Ο κύριος Χρήστος Γιανναράς έχει συνταχθεί με την προοπτική της Νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , και δη υπό την κυριαρχία ενός «ηγεμονικού λαού» - αν δεν κάνω λάθος. Και μάλλον φαίνεται ότι δεν κάνω, αν λάβει κανείς υπόψη αυτό που έλεγε στην «Καθημερινή» της 30.8.2009 σε άρθρο του υπό τον τίτλο « Η πρόκληση Νταβούτογλου» : « ...συμφερότερη για την Τουρκία είναι η οθωμανική πολιτική αυτοκρατορίας, όχι η κεμαλική προοπτική του εθνικιστικού κρατισμού. Η αυτοκρατορία σήμαινε πάντοτε «τάξη πραγμάτων»(ordo rerum), το είδος ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών λαών και εθνοτήτων που εγκαινίασε η Ρώμη ( Pax Romana), με άξονα ενότητας έναν ηγεμονικό λαό....» (δες και ανάρτηση αυτού του μπλογκ, 15.9.2010)
Μεταγενέστερα, από ό,τι έμαθα στον δικτυακό τόπο του Ardin, ο ίδιος εκφράσθηκε με τον πλέον θερμό τρόπο υπέρ του γνωστού επιχειρηματία Βγενόπουλου- υποστηρίζοντας την ανάμειξή του τελευταίου στην πολιτική.
Δικαίωμά του βεβαίως,να υπερασπίζει τον όποιο ισχυρό και μάλιστα αυτόν που διαθέτει το χωροταξικό πλεονέκτημα της εγγύτητας. Αλλά και δικό μας δικαίωμα είναι να κουνάμε το κεφάλι μας και να νοσταλγούμε κάποιους παλιούς ""διανοούμενους ελευθέρας βοσκής"". Ξέρετε, εκείνους που ήταν ικανοί να τα βάζουν με τους πάντες, που δεν χαρίζονταν σε κανένα και για τίποτε. Θυμάμαι λόγου χάρη τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο, που έλεγε σε μια παλιά συνέντευξή του στην «Οικοτοπία», ότι «δεν είναι υποχείριο κανενός». Και ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του 80, σε ένα πολιτικο-κοινωνικο-ποιητικό μανιφέστο, δήλωνε ότι «το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια»...
Μεταγενέστερα, από ό,τι έμαθα στον δικτυακό τόπο του Ardin, ο ίδιος εκφράσθηκε με τον πλέον θερμό τρόπο υπέρ του γνωστού επιχειρηματία Βγενόπουλου- υποστηρίζοντας την ανάμειξή του τελευταίου στην πολιτική.
Δικαίωμά του βεβαίως,να υπερασπίζει τον όποιο ισχυρό και μάλιστα αυτόν που διαθέτει το χωροταξικό πλεονέκτημα της εγγύτητας. Αλλά και δικό μας δικαίωμα είναι να κουνάμε το κεφάλι μας και να νοσταλγούμε κάποιους παλιούς ""διανοούμενους ελευθέρας βοσκής"". Ξέρετε, εκείνους που ήταν ικανοί να τα βάζουν με τους πάντες, που δεν χαρίζονταν σε κανένα και για τίποτε. Θυμάμαι λόγου χάρη τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο, που έλεγε σε μια παλιά συνέντευξή του στην «Οικοτοπία», ότι «δεν είναι υποχείριο κανενός». Και ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του 80, σε ένα πολιτικο-κοινωνικο-ποιητικό μανιφέστο, δήλωνε ότι «το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια»...
Τώρα πλέον, μετά από ένα τέταρτο αιώνα, υποθέτω ότι μάλλον δεν αναφερόταν στις ωφέλιμες συνέπειες της ανακύκλωσης....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου