Ηρωϊνη και σκ@τ@ με ρίγανη

Του Γιάννη Σχίζα

δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 23.7.16

Στον ελληνικό λόγο υπήρχαν δυο  παραδειγματικές   φράσεις  στις οποίες εμπλέκονταν περιττώματα : Η μία  είχε ηρωϊκό χαρακτήρα και ήταν του Καμπρόν, Γάλλου αξιωματικού που κλήθηκε από τους Άγγλους να παραδοθεί όταν πλέον η  μάχη του Βατερλώ είχε κριθεί. Η άλλη ήταν  παλιά  λαϊκή κουβέντα,  που απαξίωνε την προσπάθεια «σερβιρίσματος» αρνητικών πραγμάτων ή καταστάσεων  με τρόπο δόλιο και  «αρωματικό»  ….

Πρόσφατα η είδηση της  κατάσχεσης 40 κιλών ρίγανης που συλλέχθηκε   παράνομα, προξένησε  εντυπώσεις και σχόλια στην διαδικτυακή κοινότητα. Αυτή η αρωματική  υπόθεση   έκανε κάποιους να θυμηθούν την  ιστορική κατάσχεση  11 τόνων χασίς το 1977 σε πλοίο στον Κορινθιακό, που οδήγησε τη ρεμπέτικη μούσα να οικτίρει τα  αλάνια πάσης Ελλάδος !  Όμως πολλοί περισσότεροι μπήκαν σε σκέψεις και σχολίασαν  την υπόθεση των δυο τόνων ηρωίνης,  που πιάστηκαν  και προκάλεσαν πρόσφατα την επιβολή ελαφρών ποινών  στους δράστες.

Προφανώς, η σύγκριση ανάμεσα στις ποινές για τους τόνους  μιας  δολοφονικής ουσίας  και  στη διοικητική κύρωση για τα κιλά που προέρχονται από την υπερεκμετάλλευση ενός φυτού με σαφείς αντιοξειδωτικές ιδιότητες, είναι εξαιρετικά  «ασύμμετρη» ! Κατά κάποιο τρόπο φαίνεται σαν σύγκριση ανάμεσα στις επιδόσεις ενός δισκοβόλου και ενός μαραθωνοδρόμου !  Παρ’ όλα  αυτά,  η συγκεκριμένη σύγκριση εμβάλλει  τους νοήμονες ανθρώπους σε σκέψεις όσον αφορά τις δυσανάλογες κυρώσεις του  δικαιοδοτικού μας συστήματος.  Η υπόθεση είναι παλιά και η  αντίφαση μεταξύ των «Λίσταρχων» που την βγάζουν  καθαρή και των φτωχοδιάβολων  καστανάδων ή μικροπωλητών που καταδιώκονται  , έχει αποτελέσει  θέμα  κοινωνικής κατακραυγής. 

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τι θα έπρεπε να γίνει ; Μήπως θα έπρεπε να επιτραπεί στον καθένα να τρυγά τα αρωματικά φυτά της ελληνικής υπαίθρου, χωρίς  περιορισμό;

Θυμάμαι πριν ένα τέταρτο αιώνα, στη νήσο Κέα, υπήρχε τόση πολλή ρίγανη  ώστε  να σκέπτομαι  πως θα μπορούσε να τροφοδοτήσει όλη τη Βαλκανική ! Τα χρόνια πέρασαν και πριν λίγο καιρό συνάντησα στο όρος Δίρφυ της κεντρικής Εύβοιας μια επιγραφή που απαγόρευε τη συλλογή  τσαγιού…Η διαδρομή από το «τότε» της Κέας στο «μετά»  της Δίρφυος,  είχε αποδείξει ότι τίποτε δεν είναι ανεξάντλητο…

Το πνεύμα αυτό   υποβόσκει στην πρόσφατη  δραστηριότητα του Δασαρχείου Καλαμάτας, που έχει εντατικοποιήσει τους ελέγχους για την παράνομη συλλογή αρωματικών φυτών. Σύμφωνα με ένα άρθρο της Βίκυς Βετουλάκη, στο www.tharrosnews.gr , υπάρχει πλέον διοικητική απόφαση για τις ποσότητες και συνθήκες, υπό τις οποίες μπορεί να γίνει συλλογή των αρωματικών φυτών…

Τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο : Η χρονική σύμπτωση ρίγανης και ηρωϊνης με παραπέμπει σε ένα παλιό φιλμ («η νύχτα των στρατηγών») όπου ο Ομάρ Σαρίφ αναζητούσε ένα μεμονωμένο δολοφόνο ενώ γύρω του μαίνονταν οι ναζιστικές μαζικές δολοφονίες...Τότε και τώρα, δικαίωνα τον Ομάρ Σαρίφ…