του Άντη Ροδίτη
Η αφαίρεση του
κυπριακού διαβατηρίου από τον Τατάρ και άλλους τής "κυβέρνησής" του
ικανοποιεί το πατριωτικό αίσθημα όλων, αλλά δεν αξίζει και πολλά πράγματα γιατί
δεν μπορεί ν' αποτελεί την αρχή μιας νέας πολιτικής σωφρονισμού των τ/κυπρίων
και της Τουρκίας.
Η Τουρκία κρατά
την Κύπρο δια της ισχύος των όπλων και η ελληνική ισχύς των όπλων (όση κι αν
κατορθώσει ποτέ να είναι) ουδέποτε θα ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να δοκιμάσει ν' απελευθερώσει
την Κύπρο, διότι ο κάθε πόλεμος είναι μια ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΣΗ και η υπόλοιπη,
ελληνική και ελεύθερη Κύπρος ΔΕΝ ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΕΤΑΙ με κανένα τρόπο.
Είμαστε γι' αυτό
αναγκασμένοι να συζητούμε με την Τουρκία και να υπομένουμε όλους τους
εξευτελισμούς γιατί δεν έχουμε επιλογή. Μόνο να συζητούμε μπορούμε, να
ελπίζουμε και να πιστεύουμε σε μια άρδην ανατροπή του γεωπολιτικών
πραγματικοτήτων της περιοχής, που ίσως μάς ευνοήσει και η οποία πιθανόν να μην
έλθει ποτέ.
ΑΥΤΟ είναι το τραγικό, θανατηφόρο και αδιέξοδο αποτέλεσμα μέσα στο οποίο ζούμε σήμερα λόγω των λαθών της ηγεσίας μας πριν το 74.
Υπάρχει ο πατριωτισμός
των σωφρόνων και σοβαρών ανθρώπων που το καταλαβαίνουν αυτό και υπάρχει και ο "πατριωτισμός"
εκείνων που δεν μπορούν να σκεφθούν σοβαρά και επιτρέπουν στα πατριωτικά τους
αισθήματα να τους παρασύρουν και να φωνάζουν "δυναμική αντιπαράθεση" με
τους Τούρκους ή ακόμα και "απελευθέρωση" εδώ και τώρα χωρίς να
καταλαβαίνουν τι διακινδυνεύεται με αυτό το ξέσπασμα. Υπάρχει, επίσης, και ο "πατριωτισμός"
εκείνων που επενδύουν σε αυτές τις ιαχές και τις συντηρούν προκειμένου να
παρασύρουν τον κόσμο να τους επιλέξει (ψηφίσει) για να αποκτήσουν αξιώματα και
δημοσιότητα.
ΑΣ ΜΑΖΕΨΟΥΜΕ τα
μυαλά μας, ας ενισχύουμε τη στρατιωτική μας άμυνα για παν ενδεχόμενο, τους
δεσμούς μας με την πατρίδα Ελλάδα και τις συμμαχίες μας με τις γειτονικές μας
χώρες κι ας μην είμαστε τόσο σίγουροι ότι τα συναισθηματικά ξεσπάσματα
αποτελούν τη σωτηρία μας, γιατί πιο πιθανό είναι να φέρουν τον ολοκληρωτικό
χαμό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου