του Σάββα Ιακωβίδη
Καταλήγει ο Ιακωβίδης :
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΚΡΑ
Με απορία ακούσαμε από τον “ ειδήμονα “ επί στρατιωτικών θεμάτων Γ. Βαρουφάκη να ζητάει την άμεση κατάργηση της στρατιωτικής θητείας . ΄Οπως με έκπληξη ακούσαμε από τον ίδιο , τον εμβριθή γνώστη , πέραν των οικονομικών θεμάτων και των στρατιωτικών εξελίξεων , να ισχυρίζεται ότι αν γίνει πόλεμος σήμερα αυτός θα τελειώσει , περίπου , σε χρόνο ρεκόρ , δεν θα καταλάβει κανείς ότι έγινε και ότι σ΄αυτόν θα πάρουν μέρος η Αεροπορία , μερικές ειδικές δυνάμεις και ίσως κανένα υποβρύχιο , αν παρεμπιπτόντως περνά από την περιοχή !!!
Ο Γ. Βαρουφάκης έχει αναμφισβήτητα δίκιο !
΄Αλλωστε αυτά τα χαρακτηριστικά που περιγράφει είχε η τουρκική εισβολή με τον Αττίλα 1 και 2 στη Κύπρο , την οποία δεν την πήρε είδηση κανείς στη μεγαλόνησο . Αυτά τα χαρακτηριστικά είχε και ο πόλεμος των Τουρκοαζέρων ενάντια στους Αρμενίους του Ναγκόρνο Καραμπάχ με του χιλιάδες νεκρούς εκατέρωθεν , το κάψιμο αρμενικών χωριών και τον ξεριζωμό Αρμενίων . Αυτά τα Βαρουφάκεια χαρακτηριστικά έχει και πιθανότατα θα πάρει και ο πόλεμος στην Ανατ. Ουκρανία , ο οποίος μπορεί να γίνει αφορμή και για την ανάφλεξη όλης της περιοχής μας και όχι μόνο .
Απεβίωσε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Βάσος Λυσσαρίδης σε ηλικία 101 χρόνων.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης γεννήθηκε στα Λεύκαρα, στις 13 Μαΐου 1920.
Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Λευκάρων και μετά για δύο χρόνια στην ανωτέρα σχολή Λευκάρων και συνέχισε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία.
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και απεφοίτησε με άριστα. Εξάσκησε γενική ιατρική και διετέλεσε Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου (1967-1981). Κατά τα φοιτητικά του χρόνια διετέλεσε Πρόεδρος της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα, Γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακών Σωματείων και υπεύθυνος της Εθνικοτοπικής ΕΑΜ Κύπρου. Οργανώθηκαν τεράστιες συγκεντρώσεις και το Κυπριακό προβλήθηκε ως εθνική διεκδίκηση.
Πήρε μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Ε.O.Κ.Α. (1955-1959). Ως εκπρόσωπος της ΕΟΚΑ καταψήφισε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου διότι πίστευε ότι νομιμοποιούσαν και με δική μας συνυπογραφή την πολιτικοστρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας, στηριζόταν σε φυλετικές διακρίσεις, και διότι το σύνταγμα ήταν μη λειτουργικό και θα οδηγούσε σε αδιέξοδα με αρνητικές επιπτώσεις εις βάρος του Κυπριακού λαού.
Του Γιάννη
Σχίζα
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν συμπεριλαμβάνεται στα πρόσωπα που
εκτιμώ, κατά καιρούς όμως προέβαινε σε διάφορες ευφυείς δηλώσεις, τις οποίες
κατά κανόνα ακύρωνε εκ των υστέρων. Λόγου χάρη για την Τουρκία είχε
χρησιμοποιήσει τον χαρακτηρισμό «Διεθνής κακοποιός», ενώ το 2002 όταν
πρωτο-ενημερώθηκε για μια από τις εκδοχές του σχεδίου Ανάν, δήλωσε περιπαικτικά ότι ο προβλεπόμενος τρόπος εναλλαγής της προεδρίας θύμιζε την εναλλαγή του «αξιωματικού
υπηρεσίας τάγματος» κάθε εβδομάδα σε στρατιωτικές μονάδες !
Ευτυχώς, το
σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε από το 76% του Ελληνοκυπριακού Ελληνισμού, και έτσι αποκρούστηκαν
όλες οι «πρόνοιές» του : Με βάση τις
οποίες ο τουρκικός παράγων είχε το δικαίωμα του «βέτο» σε κάθε απόφαση, ο ελληνοκυπριακός λαός επιφορτίζονταν με την αποζημίωση των
πεπραγμένων της εισβολής(!), η Κύπρος στερείτο ΑΟΖ και στρατού και μια σε βάθος διαφωνία των δυο κοινοτήτων
λύνονταν μέσω της απόφασης δυο διορισμένων αλλοδαπών δικαστών !
Η Κύπρος κατάφερε να μπει ως Κυπριακή Δημοκρατία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Τάσος Παπαδόπουλος κατάφερε να παραδώσει στην επόμενη γενιά των πολιτικών διαχειριστών όχι μια κοινότητα αλλά ένα κράτος. Και ενώ όλα αυτά επικρατούσαν στη διεθνή πρακτική, οι νέες πολιτικές της Τουρκίας θέτουν νέα ζητήματα. Oι έρευνες στο χώρο της ΑΟΖ του νησιού, ο εποικισμός της Αμμοχώστου, οι απειλές πολέμου, όλα αυτά συγκροτούν μια νέα φυσιογνωμία.
Η απειλή που εγκυμονεί η σύγκληση της πενταμερούς για το Κυπριακό και γιατί πρόκειται για παράλογη και επικίνδυνη διαδικασία για την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
24 Απριλίου 2021
Θανάσιμη απειλή για τον ελληνικό λαό, στην Κύπρο αλλά και την Ελλάδα, συνιστά, και μόνο με τη σύγκλησή της, η πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό, στην οποία έχουν δεχθεί να συμμετάσχουν η ελληνική κυβέρνηση και ο Νίκος Αναστασιάδης. Ο τελευταίος μάλιστα, καθόλου τυχαία, όχι ως εκλεγμένος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά υπό τη νομικά και θεσμικά ανυπόστατη ιδιότητα του “εκπροσώπου των Ελληνοκυπρίων”.
Θυμίζουμε ότι όλες οι ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις μετά το 1974 απέρριψαν κατηγορηματικά ως αδιανόητη τη σύγκλιση παρόμοιας πενταμερούς. Ουδείς στην Αθήνα ή τη Λευκωσία μπήκε στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί άλλαξε αυτή η πάγια πολιτική Ελλάδας και Κύπρου. Γιατί δεν μας εμφανίζουν μια τεκμηριωμένη εισήγηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ή οποιουδήποτε άλλου νομικού κρατικού θεσμού, από την οποία να τεκμηριώνεται η νομιμότητα της σύγκλισης αυτής της πενταμερούς; Φανταζόμαστε γιατί ούτε υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει.
Όπως θα επιχειρήσουμε να δείξουμε σε αυτό το άρθρο, η πενταμερής διάσκεψη είναι μια διαδικασία παράλογη, παράνομη, επιβλαβής και επικίνδυνη, και για την Κύπρο και για την Ελλάδα, εν τέλει και για την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο.
Γράφει ο Κώστας Λάμπος[1]
http://www.classlessdemocracy.blogspot.com,
Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, στον αιώνα της ψηφιακής
οικονομίας και της οικονομίας του υδρογόνου[2],
της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, της τρισδιάστατης εκτύπωσης, του διαδικτύου και
του ελεύθερου λογισμικού, της διαστημικής τεχνολογίας δηλαδή της τέταρτης
βιομηχανικής επανάστασης, την οποία κάποιοι την αρνούνται επειδή την φοβούνται[3]
και γι’ αυτό επιμένουν να κρατούν την ανθρωπότητα στον 19ο και στον
20ο αιώνα και μας κρατούν καθηλωμένους στα ορυκτά καύσιμα και στην
καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι χώρες που διέθεταν και εκείνες που ακόμα
διαθέτουν ή ελέγχουν πηγές ορυκτών καυσίμων ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία,
αλλά στο βαθμό που αυτές οι πηγές εξαντλούνται, στον ίδιο βαθμό απαιτείται ένας
επαναπροσδιορισμός του παγκόσμιου ενεργειακού προβλήματος. Οι επιστήμες και η
τεχνολογία έχουν ήδη απαντήσει με την υδρογονοενέργεια, ως αποτέλεσμα της
συνεργασίας των Ανανεώσιμων Πηγών Eνέργειας με βάση την καύση του υδρογόνου, που αποδίδει απόλυτα
καθαρή, ιδιαίτερα φτηνή, απεριόριστα άφθονη και ασφαλή ενέργεια και μάλιστα σε
βαθμούς αποκεντρωμένης παραγωγής σε επίπεδο χρήστη ενέργειας, που σημαίνει
απελευθέρωση από τα συγκεντρωτικά ενεργειακά συστήματα με τα οποία το
συγκεντροποιημένο κεφάλαιο ελέγχει την παγκόσμια οικονομία, συντηρώντας έναν
άδικο διεθνή καταμερισμό της Εργασίας. Η υδρογονοενέργεια μπορεί άμεσα να
απαλλάξει την ανθρωπότητα από την εξάρτησή της από τα ρυπογόνα, πανάκριβα,
σπάνια και εξαρτησιογόνα ορυκτά καύσιμα και μαζί με αυτά μπορεί να την
απαλλάξει και από τον απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλισμό.
του Άντη Ροδίτη
Στον Πρόλογο του
βιβλίου του «Η Αριστερά στη Σύγχρονη Κυπριακή Ιστορία», Β΄ τόμος,
υπότιτλος «Από την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ μέχρι και το σχέδιο Ανάν», Λευκωσία
2121, ο κ. Γιώργος Καμηλάρης δηλώνει ότι κατέβαλε «εξαντλητική
προσπάθεια» ώστε το βιβλίο να διακρίνεται για την αντικειμενικότητα και την
εντιμότητά του και ότι δεν γράφτηκε «με σκοπό την εξυπηρέτηση πολιτικών ή
κομματικών σκοπιμοτήτων». Κι αν ακόμα ο αναγνώστης έχει όλη την καλή διάθεση να
δεχτεί χωρίς αμφισβήτηση αυτές τις δηλώσεις του συγγραφέα, θα διαπιστώσει ότι
το βιβλίο κατορθώνει κάτι σημαντικό που δεν μπορεί ν’ αποτελούσε στόχο του
συγγραφέα: εκθέτει το ΑΚΕΛ ως σκόπιμα και δόλια συνεργαζόμενο με τον
Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στον «αγώνα» του για την Ένωση, αφού γνώριζε πολύ καλά ότι
οι πραγματικές προθέσεις του Αρχιεπισκόπου δεν περιλάμβαναν την Ένωση και γι’
αυτό ακριβώς εξυπηρετούσαν και τις δικές του κομματικές και ιδεολογικές
σκοπιμότητες.
Στη
σελίδα 183 του βιβλίου, κεφάλαιο 7.4, ο κ. Καμηλάρης γράφει: «η προσήλωση του
κόμματος προς τη λύση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα ενίσχυε τον πρόεδρο
Μακάριο στις πολιτικές του επιλογές και εξύψωνε την εικόνα τού ιδίου τού
κόμματος, που κατά καιρούς είχε κατηγορηθεί ως ανθενωτικό»! Η Ένωση, όμως, δεν
ήταν μέσα στις επιλογές του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου αλλά ούτε μπορούσε να είναι
και μέσα στις επιλογές του ΑΚΕΛ, ειδικά μετά την ήττα της Αριστεράς στην Ελλάδα
και τις επιπτώσεις της.
του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου*
Θα είμαι σαφής από την αρχή:Οποιαδήποτε «Συμφωνία» στη Βάση της «Διζωνικής-Δικοινοτικής», οποιαδήποτε ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από την ουσία του προβλήματος, ότι το Κυπριακό είναι θέμα ΕΙΣΒΟΛΗΣ και ΚΑΤΟΧΗΣ, Εθνοκάθαρσης και Εποικισμού: οφείλει να είναι εξ αρχής απορριπτέα
Όλα
τα άλλα, είναι ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, απορρέουν από την λογική ότι "η
Κύπρος κείται μακριά"
Στην -έως τα τώρα γνωστή μας ως- Κυπριακή
Δημοκρατία, προσπαθούν εδώ και χρόνια να οικοδομήσουν ένα ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ. Μεγάλο μέρος της λεγόμενης ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΝΝΟΜΗΣ ΤΑΞΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΙ ΑΝΟΙΧΤΑ
προκειμένου να επιβραβευθεί ο ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ και να γίνει ΜΟΝΙΜΗ και ΝΟΜΙΜΗ η
Τουρκική ΕΙΣΒΟΛΗ-ΚΑΤΟΧΗ του 1974. Ένα εξαρτώμενο από την Άγκυρα
"Διζωνικό-Δικοινοτικό" Προτεκτοράτο, που και οι μεγαλύτεροι Μαέστροι
στην χάραξη συνόρων Εγγλέζοι ιμπεριαλιστές ,αρχικά δεν το φαντάζονταν! (Με την
ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ των "ΝΑΙναίκων", σε Αθήνα και Λευκωσία, για να μην
ξεχνιόμαστε).
ΟΧΙ
ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ-ΟΧΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ" λέγαμε στις διαδηλώσεις στα νιάτα μας, τα πρώτα
χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής
Δημοκρατίας.
του Παύλου Δερμενάκη
H κυβέρνηση παρουσίασε πριν από 15 μέρες το «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας ‒ Ελλάδα 2.0». Έκτοτε, με τη συνεργασία των Μέσων Ενημέρωσης που χρηματοδοτεί αφειδώς, προσπαθεί εκθειάζοντάς το να προσανατολίσει τη συζήτηση στις πολιτικές επιλογές της μέσω αυτού.
Οι άνεργοι με μηδενικό εισόδημα, οι εργαζόμενοι με μέσο μηναίο μεικτό μισθό 960,5 ευρώ και οι συνταξιούχοι με μέση σύνταξη 947,3 ευρώ έχουν ζαλιστεί με τα δισεκατομμύρια που παρουσιάζει η κυβέρνηση και τις υποσχέσεις της για το μέλλον. Αυτή η εικόνα ευμάρειας αφορά τους λίγους και εκλεκτούς της, που ετοιμάζονται για το πάρτι που θα στηθεί. Ο λαός από όλα αυτά θα πάρει μερικά ψίχουλα για να φανεί ότι ασκείται και κοινωνική πολιτική. Και στο τέλος, αφού θα έχουν τελειώσει οι επενδύσεις και θα έχουν δαπανηθεί τα χρήματα, θα βρεθούμε ως λαός εκεί που βρεθήκαμε μετά από όλα τα αντίστοιχα προηγούμενα προγράμματα (ΜΟΠ, Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, ΕΣΠΑ) και τους πακτωλούς δισεκατομμυρίων από τα κοινοτικά ταμεία, στη λογική των μνημονίων με ή χωρίς τυπικό μνημόνιο.
Η Τουρκία πριν από λίγο εξέδωσε NAVTEX με την οποία «διαβαίνει τον Ρουβίκωνα» σε ότι έχει να κάνει με την οριοθέτηση του 28ου Μεσημβρινού ως ανατολικού ορίου της ελληνικής ΑΟΖ στην συμφωνία της με την Αίγυπτο. Και απειλεί ότι θα επιβάλλει με την ισχύ των όπλων την απόφαση αυτή.
Η τουρκική NAVTEX ήρθε ως απάντηση ελληνικής NAVTEX με την οποία επρόκειτο να γίνει ελληνική έρευνα σε συνεργασία με την Γαλλία σε μια μεγάλη θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται από τα νότια της Κρήτης μέχρι και τα νότια της Ρόδου.
Η Τουρκία «αρνείται» το δικαίωμα αυτό στην Ελλάδα και «εφιστά την προσοχή η ελληνική πλευρά να μην εισέρχεται σε περιοχές που εμπίπτουν στην δική της δικαιοδοσία».
Η Άγκυρα χαρακτηρίζει «περιοχές δικής της ιδιοκτησίας» όλη την περιοχή με κόκκινο χρώμα δυτικά της μαύρης κάθετης γραμμής που φαίνεται στον χάρτη και είναι ο 28ος Μεσημβρινός.
Ξεκινά από τα ελληνικά «οικόπεδα» που έχουν βγει σε διαγωνισμό κι έχουν κατοχυρωθεί στην γαλλική TOTAL και φτάνουν μέχρι την Ρόδο που προαναφέραμε.
Του Κώστα Μαυρίδη
Στην πολιτική κρινόμαστε πρωτίστως για την διορατικότητά μας. Οι εκ των υστέρων αναλύσεις δεν αρμόζουν σε μαχόμενους πολιτικούς πρώτης γραμμής.
Πριν μερικούς μήνες, σε ένα από τα δεκάδες μου άρθρα («Η πολιτική μας ‘παράνοια΄ απέναντι στον ισλαμοφασισμό»), έγραφα για την αντιμετώπιση της νεο-οθωμανικής επεκτακτικότητας: «Διερωτώμαι πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να προσγειωθούν στην πραγματικότητα οι επικρατούσες ελίτ σε Κύπρο και Ελλάδα και να κατανοήσουν την σημασία των ‘κόκκινων γραμμών’ στα εθνικά θέματα.»
Το πρόσφατο τεκμηριωμένο «ξέσπασμα» του Δένδια, Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, εντός Τουρκίας, έθεσε «κόκκινες γραμμές» βάσει του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου και απαντά σε όσους σε Αθήνα και Λευκωσία «επένδυαν» για χρόνια στην πολιτική του κατευνασμού για αντιμετώπιση του τουρκικού θηρίου. Επιπλέον, απαντά σε όσους διερωτώνται αν υπάρχει άλλη πολιτική παρά ο πόλεμος… Είναι προφανές ότι ο ενταφιασμός της κατευναστικής πολιτικής δεν φέρνει τον πόλεμο. Τον πόλεμο μόνο η Τουρκία θα τον επιβάλει και μόνο μια ορθολογική πολιτική δυνατόν να τον αποτρέψει. Ωστόσο, δεν πρόκειται να αλλάξουν άποψη όσοι κυκλοφορούν με τα μυαλά τους ήδη υπό τουρκική κατοχή, ούτε οι διάφοροι χρηματοδοτούμενοι και συμφεροντολόγοι-πελάτες των κατεχομένων, ούτε οι ακραίοι και περιθωριακοί, που αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο οργανωμένων δήθεν «αντιφασιστών» της Κύπρου οι οποίοι κατανοούν τον σύγχρονο ισλαμοφασίστα της Άγκυρας και ονειρεύονται «το κοινό μας μέλλον» με τον τουρκικό στρατό κατοχής και τον εγκάθετο της Τουρκίας στα κατεχόμενα.
Mια περίεργη ατμόσφαιρα επικρατεί ετούτη την Άνοιξη του 2021. Η φύση ήταν συνεπής στο ραντεβού της, αλλά όλα τα άλλα μένουν μπερδεμένα, ρευστά, καταθλιπτικά. Και, κυρίως, χωρίς να φαίνεται κάποια προοπτική. Φορτωμένος καιρός από όλες τις μεριές.
Στην ευρύτερη περιοχή, μετά την εκλογή του Μπάιντεν, βαραίνουν σύννεφα έντασης και πολεμικών προετοιμασιών. Από Ουκρανία έως Αφρική και στενά του Ορμούζ υπάρχει μια υπερδιέγερση των εντάσεων.
Στην Ιαπωνία αποφάσισαν να ρίξουν στη θάλασσα τα μολυσμένα με ραδιενέργεια νερά από το ατύχημα της Φουκουσίμα.
Η μάχη των εμβολίων μαίνεται, ενώ τα θύματα στη χώρα μας ξαναπιάνουν τον αριθμό των 100 ημερησίως. Ήδη οι νεκροί είναι πάνω από 9.000. Τώρα η κυβέρνηση αποφάσισε να γίνουν οριζόντιοι εμβολιασμοί (χωρίς δηλαδή κριτήρια ηλικίας και υγείας) σε όλα τα νησιά κάτω των 10.000 κατοίκων. Ο λόγος απλός: να είναι covid-free για τον τουρισμό και να πανηγυρίζουν οι γερμανικές, αγγλικές κ.λπ. ταξιδιωτικές εταιρείες. Ο υπόλοιπος πληθυσμός ας περιμένει, κι ας μην έρχεται πολύ σε επαφή με τουρίστες που θα κινούνται εντός της χώρας.
ΣΕ 16 ΜΕΡΕΣ από σήμερα, την Τρίτη, 27 Απριλίου 2021, προγραμματίστηκε να αρχίσει η λεγόμενη Άτυπη Πενταμερής στη Γενεύη για το Κυπριακό, την οποία συγκάλεσε ο Γ. Γρ. του ΟΗΕ, Πορτογάλος Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες.
Τα Πέντε Μέρη της Πενταμερούς ορίζονται ως εξής:
Η (1) Βρετανία, (2) η Τουρκία και (3) η Ελλάς ως οι «Τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις» των Συνθηκών Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959, εκ των οποίων προέκυψε το «ζυριχικό» κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι Δύο Κοινότητες της Κύπρου, (4) η Ελληνοκυπριακή και (5) η Τουρκοκυπριακή.
ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ μεν να είναι εφέτος η 27η Απριλίου 2021 για τους ελληνορθόδοξους χριστιανούς, η Μεγάλη Τρίτη της Εβδομάδας των Παθών. Αλλ’ ουδείς φαίνεται να τρέφει την παραμικρή αισιοδοξία ότι, στη Γενεύη, την εν λόγω Πενταμερή θ’ ακολουθήσει κάποια... Αναστάσεως Ημέρα για την Κύπρο, ώστε να απελευθερωθούν τα βόρεια ελληνικά εδάφη της, που είναι σκλαβωμένα από τον Ιούλιο - Αύγουστο του 1974 στους Τούρκους Κατακτητές.
ΟΥΔΕΙΣ δύναται να ισχυριστεί ότι η Τουρκία έδειξε την παραμικρή πρόθεση να εγκαταλείψει την πάγια, από το 1956, επεκτατική πολιτική της στην Κύπρο και την στρατηγική «Επανάκτησης Κύπρου», την οποία υπηρετούν με επιμονή, αταλάντευτη συνέπεια και πεισματική μεθοδικότητα, όλες ανεξαιρέτως οι έκτοτε τουρκικές κυβερνήσεις από το 1956 έως το 2021 και από τον Αντνάν Μεντερές έως τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ζούμε ημέρες του 2004! Οι εκβιασμοί, οι εκφοβισμοί και η πολιτική τρομοκρατία επιστρέφουν εν δυνάμει τώρα και με τους Αναν-ιστές της 1Cyprus. Οι πρωτοψάλτες της νέας πολιτικής τρομολαγνείας είναι, ξανά, πρώτος ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβ. Νεοφύτου, και από κοντά ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Α. Κυπριανού. Ο ένας παίζει το κακόηχο άσμα της τρομοκρατίας και του εκφοβισμού. Ο άλλος λικνίζεται σε τουρκικούς ρυθμούς υποταγής σε μία νέα τουρκοκρατία.
Αβέρωφ και Άντρος, με πρωτοφανή ασέβεια, διέγραψαν και ποδοπάτησαν την κυρίαρχη απόφαση του κυπριακού Ελληνισμού να απορρίψει το τερατούργημα Ανάν με το βροντερό και σωτήριο ΟΧΙ. Σε αυτήν την έκδηλα αντεθνική προσπάθεια υποδούλωσης του κυπριακού Ελληνισμού στον Τούρκο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, δέσμιος και ευάλωτος, άλλοτε ψαλμωδεί μονότονα την πίστη του στην αντιευρωπαϊκή, ρατσιστική και αγγλοτουρκική διζωνική. Και άλλοτε επιχειρεί να εξαπατήσει τους πολίτες ότι αυτό το μόρφωμα δήθεν ταυτίζεται με το κοινοτικό κεκτημένο, με τις αρχές και αξίες επί των οποίων εδράζεται η ΕΕ και, τάχα, στηρίζεται στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο και στη Χάρτα του ΟΗΕ.
Ψεύδη! Απάτη! Παραπλάνηση!
Θιασώτες της προσέγγισης της Ρωσίας και της απομάκρυνσης από το ΝΑΤΟ οι πρωταγωνιστές της ανταρσίας
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Από την "Καθημερινή", 11 Απριλίου 2021
Τα χαράματα της περασμένης Δευτέρας, οι διωκτικές αρχές της Τουρκίας οδηγούσαν στη φυλακή δέκα ναυάρχους εν αποστρατεία με την κατηγορία ότι ετοίμαζαν στάση. Εκ πρώτης όψεως, το περιστατικό δεν προκαλούσε έκπληξη καθώς, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, ο πέλεκυς έπεσε ξανά και ξανά βαρύς σε εκατοντάδες ανώτατους αξιωματικούς, ενεργούς ή αποστρατευμένους. Υπήρχε ωστόσο μια τεράστια διαφορά: αυτή τη φορά οι αξιωματικοί που στιγματίστηκαν δεν συνδέονταν με την ισλαμική αδελφότητα του Φετουλάχ Γκιουλέν, ούτε φημίζονταν για στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Αντίθετα οι κορυφαίοι εξ αυτών ήταν γνωστοί για την εθνικιστική- αντιδυτική τους τοποθέτηση και την “ευρασιατική” τους στρατηγική, καθώς πιέζουν για προσέγγιση με τη Ρωσία, ακόμη και για αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Πώς φτάσαμε, λοιπόν, μέχρι εδώ;
Όλα ξεκίνησαν στις 24 Μαρτίου, όταν το τουρκικό κοινοβούλιο ενέκρινε το φαραωνικό σχέδιο του Ταγίπ Ερντογάν για τη “Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης”: έργο προϋπολογισμού 25 δισ ευρώ και μήκους 45 χιλιομέτρων, παραλληλίζεται με τις διώρυγες του Σουέζ και του Παναμά, καθώς προβλέπεται να συνδέσει τη Μαύρη Θάλασσα με τη Θάλασσα του Μαρμαρά, παρακάμπτοντας τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια. Οι επικριτές του σχεδίου κάνουν λόγο για κατασκευαστική τρέλα και περιβαλλοντικό έγκλημα, αλλά ο Ερντογάν επιμένει, προσδοκώντας τεράστιο οικονομικό όφελος. Πέραν αυτών, η διαμάχη απέκτησε γεωπολιτική διάσταση: ο έλεγχος των Δαρδανελίων από την Τουρκία διέπεται από τους περιορισμούς της Συνθήκης του Μοντρέ (1936), οι οποίοι δεν είναι αυτονόητο αν θα ισχύσουν για τη νέα διώρυγα. Μιλώντας στο HaberTurk λίγες ώρες μετά την επικύρωση του σχετικού νομοσχεδίου, ο πρόεδρος της Βουλής Μουσταφά Σεντόπ υποστήριξε ότι το θέμα είναι ανοιχτό και ότι, σε κάθε περίπτωση, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει τη δυνατότητα να αποσύρει τη χώρα του από τη Συνθήκη του Μοντρέ με απλό προεδρικό διάταγμα.
Από νομική άποψη, είχε δίκιο. Με διάταγμα που υπέγραψε το 2018, ο πρόεδρος- σουλτάνος παραχώρησε στον εαυτό του τη δυνατότητα να βγάζει την Τουρκία από οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη, χωρίς καν να ρωτήσει το κοινοβούλιο- κάτι που ήδη έκανε προ ημερών, όταν απέσυρε τη χώρα του από τη διεθνή συνθήκη για τη βία εναντίον των γυναικών. Τώρα, όμως, οι αντιδράσεις προήλθαν όχι από την κοινωνία των πολιτών, αλλά από ισχυρότατη μερίδα του τουρκικού κατεστημένου, κάτι που ο Ερντογάν υπολογίζει περισσότερο. Την Παρασκευή 2 Απριλίου, 126 τέως πρέσβεις δημοσιοποίησαν κοινή έκκληση προς την κυβέρνηση να μη θίξει το καθεστώς του Μοντρέ, θεωρώντας ότι η εν λόγω συνθήκη, μαζί με εκείνη της Λωζάννης, αποτελεί θεμέλιο του νεώτερου τουρκικού κράτους και της διεθνούς αναγνώρισής του.
Εμείς που υπογράφουμε
αυτό το κείμενο, τονίζουμε ότι η
πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό δεν πρόκειται επιλύσει κανένα απολύτως
πρόβλημα του κυπριακού λαού.
Επισημαίνουμε ότι η διάσκεψη αυτή, που διεξάγεται εν μέσω διαρκών τουρκικών
προκλήσεων, πραγματοποιείται ενόσω τα
δεδομένα δείχνουν «ευνοϊκά» για την ελληνική πλευρά.
Όμως στο εσωτερικό της
Κύπρου αλλά και στην ελληνική διπλωματία τα πράγματα δεν είναι καλά :
Οι ηγεσίες των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, ΔΗΣΥ καί ΑΚΕΛ, έχουν υπερβεί κάθε όριο υποχωρητικότητας. Μέρος αυτής
πολιτικής διεξάγεται μέσω περίεργων
ομάδων , που αναφέρουν την Κυπριακή
Δημοκρατία ως «Διοίκηση του Νότου» .
Από την άλλη πλευρά η ελληνική διπλωματία, δέσμια μακροχρόνιων επιλογών και σχέσεων , σύρεται σε μια κατεύθυνση ενδοτισμού.
Οι Ρώσοι υπενθυμίζουν με έμμεσο τρόπο στους Τούρκους ότι η Κωνσταντινούπολη δεν είναι δική τους
Οι Ρώσοι “χτυπάνε” την Τουρκία εκεί ακριβώς που “πονάει”, με αφορμή την δήλωση Ερντογάν περί μη αναγνώρισης της Κριμαίας ως ρωσικού εδάφους.
Η Natalya Poklonskaya, αναπληρωτής πρόεδρος της επιτροπής διεθνών υποθέσεων της Δούμας (η οποία είχε μεταβεί στην Άγκυρα πρόσφατα), σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά την συνάντηση του με τον Ουκρανό ομόλογό του Βόλοτυρ Ζελένσκι, ουσιαστικά έριξε “ρωσικό πύραυλο Κρουζ” στην Άγκυρα.
H αντιπρόεδρος τόνισε σχετικά “ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι δηλώσεων. Πως θα φαινόταν στην Τουρκία εάν έχανε την Κωνσταντινούπολη; Μην πιάνετε στο στόμα σας την Κριμαία λοιπόν!”
Η δήλωση της Ρωσίδας αξιωματούχου, ήταν ουσιαστικά έμμεση προειδοποίηση για την περιοχή της Κωνσταντινούπολης και την Α.Θράκη, η οποία παραδόθηκε ουσιαστικά στην Τουρκία με το έτσι θέλω από τους συμμάχους μας το 1923, στον Μουσταφά Κεμάλ.
Αυτά είναι γνωστά, αλλά η ουσία είναι ότι αποτελούν αντικείμενο αναλύσεων στην Μόσχα εδώ και πάρα πολλά χρόνια για συγκεκριμένο λόγο, ενώ σαφώς η δήλωση της Ρωσίδας αντιπροέδρου έχει σχέση με την πρόθεση του Τούρκου προέδρου να ακυρώσει την συνθήκη του Μοντρέ.
Νομίζουμε ότι σε αυτό το σενάριο και με μια πιθανή μια γενικότερη διένεξη στην περιοχή, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, η Ρωσία θα επιδίωκε πιθανόν να μην παραμείνει η εν λόγω περιοχή εκατέρωθεν των Στενών στην δικαιοδοσία της Τουρκίας, για ευνόητους λόγους.
Υπενθυμίζουμε επίσης, ότι τον Ιούλιο του 2020, ο Μεγάλος Μουφτής της Αιγύπτου, Σαούκι Αλάμ (Shawki Allam), ο οποίος είναι ένα πρόσωπο τεραστίου κύρους στον μουσουλμανικό κόσμο, είχε προκαλέσει σοκ στην Άγκυρα, καθώς είχε πει το αυτονόητο ότι: ‘‘Η Κωνσταντινούπολη σήμερα είναι υπό τουρκική κατοχή”.
Τι περίεργη εποχή-
αναπνοές εγκλωβισμένες
αναμονές μας μυρωμένες.
Τι παράξενη εποχή-
εγκυμονούσες προσμονές
αλλότριες κατασκευές.
μια απορούσα Άνοιξη μας περιμένει-
υπό τους Ήχους της παρέλασης.
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
του Περικλή Νεάρχου
Γράφει
ο Λεωνίδας Κουμάκης
Ένα
φαραωνικό έργο το οποίο σχεδιάζεται από τα πρώτα κιόλας χρόνια εξουσίας των τούρκων
ισλαμιστών,επισπεύδεται τώρα εν όψει συμπλήρωσης εκατό χρόνων από την
ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας το 2023.
Ήδη,
έχει πλέον διαφανεί πως ηδιαρκής τοποθέτηση εξωπραγματικών στόχων και η
απόπειρα εσπευσμένης επίτευξης τους, οδηγεί αναπόφευκτα την Τουρκία σε
οδυνηρές ήττες και σε επικίνδυνη εσωστρέφεια.Είναι πλέον κοινή η πεποίθηση πως
η κάθοδος της Τουρκίας προς την συντριβή άρχισε
και πλησιάζειολοένα και περισσότερο.
Ανάμεσα
στα τεράστια προβλήματα και στα αδιέξοδα που έχει συσσωρεύσει η συγκυβέρνηση ισλαμιστών
και ακραίων φασιστών στην σημερινή Τουρκία, ήρθε στην επιφάνεια και η
άμεση αναγκαιότητα πραγματοποίησης του σχεδίου «Κανάλι Κωνσταντινούπολης»(KanalIstanbul)
το οποίο μετατρέπει ουσιαστικά την Πόλη του Κωνσταντίνου σε ένα νησί το
οποίο περιβάλλεται από γύρω-γύρω από νερά.
Στο σχέδιο αυτό έχει «επενδύσει» πολλά χρήματα σύσσωμη η άρχουσαισλαμο-φασιστική τάξη των αξιωματούχων της τουρκικής εξουσίας, καθώς και οι Καταριανοί«υποστηρικτές» της τουρκικής οικονομίας:
του Γιαννάκη Ομήρου
Γιορτάζουμε αυτές τις μέρες δύο σημαντικές εθνικές επετείους. Την 25η Μαρτίου 1821 που φέτος λαμπρύνεται με τη συμπλήρωση 200 χρόνων και την 1η Απριλίου 1955. Τις γιορτάζουμε για να αποδώσουμε καθηκόντως τιμή, σε όσους αγωνίστηκαν για ελεύθερη Ελλάδα και ελεύθερη Κύπρο, αλλά και για να εμπνεόμαστε από την προσφορά τους για να διαμορφώσουμε και να οριοθετήσουμε τη σημερινή μας πορεία. Στην Ελλάδα για να υπάρξει υπέρβαση από τη σημερινή δυσμενή συγκυρία και να οικοδομηθεί μια νέα εθνική προοπτική προκοπής και προόδου και στην Κύπρο για να επιτύχουμε την επούλωση των πληγών της προδοσίας και του εγκλήματος του 1974. Με τερματισμό της τουρκικής κατοχής και αποκατάσταση των δικαιωμάτων του λαού μας.
Οι αγώνες του Ελληνικού λαού και του Κυπριακού Ελληνισμού ήταν αγώνες ομοειδούς χαρακτήρα. Για κατάργηση της μακρόχρονης δουλείας, για εθνική αναγέννηση και ελευθερία. Και στις δύο περιπτώσεις ο αγώνας ήταν άνισος. Δύο τμήματα του έθνους είχαν να αντιμετωπίσουν υπέρτερους αντιπάλους αλλά και ένα δυσμενές διεθνές περιβάλλον.
Η εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821, οδήγησε στη δημιουργία του νέου Ελληνικού κράτους που έμελλε να στερεωθεί, έστω και σε μικρότερο γεωγραφικά χώρο της ιστορικής παρουσίας του Ελληνισμού.
Στην Κύπρο ο αγώνας οδήγησε σε μια φαλκιδευμένη,- δυστυχώς εν πολλοίς ανεξαρτησία.
του Κώστα Μαυρίδη
Οι συμμαχίες ανάμεσα σε κράτη οικοδομούνται στη βάση αμοιβαίων αξιών ή και συμφερόντων. Κράτη όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, λόγω υπέρτερων απειλών, έχουν ιδιαίτερη ανάγκη σύμπηξης συμμαχιών, εφόσον όμως εξυπηρετούνται τα εθνικά συμφέροντα. Συμμαχία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του άλλου κράτους μόνο, ή χειρότερα, που λειτουργεί εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, είναι απορριπτέα και ζημιογόνα. Αυτό όμως, το αυτονόητο, πώς και δεν το αντιλαμβάνεται η ελίτ σε Αθήνα και Λευκωσία;
Από την Επανάσταση του 1821 μέχρι τις μέρες μας, υπήρχε το φαινόμενο των δικών μας περισπούδαστων, που δρώντας εντός του εθνικού χώρου, επιδίωκαν να συνετίσουν δήθεν τους «αμόρφωτους» φωτισμένους επαναστάτες, αλλά στην πράξη εξυπηρετούσαν το συμφέρον των ξένων δυνάμεων. Στην διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, διάφοροι τέτοιοι εγχώριοι περισπούδαστοι "πρεσβευτές" ξένων δυνάμεων, εμφανίζονταν ως οι... καλλιεργημένοι συμβουλάτορες των επαναστατημένων ραγιάδων, οι οποίοι στηρίζονταν στις δικές τους δυνάμεις και στην πίστη τους στο δίκαιο.
Τις προάλλες (18/3/2021), στην εφημ. "Καθημερινή" των Αθηνών, - την πλέον γνωστή στην Ελλάδα-, δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδα άρθρο του Κ. Ιορδανίδη (ιδρυτικού μέλους του Ινστιτούτου Εξωτ. Πολιτικής «ΕΛΙΑΜΕΠ» και των ομάδων εργασίας για την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και βραβευμένου της Γερμανικής πρεσβείας). Στο άρθρο του κάνει αξιολόγηση των ηγετών στην Ευρώπη βάσει της οποίας, ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν "διέψευσε τις ελπίδες Ευρωπαίου ηγέτη" και επιβιώνει μόνον χάριν του λαϊκισμού του, ενώ "πυλώνας της ευρωπαϊκής σταθερότητος υπήρξε για σειρά ετών η Γερμανία της Α. Μέρκελ", η οποία, κατά τον Κ. Ιορδανίδη, δυστυχώς αποχωρεί από την πολιτική.
Έχει έρθει η άνοιξη –μετά από μήνες εγκλεισμού– αλλά τα σημάδια δεν είναι διόλου καλά. Ένα γενικευμένο αλαλούμ, μια τρελή πορεία χωρίς τιμόνι (μην ψάχνετε για οδηγό), και το κοντέρ να δείχνει υψηλούς δείκτες σε θανάτους, διασωληνωμένους, κρούσματα. Παράλληλα είναι υψηλοί οι δείκτες γενικής αναξιοπιστίας κυβέρνησης και επιτροπής ειδικών, αλλά και αντιπολίτευσης, μεγάλης και μικρής. Εξίσου υψηλοί οι δείκτες της ανυπακοής, μη συμμόρφωσης, ξεσπάσματος, θυμού και αγανάκτησης σε όλες τις κατηγορίες και ηλικίες, ιδιαίτερα της νεολαίας.
Η κυρίαρχη κυβερνητική γραμμή είναι αδιαφορία για την υγεία, μέτρα σωφρονισμού και καταστολής σε όλη τη διάρκεια του σχεδόν 6μηνου λοκντάουν. Τώρα αυτό μετατρέπεται σε ανοχή προς όλα, αποτυχημένες προσπάθειες αλλαγής της «ατζέντας», βιομηχανία ψήφισης αντιλαϊκών-αντεργατικών ρυθμίσεων και νόμων που απελευθερώνουν τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου της χώρας, επιμονή στην ιδιωτικοποίηση και βεβαίως έγνοια να προστατευτεί πλήρως ο ιδιωτικός τομέας της υγείας.
Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος
Οι επίμονες προσπάθειες ορισμένων ιστορικών να χαρακτηρίσουν την Επανάσταση του 1821 «φιλελεύθερη» επανάσταση δεν ξέρω τι επιστημονικό υπόβαθρο έχουν. Είναι όμως εμφανής η ιδεολογική τους πρόθεση. Και μόνον από την άποψη ότι απομονώνουν την παράμετρο του φιλελευθερισμού από την πολυπλοκότητα του φαινομένου. Οπως στην περίοδο της αριστερής ηγεμονίας προσπαθούσαν διάφοροι Κορδάτοι να αποδείξουν ότι η Επανάσταση υπήρξε ταξική.
Οι παράπλευρες απώλειες είναι εξίσου εμφανείς. Αν η Επανάσταση ήταν φιλελεύθερη τότε ο Σταυρός που βρίσκεται σε όλα τα λάβαρα και τις σημαίες της οφείλεται μάλλον σε λάθος των προγόνων μας που δεν ήξεραν για ποιον λόγο έχυναν το αίμα τους. Δεν έχει σημασία αν όλοι ορκίζονταν στην Αγία Τριάδα. Ούτε αν ζητούσαν την ευλογία του παπά. Υπάρχει και μια δεύτερη απώλεια. Σαν εμείς οι Ελληνες να προσπαθούμε να ξεχάσουμε ότι αποκτήσαμε την ελευθερία μας πολεμώντας εναντίον μουσουλμάνων. Και ότι οι οπλαρχηγοί στις αναμνήσεις τους άπιστους τους ανεβάζουν και άπιστους τους κατεβάζουν. Για να μην πω πόσες φορές εμφανίζεται η λέξη «αράπης» στα γραπτά τους.
Το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών ανακοινώνει περαιτέρω εξειδίκευση των κυρώσεων που επιβλήθηκαν το περασμένο Δεκέμβριο στις Τουρκικές Αμυντικές Βιομηχανίες (SSB) και κυρίως τον πρόεδρό της Ισμαήλ Ντεμίρ και σε ακόμη τρία ανώτατα στελέχη.
Το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών ανακοινώνει περαιτέρω εξειδίκευση των κυρώσεων που επιβλήθηκαν το περασμένο Δεκέμβριο στις Τουρκικές Αμυντικές Βιομηχανίες (SSB) και κυρίως τον πρόεδρό της Ισμαήλ Ντεμίρ και σε ακόμη τρία ανώτατα στελέχη: Τον αντιπρόεδρο Φαρούκ Γιζίτ, τον επικεφαλής αεράμυνας και διαστήματος Σερχάτ Γκντσόγλου και τον διευθυντή των προγραμμάτων περιφερειακής αεράμυνας Μουσταφά Αλπέρ Ντενίζ.
Όπως αναφέρει το «SigmaLive», η σχετική απόφαση πρόκειται να δημοσιευθεί στο Federal Register (κάτι ανάλογο με την εφημερίδα της κυβερνήσεως) την Τετάρτη 7 Απριλίου.
Μπορεί κανείς να δει με συμπάθεια την απέλπιδα προσπάθεια ορισμένων κορυφαίων πολιτικών, οι οποίοι στην πολιτική και τη βιολογική τους αποδρομή επιχειρούν να λειάνουν το βαρύ παρελθόν τους, να στρογγυλέψουν γωνίες και χειρισμούς που κόστισαν στο έθνος, και να προστατέψουν την υστεροφημία τους, προβάλλοντας μια εκδοχή των πραγμάτων που απέχει πολύ από την αλήθεια. Το λερωμένο παρελθόν δεν καθαρίζει με βολικές ψυχολογικές υπεραναπληρώσεις – είναι κανόνας.
Το πράττει σήμερα εν ζωή και ο Κώστας Σημίτης. Με ένα υπό έκδοση βιβλίο με τίτλο «Η στρατηγική του Ελσίνκι, 20+1 χρόνια μετά», ο πρώην πρωθυπουργός σε συνεργασία με πρωταγωνιστές της εποχής ισχυρίζεται συνοπτικά (προδημοσίευση στα «Νέα») ότι η Σύνοδος Κορυφής του Ελσίνκι ήταν μια προσωπική του νίκη που έμεινε ημιτελής, επειδή ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος τον διαδέχθηκε έχοντας στον πλευρό του τον γερόλυκο της διπλωματίας Πέτρο Μολυβιάτη, «κλότσησε» την ευκαιρία!
Ο Κ. Σημίτης θεωρεί ότι οι Έλληνες έχουν βραχεία μνήμη.
Πενταμερής: Καθαρό ποινικό μητρώο στην Άγκυρα και αναβάθμιση τελωνειακής ένωσης - Τι θεωρεί το ΑΚΕΛ ως κόκκινες γραμμές στο εδαφικό, πού συμφωνεί με τον ΔΗΣΥ και πώς η Τουρκία εκβίασε την ΕΕ και τα θέματα ασφάλειας
Οι Τούρκοι θέλουν να βγάλουν την Κυπριακή Δημοκρατία από την ΕΕ και να εντάξουν το ψευδοκράτους, αλλά και την ίδια την Άγκυρα μέσω της συνομοσπονδιακής λύσης των δυο κρατών που αποφάσισε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας την περασμένη εβδομάδα ενόψει Πενταμερούς. Οι Βρετανοί επιδιώκουν να ξεπλύνουν την τουρκική πολιτική μέσα από πολιτική ισότητα και την ισότιμη κυριαρχία, όπως αυτή θα εφαρμοστεί μέσω μιας παρθενογένεσης και μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, στην οποία, όπως ισχυρίζεται το Λονδίνο, θα χωρέσουν τα δύο κράτη (βλέπε δηλώσεις Βρετανού Υπάτου Αρμοστή τον Νοέμβριο του 2020).
Πώς οι κυρώσεις έκαναν φτερά και το καρότο της ΕΕ
Δεν καθόρισε ακόμη την ατζέντα ο Γκουτέρες
Η κατάρρευση της Τουρκίας και το «σουνιτικό Ιράν»
Εξαφάνιση ΚΔ και αντικατάσταση από δυο κράτη
