ΓΚΡΙΖΟΠΡΑΣΙΝΟΙ

Το εξώφυλλο του περιοδικού FOCUS έβαλε σε κίνηση διάφορους «παράγοντες» της πολιτικής, άλλοτε με κίνητρο την υπεράσπιση της ελληνικής αξιοπρέπειας ή γενικά την υπεράσπιση ενός αδύνατου μέλους της ΕΕ, και άλλοτε με αντίθετο στόχο την συνέχιση της κριτικής και τον φρονηματισμό των «ευρω-απροσάρμοστων».. Στη πορεία βέβαια μάθαμε πολλά και διάφορα, όπως φερ’ ειπείν τη χρήση του όρου PIGS (=γουρούνια) από στελέχη της ΕΕ για τον προσδιορισμό των χωρών του ευρωπαϊκού νότου (Portugal, Italy, Greece, Spain). . Το σημαντικότερο όμως μάθημα είχε χέση με την επαναξιολόγηση των «δοσο-ληψιών» Ελλάδας και Γερμανίας από ευρύτατα στρώματα της κοινής γνώμης. Ο κόσμος έβαλε κάτω παλιά και νεώτερα κιτάπια, από την υπόθεση των γερμανικών επανορθώσεων του Β Παγκοσμίου πολέμου μέχρι τις εξαγώγιμες γερμανικές φρεγάτες που προσομοίωναν τον πύργο της Πίζας, από τις υποθέσεις της Ζήμενς μέχρι την κατάληψη του εγχώριου λιανικού εμπορίου και την είσπραξη της μεγαλύτερης εν Ελλάδι μπίζνας (Αεροδρόμιο των Σπάτων) από τη Χόχτιφ. Και η ΕΕ αποκαλύφθηκε στα μάτια των πολιτών με κριτική συνείδηση, σαν ένας σχηματισμός που θέλει να το παίζει Κράτος χωρίς να αναλαμβάνει τις ευθύνες Κράτους. Που δεν εγγυάται την ασφάλεια των ελληνικών συνόρων, γιατί τζιράρει από αυτή την υπόθεση.

«Ο παροξυσμός του κακού φέρνει το καλό», έλεγε ο πολεοδόμος και στοχαστής Λε Κορμπυζιέ...Και πραγματικά, το προταθέν (κο...)δάκτυλο της Αφροδίτης της Μήλου έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και τους ανθρώπους να μπουν σε σκέψεις. Πλην ορισμένων «Λακεδαιμονίων» φυσικά, που κατάφεραν για άλλη μια φορά να μην είναι ούτε κωμικοί αλλά ούτε και σοβαροί, να μη μας διασκεδάζουν αλλά ούτε και να μας κάνουν να προβληματιζόμαστε σε βάθος.

Εννοώ εδώ τους Πράσινους της Ευρώπης και ειδικά τον ευρωβουλευτή των Ο.Π Μ.Τρεμόπουλο, που με αφορμή την υπόθεση FOCUS συνέστησε να μην αντιμετωπίζουμε το οποιοδήποτε εξώφυλλο , οσοδήποτε προσβλητικό, σαν να ήταν το κέντρο του κόσμου. «Η αίσθηση του μέτρου είχε ιδιαίτερη σημασία για τον ελληνικό πολιτισμό. Η απώλειά της δε θα βοηθούσε ούτε τη χώρα ούτε τον πολιτισμό μας», δήλωσε ο ΜΤ.

Λαμβανομένων υπόψη των επιδόσεων του Τρεμόπουλου στα εθνικά θέματα, αυτή η παραχώρησή του προς την εθνική παιδεία και το απαύγασμά της -την έννοια του μέτρου - ακούγεται συμπαθητικά . Δυστυχώς όμως δεν πρόκειται για επιλογή μιας μέσης ,συνετής λύσης, αλλά για πολιτικό καμουφλάζ εν ώρα κρίσης. Και τούτο γιατί σε γενικές γραμμές η ελληνική αντίδραση στο εξώφυλλο του FOCUS πειθάρχησε στην έννοια του μέτρου, δεν κατέληξε στην πυρπόληση αυτοκινήτων ή στην καταστροφή προθηκών (όπως λ.χ. πέρυσι τον Μάϊο, μετά το σκίσιμο μιας σελίδας του Κορανίου από αστυνομικό....) , περιορίστηκε στην αφύπνιση της κοινωνικής κριτικής και στη χρήση δημοκρατικών πολιτικών μέσων, καθώς επίσης και στην εφαρμογή του Μωσαϊκού δημοσιογραφικού νόμου : Καζούρα έδωσες, καζούρα θα λάβεις.

Τώρα βεβαίως, στην περίπτωση Τρεμόπουλου, θα μπορούσε να πει κανείς : «καζούρα ουκ αν λάβοις, παρά του μη έχοντος» . Και ορθότατα, γιατί ο άνθρωπός μας ουδέποτε διέθετε χιούμορ. Θα μπορούσε όμως να δηλώσει κάτι σοβαρότερο για τα ελληνογερμανικά, όσο κι αν το θέμα «κάνει τζιζ» για πολιτευόμενους με φιλοδοξίες....
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΧΙΖΑΣ