του Π.Λ. Παπαγαρυφάλλου
Με αφορμή διάφορα "του προοδευτικού συρμού", που ειπώθηκαν στην 20η επέτειο του θανάτου του Α. Παπανδρέου,να και μια αντίθετη άποψη. ΓΣχ.
Όταν σπανίως και τυχαίως έρχεται στο φως κάποια παρανομία δημοσίου προσώπου, όλων των επιπέδων, και η έρευνα επιχειρεί να σύρει τον λερωμένο μπερντέ αρχίζουν οι φωνασκίες ενόχων και σάπιων οπαδών ή φίλων.. δημοσιογράφων: «Κάτω τα χέρια από τον…», έστω κι’ αν τα χέρια του είναι βουτηγμένα στους υπονόμους!
Η: «Η πολιτική σκευωρία θα πέσει στο κενό», ενώ ακολουθεί η δικαστική καταδίκη, έστω και σπανίως λόγω φόβου της Δικαιοσύνης.
Χαρακτηριστικό εκκωφαντικό γεγονός η διαβόητη δίκη των «πιτσικαρισμένων, με πεντοχίλιαρα, pampers» του «βρώμικου ‘89» με τον Ανδρέα Παπανδρέου, στην υπόθεση της «Τράπεζας Κρήτης».
Ήταν τότε που ο πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε να ανταποκριθεί στο αίτημα της Δικαιοσύνης να προσέλθει στο δικαστήριο και να καθίσει στο σκαμνί του κατηγορουμένου.
Μάλιστα αυτή του την ιταμή άρνηση τη συνόδευσε με τούτη την αδιανόητη δήλωση η οποία υπονόμευε ευθέως το κύρος και την αποστολή της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Ιδού, λοιπόν, αυτή η δήλωση του «χαρισματικού» Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία έγινε από τα προεκλογικά μπαλκόνια της Κοζάνης τον Απρίλιο του 1989: «Κανείς προνομιούχος σ’ αυτόν τον τόπο, κανείς.. κανένας θεσμός. Μόνον ο λαός. Και αυτό το μήνυμα το στέλνουμε στους ξένους και στα παρασιτικά οικονομικά και άλλα κυκλώματα» («Ελευθεροτυπία» της 15-4-1989 και περισσότερα στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», Αθήνα 2002, σελ. 110-111).
Αυτή του τη στάση, η οποία ουσιαστικά σήμαινε κατάλυση της Δικαιοσύνης, τη χαρακτήρισα τότε ως πρωθυπουργικό πραξικόπημα.
Μια Ελλάδα αρρωστημένη και μια Δικαιοσύνη φοβισμένη δέχτηκαν τον ανασκολοπισμό του δικαστικού συστήματος της πατρίδας εν μέσω αφιονισμένων λαϊκών μαζών, οι οποίες συνέρρευσαν έξω από το Ειδικό Δικαστήριο της Λ. Αλεξάνδρας κραυγάζοντας: «Κάτω τα χέρια απ’ τον Ανδρέα»!
Η Δικαιοσύνη φοβισμένη και πανικόβλητη κατέβασε τα χέρια και λύγισε τη συνείδησή της, μετατρέποντας τις τηβέννους σε ρόμπες του σαλονιού.
Έτσι, ο πατριάρχης του ελληνικού λαϊκισμού που εκμαύλισε το μισό ελληνικό λαό – για να μεταδοθεί ο εκμαυλισμός σ’ ολόκληρη σχεδόν την ελληνική κοινωνία – αθωώθηκε με ΜΙΑ ψήφο (7 προς 6).
Αυτή την εθνική καταισχύνη περιγράφει το μέλος του Ειδικού Δικαστηρίου, ο θαρραλέος Σπ. Σπύρου στο αποκαλυπτικό του έργο: «Να, γιατί αθωώθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και χρεωκόπησε η Ελλάδα» (εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2010).
Σ’ ένα ντελίριο πολιτικού πιθηκισμού και νοσηρού μεσσιανισμού, οπαδοί και κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ βιώνοντας σε ένα είδος πολιτικής έκστασης δήλωναν την εποχή της νοσηλείας του στο «Ωνάσειο»: «Δεν ακούω τίποτα, δεν βλέπω τίποτα, δεν γνωρίζω τίποτα. Ο μόνος που βλέπει, ακούει και πράττει είναι ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου», ο τότε πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης, έλεγε με οδύνη: «Μας αρκεί και η σκιά του». Άλλος υπουργός δήλωνε: «Είμαστε οι γλάστρες του» (βλ. τον Λαϊκισμό, οπ.π. σελ. 248, 254-256 και εφ. «Ελευθεροτυπία» της 17-1-1995 και εφημερίδες της 28-6-1996 τα της κηδείας του).
Ματαίως ο γράφων, μέσα σε μια άρρωστη βαριά Ελλάδα αποπειράθηκε να καταπολεμήσει τη χυδαία πολιτική θεωρία και πρακτική της «σκευωρίας». Όλη η κλεφτουριά επικαλείται τη «σκευωρία» και κατά κανόνα, αθωώνεται.
Καταλήγοντας θα έλεγα: «Πολιτική σκευωρία»: Ο Δούρειος Ίππος της ποινικής ασυδοσίας και ατιμωρησίας (βλ. το άρθρο μου: «Η ποινικοποίηση της πολιτικής και το ανεύθυνο των πολιτικών» («Πολιτικά Θέματα» 20-10-1991 και: «Η πολιτική σκευωρία ως ποινική, ηθική και πολιτική ασυδοσία» στα ίδια της 6-10-1995). Αναδημοσιεύθηκαν στο συλλογικό μου έργο: «Πολιτική και κοινωνία στην Ελλάδα του λαϊκισμού», 4 εκδ. «Πολιτικά Θέματα», τομ. Α΄, Αθήνα 2003).
Αθήνα 24/06/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου