Η τραγικότητα του ελληνικού μας στρατού

Στο Λύκειο διδασκόμασταν μέσα από δοκίμια του Παπανούτσου την «τραγική φυσιογνωμία του Νεοέλληνα». Ο οποίος, βίωσε τις οδυνηρές ήττες του νέου Ελληνισμού οι οποίες προήλθαν μέσα από αφύσικες παραλείψεις, εγωπάθειες και ξενοκίνητους ετσιθελισμούς, θάβοντας μεγάλες ιδέες σε συντρίμμια και καμένη σάρκα το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Με κορύφωση την συνειδητή εγκατάλειψη του Ποντιακού Ελληνισμού από την Ελληνική πολιτική ηγεσία, την πολυμέτωπη ήττα της Μ. Ασίας και τον εμφύλιο σπαραγμό με τους μετασεισμούς του μετά το έπος του ’40. Ενώ, διδασκόταν παράλληλα τις αληθινές δόξες των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας.  Και αυτό όντως τον έκανε να αισθάνεται…τραγικά.

Ως  Έλληνες της Κύπρου,  έμελλε να βιώσουμε μίαν απείρως οδυνηρότερη τραγικότητα, εκείνη του ένδοξου Ελληνικού στρατού μας. Ο οποίος, ενώ τον υποδέχθηκε γονατιστός – κατά κυριολεξία- ο κάθε αγνός Κύπριος πατριώτης όταν προωτοήλθε το ’60, μέσα από μεθοδευμένες προβοκάτσιες που προμήνυαν την μεγάλη προδοσία που θα ακολουθούσε (βλ. Κοφίνου), τα μάζεψε κακήν κακώς και εγκατέλειψε στην ουσία κάθε δυνατότητα «εγγύησης» την οποία αποδέχθηκαν και προσυπέργραψαν οι πολιτικοί ταγοί λίγα χρόνια νωρίτερα. Χρησιμοποίησαν όμως αυτά τα «εγγυητικά δικαιώματα» και την μικρή αριθμητικά δύναμη που απέμεινε, αλλά αρκετή για να οργανώσει την αφορμή μιας εισβολής και μεθόδευσαν την κατάλυση της Δημοκρατίας. Οι εφιάλτες μέσα στο στράτευμα οδήγησαν στην απόλυτη διάλυση τις ηρωικές γραμμές που έστηναν οι δικοί μας φαντάροι και Έλληνες στρατιώτες που δεν ανέχτηκαν αυτή την αμαύρωση του εθνόσημου.  Το ’74, οι επίορκοι του Ιωαννίδη στέρησαν την δυνατότητα του Κύπριου στρατιώτη να πολεμήσει όπως ήξερε και ήθελε και στέρησαν από τον Ελληνισμό ολόκληρο την μοναδική δυνατότητα να καταγάγει μια συλλογική νίκη κατά της Τουρκίας.

Ήλθε τότε και το Νοράτλας… Δεν άντεξαν οι λεβέντες στην ιδέα μια άλλη πατρίδα να χαθεί κι αυτοί να μην ανέβουν στα φτερά του χρέους και να φέρουν το χρυσόμαλλο δέρας της ελευθερίας. Η απόφαση της χούντας και όσων περιέργως την διαδέχθηκαν ήταν σαφώς άλλη. Να μην χαλάσουν οι νατοϊκοί σχεδιασμοί, να ολοκληρωθεί το σχέδιο της παράδοσης και της «αμοιβαίας λύσης». Επαναστατεί η συνείδηση όταν ακούει τα παιδιά εκείνα που έλαβαν στους ασυρμάτους τους μήνυμα πως έφταναν τάχα μου δύο εχθρικά αεροπλάνα. Μα πως μπορεί σε εκείνο το χαμό και την ανοδιοργανωσιά, όταν κανείς δεν είχε σαφείς εντολές πού και πώς να πολεμήσει, να γνωρίζουν στις μεταβιβάσεις πότε και πως έρχονταν τα Τούρκικα αεροπλάνα; Εντολές να τα σταματήσουν ήταν, να μην γίνει Ελληνο-Τουρκική σύρραξη! Και άφησαν τα Κυπριόπουλα να καταρρίψουν τους Έλληνες Ικάρους… Και βάφτισαν από τότε…φίλια τάχα μου πυρά τα πυρά της προδοσίας και της υποταγής.

Ήλθε μετά η μάχη της ΕΛΔΥΚ, των παιδιών της Ελλάδας που δεν πρόλαβαν να εμποτιστούν με τα δηλητήρια του χουντικού μορφώματος. Ήλθε να τους χαλάσει την μανέστρα της υποταγής στις αντεθνικές νατοϊκές επιταγές. Μια μάχη από τις ηρωικότερες του Ελληνισμού στον 20ο αιώνα όπως την χαρακτήρισαν έγκριτοι ιστορικοί. Και τι έκαναν οι κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν την χούντα; Την έσβησαν από τον χάρτη! Στα αρχεία του Ελληνικού στρατού δεν υπάρχει πουθενά! Διότι η μάχη της ΕΛΔΥΚ ήταν στην ουσία της μάχη μεταξύ Ελλάδος –Τουρκίας, άρα πράξη Ελληνοτουρκικού πολέμου εντός ΝΑΤΟ! Κι αυτό έπρεπε να διαγραφεί! Οι ήρωες της ΕΛΔΥΚ, αυτούς που νοερά προσκυνούμε σαν διαβαίνουμε μπροστά από τον τύμβο της Μακεδονίτισσας μαζί με τους μάρτυρες του Νοράτλας, για την πλαστογραφημένη Ελλαδική πραγματικότητα είναι…πεσόντες του Β’ παγκοσμίου πολέμου! Μαζί με τον ηρωικό στρατό της η Ελλάδα στην Κύπρο έθαψε και την Ιστορία της.

Η μεταπολίτευση που ακολούθησε δεν φαίνεται να άλλαξε πολλά. Μοναδική αναλαμπή το « βυθίσατε το Χόρα»,  του Ανδρέα Παπανδρέου που τόλμησε την μοναδική έμπρακτη αντίδραση στην Τουρκική αδηφαγία και επιθετικότητα και έδωσε υπόσταση στον Ελληνικό στρατό. Αλλά  πολύ μικροί, ελάχιστοι στάθηκαν οι διάδοχοί του απέναντι στο μεγαλείο του Έλληνα στρατιώτη. Στα Ίμια, ενώ πραγματικά το ναυτικό μπορούσε  να δώσει ουσιαστικό μήνυμα αποτροπής στον Τουρκικό νέο-επεκτατισμό, υποταγμένοι και πάλι στις Αμερικανικές επιταγές του Κλίντον που υποβίβασε την πατρίδα σε «κατσικοχώραφα», υπέστειλαν την σημαία που είπαν πως την …πήρε ο άνεμος και διέταξαν υποχώρηση, γκριζάροντας το Αιγαίο και την καρδιά του Ελληνισμού ολόκληρου.  Σφίγγει τα δόντια με πίκρα και παράπονο ο Έλληνας στρατιώτης. Γιατί μπορούσε…Γιατί μπορεί.

Και τώρα το ίδιο πεδίο μεταφέρεται έξω από το Καστελλόριζο. Το σκηνικό γνωστό. Ενεργοποιήθηκε το στράτευμα. Έτοιμο το σώμα, έτοιμη και η ψυχή. Κι ενώ η ένταση κορυφώνεται, έρχεται να διεμβολίσει την εθνική αναγκαιότητα περιφρούρησης της κυριαρχίας που οφείλει  να είναι το μόνο διακύβευμα, η προτεραιότητα των Γερμανών για επιτυχή και ανεμπόδιστη προεδρία των Γερμανών στην ΕΕ! Καθόλου τυχαίο το δημοσίευμα της Bild που προμηνύει συνθηκολόγηση. Γιατί την κυριαρχία σου δεν την περιφέρεις σε μυστικά τηλεφωνήματα και συνδιαλέξεις. Τις παρανομίες και «έκνομες ενέργειες» δεν τις συζητάς. Τις αποτρέπεις και τις ανατρέπεις.

Κι ενώ ο Έλληνας στρατιώτης κρατά την γαλανόλευκη ψηλά και τον πατριωτισμό ψηλότερα, οι πολιτικοί ηγήτορες καταδεικνύουν τάσεις να γκριζάρουν την γαλάζια μας θάλασσα. Και αν παρ’ελπίδα το πράξουν, δεν θα απέχουν και πολύ από το να γκριζάρουν και την γαλανόλευκη.

Μέλος Π.Γ. Κ.Σ. ΕΔΕΚ