Που δεν προσφέρονται να παίξουν το ρόλο του «διεφθαρμένου» , «ανίκανου»
και «απρόθυμου» κράτους, που υπάρχει από κεκτημένη ταχύτητα μέσα σε ένα
γενικότερο πλαίσιο διαφθοράς…
Του
λόγου το αληθές αποδεικνύει η ανακοίνωση της ΠΕΔΔΥ, που εκδόθηκε με αφορμή τις βολές
των ΜΜΕ της Χίου εναντίον υπηρεσιακών παραγόντων της τοπικής Διεύθυνσης Δασών .
Η ΠΕΔΔΥ αναφέρεται στον πλειοψηφικά ιδιωτικό χαρακτήρα
των καμένων δασών ή δασικών εκτάσεων (εμβάλλοντας τους διαθέτοντες στοιχειώδες IQ σε σκέψεις…) ενώ σημειώνει εν
κατακλείδι :
«το υπάρχον νομικό πλαίσιο όχι μόνο δε
θωρακίζει τα δάση και τη δημόσια περιουσία, αλλά αντίθετα οδηγεί στη μείωσή της
ασκούμενης δασοπολιτικής επιτήρησης, με βέβαιο αποτέλεσμα την αύξηση των λαθροϋλοτομιών, τις καταπατήσεις των δασών και βέβαια τις
καταστροφικές Δασικές Πυρκαγιές».
Σχετικά
με τη Χίο δες
Εν όψει, φωτογραφία από τον Εθνικό Δρυμό Σουνίου (θέση "Χάος")
Όλο το
κείμενο της ανακοίνωσης της ΠΕΔΔΥ
"Στον
απόηχο της καταστροφικής πυρκαγιάς στη Χίο παρατηρούμε δυστυχώς και πάλι «ηχηρές»
και «αξιοπερίεργες» συμπεριφορές τοπικών παραγόντων, ακόμα και εκπροσώπων
θεσμικών αρχών, που αντί να φροντίζουν για τη λήψη μέτρων που θα επουλώσουν τις
πληγές αυτής της τεράστιας οικολογικής, κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής,
επιδίδονται με τη συνδρομή των τοπικών ΜΜΕ σε ένα αγώνα απόδοσης ευθυνών σε
βάρος υπηρεσιακών παραγόντων της Δ/νσης Δασών Χίου.
Δεν
είναι δυστυχώς πρωτόγνωρο φαινόμενο να προσωποποιείται η όποια αποτυχία του κρατικού
μηχανισμού να περιορίσει μια φυσική καταστροφή και να επιχειρείται η εύκολη
λύση της μετακύλησης ευθυνών σε μια υπηρεσία (συνήθως την πιο αδύναμη) ή ένα
υπηρεσιακό παράγοντα (που δεν έχει και τη δυνατότητα να αντιδράσει).
Οι
Ενώσεις μας ζητούν από τα αρμόδια Υπουργεία και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση
Αιγαίου να αναζητήσουν στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους τις ευθύνες για την καταστροφή της Χίου, εκεί
που πραγματικά υπάρχουν. Για να γίνει αυτό χρειάζεται γνώση, περίσκεψη και
υπευθυνότητα και δίκαια κρίση χωρίς φόβο, χωρίς προκατάληψη και χωρίς οι
κρίνοντες να εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Διαφορετικά το μόνο βέβαιο είναι ότι θα
επαναλαμβάνονται (σε βάρος των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος) τα ίδια
λάθη και οι ίδιες παραλήψεις .
Στο πλαίσιο
αυτό τονίζουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι ο διοικητικός ρόλος των Δημόσιων Αρχών
(Δασικών και όχι μόνο) και συνεπώς και των υπευθύνων υπηρεσιακών παραγόντων που
υπηρετούν σε αυτές, είναι αυστηρά προσδιορισμένος και σχετίζεται με
τις ασκούμενες από το νόμο αρμοδιότητες τους και μόνο με αυτές. Συνεπώς
ο όποιος αρνητικός σχολιασμός ή ακόμη χειρότερα (όπως στην περίπτωση της Χίου)
η επιλεκτική στοχοποίηση τους, που διαχέεται από τοπικά ΜΜΕ και λοιπούς
παράγοντες, για παραλήψεις και ευθύνες στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν
μπορεί να αγνοεί και να παραβλέπει το (αυστηρό)
νομικό πλαίσιο λειτουργίας τους και την πραγματική διοικητική τους δυνατότητα
να χειριστούν, είτε σε επίπεδο πρόληψης είτε σε επίπεδο καταστολής, το πρόβλημα
των δασικών πυρκαγιών.
Ούτε ασφαλώς μπορεί να παραβλέπεται η πολυπλοκότητα της
δασοπροστασίας και η θεσμική εμπλοκή διαφόρων φορέων αλλά και επιπέδων
διοίκησης στην οργάνωση του αντιπυρικού σχεδιασμού για την πρόληψη και την
καταστολή των δασικών πυρκαγιών.
Τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά, αναγκαστικά μας οδηγούν
στο να αναζητήσουμε «τι δεν πήγε καλά στην περίπτωση της Χίου», όχι μόνο
σε μια Υπηρεσία αλλά στο σύνολο των εμπλεκομένων στον αντιπυρικό σχεδιασμό αυτής
και κατά συνέπεια να αναζητήσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που τίθενται εύλογα, για
τον τρόπο οργάνωσης της πυροπροστασίας μιας περιοχής ιδιαίτερα υψηλής
επικινδυνότητας για την οποία θα έπρεπε:
1. Να υπάρχει ευρεία διασπορά πυροσβεστικών οχημάτων, ώστε
να εξασφαλίζεται η άμεση επέμβαση τους σε περίπτωση πυρκαγιάς.
2. Να λειτουργούν τα συστήματα καμερών τα οποία είχαν
κατά το παρελθόν εγκατασταθεί στην περιοχή
και να καταγράφονται τα συμβάντα.
3. Να έχουν στελεχωθεί και να λειτουργούν τα πυροφυλάκεια
κυρίως στα επικίνδυνα για πυρκαγιές σημεία .
4. Να έχουν διατεθεί για σκοπούς δασοπροστασίας (των
δημοτικών δασών) τα χρήματα που διατέθηκαν από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Δήμο Χίου και
κατά το τρέχον έτος (180 χιλ.€ ) αλλά και κατά τα προηγούμενα έτη.
5. Με δεδομένο επίσης ότι τα δάση της Χίου είναι κατά 60%
ιδιωτικά (δημοτικά κλπ) όφειλαν οι
δασοκτήμονες να έχουν λάβει μέτρα για την προστασία των ιδιωτικών δασών
τους (ποσοστό 90% των δασών και δασ.
εκτάσεων που κάηκαν ήταν ιδιωτικά;).
6. Να έχουν υποβληθεί για έγκριση στη Δ/νση Δασών Χίου από τους
παραπάνω ιδιώτες δασοκτήμονες (ΟΤΑ, φυσικά ή Νομικά πρόσωπα) το τρέχον ή τα προηγούμενα έτη μελέτες
αντιπυρικής προστασίας, ώστε να αξιολογηθεί αν υπήρξε άρνηση ή ολιγωρία από τη Δ/νση Δασών στον
έλεγχο ή στη θεώρησή των μελετών αυτών .
7. Να διαπιστωθεί αν οι αντιπυρικές λωρίδες και λοιπά αντιπυρικά
έργα που έγιναν τα έτη 2008 και 2009 από τον τέως Δήμο Ομηρούπολης, στα δάση
Αυγωνύμων και Ανάβατου (από τα οποία πέρασε η φωτιά) λειτούργησαν
αποτελεσματικά και γιατί;
8. Να έχουν μελετηθεί οι τοπικές συνθήκες και να έχουν γίνει
τα απαραίτητα αντιπυρικά έργα (κυρίως ζώνες) από τους δασοκτήμονες (ΟΤΑ, Ν.Π.Δ.Δ &
φυσικά πρόσωπα) στα δάση και τις δασικές εκτάσεις που είναι ιδιοκτησία τους, πριν
την πυρκαγιά και όχι κατά την διάρκεια της,
9. Να εκτιμάται σωστά από την πρώτη στιγμή το μέγεθος της καταστροφής
και να γίνονται οι απαραίτητες ενέργειες για τον αντίστοιχο χαρακτηρισμό της (μικρής ή μεγάλης έκτασης).
10. Να γίνονται οι απαραίτητες επιχειρησιακές ενέργειες (κατά
τη διάρκεια της πυρόσβεσης) με τη συντονισμένη δράση πεζοπόρων τμημάτων για την
εξασφάλιση των μετώπων και την αποφυγή αναζωπυρώσεων, μετά τις ρίψεις των
αεροσκαφών.
Εκτιμούμε
ότι οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα- προϋποθέσεις θα αποδώσουν την
πραγματική διάσταση των προβλημάτων στην οργάνωση του επιχειρησιακού
σχεδιασμού, είτε αναφερόμαστε στην πρόληψη είτε στην καταστολή των δασικών
πυρκαγιών, θα καταδείξουν τις
πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στην καταστροφή μεγάλου μέρους της Χίου και
θα συμβάλλουν στην αποτροπή φαινομένων διολίσθησης ευθυνών από Υπηρεσία σε
Υπηρεσία ή σε ανυπεράσπιστους συναδέλφους, οι οποίοι καλούνται κάτω από άκρως αντίξοες συνθήκες να
διαχειριστούν το φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών, λειτουργώντας μέσα σε ένα
νομικό πλαίσιο ιδιαίτερα πολύπλοκο, με μη ξεκάθαρες αρμοδιότητες, έλλειψη
χρηματοδότησης και αντιμετωπίζοντας από ότι αποδεικνύεται και την κακοπιστία μερίδας
της τοπικής κοινωνίας και ¨παραγόντων¨.
Είναι
βέβαιο επίσης ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές θα συνεχίσουν να απασχολούν την
Ελληνική Κοινωνία. Ιδιαίτερα όταν ακόμη
και σήμερα δεν υπάρχει (δυστυχώς) πολιτική βούληση που θα επιτρέψει τη
λειτουργία σύγχρονων και αποτελεσματικών διοικητικών δομών που θα έχουν την αποκλειστική ευθύνη για τη δασοπροστασία (ενιαίος φορέας), ενώ παράλληλα το υπάρχον νομικό πλαίσιο όχι μόνο δε
θωρακίζει τα δάση και τη δημόσια περιουσία, αλλά αντίθετα οδηγεί στη μείωσή της
ασκούμενης δασοπολιτικής επιτήρησης, με βέβαιο αποτέλεσμα την αύξηση των λαθροϋλοτομιών, τις καταπατήσεις των δασών και βέβαια τις
καταστροφικές Δασικές Πυρκαγιές".