Περί ήθους και μνημονιακών ηθών

Του Γιάννη Δουλφή, Οικονομολόγου

Ορισμένοι χυδαίοι υβριστές καμώνονται πως δεν αντιλαμβάνονται ορισμένα θεμελιακά ζητήματα που σχετίζονται με τους πλειστηριασμούς ακινήτων και την ηλεκτρονική τους ιδιαίτερα διεξαγωγή που η κυβέρνηση του πάλαι ποτέ «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και του «θα σκίσω τα μνημόνια», υπάκουη στα κελεύσματα διεθνών τοκογλύφων που κατέχουν τίτλους κρατικού χρέους και των, αφελληνισμένων άλλωστε, τραπεζών που κατέχουν τίτλους ιδιωτικού χρέους, προωθεί, εξαπολύοντας μια μαύρη προπαγάνδα.

Οι άγριες εισοδηματικές περικοπές, η τερατώδης ύφεση, τα λουκέτα, η συνεπαγόμενη τεράστια ανεργία, η φοροεπιδρομή ακόμη και σε ανύπαρκτα εισοδήματα, ως μνημονιακές μεθοδεύσεις είναι η αιτία αδυναμίας αποπληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων ολοένα και μεγαλύτερης μερίδας των Ελλήνων πολιτών, όπως και τα στοιχεία αποδεικνύουν περίτρανα.

Άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού χρέους - παράνομου, απεχθούς και μη εξυπηρετήσιμου - η απαίτηση του οποίου αποτέλεσε αφορμή των μνημονίων, χρεώθηκε στους πολίτες και πιστώθηκε στις τράπεζες, είτε στις διεθνείς, είτε στις πάλαι ποτέ εγχώριες προς ανακεφαλαιοποίηση.

Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν σε κατάφωρη αντίθεση με τους διακηρυγμένους τους στόχους, αντί να μειώσουν το χρέος αυτό οδήγησαν στην αύξησή του, τόσο σε σχετικούς (σχέση με τρέχον ΑΕΠ) όσο και σε απόλυτους, ονομαστικούς όρους.

Οι τιμές των ακινήτων, που ως απόρροια των παραπάνω, έχουν ήδη καταρρεύσει (μείον 60% κατά μέσο όρο μέσα σε οκτώ χρόνια), με τους πλειστηριασμούς θα οδηγηθούν στα τάρταρα.

Εφόσον υφίσταται ρίσκο και ευθύνη του δανειστή στη χορήγηση δανείων, δεν είναι δυνατόν να μετακυλίεται στον οφειλέτη.

Αν θεωρηθεί ότι ο δανειστής γνώριζε εξ αρχής την αδυναμία αποπληρωμής του δανείου, τότε έχει την ευθύνη του δόλου, διότι όπως και ένας κοινός τοκογλύφος αποσκοπούσε, στην υφαρπαγή της περιουσίας του δανειζόμενου.

Επειδή η προπαγανδιστική φιλολογία αναφέρεται στα δίκαια δικαιώματα του δανειστή, ερωτάται γιατί δεν αποδέχεται να πάρει στην κυριότητά του το ακίνητο με ταυτόχρονη διαγραφή της χρηματικής απαίτησής του από τον οφειλέτη (αφού του επιστρέψει και όσα έχει καταβάλει σε τόκους και κεφάλαιο, πέραν ενός εύλογου ενοικίου);

Και τέλος αυτό το κράτος που έχει επιβάλει τον καθόλα παράλογο κεφαλικό φόρο ΕΝΦΙΑ (και προ αυτού ΕΕΤΗΔΕ, ΕΕΤΑ), γιατί τον υπολογίζει με βάση πλασματικές «αντικειμενικές» αξίες, ενώ με τη σχεδιαζόμενη ρύθμιση αυτό το ίδιο ακόμη και για μικρές «οφειλές» θα το υφαρπάζει σε κλάσμα εξευτελιστικών «εμπορικών» αξιών;

Δεν αποτελεί, με βάση όλα τα παραπάνω εκτεθέντα, ένα μεθοδευμένο σχέδιο υφαρπαγής της ακίνητης περιουσίας της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, και της συγκέντρωσης της γης και των ακινήτων σε λίγα χέρια των ισχυρών του χρήματος (χρηματιστικού κεφαλαίου);

Η προπαγάνδα που εξαπολύεται, ακόμη και από τα λεγόμενα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», θέλει να παραγνωρίζει ότι οι πλειστηριασμοί εν γένει, δεν αφορούν μόνον τους οφειλέτες που θα «ξεσπιτώνονται», ούτε κάποιους ολίγους «πλουσίους» έχοντες αμύθητη ακίνητη περιουσία και «οφειλέτες τεράστιων ποσών», αλλά το σύνολο όσων έχουν κάποια ακίνητη περιουσία, που εφόσον θελήσουν να τη μεταβιβάσουν οικειοθελώς (ακόμη και για να αποπληρώσουν οποιεσδήποτε υποχρεώσεις), χάνουν συντριπτικό μέρος της αξίας τους.

Μίσθαρνα όργανα των τραπεζών και της κυβέρνησης, όσοι με απαράμιλλο ήθος συμμετέχουν στη μαύρη αυτή προπαγάνδα. Και εν κατακλείδι θα επαναλάβω: Μπράβο Ζωή, που με την πράξη σου, βοηθάς στην αφύπνιση αυτού του λεηλατημένου, καθυποταγμένου, πολιτισμικά εξανδραποδισμένου και εξαχρειωνόμενου πληθυσμού, ώστε να μεταβληθεί σε λαό.