«Στης ακρίβειας το καιρό – επανδρεύθηκα κι εγώ – και μου δώσαν μια γυναίκα – πουτρωγε για πέντε-δέκα......»
Όποιοι θυμούνται αυτό το σκωπτικό τραγούδι, κατά τα φαινόμενα όχι πολλοί, θα πρέπει να είναι επίσης σε θέση να ανασύρουν στη μνήμη τους τα παλιά εγκώμια για το «λιτοδίαιτον του Έλληνος». Να θυμηθούν εκείνες τις τρομερές δεκαετίες των μετακατοχικών συνδρόμων και της προληπτικής "μάσας" - υπό τον φόβο της επανόδου των Γερμανών...
Όποιοι θυμούνται αυτό το σκωπτικό τραγούδι, κατά τα φαινόμενα όχι πολλοί, θα πρέπει να είναι επίσης σε θέση να ανασύρουν στη μνήμη τους τα παλιά εγκώμια για το «λιτοδίαιτον του Έλληνος». Να θυμηθούν εκείνες τις τρομερές δεκαετίες των μετακατοχικών συνδρόμων και της προληπτικής "μάσας" - υπό τον φόβο της επανόδου των Γερμανών...
Όμως οι φασολάδες, οι πατάτες μπλούμ, τα λαδερά και τα μπριάμια του καλοκαιριού (με το κρέας να δοσολογείται «Κυριακάς και εορτάς») «ου μενετοί», με αποτέλεσμα την επέλαση της μπριζολοκρατίας και της πολυφαγίας παντός του επιστητού....
Οι καιροί συνέχισαν να αλλάζουν, η αναζήτηση εξωτικών γεύσεων έγινε της μόδας, ο μαμαλακισμός αναγορεύθηκε σε "ανώτατο στάδιο του μπονβιβερισμού", μέχρι που να επιχειρούνται γενικότερες ζεύξεις του πολιτισμού με τη διατροφή και να δίνονται βραβεία, όπως αυτό της ποιοτικής διατροφής από τον «Γαστρονόμο» και την «Καθημερινή». Στη νέα διατροφική τάξη πραγμάτων ήταν επόμενο να εγείρεται ο κριτικός λόγος, να διεκδικεί όχι απλώς τον κορεσμό αλλά και κάτι πληρέστερο, να προσλαμβάνει τη μορφή των SLOW FOOD κινημάτων- δηλαδή εναντίον της γρήγορης και μηχανικής φαγοποσίας.... Θυμίζω εδώ μια περσινή ανάρτηση(29.6.2009) του εν όψει ιστότοπου για την 83λεπτη αμερικανική ταινία “Food fight” («Η μάχη των τροφίμων») σε σκηνοθεσία του Christopher Taylor, που παίχθηκε στο φεστιβάλ ECOFILMS (23-28 Ιουνίου) και είχε σαν θέμα τις χαμένες γεύσεις και ποιότητες της διατροφής, πριν από την εισβολή της βιομηχανίας στον αγροτικό τομέα......
Επειδή λοιπόν η ποιότητα είναι σημαντική – τουλάχιστον σε όσους έχουν εξασφαλισμένη την ποσότητα – είπαμε να μπούμε πιο πολύ σε αυτή την υπόθεση.....
Με το σκεπτικό αυτό το περιοδικό 'Οικολογείν' και το εργαστήριο χειροποίητης παραδοσιακής πίτας «ΛΙΟΠΙΤΑ», οργανώνουν εκδήλωση με θέμα «γαστρονομική κουλτούρα και υγεία».
Για το θέμα θα μιλήσουν η Άρτεμις Τζίτζη, δημοσιογράφος γεύσης, συνεργάτης των περιοδικών 'Ευ ζην' και 'Αθηνόραμα-fooding' , και ο Γιάννης Σχίζας, συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού 'Οικολογείν'.
Οι καιροί συνέχισαν να αλλάζουν, η αναζήτηση εξωτικών γεύσεων έγινε της μόδας, ο μαμαλακισμός αναγορεύθηκε σε "ανώτατο στάδιο του μπονβιβερισμού", μέχρι που να επιχειρούνται γενικότερες ζεύξεις του πολιτισμού με τη διατροφή και να δίνονται βραβεία, όπως αυτό της ποιοτικής διατροφής από τον «Γαστρονόμο» και την «Καθημερινή». Στη νέα διατροφική τάξη πραγμάτων ήταν επόμενο να εγείρεται ο κριτικός λόγος, να διεκδικεί όχι απλώς τον κορεσμό αλλά και κάτι πληρέστερο, να προσλαμβάνει τη μορφή των SLOW FOOD κινημάτων- δηλαδή εναντίον της γρήγορης και μηχανικής φαγοποσίας.... Θυμίζω εδώ μια περσινή ανάρτηση(29.6.2009) του εν όψει ιστότοπου για την 83λεπτη αμερικανική ταινία “Food fight” («Η μάχη των τροφίμων») σε σκηνοθεσία του Christopher Taylor, που παίχθηκε στο φεστιβάλ ECOFILMS (23-28 Ιουνίου) και είχε σαν θέμα τις χαμένες γεύσεις και ποιότητες της διατροφής, πριν από την εισβολή της βιομηχανίας στον αγροτικό τομέα......
Επειδή λοιπόν η ποιότητα είναι σημαντική – τουλάχιστον σε όσους έχουν εξασφαλισμένη την ποσότητα – είπαμε να μπούμε πιο πολύ σε αυτή την υπόθεση.....
Με το σκεπτικό αυτό το περιοδικό 'Οικολογείν' και το εργαστήριο χειροποίητης παραδοσιακής πίτας «ΛΙΟΠΙΤΑ», οργανώνουν εκδήλωση με θέμα «γαστρονομική κουλτούρα και υγεία».
Για το θέμα θα μιλήσουν η Άρτεμις Τζίτζη, δημοσιογράφος γεύσης, συνεργάτης των περιοδικών 'Ευ ζην' και 'Αθηνόραμα-fooding' , και ο Γιάννης Σχίζας, συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού 'Οικολογείν'.
Σημειώνει επί του ζητήματος ο Σωτήρης Θεοδωρόπουλος :
«Το φαγητό δεν είναι μια εξίσωση από πρωτείνες, υδατάνθρακες, λίπος, βιταμίνες και αντιοξειδωτικά, ούτε εξίσωση όπου 'χ' θερμίδες = 4 ώρες στο γραφείο, 2χθερμίδες = μια βόλτα ως το περίπτερο, κλπ. .Αν το δούμε έτσι, το φαγητό γίνεται απλώς ένα θέμα βιολογίας και εμείς όργανα που εκτελούν κινήσεις των ειδικών της διατροφής.
Το φαγητό είναι θέμα ευχαρίστησης, σύνδεσης με την οικογένεια και τους φίλους, έκφραση της προσωπικότητάς μας.Είναι ζήτημα κουλτούρας.
Αυτό ήταν αυτονόητο μέχρι τη δεκαετία του '70, όπου το φαγητό άρχισε να παίρνει τη δεύτερη θέση ενώ στις πρώτες θέσεις θρονιάστηκαν τα 'θρεπτικά συστατικά'.Καθιερώθηκε στην Αμερική και έγινε θέσφατο για όλο τον δυτικό κόσμο.
Ο 'διατροφισμός' (nutrionism) είναι μαι ιδεολογία και όχι μια επιστήμη, που κατανοεί το φαγητό μέσα από τα θρεπτικά του συστατικά.Όμως, τα τρόφιμα, η διατροφή και η διατροφική κουλτουρα, είναι πολύπλοκα φαινόμενα για να περιοριστούν σε προσταγές.Κι όμως, μετά από τόσα προιόντα που υπόσχονται θαύματα, η υγεία των δυτικών ανθρώπων χειροτερεύει.
'Ολες αυτές οι πολύτιμες ουσίες των συσκευασμάτων που με τόσο κομπασμό διαφημίζονται ως σωτήριες για την υγεία μας, βρίσκονται σε αφθονία στα πιο συνηθισμένα και πιο φθηνά φρούτα, λαχανικά, ψάρια και όσπρια.Το απλό, πραγματικό φαγητό που έτρωγαν και απολάμβαναν οι πρόγονοί μας, προτείνεται σήμερα από τη βιομηχανία τροφίμων σαν την ανακάλυψη του αιώνα
Τα συσκευασμένα, επεξεργασμένα τρόφιμα, που περιέχουν μια ατέλειωτη λίστα από δυσκολοπρόφερτα, δυσκολοδιάβαστα, ακαταλαβίστικα συστατικά, δεν αποτελούν τη βάση για καλή υγεία.
Υπάρχουν δυο βασικοί τρόποι για ποιοτική και προσιτή κουζίνα.Η χρήση των εποχικών και 'ταπεινών' υλικών.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 18 Ιουνίου στις 9μμ στην 'ΛΙΟΠΙΤΑ' (Αρτέμιδος 88, Καλαμάτα) και θα την συντονίσει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Ποτέας
ΥΓ
Το βιβλίο του εκπαιδευτικού Κώστα Στοφόρου αναφέρεται στο αιώνιο θέμα της διατροφής των παιδιών όχι μόνο με εύγευστες αλλά και με υγιεινές τροφές. Μας αφορά επομένως όλους, είτε έχουμε παιδιά είτε είμαστε εμείς οι ίδιοι παιδιά, με την ευρεία του όρου έννοια...
Το φαγητό είναι θέμα ευχαρίστησης, σύνδεσης με την οικογένεια και τους φίλους, έκφραση της προσωπικότητάς μας.Είναι ζήτημα κουλτούρας.
Αυτό ήταν αυτονόητο μέχρι τη δεκαετία του '70, όπου το φαγητό άρχισε να παίρνει τη δεύτερη θέση ενώ στις πρώτες θέσεις θρονιάστηκαν τα 'θρεπτικά συστατικά'.Καθιερώθηκε στην Αμερική και έγινε θέσφατο για όλο τον δυτικό κόσμο.
Ο 'διατροφισμός' (nutrionism) είναι μαι ιδεολογία και όχι μια επιστήμη, που κατανοεί το φαγητό μέσα από τα θρεπτικά του συστατικά.Όμως, τα τρόφιμα, η διατροφή και η διατροφική κουλτουρα, είναι πολύπλοκα φαινόμενα για να περιοριστούν σε προσταγές.Κι όμως, μετά από τόσα προιόντα που υπόσχονται θαύματα, η υγεία των δυτικών ανθρώπων χειροτερεύει.
'Ολες αυτές οι πολύτιμες ουσίες των συσκευασμάτων που με τόσο κομπασμό διαφημίζονται ως σωτήριες για την υγεία μας, βρίσκονται σε αφθονία στα πιο συνηθισμένα και πιο φθηνά φρούτα, λαχανικά, ψάρια και όσπρια.Το απλό, πραγματικό φαγητό που έτρωγαν και απολάμβαναν οι πρόγονοί μας, προτείνεται σήμερα από τη βιομηχανία τροφίμων σαν την ανακάλυψη του αιώνα
Τα συσκευασμένα, επεξεργασμένα τρόφιμα, που περιέχουν μια ατέλειωτη λίστα από δυσκολοπρόφερτα, δυσκολοδιάβαστα, ακαταλαβίστικα συστατικά, δεν αποτελούν τη βάση για καλή υγεία.
Υπάρχουν δυο βασικοί τρόποι για ποιοτική και προσιτή κουζίνα.Η χρήση των εποχικών και 'ταπεινών' υλικών.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 18 Ιουνίου στις 9μμ στην 'ΛΙΟΠΙΤΑ' (Αρτέμιδος 88, Καλαμάτα) και θα την συντονίσει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Ποτέας
ΥΓ
Το βιβλίο του εκπαιδευτικού Κώστα Στοφόρου αναφέρεται στο αιώνιο θέμα της διατροφής των παιδιών όχι μόνο με εύγευστες αλλά και με υγιεινές τροφές. Μας αφορά επομένως όλους, είτε έχουμε παιδιά είτε είμαστε εμείς οι ίδιοι παιδιά, με την ευρεία του όρου έννοια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου