Το χρήμα σπάει το γερμανικό εμπάργκο και ο ρόλος της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν

του Γιάννου Χαραλαμπίδη

Κατάλογος προεδρικών αιτημάτων για την πρωτοβουλία Μπορέλ - Το θέμα τέθηκε στον Μπορέλ, ενώ το Βερολίνο ενισχύει την Τουρκία, η οποία αλλάζει ριζικά τα ισοζύγια στο Αιγαίο για να εμπεδώσει τη Γαλάζια Πατρίδα

Η Γερμανία σπάει το εμπάργκο πώλησης όπλων, που η ίδια επέβαλε στην Τουρκία στις 10 Οκτωβρίου του 2019, λόγω της εισβολής στη Συρία και παρέχει τεχνογνωσία στην Άγκυρα για την κατασκευή, στην ουσία για τη συμπαραγωγή, επτά νέων υποβρυχίων (τύπος 210-4), που θα αλλάξουν τα επόμενα χρόνια ριζικά τα ισοζύγια στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ταυτοχρόνως, τα 42 γερμανικά άρματα μάχης (Leopard 2A4), τα οποία η Άγκυρα έφερε παρανόμως στα κατεχόμενα και είχε γίνει διαμαρτυρία από την Κυπριακή Δημοκρατία, παραμένουν εκεί. Και θα χρησιμοποιηθούν από τον Αττίλα σε περίπτωση που θα ξεσπάσει κρίση, πλησίον της Κρήτης ή άλλου, και διαχυθεί στην Κύπρο. Στη γραμμή αντιπαράταξης, η οποία, όπως παραδέχεται ο Πρόεδρος, αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του Ελληνισμού.

Γιατί μετά την Κύπρο και την Ελλάδα ακολουθεί η ΕΕ

Επίθεση σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας, επίθεση εναντίον της ΕΕ

Η ιστορία της Τσεχοσλοβακίας και της Ναζιστικής Γερμανίας

Γερμανικά άρματα, υποβρύχια και Ούρσουλα

Σημειώνεται ότι, όταν ο Υπουργός Άμυνας της Κύπρου Σάββας Αγγελίδης ήγειρε το θέμα τον Μάρτιο του 2019, ομόλογός του στη Γερμανία ήταν η σημερινή Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία έριξε την ευθύνη στο Υπουργείο Οικονομικών της χώρας και μετά στο Εξωτερικών, με το οποίο ήρθε σε επαφή το αντίστοιχο κυπριακό, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τίποτε ουσιαστικό δεν προέκυψε. Και αυτό παρότι, εκτός του εμπάργκο, υπάρχει απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης για την απαγόρευση μεταφοράς γερμανικών οπλικών συστημάτων στην κατεχόμενη Κύπρο. Ανάλογη απόφαση υπάρχει και από την αμερικανική Κυβέρνηση. Για χάρη της ιστορίας, άλλα 150 Leopard 2A4 χρησιμοποιούνται από την Τουρκία στη Συρία. Για το θέμα των παρανόμως ευρισκομένων στην Κύπρο γερμανικών αρμάτων μάχης έλαβε γνώση και ο κ. Μπορέλ κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο. Κλειδί, βεβαίως, είναι η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ.

Πριν από μερικές ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας έγγραφο της γερμανικής κυβέρνησης, επί τη βάσει του οποίου η Τουρκία είναι ο καλύτερος πελάτης της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας και αυτό συμβαίνει παρότι υπάρχει εμπάργκο. Η Τουρκία καλύπτει το 1/3 των εξαγωγών της Γερμανίας σε στρατιωτικό υλικό. Το 2019 οι πωλήσεις της Γερμανίας προς την Τουρκία έφτασαν τα 344,6 εκ. ευρώ, με Υπουργό την νυν Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Το θέμα έφτασε πρόσφατα ενώπιον του γερμανικού Κοινοβουλίου. Η παραχώρηση οπλικών συστημάτων και τεχνολογίας αφορά στο ναυτικό και δη στην κατασκευή υποβρυχίων όμοιων με εκείνα που διαθέτει η Ελλάδα και θεωρείται ότι έχει αυτήν τη στιγμή συγκριτικό πλεονέκτημα. Το κοινό πρόγραμμα Τουρκίας - Γερμανίας άρχισε από το 2009 και ώς τώρα έχει κατασκευαστεί ένα υποβρύχιο από τουρκικά ναυπηγεία στο πλαίσιο συμπαραγωγής. Η συμφωνία προβλέπει την κατασκευή άλλων 6, που αν συμβεί, και δεν αντιδράσει η Ελλάδα, θα αλλάξει τα ισοζύγια δυνάμεων στο Αιγαίο.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η Πρόεδρος της Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει ευθύνες ως Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας και για την υπόγεια άρση του εμπάργκο σε βάρος της Τουρκίας και για το πάγωμα του θέματος της απόσυρσης των γερμανικών αρμάτων από την Κύπρο. Εκ των πραγμάτων, είτε οι Κύπριοι ΥΠΕΞ και ΥΠΑΜ είτε ο ίδιος ο Πρόεδρος θα πρέπει να θέσουν το ζήτημα ενώπιόν της, για να πάρει θέση και μάλιστα δημόσια, λαμβάνοντας δράση, σε συνεννόηση με τον κ. Μπορέλ, προς δυο κατευθύνσεις. Η μία είναι προς τη Γερμανία και η άλλη προς την Τουρκία.

ΕΕ χωρίς ένοπλες δυνάμεις

Αναφέρονται τα ανωτέρω, διότι βρίσκεται σε εξέλιξη διπλωματική πρωτοβουλία από την ΕΕ και δη από τον Ύπατο Εκπρόσωπο της Κοινής Άμυνας και Εξωτερικής της Πολιτικής, Ζοζέ Μπορέλ, επί τη βάσει της οποίας αναζητείται διπλωματικό έδαφος για να αποφευχθεί η κρίση το φθινόπωρο, στην περίπτωση που η Τουρκία προχωρήσει σε έρευνες εντός της Ελληνικής ΑΟΖ και η Αθήνα απαντήσει δυναμικά. Η Άγκυρα μεταφέρει την υπόθεση των ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας από τον διπλωματικό στον στρατιωτικό τομέα, γνωρίζοντας ότι η ισχύς είναι δίδυμη αδελφή της διπλωματίας. Και η πρωτοβουλία Μπορέλ είναι διπλωματία χωρίς να έχει πίσω της ισχύ, διότι η ΕΕ δεν διαθέτει δικές της ένοπλες δυνάμεις. Οι Τούρκοι γνωρίζουν και κάτι άλλο: Ότι είναι πολλά τα λεφτά των συναλλαγών μεταξύ των ιδίων και της ΕΕ και ότι οι εταίροι μας δεν θα θυσιάσουν οτιδήποτε για το χατίρι μας, εκτός και αν πεισθούν ότι το όφελος θα είναι μεγαλύτερο από το κόστος.

Πρωτοβουλία Μπορέλ

Σε συνεννόηση με τον Κύπριο ΥπΕξ, ο κ. Μπορέλ θα επιδιώξει συνάντηση με τον κ. Τσαβούσογλου στις Βρυξέλλες, με σκοπό να συζητήσουν οι δυο χώρες τα της ΑΟΖ. Λογικά φαίνεται μάταιη μια τέτοια κίνηση, αφού η Τουρκία δεν μας αναγνωρίζει. Βεβαίως, κερδίζουμε το επιχείρημα της καλής θελήσεως. Για να έχει η πρωτοβουλία του κ. Μπορέλ αποτρεπτικό έναντι της κρίσης χαρακτήρα, θα πρέπει:

Πρώτο, η ΕΕ να πάρει απόφαση ότι εάν η Τουρκία προχωρήσει σε κλιμάκωση της έντασης και αμφισβητήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου θα έχει κόστος, που σημαίνει επιβολή, εάν χρειαστεί, ακόμη και εμπάργκο. Να κτυπήσει τον Ερντογάν εκεί όπου πονά. Στην οικονομία.

Δεύτερο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να ζητήσει στο επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 13ης Ιουλίου, όταν θα συζητηθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ, τη λήψη απόφασης για αυτόματη ενεργοποίηση του άρθρου 42, παράγραφος 7 των Συνθηκών για τη στρατιωτική υποστήριξη κράτους-μέλους που δέχεται επίθεση από τρίτο κράτος όπως είναι η Τουρκία. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν τεχνικά προβλήματα για το άρθρο 42, παράγραφος 7. Ας ληφθεί απόφαση ότι, επίθεση ή χρήση στρατιωτικών μέσων από την Τουρκία σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας σημαίνει ταυτόχρονα επίθεση και σε βάρος της ΕΕ και των κρατών-μελών της ή όσων εξ αυτών θεωρούν ότι μπορεί να εκληφθεί ως τέτοια.

Τουρκία: Ευρωπαϊκή Δύναμη

Το θέμα των τουρκικών προκλήσεων και απειλών, καθώς και των ευθυνών της ΕΕ, θα πρέπει να τεθεί ως εξής:

1. Είμαστε ή όχι τα ακραία σύνορα της ΕΕ; 2. Στηρίζουν ή όχι, όπως λένε οι εταίροι μας, τα δικαιώματά μας όπως απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που είναι τμήμα του κεκτημένου; 3. Παραβιάζει ή όχι η Τουρκία τις αρχές της ΕΕ; Μπορεί ή όχι η ΕΕ και δη τα κράτη-μέλη της να τις υπερασπιστούν στην πράξη; 4. Υπάρχει ή όχι αλληλεγγύη στην ΕΕ;

Εάν οι εταίροι μας δεν διαβεβαιώσουν την Τουρκία, ότι επίθεση σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας είναι επίθεση σε βάρος της ΕΕ, τότε θα πρέπει να κλείσουν το μαγαζί και εμείς θα πρέπει να εξετάσουμε πώς ενεργούμε. Εάν η ΕΕ δειλιάσει έναντι της Τουρκίας και δεν αποτρέψει με σαφή αποτρεπτική γλώσσα τις τουρκικές απειλές και σχεδιασμούς, πλανάται πλάνην οικτράν ότι οι χαμένοι της κρίσης θα είναι μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος. Η Τουρκία θα αποθρασυνθεί. Δεν θα κυριαρχήσει μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά σε όλη τη Μεσόγειο, ως η μεγαλύτερη ναυτική και χερσαία στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη, που θα ελέγχει τις θαλάσσιες οδούς του εμπορίου και του φυσικού αερίου από το Σουέζ ώς τα Δαρδανέλλια, τον Βόσπορο και τον Κόλπο της Σύρτης. Ώς το Γιβραλτάρ. Διαθέτοντας Βάσεις από το Κατάρ ώς τη Σομαλία και από εκεί στη Βόρειο Αφρική. Αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην πράξη! Όχι λόγια.

Τα λάθη των ηγετών…

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και ο Κύπριος Πρόεδρος θα πρέπει να εξηγήσουν στους εταίρους μας ότι δεν θα τους επιτρέψουν να κάνουν τα ίδια λάθη που έκαναν και οι ίδιοι. Ότι, δηλαδή: 1. Είχαν την ψευδαίσθηση ότι υποχωρώντας θα ήταν δυνατό να κατευνάσουν την Άγκυρα. 2. Ότι μετά την Κύπρο και την Ελλάδα θα ακολουθήσει και η Ευρώπη! Με πληθυσμιακή εισβολή και άλλως πως. Η Τουρκία υιοθετεί την πολιτική του ζωτικού χώρου. Πρώτες ύλες και έλεγχο διαδρόμων χερσαίων και θαλάσσιων. Το φυσικό αέριο, που ανήκει στην Κύπρο και στην ΕΕ, θα ανήκει στην Τουρκία.
Ενώ τώρα τα ευρωπαϊκά πλοία ή αεροσκάφη κινούνται ή πετούν κατόπιν συνεννόησης στην περιοχή με την Κύπρο ή την Ελλάδα, πρωτίστως θα παίρνουν άδεια από τη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία! Κάποιος, βεβαίως, μπορεί να ισχυριστεί το εξής: Υπερβολές… Τα ίδια έλεγαν όταν γράφαμε ότι οι Τούρκοι δεν αστειεύονται και πως θα φέρουν τον στόλο τους για έρευνες στις νότιες θάλασσες και ότι θα φτάσουν στην Κρήτη και τη Σύρτη. Τελικά, δεν ήταν υπερβολές! Απλώς, εμείς, οι απλοί πολίτες, λαμβάναμε σοβαρά υπόψη τι έλεγαν οι Τούρκοι. Δυστυχώς, το ίδιο δεν έπρατταν Αθήνα και Λευκωσία. Αυτά πρέπει να πουν οι ηγέτες μας. Τα παθήματά τους, δηλαδή, και να εξηγήσουν στους εταίρους μας ότι με τη δική μας πτώση θα ακολουθήσει η δική τους περιπέτεια. Όπως συνέβη και με την Ελλάδα, η οποία πίστευε ότι μόνο η Κύπρος είχε πρόβλημα. Τώρα έχει και η Κρήτη και η Ρόδος και το Καστελόριζο. Και ας μην έχουν την ψευδαίσθηση οι Ευρωπαίοι ότι Κύπρος και Ελλάδα κείνται μακράν. Την ίδια ψευδαίσθηση είχε και η Αθήνα το ’74 για την Κύπρο. Ότι επειδή η Κύπρος ήταν μακριά, η Τουρκία δεν θα ερχόταν κοντά στην Ελλάδα. Μεγάλη πλάνη. Διότι, τώρα, ο τουρκικός στόλος πλέει παντού στο Αιγαίο και διεκδικεί τη Γαύδο συν όλα τα άλλα. Φτάνει έξω από το Σούνιο.

Το μοντέλο των Σουδητών και η Πέμπτη Φάλαγγα

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και ο Κύπριος Πρόεδρος ας πουν αλλιώς το πρόβλημα στους εταίρους μας για να το καταλάβουν: Ας μας θεωρήσουν ως την περίπτωση της Τσεχοσλοβακίας. Τότε, το 1938, οι Νταλαντιέ και Τσάμπερλεϊν την παρέδωσαν στη Χιτλερική Γερμανία έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα κατευνάσουν το θηρίο. Και επί του θέματος αυτού ας σηκωθεί ο Έλληνας Πρωθυπουργός να παραδεχθεί ότι το ίδιο λάθος των Γάλλων και των Γερμανών διέπραξε η Ελλάδα το ’74. Είχε την ψευδαίσθηση ότι εάν έχανε τη μισή Κύπρο θα ησύχαζε από την Τουρκία… Τώρα την έχει στο κατώφλι της. Και δεν είναι μόνο στο κατώφλι της Ελλάδας, είναι εντός των πυλών της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Οι Τούρκοι, που διαμένουν εκεί, είναι όπως ήταν οι Γερμανοί της Σουδητίας, όπως οι Μουσουλμάνοι της Θράκης. Πέμπτες Φάλαγγες. Στρατηγικά εργαλεία, που μπορούν να βάλουν φωτιά παντού… Υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να ξέρουν οι Γερμανοί: Η στρατιωτική τεχνολογία που προσφέρουν σήμερα στην Τουρκία είτε σε επίπεδο κατασκευής υποβρυχίων είτε αρμάτων δεν θα στραφεί μόνο σε βάρος μας, αλλά και σε βάρος τους. Μια ισχυρή Τουρκία, οθωμανικού χαρακτήρα, δεν θα είναι ελεγχόμενη.

Αιτήματα από την ΕΕ

Άρα ας ξεκινήσουμε με τα απλά αιτήματα, τα οποία θα πρέπει να θέσει ο Πρόεδρος στην ΕΕ: Το πρώτο δείγμα αλληλεγγύης και στήριξης από τις Βρυξέλλες είναι όπως η Γερμανία επιβάλει όντως στρατιωτικό εμπάργκο στην Τουρκία και τερματισμό της συμπαραγωγής των υποβρυχίων τύπου «210-4», που θα βοηθήσουν στη μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου σε τουρκική λίμνη, που θα πλήξει τα συμφέροντα τη ίδιας και των εταίρων μας. Ταυτοχρόνως: Α) Θα πρέπει να ζητήσει την απόσυρση των γερμανικών αρμάτων μάχης από την κατεχόμενη Κύπρο, κατεχόμενο έδαφος της ΕΕ. Β) Κύπρος και Ελλάδα οφείλουν να αιτηθούν την εφαρμογή καθολικού στρατιωτικού εμπάργκο επί της Τουρκίας εφόσον οι ίδιοι οι εταίροι μας διαπιστώνουν ότι η Άγκυρα προκαλεί ένταση και είναι έτοιμη για κρίση. Γιατί άλλωστε περιοδεύει ο Μπορέλ, εάν τα πράγματα δεν είναι έτσι και είναι αλλιώς;

Η ευκαιρία του Προέδρου

Αληθές είναι ότι, για να θέσουν οι ηγέτες μας, Ελλάδας και Κύπρου, τα ανωτέρω εντός της ΕΕ, θα πρέπει να δεχθούν ότι έχουν υιοθετήσει λανθασμένες πολιτικές. Δεν είμαστε βέβαιοι περί τούτου, αφού ακόμη και τώρα, αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι η Κύπρος δεν διατρέχει κίνδυνο. Δεν θέλουν να πιστεύουν ότι μια κρίση στην Κρήτη ενδέχεται να διαχυθεί στην Κύπρο. Ακόμη και αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να το λαμβάνουν υπόψη. Αυτό σημαίνει αποτροπή. Από την άλλη, η κατάθεση καταλόγου αποτρεπτικών κινήσεων από την ΕΕ είναι μια ευκαιρία για τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να διορθώσει τις πρόσφατες ατυχείς, όπως διατυπώθηκαν, δηλώσεις του, οι οποίες εκλήφθηκαν από τους Τούρκους ως παράδοση και ως έλλειψη αποτροπής σε περίπτωση κρίσης. Όπως είπε, εφόσον ο Ελληνισμός της Κύπρου εμπλακεί σε πόλεμο θα αφανιστεί. Εμείς λέμε είναι αληθής η θέση του Προέδρου. Επειδή ο πόλεμος δεν εξαρτάται από εμάς αλλά από την Τουρκία και εφόσον δεν πρέπει να παραδοθούμε, λογικό και ηθικό είναι να ζητήσει από τους εταίρους μας να οικοδομήσουμε μαζί την αποτροπή που μας λείπει επί τη βάσει κοινών στην περιοχή συμφερόντων. Συνεπώς, η Σύνοδος της 13ης Ιουλίου είναι άλλη μια ευκαιρία για τον Πρόεδρο να διαψεύσει τους Τούρκους, οι οποίοι εξέλαβαν τη θέση του ως παράδοση. Μπορεί; Φέρει το βάρος της απόδειξης…

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων

ΠΗΓΗ  SIGMALIVE