«Δεν ενθαρρύνει (η Αριστερά) την κοινωνία να εκφρασθεί, όσο κυρίως πασχίζει να την οικειοποιηθεί.... Εάν η αυτοκτονία της κατανοηθεί ως αναγνώριση του προβλήματος, αυτό θα συνιστούσε για την κοινωνία απαρχή για μια νέα ελπίδα. (ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ , «Όταν η Αριστερά αυτοκτονεί», http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=174371 )
Αυτό το κράμα αυταρέσκειας και αβανγκαρντισμού, που λαϊκίζει έχοντας μέσα της ως «άλλο εαυτό» την έπαρση του πολιτικού ειδήμονα, που έχει αποτύχει τα τελευταία χρόνια να προσελκύσει έστω και ένα σημαντικό στέλεχος «έξωθεν», που διατυμπανίζει την ισότητα των μελών της ενώ ακολουθεί μια άρρητη επετηρίδα, που επαναπαύεται στα παλιά κατορθώματα και στα μικροποσοστά της θεωρώντας τον δικομματισμό ως ειμαρμένη μάλλον παρά ως προϊόν κοινωνικής αλλοτρίωσης, αυτή η Αριστερά, φέρει βαρύτατες ευθύνες για την απουσία μιας ευρύτατης δημοκρατικής συσπείρωσης .. Ευθύνες οι οποίες υψώνονται στο τετράγωνο και στον κύβο, ενόσω η τρέχουσα κρίση κρατεί και βαθαίνει. Με τους μήνες και τις εβδομάδες να παρέρχονται και με τη λογική του «μικρότερου κακού» να στρογγυλοκάθεται στα μυαλά μας.
Η Αριστερά έχει δικαίωμα να διασπάται και να αποστασιοποιείται στα ενδότερά της. Έχει δικαίωμα να διαμορφώνει εσωτερικά σύνορα και διαφοροποιήσεις. Δεν έχει όμως δικαίωμα να απέχει και να παρεμποδίζει τις μεγάλες ενωτικές συσπειρώσεις, που υπερβαίνουν τις κομματικές γραμμές . Δεν έχει δικαίωμα να παραγνωρίζει τα μεγάλα ενωτικά επεισόδια της ιστορίας μας - με τελευταίο αυτό κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία το 1999 , που έκανε τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών υπερήφανους.
Ευτυχώς όμως, η Αριστερά δεν στερείται ...Αριστερών ! Δηλαδή ανθρώπων που επικοινωνούν με τη λαϊκή κατακραυγή και απόγνωση, που μπορούν να προτάσσουν λύσεις και όχι απλά κατηγορητήρια επί κατηγορητηρίων. Με κάθε επιφύλαξη λοιπόν, και χωρίς να υιοθετώ κατά λέξη τα όσα δηλώνει η (άγνωστή μου) «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ», ανθολογώ ορισμένα σημεία από κείμενό της που κυκλοφόρησε εδώ και λίγο καιρό :
«....Οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, παραγωγοί, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν καλούνται απλώς να πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά να αποδεχθούν την επίσημη υποθήκευση της χώρας τους από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δεν φθάνει που την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει κυριολεκτικά από το υστέρημά του μιάμισι φορά το τρέχον δημόσιο χρέος, με το καθεστώς κατοχής που αποδέχθηκε η κυβέρνηση προβλέπεται μέσα στην επόμενη τριετία να το πληρώσει εξ ολοκλήρου άλλη μία φορά! Και παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί μέσα στην τριετία πάνω από 70 δις ευρώ........ Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε ημι-αυτόνομες περιφέρειες εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη, κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα συμφέροντα των μεγάλων της ευρωζώνης και των ΗΠΑ........
......Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να αλλάξει οτιδήποτε, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δημόσιου δανεισμού, αν δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή των δανειστών της. Όποιος το αγνοεί αυτό απλώς ονειροβατεί.......
.......Όλοι εμείς που υπογράφουμε το παρόν κείμενο πιστεύουμε πώς τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα νέο ΕΑΜ, μια νέα Φιλική Εταιρεία, μια νέα Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας. Μόνο με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας, μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης. Αυτό είναι σήμερα το κυρίαρχο εθνικό, πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μικρομεσαίο.
Ένα τέτοιο μέτωπο δεν είναι υπόθεση απλώς και μόνο ορισμένων οργανώσεων ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εξαρτήσεις. Ένας ενωμένος και αποφασισμένος λαός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν....»
Αυτό το κράμα αυταρέσκειας και αβανγκαρντισμού, που λαϊκίζει έχοντας μέσα της ως «άλλο εαυτό» την έπαρση του πολιτικού ειδήμονα, που έχει αποτύχει τα τελευταία χρόνια να προσελκύσει έστω και ένα σημαντικό στέλεχος «έξωθεν», που διατυμπανίζει την ισότητα των μελών της ενώ ακολουθεί μια άρρητη επετηρίδα, που επαναπαύεται στα παλιά κατορθώματα και στα μικροποσοστά της θεωρώντας τον δικομματισμό ως ειμαρμένη μάλλον παρά ως προϊόν κοινωνικής αλλοτρίωσης, αυτή η Αριστερά, φέρει βαρύτατες ευθύνες για την απουσία μιας ευρύτατης δημοκρατικής συσπείρωσης .. Ευθύνες οι οποίες υψώνονται στο τετράγωνο και στον κύβο, ενόσω η τρέχουσα κρίση κρατεί και βαθαίνει. Με τους μήνες και τις εβδομάδες να παρέρχονται και με τη λογική του «μικρότερου κακού» να στρογγυλοκάθεται στα μυαλά μας.
Η Αριστερά έχει δικαίωμα να διασπάται και να αποστασιοποιείται στα ενδότερά της. Έχει δικαίωμα να διαμορφώνει εσωτερικά σύνορα και διαφοροποιήσεις. Δεν έχει όμως δικαίωμα να απέχει και να παρεμποδίζει τις μεγάλες ενωτικές συσπειρώσεις, που υπερβαίνουν τις κομματικές γραμμές . Δεν έχει δικαίωμα να παραγνωρίζει τα μεγάλα ενωτικά επεισόδια της ιστορίας μας - με τελευταίο αυτό κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία το 1999 , που έκανε τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών υπερήφανους.
Ευτυχώς όμως, η Αριστερά δεν στερείται ...Αριστερών ! Δηλαδή ανθρώπων που επικοινωνούν με τη λαϊκή κατακραυγή και απόγνωση, που μπορούν να προτάσσουν λύσεις και όχι απλά κατηγορητήρια επί κατηγορητηρίων. Με κάθε επιφύλαξη λοιπόν, και χωρίς να υιοθετώ κατά λέξη τα όσα δηλώνει η (άγνωστή μου) «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ», ανθολογώ ορισμένα σημεία από κείμενό της που κυκλοφόρησε εδώ και λίγο καιρό :
«....Οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, παραγωγοί, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν καλούνται απλώς να πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά να αποδεχθούν την επίσημη υποθήκευση της χώρας τους από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δεν φθάνει που την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει κυριολεκτικά από το υστέρημά του μιάμισι φορά το τρέχον δημόσιο χρέος, με το καθεστώς κατοχής που αποδέχθηκε η κυβέρνηση προβλέπεται μέσα στην επόμενη τριετία να το πληρώσει εξ ολοκλήρου άλλη μία φορά! Και παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί μέσα στην τριετία πάνω από 70 δις ευρώ........ Η χώρα απειλείται να μεταβληθεί σε κράτος υπό αίρεση, διαρθρωμένο σε ημι-αυτόνομες περιφέρειες εύκολα ιδιωτικοποιήσιμες και προσαρτήσιμες σε γειτονικά κράτη, κρατίδια και προτεκτοράτα ανάλογα με τα συμφέροντα των μεγάλων της ευρωζώνης και των ΗΠΑ........
......Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να αλλάξει οτιδήποτε, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δημόσιου δανεισμού, αν δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή των δανειστών της. Όποιος το αγνοεί αυτό απλώς ονειροβατεί.......
.......Όλοι εμείς που υπογράφουμε το παρόν κείμενο πιστεύουμε πώς τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα νέο ΕΑΜ, μια νέα Φιλική Εταιρεία, μια νέα Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας. Μόνο με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας, μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης. Αυτό είναι σήμερα το κυρίαρχο εθνικό, πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μικρομεσαίο.
Ένα τέτοιο μέτωπο δεν είναι υπόθεση απλώς και μόνο ορισμένων οργανώσεων ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εξαρτήσεις. Ένας ενωμένος και αποφασισμένος λαός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν....»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου