Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΦΟΙΝΙΚΩΝ

Παρακολούθησα για καιρό  το διάλογο  που διεξάγοταν  μεταξύ των γεωτεχνικών του PEEGEP, σχετικά με την ασθένεια των φοινίκων…Η υπόθεση είχε  κρατήσει χρόνια, όμως οι  καταστρεπτικές συνέπειες της συγκεκριμένης  φυτασθένειας  ελάχιστα αναχαιτίσθηκαν… Το δέντρο ήταν πολύ «γκλάμορους», από εκείνα που  οι οικολογούντες κριτικάριζαν ως άσχετα με την εγχώρια χλωρίδα, από τότε που ο Δήμαχος της Αθήνας Μιλτιάδης Έβερτ  (δεκαετία του 80) είχε εισαγάγει πολλά τέτοια  για να διακοσμήσει την πρωτεύουσα.  

Σήμερα σε  πολλά σημεία της Αττικής και όχι μόνο, η καταστροφή των φοινίκων είναι έκδηλη, η δε απομάκρυνση των ξερών κορμών εξαιρετικά δύσκολη και μάλιστα με μεγάλο κόστος. Ενώ η χώρα πληρώνει μεταξύ άλλων κι αυτή τη κακοτυχία, από την ανάγνωση μιας ερώτησης του  ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή προκύπτει ότι  η Ελλάδα, δεν είχε χρηματοδοτηθεί το 2011 για “την καταπολέμηση οργανισμών επιβλαβών για τα φυτά ή τα φυτικά προϊόντα”, όπως συνέβη με άλλες χώρες της ΕΕ.  Γιατί;

 Γιατί όπως αποκάλυψε   ο αρμόδιος Επίτροπος Υγείας και Καταναλωτών, κ. Ντάλι, οχι ΜΟΝΟ η Ελλάδα δεν έκανε αίτηση για χρηματοδότηση για το έτος 2010-2011, αλλά για διάστημα μεγαλύτερο της δεκαετίας δεν ζήτησε  ούτε ένα ευρώ, τη στιγμή που άλλες χώρες πήραν  εκατομμύρια !

Στην ερώτησή του ο Χουντής ζητούσε να πληροφορηθεί γιατί στην “απόφαση της Επιτροπής υπ’ αριθμ. Ε(2011)9243” με την οποία “εγκρίθηκε η χορήγηση κοινοτικής συνδρομής από την Ένωση για το 2011 με σκοπό την κάλυψη των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Κύπρο, τη Μάλτα, τις Κάτω Χώρες και την Πορτογαλία για την καταπολέμηση οργανισμών επιβλαβών για τα φυτά ή τα φυτικά προϊόντα” όπως “το ρυγχοφόρο σκαθάρι των φοινικοειδών” (που εξαφανίζει τους φοίνικες σε όλη τη χώρα) και την “Tutaasoluta της τομάτας, αλλά και ορισμένες ασθένειες οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί και στην Ελλάδα και έχουν προξενήσει σοβαρές ζημιές” δεν περιλαμβάνεται η Ελλάδα, και ζητούσε στοιχεία για τις απορροφήσεις σχετικών κονδυλίων από τα κράτη μέλη….

Ο ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΓΔΜ

Ο Κύρο Γκληγκόρωφ, πρώτος Πρόεδρος της ΠΓΔΜ που πέθανε πρόσφατα , υποστήριξε σθεναρά  την ιστορική εκδοχή περί της διαμόρφωσης  της συλλογικότητας των Σλαυομακεδόνων  όχι πριν τον 6^ο -7^ο αιώνα μΧ.  :     Και  γι αυτό  τιμωρήθηκε  με το να οδηγηθεί στο χώρο της ταφής του με ένα αγροτικό ημιφορτηγό ! 

Υποθέτω ότι εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να χαρίσουμε  στους ΠΓΔΜίτες 13-14 αιώνες ιστορίας, αν και κάποιοι από αυτούς βγήκαν προ λίγων μηνών , σε εκδήλωση στη Φλώρινα, να μας δώσουν μόλις 2 αιώνες (!),  ισχυριζόμενοι ότι η Νεοελληνική  ταυτότητα  «κατασκευάστηκε»  από μια ζεύξη διαφόρων πολιτιστικών στοιχείων  στον ελλαδικό χώρο   μέσα από τη ενοποιητική δράση των Βαυαρών «Φιλελλήνων» ! …Ο ισχυρισμός αυτός, δια στόματος Δημήτρη Λιθοξόου, διανθιζόταν  από αναφορές στον Φαλμεράϋερ και ολοκληρωνόταν με αναφορές στην υπεροχή της «Μακεδονικής» γλώσσας έναντι της Ελληνικής, με επιχείρημα  ότι ο γραπτός «Μακεδονικός»  λόγος ταυτίζεται με τον «φωνούμενο», σε αντίθεση με τον ελληνικό προφορικό  λόγο που αποκλίνει από τον γραπτό….

Όμως εδώ θέμα μου δεν είναι να ασχοληθώ με το βλακώδες θέμα της  υπεροχής μιας γλώσσας έναντι μιας άλλης – απλά θα παρέπεμπα σε ένα λογοπαίγνιο της εποχής του Καρόλου Μαρξ  σχετικά με την απόκλιση των γραπτών από τα προφερόμενα αγγλικά  -  «γράφεται Λονδίνο και προφέρεται Παρίσι» -  μια και ο κ. Λιθοξόου ήταν και Μαρξιστής, αν δεν κάνω λάθος……

Θέμα μου είναι  η διάθεση του πρώην Πρωθυπουργού των Σκοπίων, κ. Λιούπτσο Γκεοργκιέφσκυ, που πρόσφατα επανεξελέγη Πρόεδρος του κόμματος ΒΜΠΟ-ΗΠ  και που   δήλωσε  ότι η πραγματική λύση στην υπόθεση της ονομασίας είναι   «Άνω»  ή  «Βόρεια»   Μακεδονία….

Επειδή και εγώ, ως κάτοικος της Κυψέλης, δεν θα ήθελα να με λένε Τρικαλινό ή Φαληριώτη ή κάπως αλλιώς, συνεχίζω αδιαλείπτως, από το 92 και εντεύθεν, να υποστηρίζω ότι κάποιοι που διαμένουν στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας δεν είναι δυνατόν παρά να έχουν κάποια σχέση με αυτό το όνομα-  Άνω, Βόρεια, Νέα, Μεταμοντέρνα, Σλαυϊκή,  Παλαιοημερολογίτικη (οι ΠΓΔΜίτες πάνε με το παλιό ημερολόγιο..), Ημιαλβανική, Βαρδαριανή , Παιονική  ή κάπως αλλιώς, αλλά Μακεδονία….

Όμως  η   σημειολογία της περιοχής δεν είναι ΤΟ ζήτημα ! Ζήτημα δεν είναι  ούτε καν η ιστορία της – η οποία θα μπορούσε να διερευνηθεί  μέσα από ένα συστηματικό  διάλογο ιστορικών επιστημόνων και λογίων :  Το ζήτημα βρίσκεται  στο να εγκαταλείψουν οι πολιτικοί και πολιτιστικοί παράγοντες των Σκοπίων τις επιθετικές φαντασιώσεις τους -  δια μέσου των οποίων  προσπαθούν να προσανατολίσουν  ένα μωσαϊκό πληθυσμών σε μια πλιατσικολογική στρατηγική. Και για χάρη της οποίας  είναι προθυμότατοι να σκύψουν δουλικά  το κεφάλι ενώπιον οποιασδήποτε μεγάλης δύναμης, αντί να επιχειρήσουν «να τα βρουν »  με τους γείτονές τους…

Υ.Γ.

Αξιοσημείωτη είναι η τοποθέτηση του Βούλγαρου Ακαδημαϊκού Γκεόργκι Μάρκωφ, απέναντι στους ισχυρισμούς των Σκοπιανών ακόμη και  περί της «μακεδονικότητας» των Βουλγάρων ! Λέει ο Βούλγαρος Ακαδημαϊκός :

«Οι Σκοπιανοί ισχυρίζονται ότι υπάρχει "Μακεδονικό Έθνος" και αυτό το έθνος πρέπει να' χει μια αξιοσέβαστη Ιστορία. Εδώ όμως είναι και η διαφορά μας. Πιστεύουμε πως το Έθνος αυτό δημιουργήθηκε από τον Τίτο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και βασικά η Ιστορία τους είναι πολύ μικρή, καθώς αρχίζει μόλις το 1944», εξηγεί ο καθηγητής, «αλλά αυτοί θέλουν να αποκτήσουν και μια αναγεννησιακή και μια μεσαιωνική Ιστορία απ' τον Βασιλιά Σαμουήλ και αρχαία Ιστορία απ' τον Μέγα Αλέξανδρο. Όλα αυτά δεν είναι ευρωπαϊκά, τα δε βιβλία τους είναι γεμάτα με μίσος κατά των Βουλγάρων με εκπληκτικούς τίτλους»!

Και συνεχίζει: «Αν χρειαστεί να ξεκινήσουμε από κάτι είναι τα βιβλία τους που δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο από το να κατηγορούν ολόκληρο τον βουλγαρικό λαό. Όλα αυτά όμως εξυπηρετούν μόνο την πολιτική που ακολουθούν και όχι την Ιστορική επιστήμη. Προσπαθούν οι Σκοπιανοί να αποδείξουν ότι ήταν και οι πρόγονοι τους. Εγώ τους απαντώ: Αν θέλετε να απογράφεστε ως Μακεδόνες καλά κάνετε, αλλά ως αυτοαποκαλούμενοι Μακεδόνες δεν σημαίνει ότι οι παππούδες σας δεν ήσαν Βούλγαροι και δεν χρειάζεται να τους ξεθάψετε και να προσαρμόσετε τα οστά τους στην πολιτική σας ιδεολογία. Σε αυτό δεν συμφωνούμε και είναι ηθικά απαράδεκτο για μας»…

ΥΓ. Στη φωτογραφία, ευχές των Σκοπιανών φιλάθλων με αφορμή το νέο έτος, "Ελλάδα σου ευχόμαστε χαρούμενη χρεοκοπία".....

Περισσότερα δες

http://www.elzoni.gr/html/ent/465/ent.18465.asp

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2012/01/blog-post_2472.html

Δηλώσεις του Γκρουπφύρερ των Γερμανών Εφοριακών

«Ο πρόεδρος των Γερμανών εφοριακών υπαλλήλων, Τόμας Άϊγκεντάλερ σε δηλώσεις του αναφορικά με την αποστολή των 160 Γερμανών εφοριακών που θα αναλάβουν την συλλογή των φόρων για λογαριασμό της τρόϊκας, είπε  ότι "Φοβάται για την σωματική ακεραιότητα των μελών της γερμανικής ένωσης εφοριακών που θα τοποθετηθούν στην Ελλάδα, γιατί υπάρχει αντιγερμανικό κλίμα στην χώρα"»…..

ΠΗΓΗ  difernews

Ο κύριος Τόμας Αϊγκεντάλερ  με  έκανε  να θυμηθώ ένα παλιό φιλμ με τους ΜΟΝΤΥ ΠΑΪΘΟΝΣ, το «Ένας προφήτης – μα τι  προφήτης !».

Στο φιλμ ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος της εποχής του Ιησού Χριστού στεκόταν  στην αρχή μιας μεγάλης ουράς, και απηύθυνε  στους φυλακισμένους  που πέρναγαν από  μπροστά του το κωμικό ερώτημα :

«Για σταύρωση;» (crucifiction ?)

Όσοι απαντούσαν ΟΧΙ, τους έστελνε στη μια κατεύθυνση. Υπήρχαν όμως και άλλοι που  απαντούσαν αβίαστα  ΝΑΙ, οπότε τους  έστελνε στην άλλη κατεύθυνση….                                        

Κάποιοι μπορεί να είπαν στους γερμανούς  ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι «της πλάκας», ότι υπάρχουν εθελοντές μελοθάνατοι, όμως   ο γκρουπφύρερ των Εφοριακών το πήρε χαμπάρι….Πήρε χαμπάρι   ότι  οι προς φορολόγηση και ήδη υπερφορολογημένοι άνθρωποι αυτής της χώρας, δεν  θα αποδεχτούν χωρίς αντίσταση την παράνομη και αντισυνταγματική εξουσία πολιτών ξένης υπηκοότητας  ….

Μπορεί τα «εκτός έδρας» που θα εισπράξουν οι 160 να είναι καλά λεφτά, αλλά υπάρχει και το άρθρο 120 του  Ελληνικού Συντάγματος,  που επιτρέπει σε κάθε Έλληνα   να υπεραμύνεται του θεμελιώδους νόμου της  χώρας του....

ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ

Ο λόγος τους δεν έχει ούτε την κομψότητα ούτε την – μεταφυσική σχεδόν – αοριστία του λόγου ενός  ανθρώπου «των γραμμάτων και των τεχνών», του Κώστα του Καρυωτάκη , που αυτοχειριάστηκε το 1928  σε ένα σκηνικό  γκρίζο, καταθλιπτικό, πληκτικό , ελλειμματικό σε ερεθίσματα, αφήνοντας πίσω τους «Ιδανικούς αυτόχειρες» : 

………Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε

τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,

τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε

τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.

Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,

σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει

αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο

για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει…..

Οι μνημονιακοί  αυτόχειρες   αφήνουν απλά μηνύματα, από εκείνα που  δε «γυαλίζουν» πλην όμως δεν παύουν να είναι συγκλονιστικά μέσα στην απλότητά τους  :
«Αυτούς που μας έφεραν ως εδώ ποιος θα τους δικάσει; Χωρίς εργασία, χωρίς σύνταξη, χωρίς μέλλον για τα παιδιά μου(παιδιά μας). Ζητώ τα δύο κτήματα στο χωριό το οικόπεδο με την οικοδομή να πάνε στο Κράτος. Διότι τα παιδιά μου δεν έχουν χρήματα για φόρους και χαράτσια. Ο κύριος εισαγγελέας, ο δικηγορικός σύλλογος και τα ΜΜΕ να τα βοηθήσουν σε αυτό. Είναι μικρά και χωρίς πατέρα. Την ομορφότερη οικογένεια έχω, όμως με τα λάθη μου την κατέστρεψα. Όποιος μπορεί να τα βοηθήσει παρακαλώ»……..

Είναι ο λόγος ενός 56χρονου βιοπαλαιστή της Εύβοιας, που ξανοίχτηκε στη θάλασσα της  Ερέτριας με μια βάρκα (κοντά στο λεγόμενο «νησί των ονείρων» !)για να αυτοπυροβοληθεί και να αυτοκτονήσει - ή για την ακρίβεια να αυτοκτονηθεί...….

Αναρωτιέμαι : Θα ονειρευτεί  κανείς να εκδικηθεί το «αυτοκτόνημά» του;

«Ένας νέος φιλελληνισμός γενιέται»…..

Γράφει ο Γιάννης Χρυσοβέργης στον «Άτακτο Λόγο»:

Οι δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες, στην περίπτωση της Γαλλίας, διαδηλωτών που στις 18 Φεβρουαρίου διαδήλωσαν τη συμπαράστασή τους στον ελληνικό λαό ανήκουν, πολιτισμικά τουλάχιστον, στην Αριστερά, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία της κινητοποίησης.
Η συμπαράσταση προς τον ελληνικό λαό που εκφράστηκε στις διαδηλώσεις αυτές είχε έντονα ιδεολογικά στοιχεία, που αποσιωπήθηκαν, είτε ως ενοχλητικά είτε ως επουσιώδη από τα ελληνικά ΜΜΕ.
 

……..Παράλληλα με τις διαδηλώσεις δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ο πολλάπλασιασμός των δηλώσεων και των άρθρων, από ανθρώπους που κανείς δεν μπορεί να υποπτευθεί για αριστερές παρεκκλίσεις, που όλα συντείνουν σε ένα πράγμα: στην επισήμανση του παραλογισμού και της απανθρωπιάς που διέπουν την περιβόητη νέα δανειακή σύμβαση. Ενδεικτικά είναι τα σχετικά άρθρα που δημοσιεύονται στους Financial Times και δηλώσεις Γερμανών επιφανών οικονομολόγων.

Για να καταλήξει :

……. πρέπει πρώτα απ' όλα ο ίδιος ο ελληνικός λαός να αποφασίσει με τι θέλει να αντικαταστήσει αυτό που απορρίπτει. Και να αγωνιστεί γι αυτό.
Όλο το άρθρο του Χρυσοβέργη στο

http://ataktoslogos.blogspot.com/2012/02/blog-post_27.html

Σοφία Σακοράφα : Πλήρης ανατροπή των Μνημονίων !

 Η Σοφία Σακοράφα συνεντευξιάζεται στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, από τον Γιώργο Λαουτάρη. Η ανεξάρτητη βουλευτίνα ( αυτό το «η βουλευτής» μου γυρίζει τ’ άντερα…) σχολιάζει   -  κάτι παραπάνω από σωστά -   την τακτική της ΔΗΜΑΡ, προς την οποία  μεταναστεύουν ή τείνουν να μεταναστεύσουν  οπαδοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μηδέ της Δήμητρας Λιάνη εξαιρουμένης:  

– Οι αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης υποθηκεύουν για δεκαετίες τον ελληνικό λαό. Καμία λύση δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στα όρια αυτών των αποφάσεων. Είναι σαφές ότι δεν επιδέχονται βελτίωση, όπως πολύ «κομψά» και «ατσαλάκωτα» επικαλείται η ΔΗΜΑΡ. Θα πρόσθετα και επικίνδυνα...

Η  Σακοράφα βάζει γυαλιά στους «υπερεπαναστάτες» που παραγνωρίζουν τη συλλογική μοίρα  ποικίλων  κοινωνικών ομάδων στον ελληνικό χώρο, υπό συνθήκες μνημονιακής δικτατορίας :

«…..εθελοτυφλούμε –και δεν καταλαβαίνω το λόγο– εάν δεν βλέπουμε ότι ο Σόιμπλε μεθοδεύει ακόμη και το χρόνο των εκλογών, εάν δεν βλέπουμε ότι το υπό γερμανικό έλεγχο χρηματοπιστωτικό ιερατείο επιχειρεί να μετατρέψει την πατρίδα μας σε κινεζοποιημένη ζώνη, εάν δεν βλέπουμε ότι ο ελληνικός λαός κάνει λόγο για κατοχή, για δωσίλογους και προδότες. Αυτή η άρνηση να δούμε και αυτήν την πλευρά είναι επιζήμια ακριβώς γιατί ενοχοποιεί τον πατριωτισμό και στερεί από την ταυτότητα της αντίστασης το διττό αναγκαίο χαρακτήρα της: Τον ταξικό και τον πατριωτικό»

Η Σακοράφα φαίνεται να συμφωνεί με το πνεύμα μιας ερώτησης που της υποβάλλει ο δημοσιογράφος του ΠΡΙΝ,  σχετικά με τη στάση των βουλευτών που καταψήφισαν το Μνημόνιο στη ψηφοφορία της 12^ης Φεβρουαρίου . Δηλώνει κι αυτή ότι η  πολιτική συμπεριφορά των 22 του ΠΑΣΟΚ και των άλλων 20 της Νέας  Δημοκρατίας, που διαφοροποιήθηκαν στην ψηφοφορία,  δεν τους απαλλάσσει των αμαρτιών της διετίας..….

Πιστεύω ότι η δήλωση αυτή  ακούγεται με επιφύλαξη από  τους ανθρώπους του λαού,  αλλά και  από όσους ξέρουν καλά τη διάχυτη τάση μέρους της Αριστεράς να είναι κακόπιστη, να ενεργοποιεί επετηρίδες  και να επιδίδεται σε διχαστικές τακτικές – εκεί που πρέπει  να ανοίγει διόδους προσχώρησης «ενεργώντας   με πνεύμα ενότητας» - κατά πως τόνιζε σε πολλές περιπτώσεις   ο Μάο Τσε Τουνγκ…

Ολόκληρη η συνέντευξη

http://www.prin.gr/2012/02/sakorafa.html 

Γιορτή της Άνοιξης στο Γύθειο

Διάλεξαν τη Κυριακή που μας έρχεται, 4 Μαρτίου, για να οργανώσουν τη πρώτη γιορτή σπόρων στην Πελοπόννησο…

Η πρώτη Κυριακή του Μάρτη, «φυτευτή μήνα», θα συγκεντρώσει καλλιεργητές από πολλούς νομούς, θα φέρει σε επαφή ανθρώπους, θα προσφέρει αλληλοενημέρωση για τις καλλιέργειες, θα προκαλέσει μια μεγάλη διακίνηση  σπόρων -  από όλους για όλους….

Η κοινωνική πρωτοβουλία  αναλαμβάνει να κάνει όσα δεν κάνει το κράτος-ληστής :Δηλαδή προστατεύει το πολύτιμο γενετικό υλικό της χώρας, σώζει παραδοσιακές ποικιλίες, αφήνει ανοιχτό το δρόμο για βελτιώσεις φυτών με ήπιες μεθόδους. 

Ακούγοντας στο μάλλον φαταούλικο όνομα  «γιορτή της άνοιξης», η συνάντηση με αφορμή και αφετηρία τους σπόρους θα γίνει  στο Πνευματικό Κέντρο Γυθείου, με ελεύθερη είσοδο.  

 Πληροφορίες παρέχει η (κατ΄επιλογήν) αγρότισα (και όχι μόνο…) Μάτα Φωτοπούλου, στο  69.7374.8587 manisborder@gmail.com

ΥΓ.

Υπενθυμίζω ότι η ελληνική συμμετοχή στη Μπιενάλε της Βενετίας του 2010, με «Εθνικούς Επιτρόπους» τους Φοίβη Γιαννίση και Ζήση Κοτιώνη, είχε τίτλο «ΚΙΒΩΤΟΣ : Παλαιοί σπόροι για νέες καλλιέργειες». Η παρατραβηγμένη, αλλά όχι και άστοχη ιδέα μιας αρχιτεκτονικής  που βλαστάνει σε τελική ανάλυση από τους σπόρους, προκάλεσε ένα εντυπωσιακό τόμο με ιδέες και εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό….Δεδομένων των βλέψεων του αγροβιομηχανικού συμπλέγματος για έλεγχο και εμπορία των γενετικών αποθεμάτων του πλανήτη, εγώ θα ονομάτιζα αυτό το τόμο : «Τους σπόρους και τα μάτια μας»….

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝ

Θέλουν να πρωτοτυπήσουν στην Ευρώπη κλείνοντας τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ)……Οι σύλλογοι των δυο φορέων μας «κάνουν λιανά» τι σημαίνει αυτό  το «αποφασίζομεν και καταργούμεν»: 

Κ Α Τ Α Ρ Γ Ο Υ Ν Τ Α Ι 

·                              Η επιδότηση ενοικίου για 120.000 φτωχές οικογένειες.

·                25 βρεφονηπιακοί σταθμοί που φιλοξενούν ΔΩΡΕΑΝ 2.000 παιδιά.

·                Η επιδότηση επιτοκίου για 83.000 δάνεια ετησίως για αγορά κατοικίας.

Μπλοκάρεται η χορήγηση των επόμενων δόσεων, των υπό εξέλιξη δανείων .

·                Τα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού που αφορούν 4.000.000 διανυκτερεύσεις για

         600.000 δικαιούχους.

·                10.000 δανειοδοτήσεις με ευνοϊκούς όρους, για  απόκτηση 1^ης κατοικίας, ετησίως.

·                Το κατασκευαστικό έργο με 1.300 υπό ανέγερση κατοικίες ετησίως. Αναστέλλεται η 

διαδικασία έκδοσης 15.000 τίτλων ιδιοκτησίας.

·                Η διάθεση εισιτηρίων για θεατρικές παραστάσεις. 

·                Χάνεται η πρόσβαση σε 1.000.000 οικονομικά αδύναμες οικογένειες, στη στέγαση,

τον πολιτισμό και τον τουρισμό.

·                Κινδυνεύουν με απόλυση οι εργαζόμενοι σε

-            2.700 ξενοδοχειακές επιχειρήσεις

-            3.000 επιχειρήσεις επισιτισμού

-            150 θεατρικές επιχειρήσεις.

·           Οδηγείται σε περαιτέρω ύφεση η οικονομία. 

    Αναρωτιώνται οι δυο σύλλογοι : 

·                 Τι θα γίνει η περιουσία του ΟΕΚ και της Εστίας, που προέρχεται μόνο από τις εισφορές εργαζομένων – εργοδοτών ;

·                 Τι θα γίνουν τα αποθεματικά ΟΕΚ (450 εκατ.) και Εστίας (200 εκατ.) ;

·                 Μήπως οι οργανισμοί καταργούνται, γιατί το ΙΚΑ δεν μπορεί να επιστρέψει τα 3,2 δις € που τους χρωστάει ;

·                 Μήπως έχει μπει στο στόχαστρο, το ξεπούλημα άνευ όρων της περιουσίας των οργανισμών, που ξεπερνά τα 15 δις € ;

Οι δυο σύλλογοι  καλούν όλους τους πολίτες να υποστηρίξουν τις  παραστάσεις διαμαρτυρίας που οργανώνουν. Σχετική ενημέρωση παρέχουν οι  ιστοσελίδες http://www.oee.gr και http://syoek.siteline.gr/

Για τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) μπορούν , εναλλακτικά,  να κατεβάσουν  την ιστοσελίδα του Ο.Ε.Ε. (http://www.oee.gr), όπου μπορούν  να ενώσουν τη φωνή τους  στο Facebook ή /και να συμπληρώσουν σχετική  φόρμα διαμαρτυρίας…

Για να μη μας λένε από πάνω και μ@λ@κες

Οι αριθμοί μιλάνε για μείωση των γερμανικών εξαγωγών στην Ελλάδα κατά 13%, πράγμα που αντιστοιχεί σε 5,1 δις ευρώ λιγότερα στις "γερμανικές τσέπες"….Η μείωση αυτή είναι αμφίβολο κατά πόσο  οφείλεται στο μέχρι στιγμής   εμπάργκο της ελληνικής κοινωνίας έναντι των γερμανικών προϊόντων  ή  στη συρρίκνωση γενικά της εγχώριας αγοραστικής δύναμης ή σε  ένα ειδικό παράγοντα – δηλαδή στη πτώση των εισαγωγών αυτοκινήτων. Προφανώς, η μελέτη των σχετικών στοιχείων «θα δείξει»…

Όμως εδώ το θέμα μας δεν είναι η «μελέτη» - γιατί από «μελέτες» έχουμε πήξει : Το θέμα μας είναι να «σουτάρουμε» και να σκοράρουμε κι εμείς κάτι λίγο – δείχνοντας στους γερμαναράδες ότι έχουμε τον τρόπο ή τη διάθεση να τους κάνουμε ζημιά. Αυτοί βεβαίως θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι κάνουν, όχι το 13% των εξαγωγών τους προς την Ελλάδα να περικοπεί αλλά το 130% !!!!  Όμως εμείς ας έχουμε τουλάχιστον  την ικανοποίηση ότι καθώς αυτοί προωθούν το ηγεμονιστικό τους όνειρο, δεν θα τους δίνουμε την ευκαιρία να μας λένε από πάνω και μ@λ@κες  -   τουτέστιν καταναλωτές των προϊόντων τους….  

Να μην ξεχνάμε λοιπόν τον CODE BAR  των γερμανικών προϊόντων (40-44)….

Και κάτι τελευταίο, ως ερώτηση κρίσεως : Γιατί τόσες και τόσες οργανώσεις αναλώνονται στο να εξηγούν τις γενικές απόψεις τους στο ευρύτερο κοινό, και γιατί ούτε μια από αυτές δεν στήνεται μπροστά σε σουπερμάρκετ ή  σε μέρη όπου πραγματοποιούνται αγορές για να εξηγήσει σε αυτούς που ψωνίζουν  να μην είναι «ψώνια» - αλλά συνειδητοί και υπεύθυνοι  διαχειριστές των χρημάτων τους ;  

“Αρχίζοντας από το Μηδέν”, του Μιχάλη Μιχελή

Οι    «προγραμματικές σκέψεις»     για την      παραγωγική  ανάκαμψη,  του  σεσημασμένου οικολόγου Μιχάλη Μιχελή,  όπως   εκτίθενται  σε αυτό το κείμενο, δεν εντρυφούν ιδιαίτερα στο ζήτημα της  παραγωγής  ενός εξωφρενικού  οικονομικού πλεονάσματος,    το   οποίο   απαιτείται για  να    εξοφληθεί το ελληνικό χρέος ,  λόγου χάρη,     πριν το 2150μΧ… Παρ’ όλα αυτά είναι σκέψεις  ενδιαφέρουσες ,    ιδιαίτερα μάλιστα  διότι    αναφέρονται σε     διεθνή παραδείγματα.

Γράφει ο Μιχελής :

Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να πάρει παραδείγματα, πρέπει να ενσωματώσει πρακτικές, πρέπει να επεξεργαστεί προτάσεις, που εφαρμόζονται, στις αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις. Δηλαδή τη φτηνή παραγωγή. Την καινοτομία, αλλά προ παντός τον οικολογικό ορθολογισμό. Όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα, που θα δώσουν ζωή σε κάθε τόπο, που θα ενδυναμώσουν την αλληλεγγύη, που θα φέρουν εισόδημα, αλλά με την πρακτική και ηθική δέσμευση της οικολογικής εγκράτειας.

Και κατά την άποψή του,  «το μόνο  που χρειάζεται σπρώξιμο, είναι μια κίνηση, ενεργοποίησης των νέων, για να πάνε εκεί, που θα δημιουργηθούν οι ευκαιρίες. Ένα πρόγραμμα «μνημονιακής πειθαρχίας» και κοινωνικής διορατικότητας, που μπορεί να συνθέσει ο Οικολογικός χώρος. Ένα παραπλήσιο δηλαδή μοντέλο, που έφτιαξαν οι Ιάπωνες και οι Κορεάτες στις δεκαετίες του ’50-’60.»

Σημειώνω αυτό το περί "μνημονιακής πειθαρχίας"  - έστω και εντός εισαγωγικών τοποθετημένο.....Έχει κάτι από αναφορά για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου....

Όλο το άρθρο του Μιχελή στο  http://oikologein.blogspot.com/  

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΥΓΙΗΣ

To Σεπτέμβριο του  2010, στο   φεστιβάλ ταινιών Υγείας στην Κω – που έμελλε να είναι το τελευταίο της σκηνοθέτιδος Λουκίας Ρικάκη – είχα την ευτυχία ή  δυστυχία να παρακολουθήσω την ταινία  «Αθεράπευτη Ινδία»  του Umesh Aggarwal. Η ταινία είχε σαν θέμα την κόλαση του Ινδικού συστήματος Υγείας, σε μια χώρα όπου το 70% των πολιτών ζουν σε αγροτικές περιοχές ενώ το 80% των νοσοκομειακών κλινών βρίσκονται στις πόλεις. Όπου η δημόσια υγεία αποσπά μόλις το 1% του προϋπολογισμού, όπου τα δημόσια νοσοκομεία είναι ασφυκτικά γεμάτα , ενώ   οι «ουρές» για την συνομολόγηση ραντεβού με τον θεράποντα γιατρό έχουν μήκος χιλιομέτρων  και επιβάλλουν  πρόχειρες διανυκτερεύσεις στην ύπαιθρο….

H  ταινία με έκανε να σκέπτομαι  πόσο επίπονη είναι  η διαμεσολάβηση – ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο – του ιατρικού ραντεβού, της επόμενης ουράς μέχρι την πραγματική εξέταση, της προμήθειας φαρμάκων, της νοσοκομειακής περίθαλψης, των εγχειρίσεων, των θεραπευτικών  αγωγών κάθε κατηγορίας. Σκεπτόμουν ότι αν  ήμουν Ινδός και φτωχός, θα προτιμούσα να πεθάνω υγιής(!), από ένα  εξωτερικό , ας πούμε , αίτιο, παραδείγματος χάρη ατύχημα !  Αν μάλιστα ήξερα και  ελληνική ιστορία του 18^ου αιώνα, θα απεύθυνα στον εαυτό μου την  ευχή  που κυκλοφορούσε στους κύκλους της κλεφτουριάς :  «καλό βόλι»…

Φυσικά αν ήμουν Ινδός και πλούσιος(!) θα προσέφευγα στο ιδιωτικό σύστημα υγείας της χώρας, που βρίσκεται σε πλήρη άνθιση – σύμφωνα με την ταινία του Αγκαρβάλ . Και το οποίο όμως, παρά τον εξοπλισμό του με τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα,  δεν  παρέχει πάντοτε τα εχέγγυα της επιστημονικότητας στην επαφή  θεράποντος και θεραπευομένου. Μάλιστα ο Αγκαρβάλ αναφέρεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις «ιατρικής προβοκάτσιας», όπου η γνωμάτευση γίνεται   μέθοδος για το ξεζούμισμα των ασθενών…..

Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που στερούνται σύγχρονων  ιατρικών υπηρεσιών. Ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, το πρόσφατο εγχείρημα του Προέδρου Ομπάμα  για την εξυπηρέτηση 50 εκατ. ανασφάλιστων Αμερικανών από  ένα δημόσιο ιατρικό σύστημα, αντιμετώπισε τις λυσσώδεις αντιδράσεις των οπαδών του  ιδιωτικού ασφαλιστικού τομέα.

Στην Ελλάδα των αλλεπάλληλων Μνημονίων η υπόθεση της υγείας ηγεμονεύεται από μια ταμειακή και εισπρακτική αντίληψη, ανεξάρτητα από τις όποιες  μακροπρόθεσμες επιπτώσεις εις βάρος της ποιότητας ζωής, της παραγωγικότητας, του ίδιου του ΑΕΠ... Οι νεοκανίβαλοι της μνημονιακής εξουσίας χρησιμοποιούν εριμμένα ατάκτως επιχειρήματα και εμπειρίες, πρωτίστως για να μπουρδουκλώσουν   την δημόσια  συζήτηση και στη συνέχεια να  βραχυκυκλώσουν τις αντιδράσεις των πολιτών. Ιδιαίτερες επιδόσεις έχουν στο να  προβιβάζουν μικροαλήθειες σε διαπιστώσεις μεγάλης εμβέλειας και αδιαμφισβήτητου κύρους.

Σε ένα άρθρο του ιατρού Αλέξανδρου Γιατζίδη  (www.medlabgr.gr))  ) διαβάζω για τα ιδεολογήματα που επιστρατεύονται εναντίον  του κλάδου της υγείας γενικότερα, για την «μαφία των γιατρών» και άλλα ηχηρά παρόμοια, με στόχο την ενοχοποίηση των υγειονομικών κλάδων και την κοινωνική απαξίωσή τους.  Τα επιχειρήματά τους είναι διχαστικά, περιπτωσιοκεντρικά, σε τελική ανάλυση προσανατολισμένα στην εξυπηρέτηση του κέρδους και της όποιας «ιδιο-τέλειας», όπου ήθελε βρεθεί.   

«Αποδομείται συστηματικά ό,τι φτιάχτηκε τουλάχιστον δύο δεκαετίες», σημειώνει ο Γιατζίδης. «Οι ιδιώτες γιατροί είναι απλήρωτοι  πάνω από δύο χρόνια. Οι εργαστηριακοί γιατροί έχουν φτάσει σε άθλια όρια μια και δανείζονται για να δανείζουν το κράτος και το κράτος όλο υπόσχεται ότι θα πληρώσει τις υποχρεώσεις του αλλά τελικά δεν πληρώνει»….

Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν στο χώρο των φαρμάκων, όπου η  «φθήνεια τρώει τον ασθενή», με την νέα ντιρεκτίβα των συνταγογραφήσεων με βάση την ενεργό-κύρια ουσία, που ανοίγει το δρόμο για φαρμακευτικά προϊόντα  αμφίβολης ποιότητας.

Πρόσφατα σκεφτόμουν  την ηθοποιό  Μάρθα Βούρτση που δήλωσε ότι «ευτυχώς είμαι μεγάλη γυναίκα και θα φύγω γρήγορα για να μη βλέπω πως έχει γίνει η πατρίδα μας». Οι πολίτες αυτής της χώρας μηχανεύονται ή/και πραγματοποιούν «εξόδους», άλλοτε με τις αυτοκτονίες , τα ψυχιατρικά περιστατικά, άλλοτε με δηλώσεις όπως της Βούρτση….

Οι Οικολόγοι Πράσινοι ως «φοροτεχνικοί»…

Στον αντιμνημονιακό αγώνα δεν περισσεύει  κανένας. Πρέπει να χαιρετίζουμε με χαρά τη μεταστροφή οποιουδήποτε πολίτη ή οποιασδήποτε συλλογικότητας,  που μπαίνει σε σκέψεις και κατανοεί τη λεηλασία  της χώρας υπό τον  ζυγό της Τρόϊκας.  Με αυτό το σκεπτικό, είδα κι εγώ με θετική διάθεση αυτό  που πρόσφατα διατύπωσαν οι Οικολόγοι Πράσινοι ,δηλαδή  «την ανάγκη να σταθεί επιτέλους η χώρα στα πόδια της, να πάψει να είναι όμηρος των δανειστών και να αποδεσμευθεί από τις εισπρακτικές προτεραιότητες του πολιτικού συστήματος και της τρόικας»….

Το περίεργο όμως  αρχίζει από τη στιγμή που  οι ΟΠ  έστειλαν επιστολές  με τις θέσεις τους σε πολιτικά πρόσωπα και ότι στους αποδέκτες αυτών των επιστολών – εκτός από τους Παπαρήγα, Τσίπρα, Κουβέλη, Δημαρά -   συμπεριέλαβαν και τον Βενιζέλο !

Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να είναι απλή παραδρομή ή άνευ ουσίας τυπική ευγένεια . Θα μπορούσε  επίσης να είναι  δηλωτική της ανωριμότητας ενός νέου σχήματος, αν δεν υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις περί προώθησης  ενός μακρόχρονου σχεδίου σύμπραξης των ΟΠ με το ΠΑΣΟΚ-   ή εν πάση περιπτώσει με την μελλοντική  πολιτική  μετενσάρκωσή του.  Υπενθυμίζω τις περυσινές δηλώσεις επ’ αυτού από ένα πολιτικό με ειδικές επιδόσεις στην επαμφοτερίζουσα γλώσσα – τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ -  που είχε δείξει το δρόμο της συνεργασίας Οικολόγων και «Σοσιαλιστών»…

Ας κάνουμε όμως το κουνέλι γι αυτήν τη διατήρηση διαύλου επικοινωνίας με έναν από τους πιο απεχθείς  πολιτικούς της μνημονιοκρατίας, κι ας εντρυφήσουμε στη πολιτική πρωτοβουλία των ΟΠ υπό τον τίτλο : «Φορολογήστε τον πλούτο»…Από τις προτάσεις των  ΟΠ  - που είναι 6 τον αριθμό – μένει κανείς  κατάπληκτος από τη πρόταση περί  «προστασίας των θέσεων εργασίας» και περί  «ελαφρύνσεων στην υφιστάμενη φορολογία».  Αλήθεια, πιστεύουν πως αρκεί με μια «πρόταση» να ανατραπούν τα δεδομένα πάνω στα οποία βασίζεται η μνημονιακή απομύζηση  της χώρας; Και όλο το αντιμνημονιακό κίνημα που παλεύει σκληρά εδώ και δυο χρόνια , τι κάνει, μπρίκια κολλάει :  Ή είναι τόσο χαζό ώστε χρειάζεται κάποιους  έξωθεν για να μορφοποιήσουν  τη βούλησή του με «προτάσεις»;

Καλός ο αντιμνημονιακός αγώνας, καλόδεκτοι οι ενδιαφερόμενοι γι αυτόν – όχι όμως να λέει η Ι. Κοντούλη ότι οι «ΟΠ τοποθετήθηκαν ξεκάθαρα κατά των μνημονίων» (πότε και που; Από «μέσα τους;»). Ή  ο Μ. Τρεμόπουλος να μας πληροφορεί ότι «οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε προβλέψει την αποτυχία των Μνημονίων»…. 

Παιδιά, είναι θεμιτή η αλλαγή άποψης, πέστε ευθαρσώς ότι διαφοροποιηθήκατε σε σχέση με την επί διετία στάση σας.…   Οικολοτούμπες δεν ξεγελάνε κανένα….  

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΑΛΛΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

 

Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του !

Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουν αρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.

Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι  άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο  είναι να κερδηθεί  χρόνος προκειμένου να σωθούν οι πιστωτές, ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη  χρεοκοπία. Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η   Ελλάδα σε  εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν  να έχουν μια εργασία  καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης. 

Προκειμένου όμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο της χρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν να εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκή κυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένο κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμή που οι βουλευτές επικύρωσαν την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που είχαν λάβει σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), μια εξουσία στερούμενη δημοκρατικής νομιμότητας υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια. 

Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να δημιουργήσει έναν δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό στον οποίον θα κατατίθεται απευθείας η βοήθεια προς την Ελλάδα προκειμένου να χρησιμοποιείται αποκλειστικά προς όφελος του χρέους. Τα έσοδα της χώρας οφείλουν να αφιερώνονται κατά «απόλυτη προτεραιότητα» στην εξόφληση των πιστωτών και, εφόσον παραστεί ανάγκη, να κατατίθενται απευθείας σε αυτόν τον λογαριασμό την διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σύμβαση υπαγορεύει ρητά  ότι κάθε νέα υποχρέωση που θα προκύπτει στο πλαίσιό της θα διέπεται  από το αγγλικό δίκαιο, το οποίο απαιτεί υλικές εγγυήσεις, ενώ οι διενέξεις θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, με την   Ελλάδα να έχει αποποιηθεί εκ των προτέρων κάθε δικαίωμα προσφυγής ενάντια σε όποια κατάσχεση αποφασίσουν οι πιστωτές της. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, οι  ιδιωτικοποιήσεις έχουν ανατεθεί  σε ένα Ταμείο υπό τη διαχείριση της Τρόικας  στο οποίο θα κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων αγαθών. Εν συντομία, έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη λεηλασία, χαρακτηριστικό γνώρισμα του χρηματοπιστωτικού  καπιταλισμού που προσφέρει εν προκειμένω στον εαυτό του μια  θεσμική καθοσίωση. Στο βαθμό που πωλητές και αγοραστές θα κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το  εν λόγω εγχείρημα ιδιωτικοποιήσεων  αποτελεί πραγματικό συμπόσιο για τους αγοραστές. 

Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα είχαν ως μοναδικό  αποτέλεσμα την εμβάθυνση του ελληνικού εθνικού χρέους το οποίο, με τη βοήθεια των σωτήρων που δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, έχει κυριολεκτικά εκτοξευθεί στα ύψη προσεγγίζοντας το 170%  ενός  ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε ελεύθερη πτώση, ενώ το 2009 δεν αντιπροσώπευε παρά το 120%. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι αυτός ο εσμός  σχεδίων σωτηρίας -τα οποία παρουσιάζονται κάθε φορά ως «τελικά»- δεν στόχευε παρά στο να εξασθενίσει ολοένα και περισσότερο τη θέση της Ελλάδας ούτως ώστε, στερούμενη κάθε δυνατότητας να προτείνει από μόνη της τους όρους μιας ανασυγκρότησης , να εξαναγκαστεί να εκχωρήσει τα πάντα στους πιστωτές της υπό τον εκβιασμό «καταστροφή ή λιτότητα». Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου  για την άλωση  μιας κοινωνίας στο σύνολό της. 

Σκόπιμα χρησιμοποιούμε εδώ όρους που ανήκουν στη στρατιωτική ορολογία: πρόκειται σαφώς για έναν πόλεμο που διεξάγεται με τα μέσα της οικονομίας, της πολιτικής και του δικαίου, έναν πόλεμο ταξικό εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας. Και τα λάφυρα που η χρηματοπιστωτική  τάξη υπολογίζει να αποσπάσει από «τον εχθρό» είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και τα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά αυτό που διακυβεύεται σε τελική ανάλυση είναι η δυνατότητα για  μια ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή εκείνων που δεν παράγουν ή δεν καταναλώνουν αρκετά σε σύγκριση με τις στρατηγικές μεγιστοποίησης του κέρδους, δεν πρέπει να διατηρηθεί. 

Έτσι, η αδυναμία μιας χώρας πιασμένης στη μέγγενη της χωρίς  όρια κερδοσκοπίας και των καταστροφικών σχεδίων σωτηρίας, γίνεται η μυστική πόρτα από την οποία εισβάλλει βίαια ένα μοντέλο κοινωνίας σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του νέο-φιλελεύθερου φονταμενταλισμού. Μοντέλο που προορίζεται για ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα, και γι αυτό η υπεράσπιση του ελληνικού λαού δεν είναι συρρικνώσιμη  σε μια χειρονομία  αλληλεγγύης ή  αφηρημένης ανθρωπιάς: διακυβεύεται το μέλλον της δημοκρατίας και η τύχη των ευρωπαϊκών λαών. Παντού η «επιτακτική αναγκαιότητα» μιας «οδυνηρής αλλά σωτήριας» λιτότητας θα μας παρουσιαστεί ως το μέσον για να αποφύγουμε τη μοίρα της Ελλάδας, ενώ οδηγεί κατευθείαν σε αυτήν. 

Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους γάλλους και ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μονοπώλιο του λόγου στους ειδήμονες και στους πολιτικάντηδες. Το γεγονός ότι το αίτημα κυρίως των γερμανών και των γάλλων ιθυνόντων είναι η απαγόρευση πλέον των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να  μάς αφήνει άραγε αδιάφορους; Ο στιγματισμός και η συστηματική δυσφήμηση ενός λαού δεν θα άξιζε άραγε μια απάντηση; Είναι δυνατόν να μην υψώσουμε την φωνή μας ενάντια στη θεσμική δολοφονία του ελληνικού λαού; Και μπορούμε άραγε να σιωπούμε μπροστά στην καταναγκαστική εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θέτει εκτός νόμου ακόμη και την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης; 

Βρισκόμαστε σε ένα σημείο μη επιστροφής. Είναι επείγον να δώσουμε  τη μάχη των αριθμών και τον πόλεμο των λέξεων για να αναχαιτίσουμε  την ακραίο-φιλελεύθερη ρητορική του φόβου και της παραπληροφόρησης. Είναι επείγον να αποδομήσουμε τα μαθήματα ηθικής που συσκοτίζουν  την πραγματική διαδικασία που εκτυλίσσεται μέσα στην κοινωνία. Είναι κάτι περισσότερο από επείγον να απομυθοποιήσουμε τη ρατσιστική εμμονή περί  ελληνικής «ιδιαιτερότητας»  που φιλοδοξεί να αναγάγει  τον υποτιθέμενο εθνικό χαρακτήρα ενός λαού (τεμπελιά ή κατά βούληση πονηριά) σε  πρωταρχική  αιτία μιας κρίσης η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια. Αυτό που μετρά σήμερα δεν είναι οι ιδιαιτερότητες, πραγματικές ή φαντασιακές, αλλά τα κοινά: η τύχη ενός λαού που θα επηρεάσει και τους άλλους.

Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε από το δίλημμα «ή  καταστροφή της κοινωνίας ή  πτώχευση» (πράγμα που σημαίνει, το βλέπουμε σήμερα: «και καταστροφή και πτώχευση). Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν  σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη. Αλλά κατ’ αρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των «σχεδίων βοήθειας» τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Τη στιγμή που ένα κίνημα υποστήριξης υφαίνεται σε όλο τον κόσμο, όπου τα δίκτυα Ιντερνέτ βουίζουν από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι γάλλοι διανοούμενοι θα ήταν άραγε οι τελευταίοι που θα ύψωναν τη φωνή τους υπέρ της Ελλάδας; Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιάσουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις. Γιατί κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι  μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς  τον ελληνικό λαό  που αντιστέκεται. 

Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι;
Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;

Michel SURYA, Διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι.
Daniel ALVARO
Alain BADIOU
Jean-Christophe BAILLY
Etienne BALIBAR
Fernanda BERNARDO
Barbara CASSIN
Bruno CLEMENT
Danièle COHEN-LEVINAS
Yannick COURTEL
Claire DENIS
Georges DIDI-HUBERMANN
Roberto ESPOSITO
Francesca ISIDORI
Pierre-Philippe JANDIN
Jèrôme LEBRE
Jean-Clet MARTIN
Jean-Luc NANCY
Jacques RANCIERE
Judith REVEL
Elisabeth RIGAL
Jacob ROGOZINSKI
Avital RONELL
Ugo SANTIAGO
Beppe SEBASTE
Michele SINAPI
Enzo TRAVERSO