"Αν αυτό το πισωδρομικό μνημονιακό πολιτικό συνονθύλευμα μετριοτήτων και καρεκλοκένταυρωνπαραμένει και για όσο παραμένει, στο προσκήνιο, αυτό δεν οφείλεται στην εσωτερική δυναμική του αλλά στην κοινωνική κατάσταση που παραμένει ακόμα προσκολλημένη σε δεδομένα και φόβουςάλλων περιόδων, στην πολιτική ανεπάρκεια των αντιπάλων του, στην έλλειψη αποφασιστικότηταςκαι τόλμης αλλά και στην ασυγχώρητη αδυναμία τους να συγκροτήσουν ένα εναλλακτικό σύγχρονοκαι αποτελεσματικό πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο αντίδρασης και θετικής προοπτικής."
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Το αντιμνημονιακό πολιτικό και εκλογικό μέτωπο πιο επίκαιρο και αναγκαίο από ποτέ
Η ΕΕ ΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ, ΟΙ ΗΠΑ ΣΕ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ, ΤΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ GREXIT Ο ΜΟΝΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ
Η Ευρώπη αλλά και ο κόσμος αλλάζουν με φρενήρεις ρυθμούς γύρω μας και τα παλιά στερεότυπα και δόγματα κλονίζονται αλλά, δυστυχώς, η Ελλάδα μένει απίστευτα προσκολλημένη στη νεοαποικιακή μνημονιακή κηδεμονία, καθηλωμένη στην ταπείνωση και στην εξαθλίωση, ορθώνοντας το μίζερο δόγμα της ανημπόριας να ακολουθήσει εναλλακτικούς δρόμους.
Αυτές τις ώρες, η Βρετανία γυρίζει περιφρονητικά την πλάτη στην ΕΕ, ενώ την πόρτα της Προεδρίαςτων ΗΠΑ έχει περάσει ο Ντ. Τράμπ, ο οποίος στρέφεται κατά της ”παγκοσμιοποίησης”.
Ο κόσμος ζει μεγάλες ανακατατάξεις.
Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν, με περισσό θράσος εκκαθαρίζει ”ανενόχλητος” στην Τουρκία όλους τους παλιούς και δοκιμασμένους φίλους της Δύσης, ΕΕ και ΗΠΑ και στήνει το νέο δικό του αυταρχικόκαθεστώς, επιβεβαιώνοντας ότι η ΕΕ είναι πολιτικά νεκρή και οι ΗΠΑ σε φάση υποχώρησης.
Σε μια περίοδο, λοιπόν, τεκτονικών ανακατατάξεων, που, δυστυχώς, δεν συνειδητοποιούμε.
Σε μια περίοδο, όπου η ΕΕ βρίσκεται σε βαθιά αποσύνθεση και ημιδιάλυση, ενώ οι ΗΠΑ έχουν χάσει την παλιά παντοδυναμία τους, βρίσκονται σε κρίση και ενώπιον σκληρών διλημμάτων.
Σε μια περίοδο, επίσης, όπου οι παλιές ισορροπίες γκρεμίζονται, ασύμμετρα είναι αλήθεια, περισσότερο με ακαθόριστο και ρευστό τρόπο και χωρίς προσανατολισμό, ενώ οι νέες, σε μια πιο δίκαιη κατεύθυνση, όσο αναγκαίες και αν μοιάζουν, δεν διαφαίνονται ακόμα.
Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο στη χώρα μας να κυριαρχεί η μνημονιακή μπότα, η υποδούλωσηκαι η υποτέλεια και η παρακολουθηματική προσκόλληση σε ευρωαντλαντικά δεδομένα ισχύος που φθίνουν και αποδυναμώνονται και η άρνηση μιας νέας στρατηγικής σχέσης συνεργασίας με τη Ρωσία.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ Σήμερα, η διαπίστωση ότι τα μνημόνια και οι δυνάμεις, εσωτερικές και εξωτερικές, που τα στηρίζουν, δεν είναι ακλόνητες και πολύ περισσότερο παντοδύναμες (δεν ήταν ποτέ), αποτελεί κάτι παραπάνω από βάσιμο ισχυρισμό.
Όλο και περισσότερο, η ρόδα των μνημονιακών δυνάμεων στη χώρα γυρίζει στον αέρα, περισσότερο από κεκτημένη ταχύτητα και λόγω κοινωνικής απάθειας και αδράνειας και έλλειψης κοινωνικής αντίδρασης.
Το μημονιακό πολιτικό τόξο είναι η απόλυτη πισωδρόμηση και δεν αντιπροσωπεύει κανένα ρεαλισμό, ούτε το ”ρεαλισμό” ενός αστικού μέλλοντος.
Αν αυτό το πισωδρομικό μνημονιακό πολιτικό συνονθύλευμα μετριοτήτων και καρεκλοκένταυρωνπαραμένει και για όσο παραμένει, στο προσκήνιο, αυτό δεν οφείλεται στην εσωτερική δυναμική του αλλά στην κοινωνική κατάσταση που παραμένει ακόμα προσκολλημένη σε δεδομένα και φόβουςάλλων περιόδων, στην πολιτική ανεπάρκεια των αντιπάλων του, στην έλλειψη αποφασιστικότηταςκαι τόλμης αλλά και στην ασυγχώρητη αδυναμία τους να συγκροτήσουν ένα εναλλακτικό σύγχρονοκαι αποτελεσματικό πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο αντίδρασης και θετικής προοπτικής.
Σήμερα, η ανάγκη ενός μεγάλου πολιτικού, κοινωνικού, κινηματικού και εκλογικού μετώπου όλων, χωρίς καμιά εξαίρεση, των αριστερών, ριζοσπαστικών, προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων της χώρας αποκτά πιο επείγουσα από ποτέ σημασία.
Αυτή η μετωπική κατεύθυνση όλων των πολιτικών χώρων, μικρότερων και μεγαλύτερων, μπορεί να αναζωογονήσει όλο το πολιτικό, κινηματικό, πολιτιστικό, ιδεολογικό υπόστρωμα της κοινωνίας. Να επανιδρύσει θετικά όλους τους πολιτικούς χώρους και τις πολιτικές δυνάμεις που θα συμβάλλουν δημιουργικά σε αυτό το ενωτικό πολιτικό και εκλογικό μέτωπο και να επαναθεμελιώσει τον προσανατολισμό της χώρας, επιφέροντας σαρωτικά νικηφόρα αποτελέσματα.
Αυτή η ενωτική πρόκληση, στη βάση ενός σύγχρονου ριζοσπαστικού προγράμματος, γίνεται πρόκληση ζωής και προοπτικής για την ελληνική κοινωνία και τον τόπο. Αυτήν την ενωτική στρατηγική έχει επιλέξει, ως γνωστόν, αμετάθετα και χωρίς επιστροφή η ΛΑ.Ε.
Από δω και πέρα, όσοι αντιστέκονται σε αυτήν την ενωτική προοπτική στον συνεπή αντιμνημονιακό χώρο, φέρνουν εμπόδια στην υλοποίηση της ή κάνουν επιλεκτικές πολιτικές ”συγγενικών”, τάχα, συγκλίσεων και πολύ περισσότερο όσοι εμμένουν σε αντιενωτικές διαιρετικές επιλογές, θα πρέπει να στιγματίζονται με την πραγματική συνέπεια των διχαστικών επιλογών τους. Και να στιγματίζονται ως υποστηλώματα του πιο βρόμικου και αντιδραστικού συστήματος που εμφανίστηκε ποτέ στη χώρα, του βάρβαρου συστήματος των μνημονίων!
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Το αντιμνημονιακό πολιτικό και εκλογικό μέτωπο πιο επίκαιρο και αναγκαίο από ποτέ
Η ΕΕ ΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ, ΟΙ ΗΠΑ ΣΕ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ, ΤΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ GREXIT Ο ΜΟΝΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ
Η Ευρώπη αλλά και ο κόσμος αλλάζουν με φρενήρεις ρυθμούς γύρω μας και τα παλιά στερεότυπα και δόγματα κλονίζονται αλλά, δυστυχώς, η Ελλάδα μένει απίστευτα προσκολλημένη στη νεοαποικιακή μνημονιακή κηδεμονία, καθηλωμένη στην ταπείνωση και στην εξαθλίωση, ορθώνοντας το μίζερο δόγμα της ανημπόριας να ακολουθήσει εναλλακτικούς δρόμους.
Αυτές τις ώρες, η Βρετανία γυρίζει περιφρονητικά την πλάτη στην ΕΕ, ενώ την πόρτα της Προεδρίαςτων ΗΠΑ έχει περάσει ο Ντ. Τράμπ, ο οποίος στρέφεται κατά της ”παγκοσμιοποίησης”.
Ο κόσμος ζει μεγάλες ανακατατάξεις.
Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν, με περισσό θράσος εκκαθαρίζει ”ανενόχλητος” στην Τουρκία όλους τους παλιούς και δοκιμασμένους φίλους της Δύσης, ΕΕ και ΗΠΑ και στήνει το νέο δικό του αυταρχικόκαθεστώς, επιβεβαιώνοντας ότι η ΕΕ είναι πολιτικά νεκρή και οι ΗΠΑ σε φάση υποχώρησης.
Σε μια περίοδο, λοιπόν, τεκτονικών ανακατατάξεων, που, δυστυχώς, δεν συνειδητοποιούμε.
Σε μια περίοδο, όπου η ΕΕ βρίσκεται σε βαθιά αποσύνθεση και ημιδιάλυση, ενώ οι ΗΠΑ έχουν χάσει την παλιά παντοδυναμία τους, βρίσκονται σε κρίση και ενώπιον σκληρών διλημμάτων.
Σε μια περίοδο, επίσης, όπου οι παλιές ισορροπίες γκρεμίζονται, ασύμμετρα είναι αλήθεια, περισσότερο με ακαθόριστο και ρευστό τρόπο και χωρίς προσανατολισμό, ενώ οι νέες, σε μια πιο δίκαιη κατεύθυνση, όσο αναγκαίες και αν μοιάζουν, δεν διαφαίνονται ακόμα.
Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο στη χώρα μας να κυριαρχεί η μνημονιακή μπότα, η υποδούλωσηκαι η υποτέλεια και η παρακολουθηματική προσκόλληση σε ευρωαντλαντικά δεδομένα ισχύος που φθίνουν και αποδυναμώνονται και η άρνηση μιας νέας στρατηγικής σχέσης συνεργασίας με τη Ρωσία.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ Σήμερα, η διαπίστωση ότι τα μνημόνια και οι δυνάμεις, εσωτερικές και εξωτερικές, που τα στηρίζουν, δεν είναι ακλόνητες και πολύ περισσότερο παντοδύναμες (δεν ήταν ποτέ), αποτελεί κάτι παραπάνω από βάσιμο ισχυρισμό.
Όλο και περισσότερο, η ρόδα των μνημονιακών δυνάμεων στη χώρα γυρίζει στον αέρα, περισσότερο από κεκτημένη ταχύτητα και λόγω κοινωνικής απάθειας και αδράνειας και έλλειψης κοινωνικής αντίδρασης.
Το μημονιακό πολιτικό τόξο είναι η απόλυτη πισωδρόμηση και δεν αντιπροσωπεύει κανένα ρεαλισμό, ούτε το ”ρεαλισμό” ενός αστικού μέλλοντος.
Αν αυτό το πισωδρομικό μνημονιακό πολιτικό συνονθύλευμα μετριοτήτων και καρεκλοκένταυρωνπαραμένει και για όσο παραμένει, στο προσκήνιο, αυτό δεν οφείλεται στην εσωτερική δυναμική του αλλά στην κοινωνική κατάσταση που παραμένει ακόμα προσκολλημένη σε δεδομένα και φόβουςάλλων περιόδων, στην πολιτική ανεπάρκεια των αντιπάλων του, στην έλλειψη αποφασιστικότηταςκαι τόλμης αλλά και στην ασυγχώρητη αδυναμία τους να συγκροτήσουν ένα εναλλακτικό σύγχρονοκαι αποτελεσματικό πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο αντίδρασης και θετικής προοπτικής.
Σήμερα, η ανάγκη ενός μεγάλου πολιτικού, κοινωνικού, κινηματικού και εκλογικού μετώπου όλων, χωρίς καμιά εξαίρεση, των αριστερών, ριζοσπαστικών, προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων της χώρας αποκτά πιο επείγουσα από ποτέ σημασία.
Αυτή η μετωπική κατεύθυνση όλων των πολιτικών χώρων, μικρότερων και μεγαλύτερων, μπορεί να αναζωογονήσει όλο το πολιτικό, κινηματικό, πολιτιστικό, ιδεολογικό υπόστρωμα της κοινωνίας. Να επανιδρύσει θετικά όλους τους πολιτικούς χώρους και τις πολιτικές δυνάμεις που θα συμβάλλουν δημιουργικά σε αυτό το ενωτικό πολιτικό και εκλογικό μέτωπο και να επαναθεμελιώσει τον προσανατολισμό της χώρας, επιφέροντας σαρωτικά νικηφόρα αποτελέσματα.
Αυτή η ενωτική πρόκληση, στη βάση ενός σύγχρονου ριζοσπαστικού προγράμματος, γίνεται πρόκληση ζωής και προοπτικής για την ελληνική κοινωνία και τον τόπο. Αυτήν την ενωτική στρατηγική έχει επιλέξει, ως γνωστόν, αμετάθετα και χωρίς επιστροφή η ΛΑ.Ε.
Από δω και πέρα, όσοι αντιστέκονται σε αυτήν την ενωτική προοπτική στον συνεπή αντιμνημονιακό χώρο, φέρνουν εμπόδια στην υλοποίηση της ή κάνουν επιλεκτικές πολιτικές ”συγγενικών”, τάχα, συγκλίσεων και πολύ περισσότερο όσοι εμμένουν σε αντιενωτικές διαιρετικές επιλογές, θα πρέπει να στιγματίζονται με την πραγματική συνέπεια των διχαστικών επιλογών τους. Και να στιγματίζονται ως υποστηλώματα του πιο βρόμικου και αντιδραστικού συστήματος που εμφανίστηκε ποτέ στη χώρα, του βάρβαρου συστήματος των μνημονίων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου