Η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας είναι η πιο σημαντική διεθνής έκθεση αρχιτεκτονικής και γίνεται κάθε δύο χρόνια, με συμμετοχή χωρών και αρχιτεκτόνων απ' όλο τον κόσμο.Αυτή τη φορά το θέμα της επιγράφεται «People meet in architecture» (Οι άνθρωποι συναντώνται στην αρχιτεκτονική), ενώ Εθνικοί μας Επίτροποι θα είναι η Φοίβη Γιαννίση και ο Ζήσης Κοτιώνης. Η ελληνική συμμετοχή στη διοργάνωση, που είναι η 12η κατά σειρά και θα πραγματοποιηθεί μεταξύ της 29.8.- 21.11.2010, έχει σαν γενικό τίτλο «Κιβωτός, παλιοί σπόροι για νέες καλλιέργειες»...Το θέμα φαίνεται και είναι ολίγον τι τολμηρό, όμως απηχεί δύο τουλάχιστον σημαντικές κρίσεις που εφάπτονται στο κύριο πεδίο της Αρχιτεκτονικής – την ελληνική κρίση της αγροτικής παραγωγής και τη συρρίκνωση του περιβαλλοντικού αποθέματος της χώρας.
Η ελληνική παρουσία συνίσταται σε μια πολυμεσική εγκατάσταση – κατασκευή κιβωτού, έκθεση εικόνων, προβολή βίντεο - αναδεικνύοντας τη βιοποικιλότητα του ελληνικού φυτογενετικού υλικού, παρουσιάζοντας τους σπόρους ως εμπραγματώσεις μιας κοινής αίσθησης και προσφέροντας διατροφικά προϊόντα στους επισκέπτες, με μια συμβολική αλλά και πραγματική πλατφόρμα παροδικής συμβίωσης και επικοινωνίας...
Στην παραγωγή των ελληνικών εκθεμάτων και στη γενικότερη σύνθεσή τους συνεργάζονται οι Γιάννης Ισιδώρου, σκηνοθέτης, Κώστας Μανωλίδης, αρχιτέκτων , Ορέστης Δαβίας, βιολόγος, Αλέξανδρος Ψυχούλης, εικαστικός, Μαρία Παπαδημητρίου, εικαστικός, Μιχάλης Παπαρούνης, εκδότης, καθώς και οι Κατερίνα Ηλιοπούλου και Αλέξια Κατσίγερα.
Σε ένα κείμενο του υποφαινόμενου , που μεταξύ άλλων κειμένων συμπεριλαμβάνεται στον οδηγό των ελληνικών εκθεμάτων, γίνεται αναφορά στην «Οδύσσεια των σπόρων» :
".........Στην «αγροβιομηχανική» εποχή των μεγάλης κλίμακας καλλιεργειών, της εξάρτησης από μικρό αριθμό καλλιεργήσιμων ειδών, της υποβάθμισης των μικρών κοινοτήτων της υπαίθρου , της αποδυναμωμένης αυτοκατανάλωσης ειδών οικιακής παραγωγής, η παραγωγική ύπαιθρος τείνει να αποξενωθεί από τον παλιό της εαυτό. Τα Βανγκογκικά τοπία της σποράς, του θερισμού, της χρωματικής ποικιλότητας, υποχρεώνονται σε άκομμψες συνευρέσεις με παράταιρες μηχανικές μορφές, με καλωδιώσεις, με βολικές «ορθογωνιοποιήσεις» του πεδίου. . Ταυτόχρονα ένα σημαντικό μέρος της παραγωγικής υπαίθρου, ιδιαίτερα σε περιοχές με ειδικές ψυχαγωγικές ποιότητες, «εξημερώνεται» έτσι ώστε να υπηρετήσει τις λειτουργίες του τουρισμού και της αναψυχής : Για να προσφέρει οικοδομήσιμα οικόπεδα, χώρους για εγκαταστάσεις ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, για γήπεδα γκολφ, για χιονοδρομικές πίστες ή πίστες αγώνων μοτοσυκλέτας και αυτοκινήτου, για σκηνοθετημένους τουριστικούς οικισμούς. . .....Υπάρχει πλέον μια πολλαπλή και αυξανόμενη πίεση στα παραγωγικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά της υπαίθρου. : Ο κόσμος της υψηλής εκμηχάνισης και τυποποίησης της αγροτικής παραγωγής, ενορχηστρώνει τα εδαφοβελτιωτικά και φυτοπροστατευτικά στοιχεία – λιπάσματα και φυτοφάρμακα – με τη χρήση συγκεκριμένων υβριδίων υψηλής απόδοσης. . Κι ακόμη προωθεί το βιοτεχνολογικό εγχείρημα αλλαγής των δομικών υλικών της γεωργίας, δηλαδή των σπόρων - θυμίζοντας κάπου τις κατασκευές που ιστορικά υπέστησαν αλλαγές στα «δομικά» τους χαρακτηριστικά, περνώντας από τους αρχαϊκούς μεγαλίθους στις απλές λιθοδομές και παραπέρα στα τούβλα κλπ. ......Οι σπόροι της βιοτεχνολογίας αυτοσυστήνονται ως πιο αποτελεσματικοί σε σχέση με τους παραδοσιακούς , που είναι προϊόντα «ήπιων» μεθόδων διασταύρωσης και επιλογής. Ταυτόχρονα όμως απειλούν την υπάρχουσα γενετική ποικιλότητα με μη αναστρέψιμες αλλαγές, και δημιουργούν ένα θέμα «σπόρων απειλουμένων με εξαφάνιση». Απειλούν το υλικό αναπαραγωγής της συμβατικής, «παραδοσιακής», ή «ολοκληρωμένης» και βιολογικής παραγωγής, κι ακόμη απειλούν τη βάση των παραγωγικών μονάδων μικρής κλίμακας, που έχουν κύριο στόχο την αυτοκατανάλωση ...Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε οικολογικά έντυπα γίνεται αναφορά σε «Σποροδιασώστες» (Seedsavers), ενώ στην Ελλάδα φορείς όπως η «Τράπεζα Γενετικού Υλικού» αγωνίζονται για το ίδιο έργο μαζί με διάφορες εθελοντικές ομάδες. .....
Σε ένα κείμενο του υποφαινόμενου , που μεταξύ άλλων κειμένων συμπεριλαμβάνεται στον οδηγό των ελληνικών εκθεμάτων, γίνεται αναφορά στην «Οδύσσεια των σπόρων» :
".........Στην «αγροβιομηχανική» εποχή των μεγάλης κλίμακας καλλιεργειών, της εξάρτησης από μικρό αριθμό καλλιεργήσιμων ειδών, της υποβάθμισης των μικρών κοινοτήτων της υπαίθρου , της αποδυναμωμένης αυτοκατανάλωσης ειδών οικιακής παραγωγής, η παραγωγική ύπαιθρος τείνει να αποξενωθεί από τον παλιό της εαυτό. Τα Βανγκογκικά τοπία της σποράς, του θερισμού, της χρωματικής ποικιλότητας, υποχρεώνονται σε άκομμψες συνευρέσεις με παράταιρες μηχανικές μορφές, με καλωδιώσεις, με βολικές «ορθογωνιοποιήσεις» του πεδίου. . Ταυτόχρονα ένα σημαντικό μέρος της παραγωγικής υπαίθρου, ιδιαίτερα σε περιοχές με ειδικές ψυχαγωγικές ποιότητες, «εξημερώνεται» έτσι ώστε να υπηρετήσει τις λειτουργίες του τουρισμού και της αναψυχής : Για να προσφέρει οικοδομήσιμα οικόπεδα, χώρους για εγκαταστάσεις ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, για γήπεδα γκολφ, για χιονοδρομικές πίστες ή πίστες αγώνων μοτοσυκλέτας και αυτοκινήτου, για σκηνοθετημένους τουριστικούς οικισμούς. . .....Υπάρχει πλέον μια πολλαπλή και αυξανόμενη πίεση στα παραγωγικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά της υπαίθρου. : Ο κόσμος της υψηλής εκμηχάνισης και τυποποίησης της αγροτικής παραγωγής, ενορχηστρώνει τα εδαφοβελτιωτικά και φυτοπροστατευτικά στοιχεία – λιπάσματα και φυτοφάρμακα – με τη χρήση συγκεκριμένων υβριδίων υψηλής απόδοσης. . Κι ακόμη προωθεί το βιοτεχνολογικό εγχείρημα αλλαγής των δομικών υλικών της γεωργίας, δηλαδή των σπόρων - θυμίζοντας κάπου τις κατασκευές που ιστορικά υπέστησαν αλλαγές στα «δομικά» τους χαρακτηριστικά, περνώντας από τους αρχαϊκούς μεγαλίθους στις απλές λιθοδομές και παραπέρα στα τούβλα κλπ. ......Οι σπόροι της βιοτεχνολογίας αυτοσυστήνονται ως πιο αποτελεσματικοί σε σχέση με τους παραδοσιακούς , που είναι προϊόντα «ήπιων» μεθόδων διασταύρωσης και επιλογής. Ταυτόχρονα όμως απειλούν την υπάρχουσα γενετική ποικιλότητα με μη αναστρέψιμες αλλαγές, και δημιουργούν ένα θέμα «σπόρων απειλουμένων με εξαφάνιση». Απειλούν το υλικό αναπαραγωγής της συμβατικής, «παραδοσιακής», ή «ολοκληρωμένης» και βιολογικής παραγωγής, κι ακόμη απειλούν τη βάση των παραγωγικών μονάδων μικρής κλίμακας, που έχουν κύριο στόχο την αυτοκατανάλωση ...Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε οικολογικά έντυπα γίνεται αναφορά σε «Σποροδιασώστες» (Seedsavers), ενώ στην Ελλάδα φορείς όπως η «Τράπεζα Γενετικού Υλικού» αγωνίζονται για το ίδιο έργο μαζί με διάφορες εθελοντικές ομάδες. .....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου