Γκιουλεν : Καταδικάζω κάθε πράξη που απειλεί τη δημοκρατία

Δημοσιεύεται από τους New York Times μέσω Εφημερίδας των Συντακτών

Μετάφραση: Θωμάς Σίδερης

Φετουλάχ Γκιουλέν, διανοούμενος του Ισλάμ και συγγραφέας : 

η(εναντίον μου) κατηγορία Ερντογάν δεν αποτελεί έκπληξη, όχι για όλα αυτά που λέει για μένα, αλλά για το ό, τι αποκαλύπτεται η συστηματική και επικίνδυνη πορεία του προς τη μοναρχία..........οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να διευκολύνουν έναν δικτάτορα ο οποίος μετατρέπει το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου σε πραξικόπημα σε αργή κίνηση κατά της δικής του συνταγματικά εκλεγμένης κυβέρνησης.

Σέιλορσμπουργκ, Πενσυλβάνια

Από την αρχή καταδίκασα απερίφραστα την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία τη νύχτα της 15ης Ιουλίου με τα εξής λόγια: “Κάθε κυβέρνηση πρέπει να προκύπτει από ελεύθερες και δίκαιες εκλογές και όχι από την επίδειξη δύναμης. Προσεύχομαι στον Θεό για την Τουρκία, για τους Τούρκους πολίτες, αλλά και για όλους αυτούς που βρίσκονται σήμερα στη χώρα με την ελπίδα η κατάσταση να επιλυθεί γρήγορα και ειρηνικά”.
Παρά την κατηγορηματική δήλωσή μου, παρόμοια με αυτές που εξέδωσαν τα τρία μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο όλο και πιο αυταρχικός πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με κατηγόρησε αμέσως ότι ενορχήστρωσα το πραξικόπημα. Απαίτησε από την πρώτη στιγμή από τις Ηνωμένες Πολιτείες να με εκδώσουν και να φύγω από το σπίτι μου στην Πενσυλβάνια, όπου ζω αυτοεξόριστος από το 1999.
Η φιλοσοφία μου -ένα Ισλάμ πλουραλιστικό και χωρίς αποκλεισμούς, αφιερωμένο στην εξυπηρέτηση του ατόμου ανεξάρτητα από την πίστη του- είναι ασυμβίβαστη με κάθε μορφή ένοπλης εξέγερσης.

Ο Βαρουφάκης ζητά παραίτηση και δήλωση συγγνώμης από την Τρόϊκα...

Βολές κατά του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ εξαπέλυσε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, με αφορμή την έκθεση του Ταμείου στην οποία καταγράφει τα λάθη που διέπραξε στο πρώτο μνημόνιο.(ΠΗΓΗ IN.GR)

• Παραδέχεται το ΔΝΤ ότι απέτυχε να πιέσει για ελάφρυνση του χρέους το 2010

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, με ανάρτηση στο blog του και αλλεπάλληλες αναρτήσεις στο twitter, ζητά από τους εκπροσώπους των τριών θεσμών να ζητήσουν συγγνώμη και να παραιτηθούν. Επιπλέον, ζητά αλλαγή πολιτικής με τον τερματισμό της λιτότητας.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ  ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : ΕΙΘΙΣΤΑΙ Ο ΑΙΤΩΝ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ  ΑΝΑΛΟΓΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΑΤΙ . Λόγου χάρη, ένας μπορεί να ζητήσει από την παρέα του  να κάνει τούτο  ή εκείνο, δεν μπορει  όμως να απευθυνθεί  για τον ίδιο σκοπό στην Περιφέρια Αττικής ή στο Ελληνικό Κράτος  ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση : Την απεύθυνση αυτή μπορεί να κάνει μόνο μια συλλογικότητα κάποιου  μεγέθους. Ο Γιάννης Βαρουφάκης μπορεί να ζητά ό,τι νομίζει, όμως αυτό είναι ένα ωραίο βεγγαλικό, κι όχι βολή πυροβολικού. ΓΣχ.

Αναλυτικότερα, ο Βαρουφάκης σημειώνει: (ΠΗΓΗ : in.gr)

«Αυτή η εβδομάδα ξεκίνησε με μια συζήτηση στο ελληνικό Κοινοβούλιο την  οποία κάλεσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (οι βασικοί, αλλά όχι οι μόνοι, υποστηρικτές της Τρόικα στην Ελλάδα) για να με καλέσουν σε εξεταστική επειδή τόλμησα να αντιμετωπίσω την Τρόικα όταν ήμουν υπουργός Οικονομικών τους πρώτους έξι μήνες του 2015. Η τρόικα η οποία είχε σκηνοθετήσει ένα bank run πριν αναλάβω το υπουργείο, που με είχε απειλήσει με κλείσιμο τραπεζών την τρίτη μου ημέρα στο υπουργείο και που έκλεισε τελικά τις τράπεζές μας τώρα έκανε κίνηση για να μου... χρεώσει το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls. Όπως ένας κλασικός τραμπούκος η τρόικα αποδείχθηκε εξαιρετικά πρόθυμη να κατηγορήσει τα θύματά της και να δυσφημήσει όποιον τολμάει να αντισταθεί στους τραμπουκισμούς της.

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ

 Του Λουκά Αξελού

Παρατηρήσεις στο βιβλίο του Βασίλη Ασημακόπουλου, Πορεία Αριστερά. Επισημάνσεις και εκτιμήσεις για την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες ιστορίες, πρόλογος Δημήτρη Μπελαντή, εκδ. Γόρδιος, 2016.

Το βιβλίο του Βασίλη Ασημακόπουλου, Πορεία Αριστερά αποτελείται από κείμενα διαφορετικής θεματικής και χαρακτήρα, γραμμένα στην κρίσιμη περίοδο 2012-2016, κάτω από το βάρος των γεγονότων που άλλαξαν την ζωή μας.

          Πρόκειται, λοιπόν, για σκόρπια κείμενα, επικεντρωμένα  όμως θα έλεγα, στην αγωνία για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου και της δυστυχούς και κατ’ επανάληψιν βιασθείσης Αριστεράς. Ο αποσπασματικός χαρακτήρας των κειμένων προσδιορίζει ως ένα βαθμό και τον τρόπο προσέγγισης τους. Ως εκ τούτου θα σταθώ σε ορισμένα σημεία, θετικής και όχι αρνητικής κριτικής, που  αναδεικνύουν βασικές πτυχές της οπτικής και στάσης του Ασημακόπουλου, που, ως ενδεικτικής ενός ρεύματος σκέψης και πρακτικής, αξίζει, ίσως, να επισημανθεί.

Το πρόγραμμα απέτυχε, ζήτω το πρόγραμμα

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΥ*

 

ΓΣχ. Αξιοσημείωτη η θεωρία περί   αποτυχημένου "προγράμματος σωτηρίας",  όμως έρχεται σε ρήξη  με μια πιο ρεαλιστική θεωρία  περί "στοχευμένης καταστροφής" : Που συνίσταται στο ότι η  νεοαποικιοκρατική τάξη πραγμάτων  ΔΕΝ  διαμορφώνει "προγράμματα σωτηρίας'  περιφερειακών χωρών  αλλά χρησιμοποιεί ποικίλες  μεθοδεύσεις - πέρα από τους πολέμους - για να  τις διαλύσει και  ρευστοποιήσει . Τέτοιες μεθοδεύσεις είναι τα  καθεστώτα επιτροπείας, τα ανθυποκρατίδια  τύπου Βοσνίας ή της ανανικής Κύπρου, οι άνισες ανταλλαγές, ο  εκμαυλισμός περιφερειακών ηγετικών ομάδων, η κατάληψη εύφορων γαιών της αφρικανικής ηπείρου, οι άνωθεν συμφωνίες ΤΤΙΡ που αναδιατάσσουν επί τα χείρω τα εργασιακά, περιβαλλοντικά, καταναλωτικά και νομικά δικαιώματα κλπ.

 ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΣ :Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αυτό που είπε νέτα σκέτα το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης του ΔΝΤ είναι ότι το πρόγραμμα “διάσωσης” της Ελλάδας ήταν ευθύς εξαρχής αποτυχημένο:

Οι καταστροφικές συνέπειες της εσωτερικής υποτίμησης... υποτιμήθηκαν. Οι εκτιμήσεις για την απόδοση των ιδιωτικοποιήσεων ήταν... εκτός πραγματικότητας. Και τα μέτρα της “προσαρμογής” κατανεμήθηκαν ανισομερώς και άδικα.

Ό,τι και να πει από εκεί και πέρα η Λαγκάρντ δεν έχει σημασία. Γιατί η επικεφαλής του ΔΝΤ ήταν τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν ρητώς ότι το Ταμείο υποχώρησε χωρίς να πρέπει στις απαιτήσεις των... εταίρων μας στην ΕΕ με αποτέλεσμα η ελληνική οικονομία να οδηγηθεί σε συρρίκνωση πέραν κάθε φαντασίας. Ή όπως διπλωματικά το έθεσαν: Η στάση του ΔΝΤ «δημιούργησε την αντίληψη ότι του επιβλήθηκε μία απόφαση που ελήφθη στην Ευρώπη».

Όταν ο Τσίπρας κι ο Καμμένος έσκιζαν τα ρούχα τους για τις γερμανικές αποζημιώσεις

 

Του Χρήστου Θ. Παναγόπουλου

ΠΗΓΗ : NEWSBOMB, 30.7.2016

ΓΣχ. Αφήνω στην άκρη την κουτοπονηριά της κυρίας Καρακώστα και  ερωτώ : Γιατί το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή  ψήφισαν "παρών" και δεν καταψήφισαν το πόρισμα;

Η κυβέρνηση του συνθήματος «πρώτη φορά Αριστερά» τους θυμήθηκε προσωρινά και για λίγο το 2015, προτείνοντας μάλιστα, και τη διεκδίκηση αποζημιώσεων, τόσο για τα θύματα των Γερμανών, όσο και για το περιβόητο κατοχικό δάνειο. Το 2016, η ίδια κυβέρνηση, στη δεύτερη θητεία της, τους γυρνά επιδεικτικά την πλάτη, ευθυγραμμιζόμενη πλήρως με την γραμμή του Βερολίνου.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», με μια πορισματική έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με τη συνδρομή του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, και της Ένωσης Κεντρώων, δέχτηκε τον διαχωρισμό των διεκδικήσεων, δηλαδή το διεκδικητικό πλαίσιο να περιοριστεί κυρίως στο κατοχικό δάνειο, αφήνοντας «εκτός» τις άλλες διεκδικήσεις που αφορούν στις πολεμικές επανορθώσεις για την καταστροφή υποδομών, τις αποζημιώσεις για την αφαίρεση ανθρώπινων ζωών, την καταστροφή περιουσιών και την αρπαγή των αρχαιολογικών θησαυρών.

Για την Ιστορία, πρέπει να σημειωθεί ότι Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ ψήφισαν «παρών», ενώ η ΝΔ καταψήφισε το πόρισμα.

Όπως αναφέρει η ίδια πηγή, «το στίγμα των κυβερνητικών προθέσεων έδωσε ο πρόεδρος της Επιτροπής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τ. Μηταφίδης, ο οποίος απαντώντας στη βουλευτή του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου είπε ότι το πόρισμα δεν είναι ένα αποκλειστικό κομματικό κείμενο».

Μάλιστα, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Επιτροπής, Εύη Καρακώστα, ακόμα πιο ξεκάθαρα δήλωσε: «Εμείς δεν διεκδικούμε χρήματα, αλλά την ηθική αναγνώριση ενάντια στο φασισμό και την ίδια τη Γερμανία».

KYΠΡΟΣ : Οι Οικολόγοι συνιστούν επιθετική στάση….



Σε μια "νέα επιθετική πολιτική απέναντι στην παρελκυστική στάση και την πολιτική που ακολουθεί ο Ακιντζί και η τουρκική ηγεσία", κάλεσε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ο Πρόεδρος των Οικολόγων Γιώργος Περδίκης. 

Όπως δήλωσε, δεν έχουν ουσιαστικά προκύψει συγκλίσεις που να επιτρέπουν την αισιοδοξία στο Κυπριακό και ανέφερε ότι στην αυριανή συνάντηση των αρχηγών των κομμάτων με τον ΠτΔ, θα ζητήσει μια "νέα επιθετική πολιτική απέναντι στην παρελκυστική στάση και πολιτική που ακολουθούν ο Ακιντζί και η τουρκική ηγεσία".

Σε δηλώσεις στη Λεμεσό, ο κ. Περδίκης είπε πως "δεν έχουν ουσιαστικά προκύψει συγκλίσεις που να επιτρέπουν την αισιοδοξία που εκφράζει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αλλά αντίθετα, έχει επιβεβαιωθεί ότι οι Τούρκοι εμμένουν στις βασικές απαράδεκτες απαιτήσεις τους, που δεν είναι άλλες από τη διασφάλιση του τουρκικού ελέγχου της Κύπρου, μέσα από μια λύση ΔΔΟ".

Παράλληλα, το Κίνημα Οικολόγων - Συνεργασία Πολιτών θα επιχειρήσει, σύμφωνα με τον Γιώργο Περδίκη, να πείσει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι το Εθνικό Συμβούλιο μπορεί να λειτουργήσει με καλύτερο, πιο αποδοτικό και πιο παραγωγικό τρόπο "και να σταματήσει να βρίσκεται στον πάτο της εκτίμησης και της αντίληψης της κυπριακής κοινωνίας".

Κρίση Ιταλικών τραπεζών : Οι πρώην Κομμουνιστές που έγιναν νεοφιλελεύθεροι...broker

Ανταπόκριση από το Μιλάνο
Του Αργύρη Παναγόπουλου
από την ΑΥΓΗ της 28.7.16 


ΓΣχ.  Ο παλαιοκομμουνισμός που μετατρέπεται στο αντίθετό του, είναι ένα από τα πιο αηδιαστικά φαινόμενα της εποχής. Κάποτε τουλάχιστον υπήρχε μια διαδικασία  "μετάβασης", ο παλαιοκομμουνιστής πήγαινε "παραδίπλα", στο σοσιαλδημοκρατικό χώρο, για να βάλει στη συνέχεια γραμμή προς τα δεξιότερα. Τώρα πλέον υπάρχουν πολιτικά άλματα, που δημιουργούν ζήτημα για το κατά πόσο το  σημαίνον "Αριστερός" σχετίζεται με το "σημαινόμενο", που είναι ο σοσιαλισμός, η κοινωνική απελευθέρωση, η εντιμότητα και άλλα παρεμφερή. Αηδιαστικό επίσης   είναι το φαινόμενο των "κατορθωματιών"(= αυτοί που έκαναν πολιτικά κατορθώματα στο παρελθόν) οι οποίοι τολμούν να επικαλούνται την ιστορία τους  ενώ ταυτόχρονα ξεπουλάνε κάθε προσωπική αξία. Κάποιος θάπρεπε να τους πει  ότι ακόμη  και ο ήρωας του Α Παγκοσμίου Πολέμου, στρατάρχης Πεταίν, σώθηκε από τον τουφεκισμό λόγω ηλικίας, καθότι έγινε στη συνέχεια προδότης.....

ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ :
Η μαύρη τρύπα των ιταλικών τραπεζών μπορεί να ξεπερνά τα 100 δισ.  ευρώ, με άξονα αυτή της «αριστερής» Monte dei Paschi di Siena (MPS), ενώ παραδόξως η τράπεζα με τα μεγαλύτερα προβλήματα φαίνεται να είναι η παλαιότερη τράπεζα του κόσμου που ελέγχεται ακόμη από τους μετεξελιγμένους πρώην κομμουνιστές που τη δεκαετία του ’90 με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Μάσιμο Ντ’Αλέμα  ανακάλυψαν τον «τρίτο δρόμο» προς το… νεοφιλελευθερισμό, με τον Γερμανό Σρέντερ και το Βρετανό Μπλαιρ.

Απλή και δόλια αναλογική

Αναλογικό είναι το εκλογικό σύστημα με βάση το οποίο η αντιπροσώπευση εξαρτάται αποκλειστικά  και μόνο από τον αριθμό των ψήφων : Δεν υπάρχει ούτε bonus  50 εδρών  ούτε όριο 3 % για την είσοδο στη Βουλή. Όλα τα άλλα συστήματα, παρά το ότι συχνά εμφανίζονται ως παραλλαγές της αναλογικής (π.χ «ενισχυμένη») είναι συστήματα «δυσαναλογικής» και σφετερισμού  των αλλότριων ψήφων. Εκτός  από τη νοθεία κάθε συστήματος διαμεσολαβήσεων, τα "αναλογικά" ή αναλογικοφανή συστήματα  νοθεύουν τη λαϊκή βούληση και πρωτίστως στρέφονται εναντίον μειοψηφικών δυνάμεων, που κατά κανόνα κομίζουν  καινοτομίες στην πολιτική ζωή ή εν πάση περιπτώσει δοκιμάζουν τις αντοχές διαφόρων κοινών πολιτικών τόπων…

Η κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ, αποφασισμένη να «περάσει» ως ριζοσπαστική και αριστερή, έστω και αν αυτό δοκιμάζει τις αντοχές των ποδιών της κυρίας Χριστοδουλοπούλου στις σαγιονάρες, επιχείρησε για άλλη μια φορά να εκτρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης και ιδιαίτερα αυτής  με χαμηλό IQ. Η πρόταση για την καθιέρωση της λεγόμενης απλής αναλογικής στόχευε ουσιαστικά στην παγίωση ενός μνημονιακού κοινοβουλευτισμού και στην διατήρηση μιας αξιολογότατης πίτας για τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και στην αντιπολίτευση. Η δολιότητα ήταν προφανής, η χρήση καλών πολιτικών μέσων για την επίτευξη ενός φαύλου σκοπού θύμιζε τις φιλανθρωπικές δωρεές του Αλ Καπόνε στον κοινωνικό του περίγυρο. Η έμπνευση αυτού του ελιγμού ήταν  γερμανική και  επιβεβαίωνε  την πάγια τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να γλύφει εκεί που έφτυνε.

ΔΙΚΤΥΟ ΛΑΚΩΝΙΑΣ : ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ και ΟΡΓΗ στη ΝΕΑΠΟΛΗ για τα σχέδια του ΑΔΜΗΕ

Προ ενός ακροατηρίου κατατοπισμένου και με ενιαία και δυναμική στάση απέναντι στα σχέδια για εγκατάσταση πυλώνων κατά μήκος του Μαλέα ήρθαν αντιμέτωποι τη Δευτέρα, 25 Ιουλίου, στη Νεάπολη, ο Πρόεδρος του ΑΔΜΗΕ, κ. Μανώλης Κορωνιωτάκης, και ο διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του υπουργού Ενέργειας, κ. Δημοσθένης Παπασταμόπουλος.

Οι ίδιοι επέμειναν ότι η εγκατάσταση πυλώνων από τα Μανωλαριάνικα μέχρι τους Μολάους είναι έργο "εθνικής σημασίας", διότι έως το 2019 θα πρέπει να ηλεκτροδοτηθεί ΚΑΙ μέσω της γραμμής αυτής η Κρήτη. Κι εμφάνισαν ως "υποχώρηση" από την πλευρά τους το να προσαιγιαλωθεί το καλώδιο στη Νεάπολη και όχι στον Κόρακα ή τον Προφήτη Ηλία. Μένοντας, ωστόσο, αμετακίνητοι στην εγκατάσταση πυλώνων από τα Μανωλαριάνικα μέχρι τους Μολάους.

Δεν μπόρεσαν, πάντως, να απαντήσουν πειστικά στις ερωτήσεις γιατί δεν επιλέγεται το σενάριο που ο ίδιος ο ΑΔΜΗΕ πρότεινε το 2011 σε ογκώδη μελέτη του ως "βέλτιστη λύση": δηλαδή, υποθαλάσσιο καλώδιο έως τη Μονεμβάσια και υπόγειο μέχρι τους Μολάους.

Δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν το γιατί υπάρχει τόσο διακριτή αντιμετώπιση της Κρήτης, όπου το αντίστοιχο καλώδιο υπογειοποιείται ΚΑΙ στα 35 χιλιόμετρα της διαδρομής.

Το αντιμνημονιακό, πολιτικό και εκλογικό μέτωπο αναγκαίο όσο ποτέ

ΓΣχ. : Συμφωνώ περισσότερο από ποτέ με το συγκεκριμένο άρθρο της ΙΣΚΡΑ. Με το πνεύμα του συμφωνώ παλαιόθεν, από την εποχή που εκφωνούσα κι εγώ το σύνθημα «από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι τον Καμμένο» (τότε που ο τελευταίος δεν είχε καεί ακόμη…) έως την πρώτη συνδιάσκεψη της ΛΑΕ τον Νοέμβρη του 2015, όταν διακινούσα το κείμενο «Μέτωπο κάνεις με τους άλλους» (δηλαδή δεν κάνεις με τον εαυτό σου…) http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/11/blog-post_85.html

Ακολουθεί το κείμενο της ΙΣΚΡΑ, που πέραν των άλλων τονίζει τις αυξημένες δυνατότητες της ελληνικής χειραφέτησης μέσα στον  νέο πολιτικό περίγυρο…

Η ΕΕ ΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ, ΟΙ ΗΠΑ ΣΕ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ, ΤΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ GREXIT Ο ΜΟΝΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ  

Η Ευρώπη αλλά και ο κόσμος αλλάζουν με φρενήρεις ρυθμούς γύρω μας και τα παλιά στερεότυπα και δόγματα κλονίζονται αλλά, δυστυχώς, η Ελλάδα μένει απίστευτα προσκολλημένη στη νεοαποικιακή μνημονιακή κηδεμονία, καθηλωμένη στην ταπείνωση και στην εξαθλίωση, ορθώνοντας το μίζερο δόγμα της ανημποριάς να ακολουθήσει εναλλακτικούς δρόμους.  

Αυτές τις ώρες, η Βρετανία γυρίζει περιφρονητικά την πλάτη στην ΕΕ, ενώ την πόρτα της Προεδρίας των ΗΠΑ χτυπάει ο Ντ. Τράμπ, ένας λαϊκιστής ηγέτης, ο οποίος, κόντρα και στην πιο διεστραμμένη πολιτική φαντασία, στρέφεται κατά της ''παγκοσμιοποίησης'', αμφισβητεί ευθέως την αξία και την ύπαρξη του ΝΑΤΟ, ζητάει στενή συνεργασία των ΗΠΑ με τον Πούτιν και αμφισβητεί την αμερικάνικη πολιτική και τους πολέμους της στη Μέση Ανατολή.  

Οποιοσδήποτε ηγέτης ή κόμμα σε οποιαδήποτε άλλη χώρα πρόβαλλε παρόμοιες θέσεις, θα εκβάλετο στο πυρ το εξώτερο.  

Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν, με περισσό θράσος εκκαθαρίζει ''ανενόχλητος'' στην Τουρκία όλους τους παλιούς και δοκιμασμένους φίλους της Δύσης, ΕΕ και ΗΠΑ και στήνει το νέο δικό του αυταρχικό καθεστώς, επιβεβαιώνοντας ότι η ΕΕ είναι πολιτικά νεκρή και οι ΗΠΑ σε φάση υποχώρησης.  

Σε μια περίοδο, λοιπόν, τεκτονικών ανακατατάξεων, που, δυστυχώς, δεν συνειδητοποιούμε.  

Σε μια περίοδο, όπου η ΕΕ βρίσκεται σε βαθιά αποσύνθεση και ημιδιάλυση, ενώ οι ΗΠΑ έχουν χάσει την παλιά παντοδυναμία τους, βρίσκονται σε κρίση και ενώπιον σκληρών διλημμάτων.  

Σε μια περίοδο, επίσης, όπου οι παλιές ισορροπίες γκρεμίζονται, ασύμμετρα είναι αλήθεια, περισσότερο με ακαθόριστο ρευστό τρόπο και χωρίς προσανατολισμό, ενώ οι νέες, όσο αναγκαίες και αν μοιάζουν σε μια πιο δίκαιη κατεύθυνση, δεν διαφαίνονται ακόμα.  

Σε μια τέτοια περίοδο είναι αδιανόητο στη χώρα μας να κυριαρχεί η μνημονιακή μπότα, η υποδούλωση και η υποτέλεια και η παρακολουθηματική προσκόλληση σε δεδομένα ισχύος που δεν υπάρχουν πια ή και αποδυναμώνονται.  

Πώς δεν έβγαλαν "εθνικιστή" και το Ρουβίκωνα ! ...

Εδώ και κάτι δεκαετίες,  το προοδευτικό ψέμα οχυρώνεται πίσω από δήθεν φιλοτουρκικά στερεότυπα και επινοεί δικαιολογίες για όσα γίνονται στη γείτονα. Αυτή η δήθεν (διεθνιστική, φιλειρηνική, συμβιωτική) στάση ήταν επόμενο να  αναλυθεί κάποτε υπό το φως γεγονότων και οι ιδεολογικοί φουκαράδες που την ευαγγελίζονταν να γίνουν καπνός, ή να ψάχνουν για νέα προσχήματα και προσκόμματα στην απλή λογική. Από την ανακοίνωση του ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ σημειώνω : Την αναφορά στους λαούς της Τουρκίας, και τη χρήση του όρου "Βασιβουζούκος", που δείχνει κατανόηση της ιστορίας και της χρήσης τρομοκρατικών όχλων για την εξυπηρέτηση του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού...
..
Να η είδηση από  την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ : 

Περίπου δέκα μέλη της αντιεξουσιαστικής ομάδας «Ρουβίκωνας» πραγματοποίησαν το μεσημέρι παρέμβαση στην τουρκική πρεσβεία, που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ρηγίλλης και Βασ. Γεωργίου, στο Κολωνάκι.
Πέταξαν φέϊγ βολάν με συνθήματα υπέρ του λαού της γειτονικής χώρας μαύρες και κόκκινες μπογιές στην πρόσοψη του κτηρίου.

Από την κατοχή στη διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας

 του Πέτρου Θ. Παντελίδη*

 

.....αν μας μένει μια έπαλξη, είναι η κυπριακή δημοκρατία με διεθνή αναγνώριση....

Ο μαύρος Ιούλης του 1974 επανέρχεται στη μνήμη μας κάθε καλοκαίρι. ‘Εχει γίνει ο καταραμένος μήνας με τις αποφράδες μέρες του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, που ήταν η συνέχεια και το αποτέλεσμα του πραξικοπήματος.

Τον Ιούλιο του 1974 η Τουρκία βρήκε την αφορμή και την ευκαιρία για να αρχίσει την τελική της προσπάθεια για επανάκτηση της Κύπρου. Ο σκοπός της εισβολής ήταν προσχεδιασμένος. Αλλά τότε δεν ήταν τόσο εμφανής, όσο σήμερα. Με την εισβολή η Τουρκία δεν επεδίωκε μόνο την κατάκτηση εδαφών και την εθνοκάθαρση στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, αλλά και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη δημιουργία ενός νέου κράτους, που θα ήταν προτεκτοράτο της.

Οι επικοινωνιακές υποδομές στο δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης. Ξαφνικά (!) ανακάλυψαν ανάγκες μεγάλου δρόμου.

    

ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΛΑΔΟΥΧΟΥ *

     «Έχουμε πολλά προβλήματα», έλεγε και ξαναέλεγε ο δήμαρχος Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης. Ήταν σε σύσκεψη για τα έργα με τον Γ. Δέδε, εκ μέρους του υπουργείου. Και ζήτησε ο παράπλευρος προς τη νέα εθνική οδό δρόμος, που θα ξεκινήσει από την Κόρινθο, να μην σταματάει στο Κιάτο, αλλά  στο Δυτικό όριο του δήμου. Για μία ακόμα φορά αντιλαμβάνονται αυτό που τους λείπει όταν δεν λείπει από κάποιους άλλους.

     Στην σύσκεψη καφενειακής – φραπέ αισθητικής, από τους γνωστούς, διακρίναμε να μιλάει για υποδομές ο κ. Ψυχογιός, ο Συριζαίος, που μαζί με τους άλλους κοινόσταυλούς του αφαιρεί από τη χώρα τις δημόσιες υποδομές της. Είπε και δυό λόγια με το προφανές τρακ που φέρνει στο ορατό η σύγκρουση των προσωπικών και δημόσιων συμφερόντων.

     Στο θέμα των δικτύων και την σημασία τους ως κύριο αναπτυξιακό εργαλείο έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Ας κάνουμε μία αναδρομή, σε βασικά προλεγόμενα, γιατί έχει σημασία και ο χρόνος  των παρεμβάσεων.

1.    Το 2002 στις συνεντεύξεις στο τοπικό ραδιόφωνο η αυτοδιοικητική παράταξη που συγκροτούσαμε έστελνε πάντα δύο μέλη της μαζί. Στην πρώτη μιλήσαμε εγώ και κάποιος που είναι δημοτικός σύμβουλος σήμερα. Στην συνέντευξη λοιπόν για να καταλάβουν ότι η παράταξη είχε σταθερές πολιτικές και αναπτυξιακές βάσεις διάβασα από την ομιλία του Γ. Παλαιοκρασσά (υπουργού συντονισμού της ΝΔ) σε συνέδριο περιφερειακής οικονομικής ανάπτυξης το παρακάτω τμήμα: «Η επίπτωση μιας συγκοινωνιακής υποδομής (και σε αυτήν περιλαμβάνω και τις επικοινωνίες με την βαρύτερή τους έννοια), είναι πιο σύνθετη και έχει διαφοροποιηθεί μέσα στο χρόνο. Το άνοιγμα ενός δρόμου, η βελτίωση της συγκοινωνίας ανάμεσα στο χωριό και στην πόλη, ανάμεσα στην πόλη και το παμφάγο κέντρο της Αθήνας ή στα τελευταία χρόνια γιατί όχι και της Θεσσαλονίκης, σε μία πρώτη φάση συνιστά μια φλέβα αιμορραγίας της περιφέρειας προς το κέντρο. Η αύξηση της κινητικότητας σημαίνει ότι ο κάτοικος του χωριού δεν έχει τόσο ανάγκη πιά το κουρείο, το μπακάλικο, το εμπορικό του χωριού του, αφού μπορεί να ικανοποιήσει όλες αυτές τις ανάγκες του με ένα σύντομο και ευχάριστο ταξίδι στη γειτονική πόλη. Το ίδιο ισχύει για τον κάτοικο της επαρχιακής πόλεως σε σχέση με τα κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης…».  

2.    Μία τοπική κοινωνία, σε ένα υπερτοπικό δίκτυο πρέπει να εντάξει τα τοπικά, συμπληρωματικά. Στις 11 Φεβρουαρίου 2007 δημοσίευσα το κείμενο με τίτλο ΑΣΤΥ, ΠΟΛΗ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ. Παρέθετα την άποψη του τότε επιμελητή της Μπιενάλε της Βενετίας Βurdett:«όταν δημιουργούμε μία υποδομή πρέπει να γνωρίζουμε αν αυτή θα επιτρέπει κοινωνική ολοκλήρωση ή αντιθέτως μπορεί να γίνει πηγή αποκλεισμού ή κυριαρχίας»

K;ύπρος, αντικατοχική εκδήλωση : Μεγάλη συμπαράταξη

Για πρώτη φορά, Δημοκρατικό Κόμμα, ΕΔΕΚ, Συμμαχία Πολιτών και Κίνημα Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών, πραγματοποίησαν χθες το βράδυ κοινή αντικατοχική εκδήλωση στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας.
  Με σύνθημα "Δεν ξεχνώ την προδοσία, δεν ξεχνώ την τουρκική εισβολή", οι ηγεσίες και τα μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος, της ΕΔΕΚ, της Συμμαχία Πολιτών και του Κινήματος Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών πραγματοποίησαν χθες το βράδυ κοινή αντικατοχική εκδήλωση στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. 
Κύριος ομιλητής, ήταν ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και Ομότιμος Πρύτανης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας Βαγγέλης Κουφουδάκης. 

 
Έκανε λόγο για θριαμβολογία αναφορικά με την πρόοδο στις συνομιλίες, η οποία επέτρεψε κινήσεις για άνοιγμα νέων κεφαλαίων στις διαπραγματεύσεις για ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση:
"Η μυθολογία της φιλίας του Νίκου και του Μουσταφά, οδηγεί ταχέως όχι μόνο στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και στον απόλυτο έλεγχο της ελεύθερης Κύπρου από την ηγεμονική Τουρκία". 

Ηρωϊνη και σκ@τ@ με ρίγανη

Του Γιάννη Σχίζα

δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 23.7.16

Στον ελληνικό λόγο υπήρχαν δυο  παραδειγματικές   φράσεις  στις οποίες εμπλέκονταν περιττώματα : Η μία  είχε ηρωϊκό χαρακτήρα και ήταν του Καμπρόν, Γάλλου αξιωματικού που κλήθηκε από τους Άγγλους να παραδοθεί όταν πλέον η  μάχη του Βατερλώ είχε κριθεί. Η άλλη ήταν  παλιά  λαϊκή κουβέντα,  που απαξίωνε την προσπάθεια «σερβιρίσματος» αρνητικών πραγμάτων ή καταστάσεων  με τρόπο δόλιο και  «αρωματικό»  ….

Πρόσφατα η είδηση της  κατάσχεσης 40 κιλών ρίγανης που συλλέχθηκε   παράνομα, προξένησε  εντυπώσεις και σχόλια στην διαδικτυακή κοινότητα. Αυτή η αρωματική  υπόθεση   έκανε κάποιους να θυμηθούν την  ιστορική κατάσχεση  11 τόνων χασίς το 1977 σε πλοίο στον Κορινθιακό, που οδήγησε τη ρεμπέτικη μούσα να οικτίρει τα  αλάνια πάσης Ελλάδος !  Όμως πολλοί περισσότεροι μπήκαν σε σκέψεις και σχολίασαν  την υπόθεση των δυο τόνων ηρωίνης,  που πιάστηκαν  και προκάλεσαν πρόσφατα την επιβολή ελαφρών ποινών  στους δράστες.

Ο επιτάφιος των Οικολόγων Πρασίνων από τον Γιάννη Τσιρώνη

Από αντίπαλος του κυνηγιού,  ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και κλιματικής Αλλαγής,  έγινε κι αυτός εκσυγχρονιστής του κυνηγιού… 

Θα μπορούσε να έλεγε ο Γιάννης Τσιρώνης:
« Στρατηγικός μας στόχος είναι η κατάργηση όλων των επιβλαβών  σπορ, για τη φύση και για το ανθρώπινο ήθος. Το κυνήγι σήμερα δεν  παρέχει πρωτεϊνες παρά μόνο δευτερευόντως : Πρωτίστως είναι «σπορ», κατανάλωση πολεμοχαρών εξοπλισμών, αρπαγή φύσης  που ανήκει σε όλους, παραβίαση της πλειοψηφικής κοινωνικής βούλησης.  Από την άλλη όμως πλευρά, επειδή δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη βούληση μιας σημαντικής μειοψηφίας, περιοριζόμαστε σε μια διαρκή αντικυνηγετική καμπάνια με στόχο να μεταπείσουμε τους ανθρώπους καλής πίστης και να πετύχουμε μια συναινετική απαγόρευση στο μέλλον»...
 
 Όλα αυτά, τα ευκόλως εννοούμενα  και αυτονόητα στο χώρο της Πολιτικής Οικολογίας, θα μπορούσαν να του εξασφαλίσουν την ανοχή των μεν (κυνηγών) και την πεποίθηση των δε (οικολόγων)  για το ότι  διαθέτει αξίες αλλά  επιχειρεί να επιβάλει συναινετικές λύσεις.  Όμως αυτό δεν του αρκούσε – ο άνθρωπος έπρεπε να κάνει φιλοφρονήσεις στο κυνηγετικό λόμπυ. Έπρεπε  να γλύψει κι αυτός  για να διατηρήσει τη θέση του πολιτικού σώγαμπρου…

Οι τελικές κινήσεις στην παρτίδα σκακιού

"......Η δήλωση του Τζόν Κέρι, όπου για πρώτη φορά Αμερικανός επίσημος χρησιμοποίησε τον όρο «εισβολή» (αντί για «επέμβαση») για να περιγράψει τα γεγονότα του 1974 δεν ήταν καθόλου τυχαία....." 

Του Νίκου Σταματάκη

 

Μπορεί ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν να επιβίωσε μίας ακόμα απόπειρας ανατροπής του, σαφώς της μεγαλύτερης και επικινδυνότερης, αλλά όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για μια Πύρρειο νίκη που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στο τέλος του.

Αλλωστε οι δραματικές αντιφάσεις του «καθεστώτος Ερντογάν», ολοφάνερες εδώ και αρκετό χρόνο τόσο στο εσωτερικό όσο και στις διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας, έδειχναν ότι σύντομα θα επέλθει η τελική ρήξη. Αυτό που μόλις είδαμε στα πλαίσια του πραξικοπήματος, δεν είναι παρά μόνο η πρώτη πράξη του δράματος, η αρχή του τέλους για τον Ερντογάν.

Εάν κανείς θέλει να κατανοήσει την πορεία προς τα εδώ θα πρέπει να στραφεί όχι τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά στα διεθνή και περιφερειακά κέντρα με τα οποία ο «Σουλτάνος» Ερντογάν είχε έλθει σε άμεση ρήξη για πληθώρα θεμάτων και κυρίως για τις ισλαμιστικές του πεποιθήσεις, το αντικουρδικό του μένος και την κερδοσκοπία της οικογένειάς του, που τον ώθησαν να υποστηρίξει τους ισλαμιστές της ΙΣΙΣ:

Μακάβριο Τουρκοπρεπές κιτς

Στην Ελλάδα μπορεί κανείς ακόμη και να επιδίδεται σε κριτική της τελετουργίας του θανάτου(=κηδεία), και τέτοια ήταν η κριτική που άσκησε ο αείμνηστος Σάββας Παύλου. http://www.avgi.gr/article/10811/6440305/metamonternes-kedeies

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2016/04/1951-2016.html

Σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου οι κηδείες των ηττημένων γενικά  πειθαρχούσαν σε κάποιους περιορισμούς :  Γιατί οι συγκεκριμένες τελετές ήταν ικανές να αναζωπυρώσουν το «αντίπαλο πνεύμα» -   τουλάχιστον από την εποχή του Μάρκου Αντωνίου, που ανέλαβε να κηδέψει τον Ιούλιο Καίσαρα και κατάφερε να εξεγείρει τα πλήθη κατά των δολοφόνων Βρούτου, Κάσιου κλπ…

Στη γειτονική Τουρκία δεν υπήρξε εμφύλιος πόλεμος αλλά ένα μετρίως αιματηρό πραξικόπημα : Έχουμε δει πιο αιματηρά από αυτό. Η γειτονική χώρα  είναι πάντα υποψήφια για την ΕΕ, και για την ακρίβεια είναι αλλεργική με την ιδέα ότι μπορεί να κλειδωθεί έξω από την Ένωση ενώ αυτή θέλει να μπαινοβγαίνει. Πάντως ισχυρίζεται ότι συμπορεύεται με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, αν και συχνά Τούρκοι αξιωματούχοι  «καρφώνονται» και ομολογούν τη «χρήση» που θέλουν να κάνουν της ΕΕ χωρίς ενσωμάτωση… Το πρόσφατο πραξικόπημα έβγαλε πάντως στη φόρα το πολιτιστικό ήθος της χώρας και τη σταλινικών προδιαγραφών επίθεση εναντίον των αντιφρονούντων κάθε λογής. «Ανθο»λογούμε, μεταξύ πολλών άλλων :

-        Τις  δηλώσεις του δημάρχου Κωνσταντινούπολης ότι θα δημιουργήσει ένα ξεχωριστό νεκροταφείο προκειμένου να ταφούν οι πραξικοπηματίες και θα το ονομάσει "νεκροταφείο των προδοτών".

-        Τα συγχαρητήρια της  Hurriyet  στον δήμαρχο της πόλης Ορντού στη Μαύρη θάλασσα, επειδή απαγόρευσε να ταφούν οι νεκροί στρατιωτικοί που φέρονται  να συμμετείχαν στο πραξικόπημα.

42 χρόνια μετά την εισβολή

Το μεσημέρι είδα στο κυπριακό κανάλι μια τελετή με παρόντα τον Πρόεδρο Αναστασιάδη της Κύπρου και «ανάκρουση» του ελληνικού Εθνικού Ύμνου. Βάζω το «ανάκρουση» σε εισαγωγικά διότι επρόκειτο περί μιας  φάλτσας χορωδίας ερασιτεχνών, που δεν ταίριαζε με την  οφειλόμενη προς το γεγονός αισθητική ….

Η επετειολογία που έχει καταναλωθεί τα τελευταία χρόνια έχει υπονομεύσει τον σοβαρό και μεστό νοημάτων λόγο. Ο πληθωρισμός των κοινοτοπιών αφήνει άθικτα ορισμένα βασικά ζητήματα, όπως είναι το  άγχος της μη λύσης. Η τουρκική πλευρά και οι ελαφρόμυαλοι δικοί μας κραδαίνουν ως επιχείρημα την παγίωση των τετελεσμένων δια μέσου του χρόνου, παραγνωρίζοντας βέβαια ότι ακόμη και ένα γεγονός όπως η γενοκτονία των Αρμενίων στοιχειώνει το διεθνή ρόλο και τις σχέσεις της Τουρκίας μετά από έναν αιώνα …

Ο  Ελληνισμός σε Ελλάδα και Κύπρο φοβάται τη μη-λύση, όμως θα μπορούσε να την μετατρέψει σε μετερίζι μιας διαρκούς καταγγελίας της Τουρκίας. Το (στην ουσία) «ελληνοκυπριακό κράτος» θα μπορούσε να απεγκλωβισθεί από τη σημερινή αίσθηση της προσωρινότητας και να πορευθεί αποφασιστικά προς το μέλλον, με εμμονή σε αυτά που διακήρυσσε και διακηρύσσει.

Προσοχή : Η αποδοχή της «μη λύσης» επ’ αόριστο, μέχρις ότου ανατραπούν οι σημερινοί συσχετισμοί δύναμης, δεν συνδέεται  με την ευκαιριακή  προπερσινή αποδοχή της διχοτόμησης   από κάτι υπερπατριώτες – και οι δυό τους «ξέχασαν» την υπόθεση και επέστρεψαν στα τετριμμένα τους, όταν Ελλαδίτες και Κύπριοι τους εγκάλεσαν  και τους έκαναν να αναδιπλωθούν…

 [ Αναφορές στη «μη λύση" ως τη μόνη ρεαλιστική λύση : http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/07/1972014-40.html http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/07/40_19.html