ΔΙΟΔΙΑ

Η υλοποίηση της αρχής της ευθύνης του ρυπαίνοντος στον οδικό χώρο, θα συνεπαγόταν το «πόρισμα» «ο κυκλοφορών να πληρώνει». Κι αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να επιτελείται μέσω της τιμής της βενζίνης. Μέσω της τιμής της βενζίνης θα μπορούσαν να συλλέγονται πόροι για τη συντήρηση του υπάρχοντος οδικού δικτύου ,καθώς και για την επέκτασή του. Θα μπορούσαν να «εξοφλούνται» κάποιοι λογαριασμοί του κράτους και ταυτόχρονα να αποθαρρύνεται η υπερκινητικότητα. Οι οδηγοί θα είχαν κίνητρο να οδηγούν πιο συνετά και «οικονομικά», κοντά στο “optimum” σημείο της λειτουργίας του κινητήρα.

Αυτή η ίδια η ύπαρξη και - πολύ χειρότερα ακόμη - η παραχώρηση των διοδίων σε ιδιωτικές εταιρείες, δεν είναι μόνο ένα δώρο της κρατικής εξουσίας στους επιχειρηματίες, και συνακόλουθα μια απώλεια δημόσιων πόρων. Είναι ακόμη μια ανορθολογική δομή, που δημιουργεί προσκόμματα στην κυκλοφορία, που προκαλεί συμφορήσεις και καθυστερήσεις, απώλειες χρόνου, εκνευρισμούς. Που επιβάλλει έναν ακριβό εισπρακτικό μηχανισμό, για κάτι που θα μπορούσε να εισπραχθεί πολύ εύκολα….