Να μην πηδούν την ιστορία....

 

ΘΑ MAΘOYN ΠΟΤΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ, ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΜΑΣ, ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΜΑΣ, ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΗΔΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΘΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;

 του Άντη Ροδίτη

Στη φύση επιβιώνει ο πιο δυνατός, ο αδύνατος συντρίβεται στα σαγόνια του ισχυρότερου, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Κι ο άνθρωπος μέρος της φύσης είναι, αδύνατος στο σώμα, αλλά κατορθώνει να επιβιώνει  χάρη στο μυαλό του. Αν έχει.

Γιατί τα λέω αυτά;

Ο Γλαύκος Κουμίδης, καλλιτέχνης, αναρτά ένα άρθρο του υποψήφιου Προέδρου της Κ.Δ. Γιώργου Κολοκασίδη δημοσιευμένο πριν 30 χρόνια στο περιοδικό ΑΝΤΙ, κι ο Παναγιώτης Δημητρίου, πρώην βουλευτής, πληροφορεί τον Σωτήρη Παρούτη στο MEGA (στις 20 Δεκεμβρίου 2021) ότι το 1962, πριν 59 χρόνια, ο σύμβουλος του βασιλιά Κων/νου Βαρδάκης πληροφορείτο από τον Αμερικανό πρέσβη, Χένρυ Λαμπουίς, ότι «η Ένωση θα γίνει» και να πει τους Κυπρίους να μην βιάζονται, να μην προβαίνουν σε ζημιογόνες ενέργειες.

Πώς συνδυάζονται αυτές οι πληροφορίες;

Ως εξής:

Ο τότε νεαρός Κολοκασίδης έγραφε ότι ο Μακάριος διεξήγαγε αγώνα εθνικής επιβίωσης των Κυπρίων, αλλά στην Κύπρο ο λαός ήταν διχασμένος από τη μια σε ελληνοκεντρικούς (εθνικόφρονες ενωτικούς) και από την άλλη σε κυπροκεντρικούς (κομμουνιστές και κοσμοπολίτες ανεξαρτησιακούς). Οι τελευταίοι υποστήριζαν τον Μακάριο. Γιατί, όμως, οι ανεξαρτησιακοί κομμουνιστές υποστήριζαν τον εθνικόφρονα, ενωτικό Μακάριο; Μόνο οι πολιτικοί μας, οι δημοσιογράφοι, οι ιστορικοί και οι καλλιτέχνες μας υποκρίνονται ότι δεν ξέρουν ότι ο Μακάριος έλεγε ψέματα. Ο Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος Μακάριος, που φώναζε «Ένωση» από τη μια κι από την άλλη έκαμνε ό,τι περνούσε από το χέρι του να αποσυνδέσει την Κύπρο από την Ελλάδα ήταν ένας ψεύτης. Οι μαρτυρίες γι’ αυτό είναι ατέλειωτες.

 

Ερχόμαστε στον Παναγιώτη Δημητρίου και στον Τάκη Χατζηδημητρίου να συνομιλούν με τον Σωτήρη Παρούτη στο MEGA την περασμένη Δευτέρα. «Ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα το 1962», λέει ο κ. Δημητρίου, «είπε ότι η Ένωση θα γίνει»!

Ξέρει ο κ. Δημητρίου ΠΟΙΟΣ ήταν ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα το 1962 έως και το 1965, ξέρει ότι ήταν ο Χένρυ Λαμπουίς, ο οποίος στις 24 Αυγούστου συνιστούσε στον Υπ.Εξ. των ΗΠΑ, Dean Rusk (έγγραφο 387 secret L.B.J. Library, N.S.F. Country File, Box 122, Cyprus, Vol. 14) να μην αναλάβει καμμία δέσμευση ο Γεώργιος Παπανδρέου απέναντι στους Τούρκους εκτός από προσφορά καταλλήλων εγγυήσεων προς την μειονότητα, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η άνευ όρων Ένωση; Όχι δεν το ξέρει, πού να το ξέρει ο κ. Δημητρίου; Μήπως τού το είπε κανένας ιστορικός, π.χ. ο κ. Παπαπολυβίου; Όχι βέβαια, γιατί να του το πει ο Παπαπολυβίου ή άλλος, μήπως εκείνοι το ξέρουν; Δεν το ξέρουν ή -για να λέμε τα πράματα με τ’ όνομά τους- δεν θέλουν να το ξέρουν!

Γιατί αν το ήξεραν όλοι αυτοί θα έπαυαν να παριστάνουν τούς μετά Χριστόν προφήτες από τηλεοράσεως και να ισχυρίζονται ότι ήταν λάθος μας που δεν πέσαμε με τα μούτρα σε συνεργασία με τους Τ/κύπριους το 60-63, λάθος μας που καταρτήσαμε το σχέδιο «Ακρίτας» για ν’ αντιμετωπίσουμε τη διαφαινόμενη τουρκική απειλή και επιθετικότητα! Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι δεν ήταν καθόλου «λάθος μας» αλλά πολύ καλά κάναμε αφού σε λίγο οι ίδιοι οι Αμερικανοί θα πρότειναν την κατάργηση της Ζυρίχης υπέρ της Ένωσης και μάλιστα Ένωσης χωρίς βάση στους Τούρκους (που ήταν η αρχική ιδέα) αν ο Μακάριος (που φώναζε «Ένωση») συνεργαζόταν με ειλικρίνεια με την Ελλάδα αντί να την αντιμάχεται. Από τις 25 φεβρουαρίου 1964 ο Παπανδρέου τού έγραψε ότι ο κοινός αγώνας για την Ένωση θα ευκολυνόταν πολύ ακόμα και με «συμπεφωνημένη διαφωνία», κι ο Μακάριος από τη μια απαντούσε ότι κι εκείνος ενωτικός ήταν και ουδέποτε πίστεψε στην Κ.Δ. κι από την άλλη άφηνε ελεύθερο τον δρόμο στους κομμουνιστές του ΑΚΕΛ να κακοποιούν τους φαντάρους της Μεραρχίας για να το καταλάβουν καλά πως η Ένωση ήταν ανεπιθύμητη και να φεύγουν το συντομότερο!

Πότε επιτέλους θα πάψουν να ψεύδονται -ακολουθώντας το παράδειγμα του «μεγάλου ηγέτη»- οι πολιτικοί μας, οι δημοσιογράφοι μας, οι ιστορικοί μας, οι λογοτέχνες μας, πότε θα πάψει ο κ. Χατζηδημητρίου να λέει ότι «ναι, ήμουν αντίθετος στον Μακάριο, αλλά πως μπορούσα να μην τον υποστηρίξω όταν υπήρχε η χούντα;»! Γιατί όλοι αυτοί πηδούν κυριολεκτικά την περίοδο 1964-67 και πετάγονται στη χούντα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα; Πότε, άραγε, όλοι αυτοί, επιστήμονες, πολιτικοί, καλλιτέχνες θα πάψουν να βολεύονται με το κληρονομημένο ΨΕΜΑ, θα πάψουν να υπηρετούν τα ατομικά τους συμφέροντα στα πλαίσια μιας κοινής συνεννόησης παραγνώρισης της ιστορικής αλήθειας, ώστε να παριστάνουν όλοι τους «νούσιμους» που έβαλαν μυαλό και ξέρουν τώρα πως η απόκρυψη της αλήθειας θα φέρει την… ειρήνη και την ελευθερία;

Το καταλαβαίνουν ή δεν το καταλαβαίνουν ότι κολλημένοι στα ψέματα  οδηγούμαστε κατ’ ευθείαν στα σαγόνια της Τουρκίας;