Fucking History

Tου Μηνά

Το σημείωμα είναι σύντομο κι αφορά τη  συνέντευξή του  στο κανάλι Alpha. Αυτό επέλεξε για την πρώτη συνέντευξη μετά την παραίτησή του, θέλοντας να δείξει ότι  συνεχίζεται ο ανελέητος αγώνας του ΣΥΡΙΖΑ κατά των ολιγαρχών.

Τον άκουσα πολύ προσεχτικά. Επειδή υπήρξαν ουκ ολίγες στιγμές που με έπιασαν νευρικά γέλια, ξαναέβαλα το βίντεο για να βεβαιωθώ ότι όντως έτσι τα είπε.

Λοιπόν… Άκουσα να λέει τρεις φορές πως έχει τη συνείδησή του ήσυχη. Ότι το δικό του Μνημόνιο είναι καλύτερο από τα προηγούμενα και πως «με τις μάχες του ανέδειξε την Ελλάδα».

Ότι από τις 12 Ιουλίου είχε αποφασίσει να πάει σε εκλογές, αφού πρώτα ψήφιζε τα μέτρα. Παρεμπιπτόντως, την ίδια ακριβώς ώρα ο υπαρχηγός του και άλλοι διατυμπάνιζαν πως η κυβέρνηση έπεσε «εκ των έσω».

Άκουσα να λέει ξανά πως νιώθει «υπερήφανος που δεν προτίμησε τον ηρωικό χορό του Ζαλόγγου, αλλά τον συμβιβασμό».

Αυτή τη φορά μάλιστα προχώρησε παραπέρα. Γ@μησε κι άλλο κομμάτι της ιστορίας του λαού μας. Είπε επί λέξει: «Πολλές φορές τα ΟΧΙ στην ιστορία έχουν οδηγήσει σε εξελίξεις υπαναχώρησης. Το ΟΧΙ του 1940 ακολούθησε μια τετράχρονη κατοχή.»

Όσοι είχαν παππούδες που πολέμησαν το ’40, όπως εγώ, ξέρω τι ένιωσαν. Πρώτη φορά ένιωσα την ανάγκη να θέλω να ρίξω μπουνιές σε άνθρωπο. Όχι φτύσιμο. Όχι βρίσιμο. Μπουνιές στα μούτρα! Και κατάλαβα την αληθινή σημασία της έννοιας «χαμαιλέων».