Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Μία απάντηση στον αξιότιμο Ομότιμο Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του ΕΚΠΑ, κ. Π. Ιωακειμίδη, ο οποίος σε άρθρο του στην έντυπη εφημερίδα Τα Νέα, προτρέπει την Ελληνική Πολιτεία να μην σπαταλάει άδικα πόρους, καθώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την Τουρκία!!!
Όπως εξηγεί η κεντρική ιστοσελίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ την οποία παραθέτω:
Αναχαίτιση Τουρκίας: εφικτή ή paradigm shift
το άρθρο του Καθηγητή αποσκοπεί να αναδείξει τι ωφελεί περισσότερο την Ελλάδα, η στρατηγική της σύμπραξης ή της αναχαίτισης; Συγχρόνως παρατίθεται η έντυπη μορφή του άρθρου.
Ο Ομ. Καθηγητής του Ελληνικού Πανεπιστημίου αναφέροντας ότι η γειτονική χώρα διαθέτει αξιόλογη πολεμική βιομηχανία, αναπτύσσοντας ίσως και μυστικά όπλα, διαθέτοντας δε ισχυρές ΕΔ, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εξασθενίσει λόγω των εκκαθαρίσεων, πληθυσμιακά είναι η πολυπληθέστερη χώρα της περιοχής της, αξιολογεί ότι αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα που αφενός την καθιστούν οιονεί περιφερειακή δύναμη, ιδιαίτερα υπολογίσιμη και ως εκ τούτου είναι ανώφελο από την πλευρά της η Ελλάδα να “σπαταλά τζάμπα πόρους”…
Επίσης, αναφέρει ότι απέναντι σε μία χώρα με τα χαρακτηριστικά που έχει αυτήν την στιγμή η Τουρκία (και αναφέρθηκαν ανωτέρω) την στρατηγική της αναχαίτισης θα μπορούσε να την ακολουθήσει μία ισχυρότερη χώρα από την ίδια, και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε ως χώρα θα ήταν να ακολουθήσουμε το δρόμο της σύμπραξης.
Ενώ παράλληλα αναφέρει, ότι “(η Ελλάδα) Κατασκευάζει στρατιωτικές συμμαχίες αναχαίτισης ακόμη και με απίθανες χώρες, επεκτείνει την αμερικανική παρουσία στη χώρα, εξοπλίζεται, επιδιώκει κυρώσεις και γενικά… τρέχει πίσω από την Τουρκία προκειμένου να τη σταματήσει από το να καταστεί περιφερειακή-ηγεμονική δύναμη”.
Σήμερα, είναι η επέτειος της Ναυμαχίας της Λήμνου. Στις 5 Ιανουαρίου του 1913, ο Παύλος Κουντουριώτης καταναυμάχησε τον οθωμανικό στόλο, καταδιώκοντάς τον μέχρι τα Δαρδανέλια… Αυτό μάλλον θα πρέπει να το υπενθυμίσει στον κ. Ιωακειμίδη κάποιος από τους εξαίρετους Ιστορικούς συναδέλφους του από το ΕΛΙΑΜΕΠ, μια και το άρθρο του στα Νέα το δημοσίευσε παραμονή της επετείου.
Επίσης, κάτι άλλο που και πάλι οι συνάδελφοί του Καθηγητές που υπηρετούν την Επιστήμη της Ιστορίας και που επίσης είναι μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, είναι καλό να του υπενθυμίσουν πως αφενός το 2021 γιορτάσαμε την Επανάσταση του 1821 αφετέρου το έτος που διανύουμε και πάλι είναι έτος μνήμης, μίας μνήμης που καταδεικνύει γιατί η λέξη σύμπραξη με την Τουρκία δεν θα πρέπει να υφίσταται στο λεξιλόγιο του Έλληνα, πόσω δε μάλλον του Έλληνα πολιτικού και δη, ηγέτη.
Δυστυχώς, στο άρθρο του ο αξιότιμος, κ. Καθηγητής ενώ προτρέπει την ελληνική πολιτική ηγεσία να ακολουθήσει το δρόμο της σύμπραξης, δεν μας λέει πουθενά, ότι η ίδια η Τουρκία μας αντιμετωπίζει ως εχθρό. Και αφού χρησιμοποιεί στο άρθρο του τον Mearsheimer και τους Ρεαλιστές, θα πρέπει να ενσκήψει σε όλη τη Ρεαλιστική και Νεορεαλιστικη Θεωρία για τον αντίπαλο και πώς τον αντιμετωπίζεις.
Πάντως ούτε με κατευνασμό ούτε με σύμπραξη, όπως γνωρίζετε, κύριε Καθηγητά.
Και αφού, Κύριε Καθηγητά, χρησιμοποιήσατε τον Mearsheimer, τον μεγαλύτερο Ρεαλιστή εν ζωή, απλά η απάντηση που μπορούμε να δώσουμε αρχικά στο άρθρο σας είναι να παρατεθουν οι 5 Αρχές της Ρεαλιστικής Θεωρίας:
α. το Διεθνές Σύστημα είναι άναρχο,
β. Τα πολιτειακά μορφώματα χρησιμοποιούν τα οπλικά συστήματα για να διασφαλίζουν τα εθνικά συμφέροντά τους,
γ. Τα Κράτη έχουν πάντα τις επιφυλάξεις τους για το πού στοχεύουν τα άλλα κράτη,
δ. Τα Κράτη επιδιώκουν την επιβίωσή τους,
ε. Τα Κράτη εφαρμόζουν την στρατηγική με σκοπό να διασφαλίσουν την επιβίωσή τους στο Διεθνές Σύστημα.
Επίσης, κύριε Καθηγητά, η συνεργασία πόσω μάλλον η σύμπραξη μεταξύ των κρατών είναι μία διαδικασία που ελλοχεύει κινδύνους. Ο Joseph Grieco, στο βιβλίο του Anarchy and the Limits of Cooperation, απαντά ουσιαστικά στο ερώτημα γιατί τα κράτη αναγκάζονται να αμύνονται και ως εκ τούτου δεν μακροημερεύουν οι μεταξύ τους συνεργασίες, πόσω δε μάλλον συμπράξεις (θα προσθέσω εγώ) . Κι αυτό συμβαίνει :
α. γιατί τα κράτη αισθάνονται τον φόβο και ως εκ τούτου έχουν επιφυλάξεις με τις προθέσεις των άλλων κρατών, με συνέπεια να έχουν πάντα στο νου τους την πιθανότητα σύγκρουσης,
β. Το κάθε κρατικό μόρφωμα προσπαθεί με κάθε τρόπο και μέσο να διασφαλίσει την επιβίωσή του, αφού λειτουργεί σε άναρχο περιβάλλον, και δεν υφίσταται μία ανώτερη Αρχή για να το προστατεύσει,
γ. Τα Κράτη πάντοτε ανησυχούν ότι κάποιο άλλο κράτος είναι πιθανό να τα εξαπατήσει,
δ. Τα Κράτη πάντα στοχεύουν στην αύξηση της ισχύος τους σε σχέση με τα άλλα κράτη.
Συγχρόνως δε, και καθώς στο άρθρο έγινε αναφορά για την αξιόλογη, αμυντική βιομηχανία της χώρας, μάλλον θα πρέπει ο Καθηγητής να ξαναρωτήσει τους καθ’ύλην αρμόδιους, που είναι τα στελέχη των τουρκικών ΕΔ, αν μετά την επιβολή των κυρώσεων από τις ΗΠΑ στη βάση του νόμου CAATSA είναι τόσο ανθηρά τα πράγματα, καθώς δεν μπορούν να προμηθευτούν επιμέρους τεχνικά εξαρτήματα που είναι απαραίτητα στα οπλικά τους συστήματα (ακόμα κι αυτά που κατασκευάζουν οι ίδιοι οι Τούρκοι).
Και επίσης, με τις αμυντικές συμφωνίες η Ελλάδα τρέχει πίσω από την Τουρκία ή μήπως η Τουρκία μετά από αυτές που συνήψε η Ελλάδα, έχει εκχωρήσει μέχρι και εθνικό πλούτο στους θανάσιμους εχθρούς της, ήτοι ΗΑΕ, προσπαθώντας δε να τα βρει με τους Σαουδάραβες, μετά την κομβικής σημασίας συνάντηση που είχε χθες ο Έλληνας ΥπΕξ με τον Σαουδαραβα ομόλογό του;
Και στο κάτω κάτω, κύριε Καθηγητά, το 2022 και μόνο που είναι ένα έτος μνήμης, η οποιαδήποτε σύμπραξη με το τουρκικό κράτος θα θεωρούνταν έσχατη προδοσία απέναντι στον Ελληνισμό και την Ιστορία του . Και ας μην ξεχνάμε, κύριε Καθηγητά, ότι αυτή η ενδεχόμενη υποτέλεια της σύμπραξης θα σήμαινε την ακόμα μία φορά καταδίκη του εθνικού Νησιού μας, της Κύπρου μας…
Κύριε Ιωακειμίδη, οι Έλληνες, μία χούφτα άνθρωποι, μετρημένοι “στα δάχτυλα του ενός χεριού” αντιμετώπισαν το 1821 όχι μόνο την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά μία ολόκληρη Δύση που διακυβευε την Εθνική μας Επανάσταση.
Τώρα θα κάνουμε πίσω, που έχουμε έναν από τους καλύτερους Στρατούς, στη βάση τα στατιστικών στοιχείων του ΝΑΤΟ, άρτια εκπαιδευμένο, και πάντως όχι μισθοφόρους; Γιατί η Ελλάδα, κύριε Καθηγητά, έχει ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΡΆΤΕΥΜΑ. Και όταν χρειαστεί γνωρίζει πολύ καλά πώς θα ενεργήσει. Και όπως είπε ο Κουντουριώτης στο Βενιζέλο “Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος” .
Ο λαός που ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει…
Και επειδή η Ελλάδα δεν ξεχνά κλείνω ως απάντηση στο άρθρο του Ομότιμου Καθηγητή, κ. Π. Ιωακειμίδη με τα λόγια του Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη
“Πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης εναντίον του εχθρού”.
Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, ερευνήτρια της ίδιας Σχολής, Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου και μέλος και ερευνήτρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου