ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΔΝΤ

«Το χειμώνα τούτο -άμα τον πηδήξουμε-άντε δέκα χρόνια –άειντε καθαρίσαμε»…Τι ωραία θα ήταν τα λόγια αυτά του Σαββόπουλου, αν ευσταθούσαν στο «σωτήριο» έτος 2011 !

Η χώρα αυτή "πήδηξε" τη δεκαετία του 40 πολέμους και καταστροφές, κι επιβίωσε καλούτσικα για μερικές δεκαετίες. Όμως τότε δεν ήταν όπως τώρα – δηλαδή στο λάκκο των λεόντων, με επιβουλές από τον «φιλικό» περίγυρό της αλλά και από τους πολιτικούς της εξάρτησης…΄

Στη δεκαετία του 40 η χώρα είχε μια Αριστερά Σταλινική αλλά και τολμηρή, με έναν Νίκο Ζαχαριάδη να δηλώνει συστράτευση ακόμη και με τον δικτάτορα Μεταξά. Σήμερα έχει μεταξύ άλλων μια Αριστερά των «καλών τρόπων», που προτείνει ένα νερόβραστο «Αριστερό αντιμνημονιακό μπλοκ», προφανώς ανίκανο να επενεργήσει ως μοχλός για να σηκώσει τον μεγάλιθο που έχει επιπέσει στο σώμα του λαού . Και ξέρετε γιατί; Για να μην πουν οι τάδε ή οι δείνα αυτό ή το άλλο εναντίον της. Γιατί αυτή η Αριστερά ετεροκαθορίζεται, τρέχοντας άλλοτε πίσω από το ΚΚΕ , άλλοτε πίσω από τους Οικολόγους και άλλοτε πίσω από τις ευρύτερες "προοδευτικές δυνάμεις"….

Και όλα αυτά διαδραματίζονται καθώς η Δεξιά αντιπολίτευση εκφράζεται με ψιθύρους εκεί που θα έπρεπε να φωνάζει στη διαπασών, έχοντας ως αρχηγό έναν οπαδό της Βαρώνης Σταφ μέσα σε ένα πολιτικό γήπεδο απείρων μπινελικίων, με μια ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ διακείμενη συμφιλιωτικώς με το μνημόνιο – π.χ δέστε το εντιτόριαλ της εφημερίδας ανήμερα τα Χριστούγεννα…
Αυτή η αντιπολίτευση, παρμένη στο σύνολό της, είναι κατώτερη των περιστάσεων. Δεν ρισκάρει, δεν οδηγεί τον λαό, αλλά αξιοποιεί τις διακινδυνεύσεις και τις αντιδράσεις του για να «εισπράξει» στον δέοντα χρόνο.
Έτσι ερμηνεύεται ο παρών συσχετισμός δυνάμεων: Ο οποίος όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί τελικός…. Μπορούμε λοιπόν να κρατήσουμε ένα στοιχείο αισιοδοξίας, όχι για να είμαστε «ασορτί» με το κλίμα των ημερών και των ευχών, αλλά γιατί έτσι είναι : Τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν, η Ελευθερία να κατισχύσει του ΔΝΤ…

ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ

Ένας επιχειρηματίας έλεγε κάποτε, πως για να κερδίσεις χρήμα πρέπει να δώσεις χρήμα. Ανέκαθεν μου φαινόταν ότι για το χρόνο ίσχυε κάτι ανάλογο : κατά πως έλεγε ο Έλιοτ, «μόνο με το χρόνο καταχτιέται ο χρόνος»…Με το προχώρημα της ηλικίας έχεις πιθανότητες να κατακτήσεις το χρόνο, δηλαδή να γίνεις κάτι διαφορετικό από απλός καταναλωτής του……
Τώρα που αλλάζει ο χρόνος, που πολλοί αμπελοφιλοσοφούν ή νοσταλγούν, δεν σκοπεύω να πω σε ελαφρώς καλύτερη έκδοση κάτι που έλεγε ο Ζαμπέτας : «Ο πενηντάρης, ο πενηντάρης - είναι ένας νέος της εποχής – κυκλοφοράει σαν εικοσάρης - κι είναι ωραίος - σαν εραστής» .. Δηλαδή δεν σκοπεύω να αντικαταστήσω στο Ζαμπετικόν στιχούργημα το «πενηντάρης» με το 70άρης ή το 80άρης, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι ριμάρουν(Ο εβδομηντάρης είναι ένας νέος της εποχής....)….Ούτε σκοπεύω να υπενθυμίσω εκείνη την εντυπωσιακή είδηση αθηναϊκής εφημερίδας των αρχών του προηγούμενου αιώνα – «γέρων 40ούτης εφονεύθη» ! - και αντίθετα να υπογραμμίσω την χορεία των υπερ-υπερηλίκων της τρέχουσας εποχής, με την Ζακλίν ντε Ρομιγί των 97 ετών, τον Ζολώτα και τον Λεβί Στρως των 100 και κάτι, ή τον επίσης κατοστάρη Εμμ. Κριαρά .. Ούτε να υπογραμμίσω τη δημιουργία της νέας, ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ, που αναδύεται , δεδομένου ότι η προκάτοχός της ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ γίνεται με τον α ή β τρόπο παραγωγική. Ακόμη δεν θέλω να πω κάτι που υπό τις συνθήκες του Μνημονίου μοιάζει με σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου – ότι δηλαδή αυξάνονται οι άνθρωποι που δεν θέλουν απόσυρση από την παραγωγή αλλά απασχόληση εφ’ όρου ζωής….

Θέλω να πω , σε αντίθεση με την ποσοτική και καταναλωτική αντίληψη περί χρόνου, σε αντίθεση με την ιδέα της παθητικής προσαρμογής σ’ αυτόν, σε αντίθεση με την ρηχή αν και οικολογίζουσα φιλοσοφία της «ζωής κατά φύσιν» - που σημαίνει παράδοση στο γήρας, στην παρακμή και στο θάνατο - ότι υπάρχει μια φιλοσοφία ενεργητικής και μάχιμης προσαρμογής στο χρόνο, ανατροπής των δεδομένων του, ανατροπής των οριζόντων που εγκαθιστά στον περίγυρο της ύπαρξής μας…Μια φιλοσοφία όχι επινοημένη και «στημένη» από τους «ειδικούς», αλλά αυτοφυής ως βιοσοφία – κατά πως θάλεγε ο Χένρυ Σκολιμόφσκυ : Που σημαίνει αντεπίθεση στην εντροπία, αντίσταση στην παρακμή και στο θάνατο, απόλυτη νομιμοφροσύνη στον εαυτό μας . Που σημαίνει αποδοχή του εγγενούς προγράμματός μας ως όντων βαυκαλιζομένων με την αιωνιότητα, που αδυνατούν να αποδεχθούν μέσα στο «είναι» το «μη είναι» της ύπαρξής τους…

Αυτή η αναδυόμενη βιο- σοφία, που είναι προϊόν προπόνησης και μαθητείας στη ζωή, απειλείται σήμερα από τον παροξυσμό του χρησιμοθηρικού, ανταγωνιστικού και χρηματοκεντρικού πνεύματος. Γιατί η "υγιής" σχέση με το χρόνο δεν κατακτιέται από φανατικούς επενδυτές, αποταμιευτές, οικονομισάριους, παραδόπιστους, αγχωμένους για την χρυσοποίκιλτη επιτυχία, ανθρώπους με κατακερματισμένο ελεύθερο χρόνο λόγω των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, ανθρώπους υπεραπασχολούμενους λόγω ανάγκης. Ούτε κατακτιέται από ανθρώπους άνεργους – γιατί ο χρόνος της ανεργίας δεν είναι ελεύθερος χρόνος…

Η βιοσοφία αυτή δεν αναδύεται από «γέρους-θαύματα», από μεμονωμένους στοχαστές, αλλά από μια ποιότητα ζωής κατακτημένη ύστερα από ωκεάνιες διαδρομές, από διαξιφισμούς, αντιγνωμίες, συγκρούσεις. Αυτή την ποιότητα απειλούν τα νεοφιλελεύθερα ζόμπυ και οι ασημαντολόγοι εραστές του ανόθευτου καπιταλισμού….Να δούμε τα επόμενα χρόνια, αν θα τους περάσει…Αν θα ζήσουμε τον νεομεσαίωνα που επεξεργάζονται….

ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ ….

Στο μήνυμά του για τη γιορτή των Χριστουγέννων, ο Αρχιεπίσκοπος Kύπρου Χρυσόστομος ανέφερε τους κινδύνους για την άλωση της Κύπρου , λέγοντας πως «όλες οι πληροφορίες μιλούν για αφόρητες πιέσεις που θα ασκηθούν με εκβιαστικά διλλήματα και ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα για αποδοχή λύσης που αντιστρατεύεται κάθε έννοια δικαίου και που εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει στην τουρκοποίηση της πατρίδας μας και στον εκπατρισμό του λαού μας».Με το μήνυμα του, ο αρχιεπίσκοπος κάλεσε όλους, από το πρόεδρο μέχρι το τελευταίο πολίτη, να αντισταθούν στις πιέσεις αυτές.

Ωε εδώ δεν υπάρχει τίποτε το νέο ή εντυπωσιακό : Από την εποχή του σχεδίου Ανάν, η συμμαχία των Αγγλο-αμερικανο-ευρωοικολογο-αριστερών, με ολίγη σάλτσα «Συνταγματολόγων» και ελλαδιτών της αταλάντευτης γραμμής του «ΣΗΚΩ – ΠΑΝΩ – ΚΑΤΣΕ – ΚΑΤΩ» , σχεδίαζε λύσεις αποικιακού χαρακτήρα, πέρα και αντίθετα με το Διεθνές Δίκαιο.

Το «νέο» αρχίζει από τη στιγμή που το κρατικό ΡΙΚ, κατά τα πρότυπα της δικής μας ΥΕΝΕΔ……ε, συγγνώμη, ήθελα να πω της ΕΤ….. προχώρησε σε επανειλημμένες επιθέσεις εναντίον του αρχιεπισκόπου, χωρίς να μεταδίδει τίποτε απολύτως από το ίδιο το κρινόμενο μήνυμά του !

Χοντρή η παραβίαση της δημοσιογραφικής και δημοκρατικής δεοντολογίας από το κρατικό ΡΙΚ. Αλλά μια που μιλάμε για χοντράδες, καλό να σημειώσουμε πόσο χοντρή ήταν η ηλιθιότητα κάποιων ελλαδιτών «προοδευτικών» : οι οποίοι επί χρόνια αγόραζαν το «προοδευτηλήκι» που πούλαγε ο κύριος Χριστόφιας, και τώρα ψάχνουν για διόδους διαφυγής….

TA ΔΕΝΔΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ …. ΚΛΑΔΕΜΕΝΑ

Στο Αττικό Άλσος, στην περιοχή των παλιών «Τουρκοβουνίων», έβλεπα αραιά και που , το κλάδεμα των θάμνων και των δέντρων από συνεργεία αγνώστου προέλευσης. Η «κοψιά» τους μου φαινόταν παράλογη, υπερβολική, «τετραγωνοθηρική», ή εν πάση περιπτώσει αγνώστων επιδιώξεων. Καμιά φορά έλεγα μέσα μου , «αν αυτό είναι κλάδεμα τότε εγώ είμαι Ταϋλανδέζος», αλλά οπωσδήποτε είχα αμφιβολίες για την υπόθεση, μη όντας ειδικός. Και η απορία μου «καλά κρατούσε» για μερικά χρόνια : Τι ήταν τα συγκεκριμένα συνεργεία, ξυλοκόποι ή κλαδευτές; Ήξεραν από δέντρα και θάμνους ή μέσα στο γενικό μπάχαλο παίρναν ένα αλυσοπρίονο στα χέρια τους και ό,τι ήθελε προκύψει; Ήταν «σχετικοί» ή απλώς, μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της θεώρησης του ενδοαστικού πρασίνου ως τριτεύουσας (επιεικώς…)υπόθεσης, έκαναν αυτό που τους κάπνιζε;
Τελικά αισθάνθηκα μεγάλη χαρά διαβάζοντας στον δικτυακό τόπο της PEEGEP μια αναφορά στο «άσκοπο κλάδεμα που σκοτώνει τα δέντρα» από τον καθηγητή Δασοκομίας της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ., πρόεδρο της Ελληνικής Δασολογικής Εταιρείας και αντιπρόεδρο του σωματείου «Φίλοι του Πρασίνου Θεσσαλονίκης», Θεοχάρη Ζάγκα :


«η κλάδευση θα πρέπει να διενεργείται μόνον όταν αυτή είναι απαραίτητη. Η απομάκρυνση ζωντανών κλαδιών από ένα δέντρο οδηγεί στην καταπόνησή του, αφού με τον τρόπο αυτό απομακρύνεται μεγάλη ποσότητα συσσωρευμένης ενέργειας».

Σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, από όπου και η αφετηρία της είδησης, σε ομιλία που έγινε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα «Η φύση στην πόλη ως πλαίσιο και εργαλείο εκπαίδευσης για το περιβάλλον και την αειφορία», ο κ. Ζάγκας ανέφερε πως η κλάδευση των δέντρων, των πάρκων και των δενδροστοιχιών δεν αποτελεί τον κανόνα αλλά την εξαίρεση στο πλαίσιο της ορθολογικής και επιστημονικά βασισμένης διαχείρισης του αστικού πρασίνου. «Διαφορετικά, αυτή αποτελεί εγκληματική πράξη επί ''πληρωμή'' κατά των δέντρων και ως εκ τούτου κατασπατάληση πόρων, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για άλλες προτεραιότητες».

Σύμφωνα με τον καθηγητή, κάθε φορά που πρόκειται να κλαδευτεί ένα δέντρο πρέπει να υπάρχει πλήρης αιτιολόγηση και να είναι ξεκάθαρος ο σκοπός της κλάδευσης.
Μετά από αυτή την ενημέρωση, κατάλαβα πως μάλλον είχα δίκιο : Οπότε έστω και σχετικά άσχετος, αισθάνθηκα σχετικότερος των ασχέτων που πετσόκοβαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους……

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη μπλογκόσφαιρα

ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑ
Σαν βγεις στον πηγαιμό στην μπλογκόσφαιρα
Να εύχεσαι να’ναι μακρύς ο δρόμος
Γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις,
Τους χάκερς και τα σπαμ
Τον θυμωμένο Ρέπα μη φοβάσαι
Τέτοια στο διαδίκτυο δεν θα βρεις
Αν μένει η σκέψις σου αντιπασοκική , αν εκλεκτή Τσαντίλα
το πνεύμα και το σώμα σου ποτίζει
Τους σοσιαλαπατεώνες και τους οικονομησάριους
Τον άγριο Πάγκαλο δεν θα συναντήσεις
Αν δεν τους κουβαλάς μεσ’ την ψυχή σου
Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου
Να εύχεσαι να είναι μακρύ το σερφάρισμα
Πολλά τα απογευματονυχτώματα να είναι
Που με τι τζαζίστικη διάθεση
Θα μπαίνεις σε μπλογκ πρωτοειδωμένα
Να σταματήσεις σ’εμπορεία αντισυμβατικά
Και τες καλές ειδήσεις να εισπράξεις
Για προσωπικότητες και απρόσωπους, για αχρείους και αχρείαστους
Και ηδονικά θεάματα κάθε λογής
Όσο μπορείς πιο άφθονα και τσοντοκρατικά
Σε πόλεις γερμανικές πολλές να πας
Να μάθεις και να μάθεις απ’ τη Ζήμενς
Πάντα στο νου σου να έχεις τη μπλογκόσφαιρα
Αλλά μη βιάζεις το σερφάρισμα διόλου
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
Και γέρος πια ν’ αράξεις σε ένα χομ κομπιούτερ
Πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο
Μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η μπλογκόσφαιρα
Η μπλογκόσφαιρα σε έδωσε το ωραίο το ξέδομα
Έτσι ξύπνιος που έγινες, με τόση βαβούρα
Ήδη θα το κατάλαβες οι μπλογκόσφαιρες τι αξίζουν

ΟΡΠ

ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Η ανακοίνωση των Ευρωπαίων πρασίνων για την πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ και για την κρίση της Ευρωζώνης, δεν ήταν μεν κακή, πλην όμως έπασχε από τη «συνήθη» προοδευτική αοριστολογία και δεν δήλωνε «στα ίσια» την προκαλούμενη συρρίκνωση της ευρωπαϊκής αγοράς από τα μέτρα λιτότητας….Αυτό από μια άποψη είναι φυσικό, από τη στιγμή που ακόμη και «κοτζάμ» αριστερά, με τόσο μεγάλη οικονομολογική παράδοση, δεν διαθέτει κάποια συγκεκριμένη θεωρία για τις κυκλικές κρίσεις του συστήματος, δεν κατανοεί την αναντιστοιχία παραγωγής και κατανάλωσης ως αποτέλεσμα της υπερεπένδυσης και της σύνθλιψης των λαϊκών εισοδημάτων, δεν βλέπει στη διαδικασία της όξυνσης των ανταγωνισμών τη κατάσταση εκείνη που θα γονατίσει την ολότητα της παγκόσμιας οικονομίας – μηδέ της Κίνας εξαιρουμένης…

Ούτως εχόντων των πραγμάτων και των πνευμάτων, η Κεντρώα λογική των Πρασίνων της Ευρώπης οδηγεί σε προοδευτικές γενικότητες και σε συμβιβασμούς με τις λογικές της «εξυγίανσης» των διαφόρων υποσυστημάτων της οικονομίας. Παράδειγμα αυτής της πολιτικής συμπεριφοράς ήταν ο λόγος του Κον Μπεντίτ στο Ευρωκοινοβούλιο της 5.5.2010 , που έβαζε υπό συζήτηση όχι αυτή καθεαυτή την πολιτική της λιτότητας, αλλά τον «χρονισμό» της (timing) :
«αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι σχεδόν αδύνατον. Ζητάω από το Ecofin, από τούς αρχηγούς των κρατών να σκεφτούν ότι οι ίδιοι στις χώρες τους είναι ανίκανοι να κάνουν τέτοιες μεταρρυθμίσεις. Πόσον καιρό χρειάζεται η Γαλλία για να μεταρρυθμίσει τις συντάξεις; Πόσον καιρό χρειάζεται η Γερμανία; Και τώρα ζητάμε στον Παπανδρέου σε τρεις μήνες, "άλλαξε τα όλα!"
Στις 19 Δεκεμβρίου η συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Rebecca Harms παρευρέθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και έκανε την ακόλουθη δήλωση, εμμένοντας στην «μετριοπαθή» στάση των ομοϊδεατών της αλλά χωρίς να ευθυγραμμιστεί με τις θέσεις του Κον Μπεντίτ :
“Υπό την πίεση της κ. Μέρκελ και των παρωπίδων στη σκέψη της, η Σύνοδος Κορυφής απλώς έχυσε για άλλη μια φορά την καρδάρα με το γάλα, αποτυγχάνοντας να προσφέρει μια οριστική και επείγουσα απάντηση στην κρίση της Ευρωζώνης. Αντί να αρπάξουν τον ταύρο από τα κέρατα και να συμφωνήσουν στα μακρόπνοα μέτρα αλληλεγγύης που απαιτούνται επειγόντως για στήριξη της Ευρωζώνης και αποθάρρυνση της αγέλης των κερδοσκόπων που πολιορκούν το ευρώ, οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν στην ελάχιστη δυνατή τροποποίηση της Συνθήκης.
“Παρόλο που οι Πράσινοι στηρίζουν τη δημιουργία μόνιμου και νομικά κατοχυρωμένου μηχανισμού σταθερότητας, οι αλλαγές που συμφωνήθηκαν δεν επαρκούν για να βγει η Ευρώπη από την κρίση. Με το στοίχημα να αφορά την ίδια την επιβίωση του ευρώ, χρειαζόμαστε επείγοντα μέτρα που θα αποτρέψουν την επιδημία της κρίσης να γίνει τελείως ανεξέλεγκτη. Σε αυτό το πλαίσιο, μας αποσβολώνει που η Καγκελάριος Μέρκελ εξακολουθεί να αντιστέκεται στην απολύτως λογική πρόταση για ευρωομόλογα στήριξης της Eυρωζώνης, καθώς και στην αύξηση των διαθέσιμων κεφαλαίων για αντιμετώπιση των κρίσεων.Είναι σαφές ότι, προκειμένου να σταθεροποιηθεί οριστικά το ευρώ, τα κράτη μέλη πρέπει να δεσμευτούν σε μια ουσιαστική κοινή οικονομική πολιτική. Η δήλωση καλών προθέσεων κατά την διάσκεψη κορυφής πρέπει να ακολουθηθεί γρήγορα από πράξεις.Η τραγελαφική απόφαση του οργανισμού αξιολόγησης Moody's να υποβαθμίσει κατά πέντε μονάδες την πιστοληπτική ικανότητα της Ιρλανδίας, υπογράμμισε το λεπτό στρώμα πάγου στο οποίο εξακολουθεί να πατά η Ευρωζώνη. Χρειάζεται αποφασιστική δράση για να αντιμετωπιστούν οι εν λόγω οίκοι αξιολόγησης και οι αυθαίρετες αποφάσεις τους"

Ομολογώ ότι αισθάνθηκα ικανοποίηση από τη βολή της Rebecca Harms ενάντια στο τραπεζικό τσογλαναριάτο και στις αξιολογήσεις της συμφοράς , αλλά από την άλλη πλευρά σημείωσα τις πολλαπλές «εικόνες» που συνοδεύουν το λόγο της και μπουρδουκλώνουν το μήνυμά της :
“Υπό την πίεση της κ. Μέρκελ και των παρωπίδων … της, η Σύνοδος … έχυσε για άλλη μια φορά την καρδάρα με το γάλα…. Αντί να αρπάξουν τον ταύρο από τα κέρατα …..για στήριξη της Ευρωζώνης και αποθάρρυνση της αγέλης των κερδοσκόπων …
Θέλω να πω ότι η κομψότητα και συνοχή του μηνύματος δεν είναι αμελητέα, αλλά έχουν σημασία. Ότι αυτά τα δύο στοιχεία μας «προπονούν» για στοχαστικότερα και αποτελεσματικότερα μηνύματα…

ΥΓ. Να και μια αφίσα των "οικολόγων πρασίνων" για αξιολόγηση....

ΟΙ ΓΕΡΟΙ ,ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ,TA ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

« Tώρα που έχουμε το διαδίκτυο, τι να τους κάνουμε τους γέρους; Μια φορά κι ένα καιρό ήταν κομιστές πληροφοριών, ζωντανές βιβλιοθήκες, κάτοχοι και πομποί τεχνογνωσίας σε διάφορα ζητήματα . Τώρα όμως οι μηχανές αναζήτησης της Google ή άλλων φορέων μας δίνουν οποιαδήποτε πληροφορία, και μάλιστα τη δίνουν με τεράστια ταχύτητα και ασήμαντο κόστος . Χώρια τα emails των φίλων, που κι αυτά μας ενημερώνουν, μας μεταφέρουν χρήσιμες ιδέες, ενίοτε μας ψηφίζουν ή γενικώς μας επιτρέπουν να φαινόμαστε νεωτεριστικοί και μοντέρνοι ….»

Δεν ξέρω αν βρίσκομαι στον πυρήνα της μεταμοντέρνας , χρησιμοθηρικής (μετα)σοσιαλιστικής σκέψης ή λίγο παρά έξω, αλλά είμαι σίγουρα κοντά. Γιατί ο μεταμοντέρνος σοσιαλισμός τους είναι όπως ο κομμουνισμός της σημερινής Κίνας, όπως ο Χριστιανισμός των Ιερής Εξέτασης ή όπως ο εκπολιτιστικός ρόλος της αποικιοκρατίας….

Οι ξεφτίλες ! Χρονιάρες μέρες επιτρέπουν να γίνεται συζήτηση για την έξωση 45 τροφίμων από το Γηροκομείο Αθηνών την περίοδο των Χριστουγέννων - κατά πως ανακοίνωσε η διοίκηση του Ιδρύματος, επικαλούμενη οικονομικούς λόγους….Ο πρόεδρος του Ιδρύματος, αρχιμανδρίτης Προκόπιος είπε στο Mega ότι η οικονομική κατάσταση του Ιδρύματος είναι άσχημη, ότι τα έσοδά του από ενοίκια έχουν μειωθεί κατά ένα τρίτο, ότι εδώ και πέντε μήνες οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι , ότι πολλοί τρόφιμοι αδυνατούν να πληρώσουν τα τροφεία......

«Το κράτος πρόνοιας και το πνεύμα των Χριστουγέννων σε όλο τους το μεγαλείο!» δήλωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης, ζητώντας την παρέμβαση του Υπουργού Υγείας…Εμένα η κατάσταση μου θύμισε το «Πνεύμα των Χριστουγέννων» του Κάρολου Ντίκενς, και για την ακρίβεια μου θύμισε τον κεντρικό ήρωα του διηγήματος, σκληρό τσιγκούνη Εμπενέζερ Σκρουτζ , που φαντασιώνει το θάνατό του και μεταμελείται χάρις στην μεταφυσική παρέμβαση του πνεύματος….Αυτοί όμως δεν πρόκειται να μεταμεληθούν με τίποτε, αν εμείς δεν τους «μεταμελήσουμε» με τον τρόπο που τους αξίζει…

Π.ΚΑΜΜΕΝΟΣ : ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΤΟ ΦΩΣ….

Έχω εγκαλέσει επανειλημμένα την Αριστερά ως συγχέουσα το «πνεύμα αντιλογίας» με το «κριτικό πνεύμα»…Τι εννοώ με αυτό; Να, ότι αν ο Καρατζαφέρης πει πως η γη είναι στρογγυλή, τότε η Αριστερά θα πει πως η άποψη «η γη είναι στρογγυλή» είναι φασιστική…
Σήμερα ένας βουλευτής καθόλα δεξιόστροφος - από ό,τι γνωρίζω με την δική μου πολιτική παιδεία - εκθέτει με σαφή τρόπο το μεγάλο ζήτημα των συνταγματικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού : Των δικαιωμάτων που παραβιάσθηκαν μέσα από τη διαδικασία ενός νομιμοφανούς πραξικοπήματος, που διαδραματίσθηκε εν μέρει «ανεπαισθήτως» και εν μέρει «με δόσεις»….
Είναι ο Π.Καμμένος με την ομιλία του στη Βουλή, που διαπερνά εδώ και λίγες ώρες τα απανταχού μπλογκ. Ο άνθρωπος εκπέμπει αγωνία για τα εργασιακά, κοινωνικά, εθνικά, συνταγματικά, πολιτιστικά δικαιώματα των ανθρώπων αυτής της χώρας. Με κάνει να σκέπτομαι και να ξαναλέω αυτό το χιλιοειπωμένο : Εδώ ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ είχε ζητήσει από τον δικτάτορα και φασίστα ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ να τον απελευθερώσει για να συνδράμει τον πατριωτικό πόλεμο του 1940 ! Γιατί η ευρεία Αριστερά, οι Δημοκράτες , τα εργατικά και κοινωνικά κινήματα κάθε είδους, οι άνθρωποι του Πολιτισμού και της Οικολογίας, γιατί όλοι αυτοί δεν θα μπορούσαν να συγκροτήσουν με τον Π.Καμμένο και κάθε άλλο «καμένο» αυτής της χώρας ένα παλλαϊκό μέτωπο για την άμεση κατάργηση της κυβέρνησης των ανδρεικέλων και την έξοδο από το Μνημόνιο;

Ανθολογώ ορισμένα σημεία της ομιλίας του Καμμένου:

«Τον προηγούμενο μήνα ήρθαν να πάρουν τον Εβραίο γείτονά μου. Δεν φώναξα. Δεν ήμουν Εβραίος. Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθαν και πήραν τον κομμουνιστή γείτονά μου. Δεν φώναξα. Δεν ήμουν κομμουνιστής. Εχθές ήρθαν και πήραν τον ομοφυλόφιλο γείτονά μου. Δεν φώναξα γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος. Σήμερα ήρθαν να πάρουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε κανένας να φωνάξει.» Με αυτά τα λόγια του Μπρεχτ σήμερα μπορούμε να δούμε την ελληνική πραγματικότητα, γιατί όσοι και αν φωνάζουν πια, δεν ακούγονται. Η Βουλή των Ελλήνων από τις 4 Ιουνίου του 2010 βρίσκεται υπό κατοχή. Έχουν περάσει ένα μνημόνιο, για το οποίο συζητούμε στο ναό της Δημοκρατίας, που είναι αντισυνταγματική συμφωνία, είναι παράνομη ψηφοφορία με λιγότερους από εκατόν ογδόντα Βουλευτές, διότι έτσι παραχωρεί εθνική κυριαρχία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει κάποια στιγμή να ακούσουμε τις τελευταίες φωνές θεσμικών παραγόντων, οι οποίες θάβονται από τα εξαρτώμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που προβάλλουν άλλου είδους πρότυπα. Μόνο στο ιστολόγιο, στα μπλογκς και στις φωνές στους δρόμους ακούγονται οι αλήθειες έως ότου σταματήσουν και εμάς να φωνάζουμε και να μιλάμε σε αυτή εδώ τη Βουλή.
Ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Δημήτρης Παξινός με ανακοίνωσή του με τίτλο «Αμετάκλητα και άνευ όρων» στις 16 Δεκεμβρίου είπε ότι με το άρθρο 14 παράγραφος 5 της σύμβασης η Ελλάδα παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από τις ασυλίες προστασίας της εθνικής κυριαρχίας. Τέτοιος πρωτόγνωρος όρος δεν συναντάται ούτε σε αποικιοκρατικές συμβάσεις, ένας όρος που παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του δικαίου σε όλα τα επίπεδα, του διεθνούς δικαίου, του ευρωπαϊκού δικαίου, του εθνικού δικαίου……. Το πρόγραμμα που έχει οργανωθεί από ξένα κέντρα προκειμένου να απωλεσθεί η εθνική κυριαρχία προχωρεί κανονικά. Συζητούμε εδώ μόνο για τα οικονομικά του Προϋπολογισμού αυτού. Συζητούμε για την επίθεση που γίνεται σε εργαζόμενους, σε συνταξιούχους, σε μικρομεσαίους επιχειρηματίες, στην ελληνική οικογένεια και δεν συζητούμε γι’ αυτά που παράλληλα συμβαίνουν στα εθνικά μας θέματα, γιατί εκεί είναι ο στόχος. Ο στόχος είναι η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας!



Θυμάμαι τον Αλέξη Τσίπρα, που στην μεγάλη δημοσκοπική έκρηξη της Αριστεράς πριν δύο περίπου χρόνια – όταν το 18% ήταν με το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ! – είχε μιλήσει για «αριστερή κυβέρνηση». Γιατί δεν θα μπορούσε τώρα, που χρειάζεται επειγόντως μια άλλη κυβέρνηση, αυτός και ο Κουβέλης και η Παπαρήγα και ο Μητρόπουλος και οι πάντες, αντί να σουτάρουν αορίστως να σχηματίσουν μια πολιτική πλατφόρμα ευρύτατης αποδοχής και να χτυπήσουν ευθύβολα το πέναλτυ που έχει καταλογίσει ο λαός στους Μυνχάουζεν της πολιτικής;

Όλη η ομιλία του Π.Καμμένου στο

http://ethnologic.blogspot.com/2010/12/blog-post_23.html

ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΑΕΙΦΟΡΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ

Το χιούμορ είναι εντός τόπου και χρόνου, αλλιώς «δεν φτουράει»….Τώρα το πώς μερικά ανέκδοτα εκτός τόπου και χρόνου «φτουράνε» - με την πρωταρχική έννοια του συγκεκριμένου ρήματος, δηλαδή την έννοια της επάρκειας - είναι μια άλλη υπόθεση…Υποθέτω ότι μερικά έχουν «κλασικό χαρακτήρα» και είναι κατάλληλα για αειφορική γελωτοθεραπεία.

Γενικά, ο μηχανισμός του χιούμορ συνίσταται στο μπουρδούκλωμα διαφόρων θεμάτων και καταστάσεων. Παραδείγματος χάρη το σήριαλ των Φλιντ Στόουνς, που έδειχνε ανθρώπους της παλαιολιθικής εποχής να ζουν σε μοντερνίζουσες συνθήκες, να κατοικούν σε παλαιολιθικά διαμερίσματα, να οδηγούν πέτρινα κάμπριο και να χρησιμοποιούν στις (πέτρινες) κρεβατοκάμαρές τους καρακάξες ως βιολογικά ξυπνητήρια…

Από τα «Αρχαία ανέκδοτα» των εκδόσεων ΣΑΒΒΑΛΑ συνάγω το συμπέρασμα ότι ο Διογένης επείχε θέση Μπόμπου της εποχής – κοντολογίς ήταν «φορτισμένος κωμικά» ως εκ των πολλών και ποικίλων, φιλοσοφικών και κωμικών ευρημάτων του….Ανθολογώ δύο από αυτά :

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη απο ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:- "Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι απο την αναισθησία των ανθρώπων".....

Είπε κάποιος στον Διογένη:«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία». Και ο φιλόσοφος απάντησε:«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».........

Δεν ξέρω αν οι Αρχαίοι κατασκεύαζαν ανέκδοτα XXXXL όπως οι σημερινοί ανεκδοτοποιοί, αλλά από τα λίγα που διάβασα εντυπωσιάσθηκα από τη λιτότητα των πρώτων έναντι των δεύτερων. Να ακόμη δυο αρχαιότητες κωμικού λόγου, από το ίδιο έντυπο:

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».......

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε: «Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω»......

Το σύγχρονο χιούμορ είναι γενικώς πολυλογάδικο, αλλά οπωσδήποτε πιο δουλεμένο από το αρχαϊκό. Και μερικές φορές είναι τόσο υπαινικτικό, ώστε ο ακροατής ή αναγνώστης πρέπει να μπει σε σκέψεις και να καταβάλλει ενέργεια για να ανακαλύψει το κωμικό στοιχείο. Να δυο παραδείγματα :

Μία «προοδευτική» δασκάλα των «βορείων προαστίων» προσπαθεί να ενεργοποιήσει τη φαντασία κάποιων πλουσιόπαιδων, για να καταλάβουν τι πα να πει στέρηση, οπότε τους βάζει έκθεση με θέμα : ΜΙΑ ΦΤΩΧΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ….Ένα από αυτά τα παιδιά γράφει: «Ήτανε κάποτε μια φτωχή οικογένεια..Ο μπαμπάς ήτανε πολύ φτωχός, και το ίδιο ήταν και η μαμά… Η μαγείρισα ήταν επίσης φτωχή, ο κηπουρός θεόφτωχος, κι ακόμη χειρότερα η καμαριέρα…Επίσης φτωχός ήταν ο σωφέρ του μπαμπά, ο συντηρητής του σπιτιού , ο υπεύθυνος καθαρισμού της πισίνας και όλο γενικά το προσωπικό …

Το δεύτερο ανέκδοτο σχετίζεται με την αναφορά μιας υπό δημιουργία Περιβαλλοντικής Οργάνωσης (Των «Φίλων του Τατοϊου») στην Βασιλόπαιδα Μαρία, στα πλαίσια ενός ευχητήριου e-mail προς οικολογούντες και οικολογιζόμενους….

…Τα καλοκαίρια τα περνούσαμε σ’ ένα όμορφο θέρετρο το Τατόι, δεκατέσσερα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, που είχε αγοράσει ο Πατέρας το 1871 από την οικογένεια Σούτσου. Το Τατόι, η αρχαία Δεκέλεια, ήταν φρούριο των Σπαρτιατών εναντίον των Αθηναίων, και σώζονται ακόμα τα ίχνη των παλιών τειχών. Στην αρχή οι γονείς μου έμεναν στο παλιό σπίτι, που ήταν αρκετά πρωτόγονο, αληθινό χωριατόσπιτο. Είναι θαύμα πως τα κατάφερναν να μένουν όλοι στο μικρό αυτό σπίτι, με τέσσερα παιδιά. Αλλά ο Πατέρας ήταν άνθρωπος λιτός και ποτέ δε μας επέτρεπε καμία πολυτέλεια. Όσο μεγάλωνε η οικογένεια, χρειάστηκε να χτιστή στο Τατόι ένα σπίτι μεγαλύτερο, που να την χωράει. Όλοι μας αγαπούσαμε την μικρή αυτή γωνιά της γής όσο και ο πατέρας, κ’ είχαμε απόλυτη ελευθερία να κάνουμε ότι θέλουμε και να τρέχουμε στο δάσος. Η Μητέρα είχε κτίσει ένα παρεκκλήσιο μέσα στον πευκιά, δέκα λεπτά από το σπίτι, κ’ εκεί πηγαίναμε τις Κυριακές και τις γιορτές. Στα γενέθλιά μας ή στις ονομαστικές εορτές ερχόταν από την Αθήνα η μπάντα της φρουράς και μας ξυπνούσε, βαδίζοντας γύρω από το σπίτι τρείς φορές, μ’ ένα βαυβαρικό εμβατήριο..."

Ο ευρών χιούμορ στα παραπάνω, αμειφθήσεται..

Π.Ε.Δ.Δ.Υ ΚΑΙ ΒΑΦΤΙΣΙΑ...

Οι καλόγεροι συνήθιζαν να «βαπτίζουν» τα ψάρια σε νηστήσιμα, στο βαθμό που ήθελαν ΚΑΙ να φάνε αλλά ΚΑΙ να διασώσουν τη συνείδησή τους….Κάπως ανάλογα πορεύτηκε και η εξουσία : αφενός βαφτίζοντας δασοσκεπείς εκτάσεις ή δυνάμει δάση σε οικοδομήσιμα οικόπεδα, αφετέρου δε κουμπαριάζοντας με τα πιο συμφεροντολογικά και ιδιοτελή στρώματα της ελληνικής κοινωνίας….Και τούτο έκανε με το να παραγκωνίζει τις πρώϊμες περιβαλλοντικές διατάξεις του Συντάγματος του 1975(άρθρα 24 και 117), που είχαν μάλιστα θεωρηθεί ιδιαίτερα πρωτοπόρες στην εποχή τους…..

Ο ορισμός του δάσους ήταν πάντοτε ένα σημαντικό στοιχείο για την κατηγοριοποίηση των εδαφών και για την άσκηση πολιτικής προστασίας. Αλλά ο ορισμός αυτός είχε ως ….μειονέκτημα(!) το ότι μπορούσε να διατυπωθεί έγκυρα και αντικειμενικά κυρίως και προπάντων από το σώμα των Δασολόγων Επιστημόνων, ενώ αντίθετα οι κατά καιρούς «ορισμοί του ποδαριού» διατυπώνονταν από κύκλους προσκείμενους σε μεγαλο-μικρο-μεσαία συμφέροντα…

Πρόσφατα η ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων) επανήλθε στην υπόθεση του ορισμού του δάσους, σχολιάζοντας αφενός μια κακή και αφετέρου μια μη-παρέμβαση της κυβέρνησης …

« …. η τελευταία θεσμική παρέμβαση της κυβέρνησης (Ν. 3818/2010) δεν προχώρησε σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση του ορισμού του δάσους αλλά αντίθετα κατήργησε αποσπασματικά τα ποσοτικά κριτήρια για το χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως δάσος ή δασικής και δεν έθιξε τις υπόλοιπες αντιδασικές διατάξεις του Ν. 3208/2003 ή του Ν.3147/2003 για τις οποίες οι επιστημονικοί, συνδικαλιστικοί και κοινωνικοί φορείς, αλλά και το ΣτΕ έχουν εκφράσει επιφυλάξεις για τη συνταγματικότητά τους και ουσιαστικά τις έχουν καταδικάσει . Παρά το ότι τα προαναφερόμενα είναι γνωστά σε όλους, και αποτελούν συνιστώσες του λεγόμενου ¨δασικού προβλήματος¨, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, αντί να ρυθμίσει νομοθετικά το ζήτημα, συνεχίζοντας την ίδια πολιτική και με πρόχειρο τρόπο, προχώρησε σχεδόν ένα χρόνο μετά, σε έκδοση «εγκυκλίου» για τον προσδιορισμό των παραπάνω κρίσιμων ποσοτικών κριτηρίων, διαψεύδοντας τις δικές της δεσμεύσεις, ενώπιον μάλιστα της Ελληνικής Βουλής, (όταν στις 26.01.10 δήλωνε ότι εντός έξι (6) μηνών με νόμο θα κατοχύρωνε με ολοκληρωμένο και αυστηρότερο ορισμό την έννοια του δάσους)…. "

Σχόλιο δικό μου : Σε πολλούς, η αθέτηση μιας υπόσχεσης αυτού του είδους από το ΥΠΕΚΑ φαίνεται σαν πταίσμα μέσα σε ένα κοινωνικό τοπίο κακουργημάτων, όπου όλοι οι Λανδρύ, σχιζοφρενείς δολοφόνοι με το πριόνι, δράκουλες, Μάνσον, psychokillers, Γιαγκούλες, Άϊχμαν κλπ. κυκλοφορούν ατιμώρητοι…Έτσι ή αλλιώς πάντως, δεν είναι κακό να ξέρουμε τι μας γίνεται….
Όλη η ανακοίνωση της ΠΕΔΔΥ στο http://www.peddy.gr/pages/frameset.asp

ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ : ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ;

Διάβασα το κείμενο του Αλέκου Χαλβατζή με θέμα την αποχώρησή του από το ΚΚΕ και κατάλαβα ελάχιστα πράγματα.. Ο Χαλβατζής εξακολουθεί να πιστεύει στον Μαρξισμό Λενινισμό, στην αναγκαιότητα της επαναστατικής εξουσίας της εργατικής τάξης, στην ιστορική αποστολή του ΚΚΕ κλπ, αν και σημειώνει «μια σοβαρή έκτροπή από τη θεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού, το Πρόγραμμα του και τις αρχές λειτουργίας του». Υποστηρίζει το λενινιστικό μοντέλο κομματικής λειτουργίας που καταλήγει στη πολιτική διγλωσσία – δηλαδή δήλωση των διαφωνιών εντός του κόμματος αλλά απόλυτη συμπαράταξη με την πλειοψηφική γραμμή προς τα έξω –και επισημαίνει μόνο σε ένα σημείο την παραβίαση των αρχών της εσωκομματικής δημοκρατίας ... Όσον αφορά τα υπόλοιπα, δεν καλεί κανένα σε αποχώρηση από το κόμμα αλλά αναφέρεται σε γεγονότα που τον έκαναν να πάρει την απόφαση της αποχώρησης και που είναι σοβαρότερα
« από οποιαδήποτε εκλογική μάχη και επηρεάζουν την πορεία της ταξικής πάλης πολύ βαθύτερα και σε ορίζοντα πολύ μακρύτερο από μια προεκλογική περίοδο ή μια θητεία»…..

Ποια είναι η παραβίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας, ποια είναι αυτά τα γεγονότα που επηρεάζουν την πορεία της ταξικής πάλης – και γιατί δεν τα λέει και σ’ εμάς; Γιατί δεν ζητά την υιοθέτηση του παραδείγματός του από εσωκομματικά στοιχεία που τυχόν συμφωνούν μαζί του; Τι είδος πολιτική μάχη συνεχίζει να δίνει, χωρίς να επιδιώκει την ενίσχυση της επιρροής των ιδεών του;

Η στάση αυτή με κάνει να υποθέτω την προσπάθεια δημιουργίας μιας «εσωκομματικής αντιπολίτευσης» στο ΚΚΕ αλλά από τα έξω (!) - αλλά το κυρίως ζήτημα δεν είναι εκεί. Το κυρίως ζήτημα, που αφορά επίσης το "αριστερίστικο" και αναρχικό ρεύμα, βρίσκεται στο πρότυπο του «μιλιταντισμού», του επαγγελματία επαναστάτη 24ωρου βάσεως : Το πρότυπο ζωής που είναι όχι απλώς αντίθετο με το πρότυπο του παθητικού καταναλωτή της πολιτικής, αλλά και που πλειοδοτεί σε σχέση με το πρότυπο του πολιτικά συμμετοχικού ατόμου . Ο «μιλιταντισμός» εμπνέει πολιτικές και ψυχολογικές οχυρώσεις απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία, δημιουργεί επαναστάτες κοσμοκαλόγερους, σκληρούς απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους, ικανούς να αναγνωρίζουν ταξικά και κοινωνικά προβλήματα - αλλά όχι και το ίδιο το πρόβλημα της ύπαρξής τους…

Γι αυτό όμως μιλάει ο Μπρεχτ στο ποίημά του «Μόνο και μόνο εξ αιτίας της αναταραχής»– και ίσως μιλάει καλύτερα από κάθε άλλον – γιατί μιλάει από μια ειδική ιστορική σκοπιά σκληρών αγώνων και επαναστατικής εγρήγορσης :

Μόνο και μόνο εξαιτίας της αναταραχής
που όλο πλήθαινε στις πολιτείες μας με την πάλη των τάξεων,
μερικοί από μας αποφασίσαμε τα χρόνια τούτα
να μη μιλάμε πια για πολιτείες θαλασσινές,
για χιόνια πάνω στη σκεπή, για γυναίκες,για τ΄ άρωμα των ώριμων μήλων στο κελάρι,
για της σάρκας τις αισθήσεις,για όλα όσα κάνουνε τον άνθρωπο απαλό και ανθρώπινο.
Αλλά να μιλάμε πια μονάχα για την αναταραχή

Δηλαδή να γίνουμε μονόπλευροι, ξεροί, μπλεγμένοι στα γρανάζια της πολιτικής…

Η ΠΕΔΔΥκή ασθένεια του ΥΠΕΚΑ

Π.Ε.Δ.Δ.Υ είναι η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων, ΥΠΕΚΑ είναι το Υπουργείο Περιβάλλλοντος. Η πρώτη ψάχνει να βρει το δεύτερο και δεν το βρίσκει, η δε υπόθεση θυμίζει - σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα - την περίπτωση της Μαργαρίτας Καραβασίλη, πρώην Επιθεωρήτριας Περιβάλλοντος : Που έψαχνε τον Υπουργό κ. Γ.Σουφλιά (τότε προϊστάμενό της…) και δεν τον έβρισκε με τίποτε….

Όλα αυτά θα μπορούσαν να φανούν σε ορισμένους σαν μια κόντρα δημοσιοϋπαλληλικών προδιαγραφών, όμως δεν είναι. Οι δασολόγοι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μπει στην μπούκα του κανονιού από αμνημονεύτων χρόνων, έχουν θεωρηθεί μαύρα πρόβατα της Διοίκησης και έχουν υποστεί αφαιμάξεις αρμοδιοτήτων – όπως εκείνη του συντονισμού της πυρόσβεσης και της ανάθεσής της στην Πυροσβεστική(το 1999, αν δεν κάνω λάθος….).

Προ καιρού είχαμε ασχοληθεί με την απουσία της κυρίας Μπιρμπίλη από την παρουσίαση του βιβλίου «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ 2009», παρά το γεγονός ότι είχε προαναγγελθεί ομιλία της στην εκδήλωση και παρά το ότι η απουσία αυτή θα μπορούσε να «μπαλωθεί» με την αποστολή ενός σημειώματος…(Δεξιά στήλη, «Πλήν Μπιρμπίλη»).Όμως σήμερα η απουσία της από μια οφειλόμενη συνάντηση τέτοιου χαρακτήρα , είναι εξωφρενική. Ο υποφαινόμενος, όντας πλέον μεγάλο παιδί, έχει ζήσει τις περιπτώσεις ατόμων που τυχαία «ΕΚΤΟΞΕΥΘΗΚΑΝ»(δηλαδή ούτε καν «αναρριχήθηκαν»….) σε διάφορες κορυφές της δημόσιας ζωής (π.χ. βουλευτικό αξίωμα) και στην συνέχεια πίστεψαν ότι η παραμονή τους στην κορυφή είναι προϊόν του DNA που κουβαλούσαν…
Μήπως η κ. Μπιρμπίλη έχει προσβληθεί από αυτή την «ασθένεια των υψών»; Η συνέχεια θα δείξει…. Να τι της γράφουν οι Δασολόγοι Δημόσιοι Υπάλληλοι…..

"Σε συνέχεια της επικοινωνίας που είχαμε με το γραφείο σας, για την πραγματοποίηση συνάντησης με το Προεδρείο της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (Π.Ε.Δ.Δ.Υ) και μετά την προτροπή να συναντήσουμε τον αρμόδιο Υφυπουργό, παρακαλούμε να λάβετε υπόψη σας τα εξής.
Από την ημέρα της αναλήψεως των καθηκόντων σας και παρά το νευραλγικό χαρακτήρα του τομέα και τη μεταφορά του από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στο νεοσύστατο Υπουργείο ΠΕΚΑ, δεν κατέστη εφικτή ούτε καν η εθιμοτυπική συνάντηση μας μαζί σας, παρά το ότι επανειλημμένα σας το ζητήσαμε και παρά τα προβλήματα που συναντούσε (και συναντά) η εν λόγω μεταφορά.
Οφείλουμε να σας υπενθυμίσουμε ότι η Ένωση μας εκπροσωπεί τους Δασολόγους Δημοσίους Υπαλλήλους που εργάζονται στο δημόσιο (Υπουργεία, Περιφέρειες, Ο.Τ.Α και Αποκεντρωμένες Διοικήσεις) και είναι από τα ελάχιστα σωματεία που έχει συνδέσει τη συνδικαλιστική του παρουσία και δράση κυρίως με θεσμικά αιτήματα, που αφορούν στην προστασία των δασικών οικοσυστημάτων και της δημόσιας περιουσίας.
Για το λόγο αυτό δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους λόγους που σας οδήγησαν να εξαιρέσετε από το διάλογο την Ένωση μας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτό το χρονικό διάστημα προηγήθηκε η έκδοση δυο Προεδρικών Διαταγμάτων (για τη μεταφορά του Τομέα στο ΥΠΕΚΑ) και δυο νομοσχεδίων (για τους δασικούς χάρτες και το πράσινο Ταμείο), στα οποία ίσως οι παρεμβάσεις μας να ήταν χρήσιμες και να βοηθούσαν στην πληρέστερη διατύπωσή τους αλλά και την εν γένει λειτουργία και την εξυπηρέτηση του Τομέα .
Εν όψει των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα μέλη μας –δασολόγοι της πράξης - επανερχόμαστε και σας ζηταμε να πραγματοποιηθεί αμεσα κατά το δυνατόν συνάντηση με το Προεδρείο της Ένωσης μας για να συζητήσουμε τα θεματα που εκφεύγουν από την αρμοδιότητα του κ. Υφυπουργού και εμπίπτουν στις δικές σας αρμοδιότητες…."

Από την επιστολή της ΠΕΔΔΥ [που υπογράφουν οι Νίκος Μπόκαρης (Πρόεδρος) και Γιάννης Γρίβας (Γραμματέας)] κρατάω αυτό το «Δασολόγοι της πράξης»…Προσθέτω κι εγώ τη συνηγορία μου στον συγκεκριμένο αυτοπροσδιορισμό, έχοντας μια μακρόχρονη σχέση με το χώρο, τουλάχιστον από την εποχή του Οικονόμου...

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι της Γκιώνας και τραβήχθηκε από τον Ν. Κανελόπουλο, credit Kanelopoulos, με άλλα λόγια - για να μη μας περάσουν για βλάχους....

Ο ΣΠΑΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΈΣ ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΕΙΣ

Ο ΣΠΑΥ είναι ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπτυξης Υμηττού, με τον οποίο είχαμε κάποια φιλονικία προ καιρού… Ο ΣΠΑΥ φαίνεται ότι παραμένει δραστήριος όσο και φιλότιμος, μια που διάλεξε έναν μετεκλογικό χρόνο(!) για τις φυτεύσεις του…Πριν απ’ όλα όμως - για να μην πέσει το σπίτι μας και μας πλακώσει - υπάρχει ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηλιούπολης, που έκανε την ίδια ημέρα με τον ΣΠΑΥ (19.12.2010) αναδασωτικές φυτεύσεις στον Υμηττό, κοντά στην περιοχή Καρέα : Δίπλα στο μνημείο τω ν 4 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και ένα παιδί 22 χρονών, που έπεσαν πριν από δέκα χρόνια στον αγώνα για την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς…

Επί κεφαλής του Ορειβατικού ήταν ο Γιώργος ο Μητρόπουλος, ενεργός ορειβάτης ετών 74, παρακαλώ ! Ο οποίος δεν σέρνεται, αλλά σέρνει τους άλλους πίσω και κάτω του, στις ορειβατικές εξορμήσεις !
Εμένα ο Μητρόπουλος μου θυμίζει λίγο τον διάλογο του Καζαντζάκη με έναν εσχατόγηρο, όταν ο πρώτος είδε τον δεύτερο να φυτεύει κάτι δέντρα. Λέει στο περίπου ο Καζαντζάκης, «Έ παππού, πιστεύεις ότι θα απολαύσεις τα δέντρα;», κι απαντάει ο παππούς, «εγώ παιδί μου ενεργώ σαν να πρόκειται να ζήσω αιώνια», κι ο Καζαντζάκης του λέει, «Κι εγώ ενεργώ σαν να πεθαίνω κάθε στιγμή…»Μερικές φορές η αναπόληση του μέλλοντος μπορεί να παρέχει πιο ισχυρή ηδονή από την ηδονή της στιγμής – σκέπτομαι, χωρίς να είμαι σίγουρος….


Λοιπόν, η κυρίως είδηση έχει ως εξής: ο Σύνδεσμος Προστασίας & Ανάπτυξης Υμηττού (ΣΠΑΥ) σε συνεργασία με την Εθελοντική Ομάδα Δασοπροστασίας Γλυφάδας και το Σύλλογο «Ώρα για Δράση», πραγματοποίησε σποροφύτευση στην Αιξωνή Γλυφάδας στις 19 Δεκεμβρίου 2010
Οι εθελοντές ανέλαβαν να προστατεύουν και να ποτίσουν τα νεόφυτα για την ερχόμενη περίοδο. Στην επιτυχημένη αυτή διοργάνωση συμμετείχαν δεκάδες πολίτες.
Οι προβλαστημένες βελανιδιές αποτέλεσαν το κυριότερο είδος που φύτευσαν οι εθελοντές παράλληλα με άλλα φυτά του Υμηττού, όπως κουτσουπιές και χαρουπιές. Τις εργασίες παρακολούθησε εκπρόσωπος του ΣΠΑΥ.
Κατά την προετοιμασία της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο πυροφυλάκειο Γλυφάδας, στις 17 Νοεμβρίου, όπου και συζητήθηκε το σχέδιο δράσης. Τα στελέχη του ΣΠΑΥ ενημέρωσαν τους εθελοντές για τις μεθόδους σποροφύτευσης όπως την ελεύθερη σπορά και τους εναλλακτικούς τρόπους προετοιμασίας των προβλαστημένων σπόρων.
Η συνάντηση αποτέλεσε ευκαιρία να παρουσιαστούν ευρύτερα οι δράσεις του Συνδέσμου στον Υμηττό. Ειδικότερα, ο διευθυντής του ΣΠΑΥ έκανε αναφορά στην έρευνα για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας στον Υμηττό, που υλοποιεί ο Σύνδεσμος σε συνεργασία με ευρωπαίους εταίρους στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE 08/ΝAT/GR/539 …
Για να είμαι ειλικρινής, το τελευταίο διάστημα, εκτός από τα ευρωπαϊκά προγράμματα (και δώρα φέροντα….) φοβάμαι λίγο και τον εθελοντισμό….Φοβάμαι κάποιους - πολλούς ή λίγους - που νομίζουν ότι έτσι «ξοφλάνε» το χρέος προς την κοινωνία και τον εαυτό τους…Που «ξεδίνουν» με ένα μερικό έργο και καθήκον, ενώ γύρω τους γίνεται της τρελής…

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑΣΟΥ…….

Ο Αρχιεπίσκοπος κύριος Ιερώνυμος φέρεται ως δυσαρεστημένος για το κείμενο που διανέμεται στους ναούς, έχει την υπογραφή της «Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος» και αφορά την υπόθεση της χώρας υπό τον ζυγό του Μνημονίου…. Πιθανόν να συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς που θεωρούν ότι η Εκκλησία έχει παρηγορητικό και όχι καταγγελτικό ρόλο – αλλά αυτό σηματοδοτεί μια Εκκλησία άσφαιρη, που δεν μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα και υιοθετεί απλώς έναν αναχωρητισμό από την τρέχουσα προς την μέλλουσα ζωή …Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο κείμενο της Εκκλησίας συνιστά πολύ λίγο δήλωση διαθεσιμότητας στο υπό εκκόλαψη αντιμνημονιακό μέτωπο και πολύ περισσότερο αντήχηση της λαϊκής δυσφορίας στους θρησκευτικούς κύκλους . Το κείμενο εμπεριέχει ορισμένες σωστές επισημάνσεις για τις ευθύνες του πολιτικού και ιδιαίτερα του δικομματικού κατεστημένου, αλλά από την άλλη πλευρά δεν σκιαγραφεί μια διέξοδο από την κρίση – πέρα από αυτή που συνίσταται στην συσπείρωση των πιστών στις ενοριακές δομές…Ακόμη εκπέμπει τη συνηθισμένη αυταρέσκεια της Εκκλησίας, όταν ισχυρίζεται ότι « Ή Εκκλησία είναι ό μόνος όργανισμός πού μπορεί νά σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο καί νά τόν στηρίξει»……Με άλλα λόγια η Εκκλησία δεν απεκδύεται το ρόλο μιας προνομιακής συλλογικότητας μέσα στις άλλες, πολιτιστικές, πολιτικές, κοινωνικές κλπ. συλλογικότητες, που εμφανίζονται στην κοινωνική ζωή. Να ένα απόσπασμα του κειμένου της "Προς τον Λαό" :
“……. αύτό πού συμβαίνει στήν πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο καί συ­νταρακτικό. Μαζί μέ τήν πνευματική, κοινω­νική καί οικονομική κρίση συμβαδίζει καί ή πάσης φύσεως άνατροπή. Πρόκειται γιά προσπάθεια έκρίζωσης καί έκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τά όποια ως τώ­ρα θεωρούνταν αύτονόητα γιά τή ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς έπιχειρείται μιά άνατροπή δεδομένων καί δι­καιωμάτων καί μάλιστα μέ ένα πρωτοφανές έπιχείρημα. Τά άπαιτούν τά μέτρα αύτά οί δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μιά χώρα ύπό κατοχή καί έκτελούμε έντολές τών κυριάρχων - δανειστών μας. Τό ερώτημα, τό όποιο γεννάται, είναι έάν οι άπαιτήσεις τους άφορουν μόνον σέ οικονομικά καί άσφαλιστικά θέματα ή άφο­ρούν καί στήν πνευματική καί πολιτιστική φυσιογνωμία τής Πατρίδος μας.Μπροστά στήν κατάσταση αύτή ό κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δέν πή­ραμε νωρίτερα όλα αύτά τά δύσκολα μέ­τρα, πού σήμερα χαρακτηρίζονται άναγκαία. "Ολες αύτές τίς παθογένειες τής κοινωνίας καί τής οίκονομίας πού σήμερα επι­χειρούμε μέ βίαιο τρόπο νά άλλάξουμε, γιατί δέν τίς άλλάξαμε στήν ώρα του; Γιατί έπρεπε νά φθάσουμε ώς έδώ; Τά πρόσωπα στήν πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, έδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Πώς τότε υπολό­γιζαν τό πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι όδηγούν τή χώρα στή καταστροφή καί σή­μερα αισθάνονται άσφαλείς, γιατί ενεργούν ώς εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές άνατροπές γιά τίς όποίες άλλοτε θά άναστατωνόταν όλη ή Ελλάδα καί σήμερα επιβάλ­λονται χωρίς σχεδόν άντιδράσεις….."

ΜΑΡΙΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ,Χριστουγεννιάτικα έθιμα

Αν ρωτήσεις τα παιδιά για τα χριστουγεννιάτικα έθιμα θα μιλήσουν για το δένδρο, τη φάτνη, τα δώρα, τα ρεβεγιόν. Παρά την εγκληματικότητα και τα συνεπακόλουθα και για τα κάλαντα. Φέτος η Αθήνα νοστάλγησε τη φαντασμαγορία του δένδρου στο Σύνταγμα. Όσο και αν προσπάθησαν να καθιερώσουν το καράβι σαν χριστουγεννιάτικο ντεκόρ, δεν έπιασε. Ήταν φυσικό αφού πουθενά δε στολιζόταν στα ελληνικά σπίτια, απλώς χρησίμευε σαν εξάρτημα των παιδιών που στα νησιά έλεγαν τα κάλαντα.

Το δένδρο ζει και βασιλεύει, ακόμη και σαν ομοίωμα αποκριάτικου γαϊτανιού, ενώ τα φωτάκια πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο παρά την οικονομική κρίση στα παράθυρα και τα μπαλκόνια τόσο της Αθήνας όσο και στο τελευταίο αγροτόσπιτο. Και ήταν εντελώς αψυχολόγητη η από τηλεοράσεως διαφήμιση του Υπουργείου Περιβάλλοντος να περιοριστούν -ειδικά τώρα που και οι δήμοι ούτε τα στοιχειώδη δεν έπραξαν- τα λαμπάκια στα μπαλκόνια. Τα νησιά φέτος μια από τις σπάνιες φορές, είδαν πασπάλες χιονιού να ντύνουν το χειμωνιάτικο τοπίο. Τα χιονισμένα Χριστούγεννα ήταν πάντα για την Ελλάδα εισαγόμενο ιδανικό σκηνικό. Μάταια κάποιοι φωτισμένοι δάσκαλοι προσπαθούσαν να μας πείσουν για το ασυμβίβαστο γεωγραφικά Βηθλεέμ- χιονιού και παλαιότερα δεν είχαμε και τηλεόραση να δούμε και Χριστούγεννα με μαγιό. Έτσι δεν παύαμε να θεωρούμε ότι Χριστούγεννα χωρίς χιόνι είναι μαγιονέζα δίχως αυγό. Σε εποχές αλλοτινής λιτότητας όπου το ξερακιανό δενδράκι ντυνόταν με μπαμπάκι και στολιζόταν με οικολογικά αυτοσχέδια υλικά με βάση το χαρτί και τα καρύδια, πρόσθετη αυτοσχέδια διακόσμηση αποτελούσαν δίπλα στη φάτνη τα κεσεδάκια γιαουρτιού με κριθάρι (κλεμμένο από τις κότες) που μόλις είχε βλαστήσει.

Σαν όλα τα παιδιά, ευχαρίστως υιοθετούσαμε κάθε ξένο έθιμο που ήταν συμφέρον. Έτσι η επιστολή στον αη Βασίλη και τα παπούτσια στην πόρτα (ελλείψει τζακιού) στηνόντουσαν τη νύχτα της πρωτοχρονιάς. Δεν το πιστεύαμε. Το εφαρμόζαμε με θρασύτατο ωφελιμισμό. Εφάρμοσα κι εγώ για χρόνια το συμπαθητικό τελετουργικό στα παιδιά μου και ξαφνιάστηκα όταν η κόρη μου έκλαψε όταν της είπα με τη βεβαιότητα ότι το ήξερε ότι αη Βασίλης δεν υπάρχει. Οι δικοί μου γονείς που είχαν ήδη υποστεί οικονομική αφαίμαξη για τα δώρα μας, διπλωματικά γέμιζαν τα παπούτσια με καρύδια και γλυκά και μεις οι ζαβολιάρηδες κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε τη σκηνοθεσία. Σιγά σιγά τα παιχνίδια φθήνυναν εισαγόμενα από χώρες μη χριστιανικές. Τα Χριστούγεννα φούσκωναν σα μπαλόνι καταλαμβάνοντας όλο το Δεκέμβρη. Χώρες ασιατικές στολίζονται χριστουγεννιάτικα προς άγρα τουριστών από το Νοέμβρη. Η Ελλάδα συνήθισε τα τελευταία χρόνια να καταναλώνει γιορταστικά. Κατά πλειοψηφία.

Πάντα υπήρχαν αρκετοί που δε γιόρταζαν, δε στόλιζαν, δε κατανάλωναν. Φέτος θα είναι περισσότεροι. Φέτος η πλειοψηφία θα περιορίσει την καταναλωτική κραιπάλη. Παρά την ουσιαστική κατάργηση κάθε δώρου στις αποδοχές και φέτος θα στηθούν τα οικογενειακά τραπέζια. Μη το ξεχνάμε. Το ιερότερο έθιμο των ημερών. Πάντα στο γιορτινό τραπέζι μας περίσσευε το μερίδιο «του Χριστού» και «του φτωχού». Και στη χιλιόχρονη ιστορία μας, αυτό το καθαρά ελληνικό έθιμο κανείς βάρβαρος κατακτητής ή ευρωπαίος δανειστής δεν κατάφερε να κλέψει από το φιλότιμό μας.

ΣΤΑΜΕΛΛΟΣ, ΣΤΟΝ ΚΙΣΣΑΒΟ……

Ο κόσμος είναι αστικοποιημένος και αστικοποιείται όλο και περισσότερο, όμως η νοσταλγία της φύσης ενδημεί σε όλους….Συζούμε με τους εκπρόσωπους της φύσης , όπως είναι τα οικιακά ζώα, οι γλάστρες στα μπαλκόνια, οι κήποι, κι ακόμη την αναζητούμε σε εκδρομές στον περιαστικό και υπαίθριο χώρο, στις διακοπές μας, σε θύλακες πρασίνου εντός του αστικού χώρου…

Η νοσταλγία της φύσης είναι σαν τον έρωτα – που κι αυτός είναι μια νοσταλγία της πρωταρχικής και πιο συγκλονιστικής εμπειρίας κάθε ανθρώπου, που παρέχει η μήτρα, η ζωή εντός της ζωής του μητρικού σώματος…
Η πρόσληψη της φύσης με τα μικρότερα κατά το δυνατόν παράσιτα ερεθίσματα, αποτελεί ουσιαστική ικανοποίηση αυτής της νοσταλγίας. Οι πιο συνειδητοί αναχωρητές από τον «ανθρωποποίητο» κόσμο λέγονται φυσιολάτρες, οικολόγοι, ορειβάτες ή κάπως αλλιώς, όμως και οι υπόλοιποι δεν παύουν να έχουν κάποιον αναχωρητισμό μέσα τους….Για την ικανοποίηση αυτής της βασικής ανάγκης για φυγή , όλοι αναζητούν «άρτιες» και «άθικτες» μορφές, όπως ακριβώς στον έρωτα γίνεται η αισθητική αναζήτηση.
Όμως η φύση νοθεύεται, απαρτιώνεται, απομαγεύεται, κιτσοποιείται. Η ορεινή ύπαιθρος καταλαμβάνεται από ανεμογεννήτριες, τα χιονοδρομικά κέντρα προκαλούν τερατώδεις αποξέσεις του χώρου, η παράλογη οδοποιία διαρρηγνύει τη συνοχή των τοπίων, η κίνηση μοτοσυκλετών και 4Χ4 επιβάλλει μια απαράδεκτη χασμωδία στο χώρο… Και το ερώτημα που μπαίνει, μέσα σε αυτές τις συνθήκες της μεγάλης ενέδρας των επενδυτών της αρπαχτής και της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων : Μπορούμε να είμαστε ανέμελοι νοσταλγοί, προσεγγιστές της φυσικότητας, «χρήστες» της ομορφιάς, των φαντασιώσεων, των αισθήσεων ;Μπορούμε να είμαστε γενικώς ανέμελοι και να απολαμβάνουμε - χωρίς ταυτόχρονα να έχουμε « πάρει τα βουνά» και να «έχουμε βγει στο κλαρί» με όλα τα τρομερά που γίνονται ή απειλούνται να γίνουν ;
Ακολουθεί το κείμενο του Στέφανου Σταμέλλου( http://www.e-ecology.gr/), σεσημασμένου ορειβάτη και μέλους των Οικολόγων Πρασίνων :




ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ,ΜΙΑ ΚΡΥΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΙΣΣΑΒΟ


Ασχήμια δεν θα βρεθεί να ντύσει αυτές τις εικόνες. Μήτε σκιά την ομορφιά να κρύψει, όταν το φως του ήλιου πέσει επάνω τους. Ούτε τα δικά σου τα αισθήματα μπορεί να τα εκφράσει η δυσκολία. Απλά αφήνεσαι, προσμένεις κι οργανώνεις την απόλαυσή της. Αυτό είναι το βουνό, όταν χιονίζει ή μετά το χιόνι, όταν φυσάει ή μετά τον αέρα, με μείον δεκαπέντε ή με καλοκαιρινό λιοπύρι.

Ο Κίσσαβος δεν μπορεί να αποφύγει το μαστίγωμα του χιονιά του Δεκέμβρη. Το λευκό και ο παγωμένος αέρας σημαδεύει τη χειμερινή του τύχη. Κι εσύ ανηφορίζεις στα μονοπάτια του κοιτάζοντας τα σχήματα που φτιάχνει το παγωμένο χιόνι πάνω στα ξανθά χορτάρια. Νομίζεις ότι θα σου έρθει η θάλασσα του Αιγαίου· και το λευκό δεν θα τη φανερώσει.

Γι' αυτό και η φαντασία, καθώς ανεβαίνεις, δεν θέλει να κουραστεί. Πλάθει το παραμύθι του χαμένου ορειβάτη και τρέχει ανάμεσα στις χιονισμένες κορυφές κυνηγώντας τη σωτηρία· μέχρι να ξεπαγώσει η μύτη σου. “Σαν θέλεις από τις δυσκολίες του βουνού και της ζωής για να γλιτώσεις, πάνω τους πέσε κι ούρλιαξε, να φοβηθούν να στρέψουν”. Να μάθουν πως “στόχο” όταν σ' έβαζαν, σου ετοίμαζαν βραβείο.

Αγρίμι στα βουνά από παιδί, βγαίνεις για ταξίδι στις χιονισμένες πλαγιές, στα πιο «παρθένα» μέρη των απωθημένων σου, που γεμίζουν με σημάδια τη μνήμη. Κι όταν ξεπροβάλει το καταφύγιο, ανεβάζεις την ομπρέλα της λήθης, άσπρο στο κόκκινο της θύμησης.

11 Δεκεμβρίου 2010, Παγκόσμια Ημέρα του Βουνού, άλλη μια μέρα της φύσης. Μια κρύα μέρα στον Κίσσαβο. Κι αυτό το είδες μια μέρα πριν, αλλά το ξέρεις εδώ και χρόνια. Ημέρες βουνού, παγκόσμιες και τοπικές.

Δεκ ‘2010

Fast track, blitz Krieg,Golden girls ,Καραβασίλη

Fast Track είναι οι επενδύσεις στο tsaka-tsaka, «στα γρήγορα» που λέμε σε απλά ελληνικά, τις οποίες η κυβέρνηση επιδιώκει να προσελκύσει με κάθε τρόπο, παραγνωρίζοντας τις περιβαλλοντικές παραμέτρους και τις ανάγκες ποιότητας ζωής…. Blitz Krieg είναι στα γερμανικά «ο κεραυνοβόλος πόλεμος», η τακτική της άμεσης και ολομέτωπης επίθεσης για την ολοκληρωτική νίκη επί του αντιπάλου, που ενέπνευσε τη Βέρμαχτ του Β Παγκοσμίου Πολέμου και που εμπνέει την πολιτική του παπανδρεο-κρατούμενου ΠΑΣΟΚ : Ενώ η κοινωνία είναι απασχολημένη και καταπτοημένη από τον ανηλεή βομβαρδισμό των εισοδημάτων και του Κράτους –Πρόνοια, αυτό επί πλέον δυναμιτίζει τον φυσικό πλούτο της χώρας, τους ελεύθερους χώρους και το τοπίο…

Η Ειδική Γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας κυρία Μαργαρίτα Καραβασίλη δεν είναι μια περίπτωση golden girl, πρωτίστως διότι δεν είναι girl, είναι όμως αναμεμιγμένη στην υπόθεση του χρυσού της Χαλκιδικής, που εδώ και πολύ καιρό κρατάει ανάστατη την τοπική κοινωνία… Το 2008 αλλά και πρόσφατα, στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών, ο υποφαινόμενος υπερασπίστηκε την Καραβασίλη σε μια υπόθεση που αφορούσε τις πρακτικές του παλιού-κακού ΥΠΕΧΩΔΕ του κ. Σουφλιά για τον Ασωπό ποταμό: Όπου ο αντίδικος και μηνυτής, κ. Ιωάννης Δερμιτζάκης, είχε επί πλέον καταθέσει εναντίον της Καραβασίλη αγωγή για αποζημίωση ύψους μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Τότε, το 2008, όταν η ΜΚ ανήκε στο Συνασπισμό, είχα θαυμάσει το «ενωτικό πνεύμα» διαφόρων αριστερών μπλογκ – η γυναίκα τραβιόταν στα δικαστήρια για την υπόθεση της ρύπανσης του Ασωπού και αυτοί την κοπάναγαν αλύπητα για παλιές αμαρτίες ….

Το 2009 τα πράγματα άλλαξαν, η ΜΚ μετά μια σύντομη διέλευση από το χώρο των Οικολόγων Πρασίνων βρέθηκε στο νέο ΥΠΕΚΑ ως Ειδική Γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, παρά τη Μπιρμπίλη ούτως ειπείν, και σαν τέτοια ανέλαβε την διαβούλευση όσον αφορά την υπόθεση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τα χρυσωρυχεία της Χαλκιδικής. Σε ένα διάλειμμα της τελευταίας δίκης της στο τριμελές Εφετείο, άκουσα από το στόμα της τον ισχυρισμό ότι οι νέες επεμβάσεις στο χώρο θα είναι μικρότερες και ότι αποκλείεται η μέθοδος διαχωρισμού των ωφέλιμων μεταλλευμάτων από τα αδρανή υλικά με τη χρήση κυανίου …Για την ιστορία πάντως αναφέρω ότι στην ανάρτηση της 6.5.2010 (Χρυσή απόφαση) είχα αναφερθεί στην

πλήρη απαγόρευση της μεταλλείας με τη χρήση κυανιδίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ζήτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από την Κομισιόν με ιστορική του απόφαση στις 5 Μαϊου 2010…..

Φίλη μεν η Μαργαρίτα, φιλτέρα όμως η αλήθεια. Και η αλήθεια δεν μπορεί παρά να προκύψει από τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς - συν την παλιά εμπειρία από τις εξορύξεις, συν την κουκουλωματική προϊστορία του Ελληνικού Δημοσίου και την διαχρονική αναξιοπιστία των «δεσμεύσεών» του…

Ισχυρίζεται λοιπόν στον ιστότοπό της η Μαργαρίτα Καραβασίλη :
« Οι αντιδράσεις εστιάζονται στις αρνητικές επιπτώσεις της δραστηριότητας στο περιβάλλον, λόγω και της αρνητικής ή και τραυματικής εμπειρίας των κατοίκων από την μακροχρόνια εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής των Μεταλλείων Κασσάνδρας και τις πληγές που έχει αφήσει……. Οι στόχοι και δεσμεύσεις του ΥΠΕΚΑ συνοψίζονται στην επίτευξη μιας προγραμματικής συμφωνίας μεταξύ Πολιτείας, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Κοινωνίας των Πολιτών και της Εταιρείας για την υλοποίηση της δραστηριότητας κατά τρόπο περιβαλλοντικά, κοινωνικά, και αναπτυξιακά αποδεκτό με χρήση των πλέον βέλτιστων τεχνικών, μεταξύ των οποίων τεχνικών που θα υποκαθιστούν τη χρήση κυανίου……. Ανάληψη δράσεων για την αποκατάσταση της υφιστάμενης περιβαλλοντικής ζημιάς πριν την έναρξη της υλοποίησης του έργου με σκοπό την ελαχιστοποίηση ή/και αναίρεση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη μακροχρόνια λειτουργία των μεταλλείων, με στόχο την απόδοση ενός καλύτερου περιβάλλοντος στην τοπική κοινωνία… Ανάληψη μέτρων πρόληψης και σταδιακής αποκατάστασης της περιβαλλοντικής ζημιάς από τις νέες δραστηριότητες, που θα αποφασισθούν, κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των έργων και την ολοκλήρωση αυτών έως και την μετα-μεταλλευτική εποχή….
Το πλήρες κείμενο της Καραβασίλη φιλοξενείται στο http://oikomargarita.blogspot.com/2010/12/blog-post_18.html

Όλα τα ανωτέρω ακούγονται καλά. Ο υποφαινόμενος έχει δει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους την πορεία των «αναπλάσεων» των παλιών ορυχείων του (δολοφονικού) αμιάντου, στο όρος Τρόοδος της Κύπρου, όπου και εντυπωσιάσθηκε για το μέγεθος και την ποιότητά τους σε μια περιοχή πολύ λιγότερο δασοσκεπή και ένυδρη από ό,τι η Χαλκιδική. Αλλά η Κύπρος είναι Κύπρος- πόρρω απέχουσα από το παρ' ημίν μπάχαλο…

Από την αντίθετη πλευρά το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» με την Μαρία Καδόγλου, τον Τόλη Παπαγεωργίου, τον «δικό μας» Νίκο Στεφανή και άλλες προοδευτικές δυνάμεις, επέμεινε στην αντίληψη της «άλλης ανάπτυξης», χωρίς επιχρυσώσεις για την τοπική κοινωνία και κέρδη για τους μεγαλοεπενδυτές….


«Ώδυνεν όρος και έτεκε μυ» το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Μόλις την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου η κα Καραβασίλη είχε στείλει επιστολή στο Δήμαρχο σχετικά με τη διοργάνωση της διαβούλευσης στην Ιερισσό, σκοπός της οποίας, σύμφωνα με την κα Καραβασίλη, θα ήταν “μετά από τη γνωμοδότηση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, να γνωμοδοτήσει και ο λαός”!
Φαίνεται ότι τελικά το ΥΠΕΚΑ δεν ήθελε να ακούσει τη “γνωμοδότηση του λαού”. Γιατί οι πληροφορίες τους ήταν ότι χιλιάδες λαού με επικεφαλής τις Δημοτικές Αρχές Σταγείρων-Ακάνθου και Παναγίας θα έσπευδαν το Σάββατο στην Ιερισσό για να γνωμοδοτήσουν ομόφωνα “ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΕΙΛΗΜΜΕΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΚΑΒΟ, ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΕΣ ΣΤΙΣ ΒΙΛΛΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ”! Και η διαβούλευση αναβλήθηκε.

Όλο το κείμενο του Παρατηρητηρίου στο "http://antigoldgreece.wordpress.com/"

ΣΑΚΟΡΑΦΑ : ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

"Δεν είναι δυνατό το στρατηγικό σου όραμα από τη μία, όπως το περιέγραψε και ο Μπρεχτ, να είναι να φιλιώσεις τον κόσμο, μέσα από μία αταξική κοινωνία, και από την άλλη, να μην μπορείς να φιλιώσεις στο πεδίο της κοινής δράσης με τους συντρόφους σου.
Αν ξαναδιαβάσουμε τον Μαρξ, είμαι βέβαιη ότι με επίταση θα κρατήσουμε αυτό που λέει για τη διαλεκτική ένωση της "πάσχουσας ανθρωπότητας" με τη "σκεπτόμενη ανθρωπότητα". Κι αυτό δεν είναι κάτι παραπάνω που πρέπει να κάνουμε, αλλά είναι ο ιστορικός ρόλος της αριστεράς.
Ένας ρόλος μακριά από ελιτίστικους ηγεμονισμούς, μακριά από πιστοποιητικά καθαρότητας, μακριά από ψευδεπίγραφες περιχαρακώσεις."

Από τη συνέντευξη της Σοφίας Σακοράφα στον Δημήτρη Χρήστου,δες

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=588280

ΜΕΙΖΩΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΣ - ΕΛΑΣΣΩΝ ΠΟΙΗΣΙΣ

Στους «Καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο» αναφέρθηκα στις 13.10.2010, με αφορμή το κάλεσμά τους για μια «αγωνιστική ξενάγηση στην πόλη» στις 14.10.2010. Είχα σημειώσει από τότε το αντισυμβατικό τους πνεύμα : « Επειδή δε μας χωρά η τέχνη μας…Βγαίνουμε στο δρόμο !» - έλεγαν….. Κι αυτό με έκανε να αναθεωρώ πολλές από τις «μπηχτές» που έδινα κατά καιρούς στους παράγοντες αυτής της συμπαθούς τάξεως, λόγω της αποστασιοποίησής τους από τα κοινά…

Δυο μήνες αργότερα, που σε πολλούς από εμάς φάνηκαν ισοδύναμοι με χρόνια, οι «Καλλιτέχνες» χτύπησαν με έναν ιδιαίτερο, αλλά οπωσδήποτε πολιτισμένο τρόπο. Δεν βανδάλισαν, δεν διέκοψαν, δεν έκαναν «αντισυγκέντρωση», δεν πρόσβαλαν το κοινό, όπως έκαναν σε κάποιες θεατρικές και πολιτιστικές συγκεντρώσεις κάποιοι ψευτοεπαναστάτες, πριν λίγο καιρό : Απλούστατα και δημοκρατικότατα, με τον αντίλογό τους απέδειξαν ότι «η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει». Εν ολίγοις, παρέλαβαν τον ποιητή Τηλέμαχο Χυτήρη και τον «τσάκισαν»….
Ο ανωτέρω κύριος παρουσίαζε στις 13 Δεκεμβρίου 2010 στο Μουσείο Μπενάκη τη νέα ποιητική του συλλογή υπό τον τίτλο «Τι μένει από το ρόδο». Όμως εκεί οι «Καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο» σηκώθηκαν και πήραν το λόγο : Για να υπογραμμίσουν ότι ποίηση δεν σημαίνει «Τρία πουλάκια κάθονταν», αλλά κυρίως και προπάντων ευαισθησία απέναντι στους ζωντανούς ανθρώπους…
Από το http://oloistodromo.blogspot.com/ αντιγράφω το βασικό κείμενο, που ειπώθηκε στο ακροατήριο του Μουσείου από την ομάδα των Καλλιτεχνών :

Κύριε Υπουργέ. Εκλεκτοί φίλοι της ποίησης
Η ποίηση ως γνωστόν «τα βάζει» αναιδώς με το ανεξήγητο.
Ανεξήγητα πράγματα : Πως η ΝΕΤ μετατρέπεται σε χουντική ΥΕΝΕΔ; Πως το κούρσεμα ανθρώπων βαφτίζεται νοικοκύρεμα; Πως το ράντισμα με φονικά υγρά 9000 διαδηλωτών από 7000 πραιτωριανούς στις 6 Δεκεμβρίου λέγεται αποκατάσταση της τάξης;
Πως η φαινομενική πολυφωνία αποκρύβει μια ταξικά λογοκριμένη ενημέρωση;Πως η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου παραδίδει τα κλειδιά της χώρας στα αφεντικά της; Πως η μείζων βαρβαρότης μπορεί να τροφοδοτεί ακόμα και την ελάσσονα ποίηση;
Πως οι άνθρωποι «των γραμμάτων και των τεχνών» στοιχίζονται ακόμα, μοιραίοι και ευπειθείς, για να τσιμπολογήσουν από το ανεξάντλητο μνημονιακό σιτηρέσιο; Πως η φοβική σιωπή των αμνών ακονίζει τα μαχαίρια των χασάπηδων;
Τηλεόραση. Τήλε : που σημαίνει «από μακριά». Τηλέμαχος : αυτός που δίνει τη μάχη από μακριά για να μην υπάρχει ενημέρωση. Και μ’ αυτόν τον τρόπο τα χεράκια παραμένουν αιωνίως τρυφερά για να πλέκουν στιχάκια.
Πως είναι ο τίτλος του καινούριου πονήματός σας κύριε υπουργέ; «Τι μένει από το ρόδο»; Αφού θέλετε διακαώς να εμβαθύνετε στη φυτολογία, πολύ σύντομα θα υποχρεωθείτε να ασχοληθείτε και με ένα άλλο, συλλογικό πόνημα : Το «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»….

Αναρωτιέμαι πως θα αντέξει ο κ.Τηλέμαχος αυτό το «Μείζων βαρβαρότης – ελάσσων ποίησις…..». Υποθέτω ότι στο μέλλον θα ακούει «Παρουσίαση ποιητικής συλλογής» και θα φυσάει και το γιαούρτι…..

Ο ΑΥΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ…..

Ο Αυνάν ήταν εγγονός του Ιακώβ και δευτερότοκος υιός του Ιούδα – γενάρχη μιας από τις φυλές του Ισραήλ – που έμεινε στην ιστορία γιατί προτιμούσε να εκσπερματώνει στο έδαφος αντί στον κόλπο της γυναίκας του πεθαμένου αδελφού του….Το «κόλπο» αυτό δεν άρεσε στον θεό, ο οποίος ,σύμφωνα με την βιβλική παράδοση, έθεσε τον Αυνάν υπό την άμεση δικαιοδοσία του στον άλλο κόσμο(κοινώς, τον σκότωσε...), χωρίς όμως και να εξαλείψει την χρήση του ονόματός του για τη σήμανση της ερωτικής αυτοϊκανοποίησης……
Ο τραγουδοποιός Γιάννης Μηλιώκας στα πλαίσια μιας στιχουργικής ενορατικής διαδικασίας προφήτευε - πριν δυο δεκαετίες - ότι κάποτε θα μας πούνε και αυνανιστές, όμως η πραγματικότητα αποδείχθηκε υπέρτερη και αυτού του ενορατικού καλλιτέχνη : Σήμερα δεν μας λένε απλώς αλλά μας έχουν κάνει αυνανιστές ! Σχεδόν μας έχουν καταβροχθίσει ολόκληρους, αφήνοντάς μας διαθέσιμη μόνο μια παλάμη…
Παραθέτω αυτούσιο κείμενο από το http://pingywebedition.somee.com/

«Ένας στους δύο Έλληνες… αυνανίζεται καθημερινά ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης σύμφωνα με έρευνα της Εταιρείας Σεξουαλικότητας.
Οι Έλληνες δύσκολα τα βγάζουν πέρα οικονομικά και το να κάνουν ένα παιδί φαίνεται πως το σκέφτονται πολύ. Όπως έδειξε η έρευνα της Εταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας που έγινε σε 1.000 παντρεμένους ηλικίας 30-45 ετών, το 49% των Ελλήνων παραδέχεται ότι επιδίδεται καθημερινά σε…αυνανισμό. Φυσικά εκτός από τον αυνανισμό υπάρχουν και άλλες λύσεις, όπως η προφύλαξη αλλά και πάλι αυτό έχει ένα μικρό κόστος!
Ταυτόχρονα από την έρευνα καταγράφεται και η αύξηση της τάσης για απιστία, 63%, ενώ όπως επισημαίνεται στην έρευνα τους τελευταίους έξι μήνες η απιστία φτάνει στο 48%!
Ένα ακόμη στοιχείο που μπορεί να προκαλέσει πολλές συζητήσεις είναι και η αύξηση της αναστολής στην εκσπερμάτιση από 4% έφτασε στο 13%. Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί και ως φόβος για εγκυμοσύνη.
Όπως σημειώνεται στην έρευνα, η συλλογική ερωτική φαντασίωση των Ελλήνων έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα από την οικονομική και οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας με αποτέλεσμα την εμφάνιση δυσκολιών που στο παρελθόν ήταν σπάνιες αλλά και πρακτικών που συνηθίζονται στα χρόνια της εφηβείας και της ανωριμότητας.»

“The masturbation goes cloud” * – που λέει και το http://anemogastri.blogspot.com/ ... Κι εγώ λέω : Εκεί που έπρεπε να στείλουμε τους εγχώριους υπαλλήλους του ΔΝΤ στον πολιτικό «αγύριστο», εμείς στεκόμαστε αδρανείς και πεοκοπανάμε …...

ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ….

Το «Δίκαιο του Πολέμου» ως γνωστόν, απαγορεύει ορισμένα μέσα και βάζει όρια στη διεξαγωγή των εχθροπραξιών, όντας παράλληλο προς το Διεθνές Δίκαιο…. Κάπως ανάλογα θα μπορούσε να νοηθεί και ένα «δίκαιο διαδηλώσεων», γι αυτές που διαλύονται από την Αστυνομία…. Με αυτό το πνεύμα , δεν θα μπορούσε παρά να δει κανείς θετικά την αποκάλυψη και καταγγελία των «Οικολόγων Πρασίνων» για τη χρήση απαγορευμένων μέσων από την Αστυνομία, στις διαδηλώσεις της 15.12.2010. Έλεγαν στην ανακοίνωσή τους :

«Έντονη ανησυχία προκαλεί η διαπίστωση ότι η Ελληνική Αστυνομία χρησιμοποίησε…. το χημικό αέριο CS και η πληροφορία ότι χρησιμοποιήθηκε και Admisite-DM, αέρια με υψηλή τοξικότητα και μακροχρόνιες συνέπειες στην υγεία.
Η ρίψη χημικών και η κλιμάκωση της βίας, με γενικευμένες σωματικές βλάβες σε πολίτες, αποτελούσε πάγια τακτική της ΕΛ.ΑΣ και των πολιτικών της προϊσταμένων. Στην εποχή του Μνημονίου φαίνεται ότι η πρακτική αυτή επανήλθε με ακόμη μεγαλύτερη ένταση στις χθεσινές διαδηλώσεις.
Το Πρωτόκολλο της Γενεύης (1969) και η Σύμβαση του Παρισιού (1993) ορίζουν ότι αέρια όπως το CS και το Admisite-DM συνιστούν χημικά όπλα και γι αυτό απαγορεύεται η χρήση τους. Καμιά εξαίρεση δεν επιτρέπεται φυσικά ούτε για σκοπούς αστυνόμευσης, αφού βάσει των Συνθηκών απαγορεύονται ακόμη και σε εμπόλεμες περιόδους.
Είναι σαφές ότι οι ενέργειες της αστυνομίας δεν πρέπει να αντιστρατεύονται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, όχι μόνο του «συνέρχεσθαι», αλλά και της προστασίας της υγείας και σωματικής ακεραιότητας των πολιτών ακόμη και όταν υπάρχει πρόκληση από κάποιους διαδηλωτές. Η απάντηση των αστυνομικών δε μπορεί να εμπεριέχει ανεξέλεγκτη χρήση βίας, που θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τους διαδηλωτές στο σύνολό τους αλλά περίοικους και περαστικούς.
Ζητάμε λοιπόν διευκρινίσεις και ανεξάρτητη έρευνα ώστε να διαπιστωθεί ποιος αρμόδιος και με ποια διαδικασία πήρε την απόφαση να προμηθευτεί η ελληνική αστυνομία όχι μόνο παλαιότερα, αλλά και εντός του 2010 με τέτοιες ουσίες, ποια είναι η ποσότητά τους, και αν υπάρχει πρόβλεψη για την ασφαλή καταστροφή τους.»

Ενδιαφέρουσα και σωστή η συγκεκριμένη «νότα» των «Οικολόγων Πρασίνων» - τους προσδίδει οπωσδήποτε ένα χαρακτήρα διαφορετικότητας – όμως ταυτόχρονα φαντάζει δυσανάλογη σε σχέση με την ασήμαντη εμπλοκή τους στην απεργία της 15.12.2010 και τις διαδηλώσεις. Εγώ προσωπικά δεν είδα παρά μια μόνο νερόβραστη αναφορά για τη συμμετοχή τους στην απεργία, δεν είδα κάποια δήλωση συστράτευσης και μετωπικής συμβολής στον μεγάλο αγώνα του ελληνικού λαού, δεν είδα κάποια σοβαρή κίνηση σκιαγράφησης μιας «οικολογικής εξόδου» από τη μέγγενη του ΔΝΤ. Οι κατά καιρούς «συλλήψεις» τους – άλλοτε για την επιβολή του φόρου Τόμπιν στην κίνηση του χρηματιστικού κεφαλαίου, για την έκδοση ευρωομολόγων ή για τη χρήση μέσων πράσινης οικονομίας, εξοικονόμησης ενέργειας, κλπ. - συνιστούν ατάκτως διαμορφωμένες απόψεις, που δεν συμποσούνται σε μια ενιαία πρόταση ανάκαμψης. Αντί να ομολογήσουν γενναία ότι στερούνται θέσεων και ταυτόχρονα να αναζητήσουν αυτές τις θέσεις στο πολιτικό τους «περιβάλλον», προτιμούν να αντιμετωπίζουν την υστέρησή τους με το «φαίνεσθαι» σε επί μέρους ζητήματα …

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΕΡΟΝΙΚΟΥ

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΛΕΝ

Στις 9.12.2010 , στην εκδήλωση που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων και την οποία προαναφέραμε στις 6.12.2010, ο φιλόσοφος Ευτύχης Μπιτσάκης είχε την ευκαιρία να μιλήσει για την έννοια του χρόνου, για την «μη αντιστρεψιμότητά του», για το «βέλος του χρόνου» που έχει μία και μοναδική κατεύθυνση - από το παρελθόν προς το μέλλον….Ο διαπρεπής συγγραφέας έδωσε ουσιαστικά συνέχεια στην προσωπική του πάλη εναντίον του ανορθολογισμού και στις κριτικές του αναφορές για κάποιους που φαντασιώνουν , αν όχι την δική τους μετάβαση, τουλάχιστον την αποστολή μηνυμάτων στο παρελθόν…
Μερικές φορές βέβαια ο ανορθολογισμός «καλλιτεχνική αδεία» μπορεί να γίνεται διασκεδαστικός και να αποκαλύπτει ταυτόχρονα κάποιες ενδόμυχες ουτοπίες…Παραδείγματος χάρη ο χαριτωμένος ανορθολογισμός του Γούντυ Άλλεν, αυτού του ηλικιωμένου κυρίου που απέχει τόσο από την ηλικία του και που επιμένει να είναι σταθερά προσανατολισμένος σε αυτό που ο Έλλιοτ ονόμαζε «έναν εν ζωή θάνατο μες την αγάπη» - μόνο που η αφηρημένη αγάπη στην περίπτωσή του Γ. Α έχει αντικατασταθεί από τον χειροπιαστό οργασμό….

Έχω διαβάσει την παρακάτω ιστορία και σε άλλες εκδοχές στο διαδίκτυο, και δεν γνωρίζω αν το κοπυράιτ ανήκει στον Γούντυ Άλλεν... Ανεξάρτητα όμως από το ποιος διασκεύασε ποιόν, ας δούμε την εκδοχή του διάσημου και άκρως ευρηματικού σκηνοθέτη……

"Την επόμενη ζωή μου θέλω να τη ζήσω ανάποδα.
Ξεκινάς από νεκρός. – έτσι το γλιτώνεις αυτό….
Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.
Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος.
Πηγαίνεις και εισπράττεις τη σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στη δουλειά.
Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς τη ζωή.
Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης’.
Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.
Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις.
Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι.
Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπα με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και –
Νάτο !! Τελειώνεις σαν ένας οργασμός..

ΕΥΡΩ-ΖΩΝΗ Ή ΕΥΡΩ-ΘΗΛΙΑ……

Την Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010, στις 19.30, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων
της ΕΣΗΕΑ, οδός Ακαδημίας, θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου “Η Ευρωζώνη Ανάμεσα στη Λιτότητα και την Αθέτηση Πληρωμών”

των
Κ. Λαπαβίτσα, Α. Καλτενμπρούνερ, Γ. Λαμπρινίδη,
Ντ. Λίντο, Τζ. Μέντγουεϊ, Τζ. Μίτσελ, Χ. Π. Παϊνσέιρα,
Τζ. Πάουελ, Ε. Πίρες, Α. Στένφορς, Ν. Τέλες.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι
Κώστας Βεργόπουλος, καθηγητής,
Παναγιώτης Λαφαζάνης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και
Πέτρος Παπακωνσταντίνου, δημοσιογράφος.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ. Πρόκειται για μια πρόσφατη μελέτη για την κρίση της Ευρωζώνης των οικονομολόγων της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (SOAS). Οι συγγραφείς ανήκουν στην ομάδα Έρευνα για το Χρήμα και το Χρηματοπιστωτικό Τομέα (Research on Money and Finance, RMF) και συντονίζονται από τον καθ. Κώστα Λαπαβίτσα.
Η μελέτη διατείνεται ότι η κρίση της Ευρωζώνης οφείλεται στη μεγάλη αναταραχή που ξέσπασε στις χρηματοπιστωτικές αγορές των ΗΠΑ το 2007 και γρήγορα εξελίχθηκε σε παγκόσμια ύφεση. Είναι επομένως μια περαιτέρω φάση της μεγάλης δομικής κρίσης που ξεκίνησε το 2007.
Η κρίση της Ευρωζώνης όμως οφείλεται και στις δομικές στρεβλώσεις του ευρώ που επέτρεψαν στη Γερμανία να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της, κυρίως μέσω πίεσης επί των Γερμανών εργαζομένων. Προέκυψαν έτσι πλεονάσματα στο γερμανικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, τα οποία αντιστοιχούν σε ελλείμματα στα ισοζύγια της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και άλλων χωρών της περιφέρειας. Το ξέσπασμα της γενικευμένης αστάθειας στο τέλος του 2009 εκφράζει αυτές τις βαθιές ανισομέρειες εντός της Ευρωζώνης.
Στη μελέτη καταδεικνύεται ότι η αύξηση του χρέους των περιφερειακών χωρών –δημόσιου, ιδιωτικού, εγχώριου και εξωτερικού– οφείλεται στην πτώση της ανταγωνιστικότητάς τους, και άρα στους μηχανισμούς της Ευρωζώνης. Η συσσώρευση του περιφερειακού χρέους απειλεί τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Η πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται σήμερα αποβλέπει στη διάσωση των τραπεζών. Έχει πολύ μεγάλο κοινωνικό κόστος και πιθανώς θα οδηγήσει σε γενικευμένη ύφεση. Η λιτότητα επίσης θα μεταβάλει την ισορροπία ισχύος υπέρ του κεφαλαίου για πολλά χρόνια.
Αντί για την καταστροφική επιλογή της λιτότητας οι συγγραφείς προτείνουν την αθέτηση πληρωμών, η οποία όμως θα καθοδηγείται από τον οφειλέτη και όχι τον πιστωτή. Απαραίτητη είναι η διαφάνεια και η συμμετοχή των εργατικών οργανώσεων και της κοινωνίας των πολιτών στην επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.
Η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη θα θέσει αμέσως θέμα εξόδου από την Ευρωζώνη. Η προοπτική αυτή μπορεί να λειτουργήσει θετικά στην κατεύθυνση ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγικής υποδομής και στήριξης της απασχόλησης. Θα πρέπει όμως να στηρίζεται σε πλαίσιο μέτρων, όπως εθνικοποίηση τραπεζών και προοδευτική αναμόρφωση της φορολογίας, που σηματοδοτούν ευρύτερες και βαθύτερες κοινωνικές μεταβολές και ανατροπές.
Η μελέτη του RMF συνάντησε μεγάλο ενδιαφέρον από τον ελληνικό και ξένο Τύπο. Μερικά από τα σχόλια :
Lord Robert Skidelsky (14 September 2010) on the report:“An analysis I have found particularly compelling…”
El Pais (in Spanish, 12 September 2010), Jornal de Negocios (in Portuguese, 13 September 2010), Sbilanciamoci (in Italian, 15 September 2010), GR Reporter (in English, 17 September 2010), Imerisia (in Greek, 17 September 2010), Prin (in Greek, 20 September 2010), Epikaira (in Greek, 22 September 2010), Público (in Portuguese, 26 September 2010), Eleftherotipia (in Greek, 26 September 2010), Sky Radio (in Greek, interview with Costas Lapavitsas, audio posted: 26 September 2010), The Guardian (by Costas Lapavitsas, 1 October 2010), EUobserver (by George Irvin, 4 October 2010), La Vanguardia (in Spanish, 17 October 2010).

ΩΡΑΙΑ,ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ……

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ,14.12.2010 :

ΜΕΤΑΤΡΕΨΑΤΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΟ –ΣΦΡΑΓΙΔΑ. ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΣΦΡΑΓΙΖΩ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ,ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΙΜΑΙ .
ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ, ΟΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΒΡΕΘΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΩΔΙΑ.

ΤΟΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ

OIKONOMOY : ΤΑ ΜΑΤ ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ…

Είναι καθυστερημένο, είναι λιλιπούτειο σε σχέση με τα σημερινά γεγονότα, την κλίμακα των κινητοποιήσεων και τη βία που ασκήθηκε. Αλλά για τους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ της οικολογίας είναι μια υπόθεση με σημασία, με στοιχεία διάρκειας και διαπαιδαγώγησης της κοινωνίας των πολιτών : Είναι η υπόθεση της δημιουργίας Χώρου Υγειονομικής ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) σε αρχαιολογικό χώρο της Κερατέας, τον λεγόμενο «Οβριόκαστρο». Που επανεπικαιροποιεί το ζήτημα της χωροθέτησης των οχλουσών χρήσεων…

Ο πρώην Δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού πάλαιψε σκληρά για να αποτρέψει τον ΧΥΤΑ που καμωνόταν – αλλά δεν ήταν – ΧΥΤΥ(=υπολειμμάτων). Ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Βασίλης Οικονόμου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα ζητήματα των στερεών αποβλήτων, για τα οποία και αρθρογράφησε στο περιοδικό ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ. Αυτό του δίνει το δικαίωμα ενός ουσιαστικού σχολιασμού της υπόθεσης. Να τι λέει σε ανακοίνωσή του, για τα συμβάντα της 12.12.2010, με τα πλακώματα ΜΑΤ και πολιτών, με τις κουμπουριές στην οδό Λαυρίου-Αθήνας και τα τρεχάματα στα χωράφια…..

«Δυστυχώς …στην Κερατέα, βλέπουμε την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος…
Χθες, προεκλογικά των εθνικών εκλογών του 2009 έστειλαν τα ΜΑΤ στο Γραμματικό οι Μπλε. Σήμερα, μετεκλογικά των περιφερειακών εκλογών του 2010 έστειλαν τα ΜΑΤ στην Κερατέα οι Πράσινοι. Η κυβέρνηση ψευδώς ομιλεί για ΧΥΤΥ, αφού από τις κατασκευές του Γραμματικού φαίνεται ότι ετοιμάζουν απλά μια «συμμαζεμένη» χωματερή (ΧΥΤΑ). Η κυβέρνηση επιμένει στην δια της βίας επιβολή μέτρων αντί να υιοθετεί πολιτικές μείωσης του όγκου των απορριμμάτων και της επαναχρησιμοποίησης των υλικών. Εάν δείχναμε τέτοια αποφασιστικότητα για την καθιέρωση της ανακύκλωσης ως μέθοδο διαχείρισης των απορριμμάτων, θα ήμασταν πρότυπο σε όλο τον κόσμο...
Καταδικάζω την ωμή βία που χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση για την επιβολή ξεπερασμένων και αποτυχημένων μοντέλων της περασμένης δεκαετίας για την διαχείριση των απορριμμάτων.
Καλώ την Κυβέρνηση να αποσύρει τώρα τα ΜΑΤ από την Κερατέα και το Γραμματικό και να αρχίσει ένας δημόσιος διάλογος για ένα νέο τρόπο ορθολογικής διαχείρισης των απορριμμάτων.
Καλώ τους Βουλευτές Αττικής του ΠΑΣΟΚ, Ε. Χριστοφιλοπούλου, Π. Ασπραδάκη και Ντ Βρεττό, οι οποίοι μέχρι τις εκλογές του 2009 ήταν αντίθετοι στην δημιουργία των ΧΥΤΑ, να δηλώσουν την αντίθεσή τους εκ νέου και να καταγγείλουν αυτή την πολιτική. (Δεν απευθύνομαι στον κ Πάγκαλο γιατί ήταν ο μόνος που συμφώνησε με αυτή την πολιτική).
Καλώ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε οποιοδήποτε επίπεδο (Περιφερειακοί Σύμβουλοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, μέλη Τοπικών και Νομαρχιακών Συμβουλίων, Περιφερειακού ή Εθνικού Συμβουλίου) που λειτουργούν στην Αττική να πάρουν θέση, επιβεβαιώνοντας τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, καταγγέλλοντας την πολιτική που συνεχίζει την τραγική πορεία της ΝΔ, για τον τόπο μας.
Ένα είναι το σίγουρο. Κανείς και καμία δεν μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες. Θα τελειώσουμε πλέον με τις πολιτικάντικες πονηριές, που μας βόλευαν να είμαστε και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα! Ο καθένας και η καθεμιά θα πάρουμε θέση σήμερα, εδώ, μπροστά στο λαό, για να μας κρίνει τίμια και καθαρά, όχι για τα λόγια μας αλλά για τις πράξεις μας».