ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ , τεύχος Νο. 5

Για 5η συνεχή φορά το ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ απευθύνεται στους σπασίκλες της οικολογίας και γενικά σε όσους αντιπαθούν τα ξεφυλλίσιμα (αλλ’ ουχί αναγνώσιμα) έντυπα, που εκτός από καθοδήγηση για ταβέρνες και μπαρ , πιστεύουν ότι μπορούν να πουλάνε και ιδεολογική καθοδήγηση.

Ορισμένες από τις ατάκες του τεύχους είναι ικανές να διασκεδάζουν και να σώζουν φρένας.

Η υπ’ αριθμόν μία από τις ατάκες ανήκει στην ΒΙΟΖΩ, που συνεχίζοντας την παράδοση από την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ («Καλός Βιετκόγκ είναι ο νεκρός Βιετκογκ») ως την περίοδο των ώριμων συνταξιοδοτήσεων («καλός συνταξιούχος είναι ο ετοιμοθάνατος συνταξιούχος»), φτάνει να γνωματεύει σε κείμενό της : «Καλή ενέργεια είναι αυτή που δεν καταναλώνεται.............»...

Στο ίδιο τεύχος ο Βαλαωρίτης – βραβευμένος πρόσφατα με το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας, «Νάνος» κατά το όνομα αλλά με τη χάρη γίγαντα καλλιτέχνη ολικής αλέσεως, γνωστός και ως στόχος διαφόρων μικρονοϊκών οικολογιζόντων – απαριθμεί τις επτά πληγές της γραφής :

Έλλειψη μπρίου. Λείπει το ύφος,η γλώσσα θυμίζει ρεπορτάζ με την κακή έννοια, αδιάφορη, χωρίς στυλ
Στειρότητα πλοκής,περιστάσεων και χαρακτήρων.
Μεταφράζονται χίλια δυό βιβλία χωρίς κριτήρια.
Πρωτάρηδες γράφουν σαν να έχουν πιάσει τον Πάπα από τα γένια..
Εγωϊστική στάση νέων αλλά και μεγαλυτέρων συγγραφέων, ,που δεν γράφουν για τους συναδέλφους τους.
Ανεπαρκείς μεταφράσεις.
Ασύλληπτη φιλοδοξία να γράψουν άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με τη λογοτεχνία – πολιτικοί μηχανικοί, δικαστές, κομμώτριες ...

Και σε όλα αυτά προσθέτει μια αξιοσημείωτη «ατάκα» : Για να κάνεις καριέρα πολιτικού πρέπει να έχεις ηθική και νευρική αναισθησία.....

Η στήριξη του «Ευρωπαϊκού Έτους Οινοτουρισμού» από τους «Οικολόγους Πράσινους» παρέχει την ευκαιρία στο ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ για μια αναφορά στο παλιό ΚΚΕ(Κίνημα Κρασοπατέρων Ελλάδος...). Το οποίο διέθετε σειρά κανονιστικών διατάξεων, με στόχο την ευρυθμία του κρασοκινήματος : Λόγου χάρη, άρθρο πρώτο : « Όταν πίνης να πληρώνης. Η τράκα απαγορεύεται. Οι πατήρηδες δικαιούνται βοηθήματος....»

Σε κείμενό του για τα περίχωρα των Αθηνών στα φίφτις και τα σίξτις («Ο κήπος μου»), ο υποφαινόμενος αναφέρεται στο οικιστικό χάος, στα διάσπαρτα μπάζα, στη σκόνη, στη λάσπη του χειμώνα, στα κακόφημα κονσερβοκούτια (ως χρησιμοποιηθέντα στον εμφύλιο, για εκτελέσεις χαμηλού κόστους...) αλλά και στα «λειβάδια του χαμομηλιού» που δέσποζαν την Άνοιξη, που ήταν ισοδύναμα με τα «λειβάδια της φράουλας» των Beatles. Για να αναρωτηθεί κι αυτός, κοντά σε άλλους, κριτικούς της ανάπτυξης : «Μήπως περνούσαμε καλύτερα τότε που περνούσαμε χειρότερα;»

Στην Ελλάδα οι κεντρομόλες δυνάμεις κάνουν τους αγρότες λιγότερους έως απειλούμενους με εξαφάνιση. Όμως οι «Νέοι Αγρότες» (Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών , ΠΕΝΑ)συνεισφέρουν μια πενιά αισιοδοξίας κόντρα στο τσουνάμι της αποαγροτοποίησης . Και με μια «πένα» καθόλου ευκαταφρόνητη, δείχνουν το δρόμο που οδηγεί μακριά από το θρίαμβο του μεταπραττισμού, που θέλει τη χώρα το πολύ πολύ να διαθέτει «ντόπιο στριπτιζ» - κατά την μαρτυρία του Μάνου Στεφανίδη...

Στο χωριό Λευκαδίτι του Λιδωρικίου, η κοπή μιας υπεραιωνόβιας βελανιδιάς προκαλεί τη θλίψη και την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας. Εξ ου και ένα μικρό ρεπορτάζ για δένδρα –μαθουσάλες, που ακόμη κι αν αναπτύσσονται σε περιοχές με περίσσεια βλάστησης, ούτε καταστρέφονται ούτε περνάνε απαρατήρητα.

Στο 5ο τεύχος ο Αλέξης Τσίπρας, διόλου ευρισκόμενος στα πρόθυρα πολιτικού θανάτου, αναφωνεί «ποδήλατο, περισσότερο ποδήλατο», αναφερόμενος στην πείρα ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γαλλία και η Ολλανδία.Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος θυμίζει την υπόθεση του τραίνου και κάπου εκεί κοντά ενδημεί και η πρόταση της ΤΟΥΟΤΑ για ένα άκρως οικονομικό όχημα , δύο αφορολόγητων όνων...

Ο Γιώργος Κολέμπας γράφει για τα αγροτικά, ο Μιχάλης Μιχελής για τον Πολιτισμό, ο Δημήτρης Κούνδουρος ολοκληρώνει το δοκίμιό του για την «Τέχνη στην εποχή της κλιματικής απορρύθμισης». Κείμενα μεγάλα, δυσανάγνωστα σε σχέση με μυθιστορήματα αντίστοιχου μεγέθους, αλλά προτεινόμενα ως άσκηση και ως αντίδοτο στη διανοητική τεμπελιά της εποχής μας....