ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΥΒΡΙΔΙΑ …

Η χώρα περνάει δεινή τουριστική κρίση, οι πληρότητες πάνε κατά διαόλου, ενώ ακόμη και υπερπολυτελή ξενοδοχεία πολύ «ντιστεγκέ» περιοχών κάνουν εκπτώσεις μέχρι και 70% (!) για να προσελκύσουν επισκέπτες: Όχι βεβαίως για να βγάλουν τα έξοδά τους- που δε βγαίνουν με τίποτε ! - αλλά για να υπηρετήσουν το «φαίνεσθαι» και να μη δυσφημιστούν στην αγορά. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες , όπου κυριαρχεί το αλτρουϊστικό πρόταγμα «Ο ΣΩΖΩΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΩΘΗΤΩ», το να συζητάει κανείς για «είδη» και «μορφές» τουρισμού φαίνεται μάλλον πολυτέλεια. Παρ’ όλα αυτά η συζήτηση έχει σημασία για διάφορες κοινωνικές ομάδες που «συνορεύουν» με τον τουριστικό κλάδο. Και μια τέτοια ομάδα είναι οι αγρότες με ξενοδοχειακές βλέψεις, οι ενεργεία ή δυνάμει φορείς του αγροτουρισμού.

Οι συγκεκριμένοι αγρότες υφίστανται, μαζί με τους υπόλοιπους, τη γενικότερη ύφεση και μιζέρια του ελληνικού γεωργικού τομέα, του οποίου το έλλειμμα εν σχέσει με τις αντίστοιχες συναλλαγές ΜΟΝΟ με τις ευρωπαϊκές χώρες είχε φτάσει το επίπεδο των 2,7 δις ευρώ το 2007 . Και ενώ η στροφή προς τη «ζεύξη» παραγωγικών δραστηριοτήτων και στη δημιουργία «υβριδικών δομών» φαινόταν ως παράγων ανάκαμψης , η αειφορική ελληνική κομπίνα προκαλεί μια άλλη ματαίωση και απογοήτευση.

Διαβάζοντας ένα άρθρο του Δημήτρη Μιχαηλίδη στον δικτυακό τόπο Peegep, κατανοεί κανείς τη διαφορά μεταξύ «αγροτουρισμού» και «τουρισμού της υπαίθρου». Το πρώτο είδος συνδέει τον ενεργό αγρότη με τις δραστηριότητες φιλοξενίας, εστίασης, ξενάγησης κλπ. κάποιων επισκεπτών. Το δεύτερο είδος είναι κάτι που απλώς διεξάγεται στην ύπαιθρο, στον ανοιχτό χώρο, από οποιουσδήποτε επιχειρηματίες - ίσως και από κάποιους των οποίων οι γνώσεις περιορίζονται στο ότι τα φυτά βγάζουν ρίζες στο έδαφος….Προφανώς, αυτό το δεύτερο είδος δεν μπορεί να αξιώνει την ίδια μεταχείριση με τους ενεργούς αγρότες, που συμβάλλουν καθοριστικά στη διατήρηση του πληθυσμού, του τοπίου, της βιοποικιλότητας της υπαίθρου.

Σημειώνει ο Δ. Μιχαηλίδης :

«Δεν μπορεί οι πιστώσεις που εξασφαλίσθηκαν από όλους τους Ευρωπαίους πολίτες για να ενισχυθούν οι Αγρότες, τελικά, με διάφορα τεχνάσματα, να πηγαίνουν σε μη αγρότες, ή σε «μερικώς» αγρότες ή, λόγω τεχνητά νομικού κενού, σε οποιονδήποτε δηλώσει «επενδυτής αγροτουρισμού». Ο ΔΜ υπογραμμίζει την άποψη που εξέφρασε στο συνέδριο «Νέοι Αγρότες & Πολιτισμός» 27-28/6/2010( Νέα Κίος Αργολίδας),ο Γενικός Γραμματέας του Τουρισμού κ. Γ. Πουσσαίος, θεωρώντας ως « κοινά αποδεκτό ότι ο αγροτουρισμός είναι δραστηριότητα που αφορά στους αγρότες και μόνο».Ταυτόχρονα όμως ο ΔΜ καταγγέλλει το Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού γιατί «προσπαθεί να «χαρίσει» τον αγροτουρισμό σε μη αγρότες»…

Κοντά σε αυτή τη προσέγγιση έρχεται και μια ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Αγροτών(ΠΕΝΑ) που στοχεύει στην αποσαφήνιση της έννοιας του αγροτουρισμού μέσω της αναφοράς στον Ιταλικό Νόμο. Είναι ο νόμος 730/85, που καθορίζει ως αγροτουριστικές δραστηριότητες

«τις δραστηριότητες υποδοχής και φιλοξενίας που εξασκούν αγροτικοί επιχειρηματίες κατά το άρθρο 2135 του Αστικού Κώδικα, μεμονωμένοι ή σε συνεταιρισμούς, καθώς και τα μέλη της οικογένειάς τους κατά το άρθρο 230 του Αστικού Κώδικα, με χρήση της επιχείρησής τους, με σχέση σύνδεσης και αλληλοσυμπλήρωσης της δραστηριότητας της καλλιέργειας του εδάφους, της δασοπονίας, της εκτροφής ζώων, οι οποίες πάντως πρέπει να παραμένουν οι βασικές δραστηριότητες»

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το αγροτικό και τουριστικό προϊόν μπορούν να «συμπαράγονται» και κατ’ αυτό τον τρόπο να ωφελούν τον αγρότη, την ελληνική ύπαιθρο, και φυσικά την ίδια την ταξιδιωτική εμπειρία – που χειραφετείται από τις «πλαστικές» καταστάσεις του συμβατικού τουρισμού και προσλαμβάνει στοιχεία της αυθεντικής ζωής…Εδώ συναντάμε την ανάγκη εμπλουτισμού του τουριστικού προϊόντος, την ανάγκη της ζεύξης του με στοιχεία ποιοτικά, την ανάγκη της υπέρβασης του ελεύθερου χρόνου ως χρόνου αφασίας. Παράλληλα όμως είναι αξιοσημείωτο το ότι ένα «πλούσιο» και «σύνθετο» τουριστικό προϊόν μιας ορισμένης περιοχής, επιλέγει τους ίδιους τους τουρίστες, αποδιώχνοντας τους «μπανάλ» και προσελκύοντας αυτούς που διαθέτουν ενδιαφέροντα, ευαισθησίες, σεβασμό στην εγχώρια ζωή . Τα φαινόμενα των μεθυσμένων τουριστικών ορδών στη Χερσόνησο της Κρήτης ή στο Φαληράκι της Ρόδου, δεν είναι καθόλου άσχετα με τη σύνθεση του «τουριστικού πληθυσμού» όπως καθορίστηκε από τις μονοκαλλιέργειες και τις εμμονές της συμβατικής τουριστικής βιομηχανίας στα τέσσερα “s” : sun, sand , sea, sex. Αντίθετα η αύξηση της δοσολογίας πολιτισμού υπό τη μορφή της διοργάνωσης φεστιβάλ, εκδηλώσεων, κοινωνικών γεγονότων κάθε είδους, συμβάλλει στην αλλαγή της σύνθεσης του τουριστικού πληθυσμού, στην οικονομική αλλά και πολιτιστική ωφέλεια του συγκεκριμένου τόπου.

Ο τουρισμός αποκτάει πρόσθετη δυναμική, μέσα από την σύνδεσή του με άλλες δραστηριότητες. Με βάση αυτό το σκεπτικό μπορούμε να πούμε ότι γεγονότα όπως αυτό του «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ» στην Κω, που θα πραγματοποιηθεί 1-6 Σεπτεμβρίου του 2010 για δεύτερη χρονιά, συμβάλλουν στην παραγωγή όχι μόνο ενός νέου τουριστικού προϊόντος, αλλά και ενός νέου τουρίστα. Για τη συγκεκριμένη διοργάνωση έχουμε επανειλημένα αναφερθεί σε αυτό τον ιστότοπο, δεδομένου ότι αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα «ζεύξης» τουρισμού και στοχασμού για τα μεγάλα ζητήματα της υγείας και της αρρώστιας. Είναι ένα «υβρίδιο» με υψηλή παραγωγικότητα αλλά και με δυνατότητες «ανάδρασης», καθώς η πολιτιστική εισφορά του Δήμου της Κω και των «φεστιβαλιστών» μπορεί να προκαλέσει πνευματικές «αντιπροσφορές» από τη πλευρά τουριστών «υψηλής πολιτιστικής στάθμης».

YΓ

Στις φωτογραφίες τουριστικά "χωριά" στην Ισπανία - όσο εγώ είμαι Κινέζος....